Χιλιόμετρα κάναμε πάλι…

«Να είμαι ειλικρινής; Ούτε μία στο εκατομμύριο». Ναι, ακόμα και τώρα που έφτασε τα 26 είναι ακόμα το «μωρό» της, αλλά ψέματα δεν θα του πει ποτέ. Η Teekemia Reynolds δεν πίστευε ποτέ «ότι εκείνη η δοκιμή το καλοκαίρι του 2017 θα έφερνε τον γιο της εδώ που είναι σήμερα».

Ο Σαβάρ Jr. δεν ήταν ούτε ιδιαίτερα ψηλός («αν ο Θεός με είχε κάνει 1.98 θα είχα σήμερα συμβόλαιο 200 εκατομμυρίων στο ΝΒΑ»), ούτε ιδιαίτερα ταλαντούχος, ούτε ιδιαίτερα διαφημισμένος.

Βασικά, δεν τον ήξερε κανείς! Μόλις τελείωσε το γυμνάσιο του Manchester High στο Νιού Τζέρσι δεν είχε καμία προσφορά από κολέγιο πρώτης κατηγορίας.

Γι’ αυτό και επέλεξε να «ξοδέψει» ακόμα μία χρονιά σε προπαρασκευαστικό κολέγιο, το Covenant College Prep, μπας και σκάσει κάποια υποτροφία, κάποια πρόταση, κάτι, οτιδήποτε.

Το μόνο που είχε στα χέρια του μετά το τέλος της χρονιάς ήταν μία συστατική επιστολή από τον προπονητή του Ίαν Τέρνμπουλ για ένα δοκιμαστικό στο φημισμένο Σίτον Χολ, το κολέγιο στο οποίο φοίτησε ο Νίκος Γκάλης.

Ήταν ένα από αυτά τα pick-up διπλά, που οι προπονητές έψαχναν για κανένα λαβράκι από το πουθενά. Για κανέναν αυτοδίδακτο baller, που για τους δικούς του λόγους ξέφυγε από το εκπαιδευτικό σύστημα.

Ο Σαβάρ Jr. ήταν ένα άγνωστο, μικρόσωμο παιδί από το Μάντσεστερ Τάουνσιπ, με γλυκό πρόσωπο και αστραφτερό χαμόγελο. Τι δουλειά μπορεί να είχε σε ένα τσούρμο εκλεκτών αθλητών, που είχαν επιλεγεί από κάθε γωνιά της χώρας; 

«Την πρώτη φορά που πήρα την μπάλα, βγήκα από ένα σκριν, έκανα ένα μικρό floater και μπήκε! Δεν ξέρω πως, αλλά μπήκε! Από εκείνη την στιγμή κατάλαβα, ότι εκείνη η μέρα θα πάει καλά», θυμάται.

Το μεγαλύτερο προσόν του Σαβάρ Jr. δεν είναι η αθλητικότητα, ούτε το ταλέντο του, μα η ικανότητα του να «διαβάζει» καταστάσεις και να προσαρμόζεται σε αυτές.

Μεγάλωσε στην Ιαπωνία, σε μία αμερικανική ναυτική βάση όπου υπηρετούσε για 8 χρόνια ο πατέρας του, ο Σαβάρ Senior. Αυτό, από μόνο του, έπρεπε να τον κάνει προσαρμοστικό στα πάντα. Στο περιβάλλον, την κουλτούρα, την γλώσσα, τις συνήθειες, τα ακούσματα, τις τροφές, στα πάντα.

Σε μία χώρα που τα παιδιά παίζουν κυρίως ποδόσφαιρο ή μπέιζμπολ, ο Σαβάρ Jr. έμαθε να διεκδικεί τα «θέλω» του. Εκεί έφτιαξε τον χαρακτήρα του, εκεί έμαθε να παίζει σκυλίσια άμυνα, μόνος εναντίον όλων. Με ότι έχει.

Στο παρκέ του «Richie Regan Recreation Center» διάβασε αστραπιαία τις νέες συνθήκες. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα κατάλαβε ότι «ο καλός» της ομάδας λέγεται Άνχελ Ντελγκάδο.

Κι άρχισε να «δουλεύει» σε κάθε φάση για αυτόν. Άρχισε να παίζει μαζί του screen and rolls, pick ’n pops, ότι τρικ ήξερε σε συνθήκες δύο εναντίον δύο.

Ο Ντελγκάδο άρχισε να σκοράρει ασταμάτητα. Μπήκε στην… ζώνη. Κι άρχισε να ουρλιάζει σε όλο το γυμναστήριο:

«This is my guy! My guy! I like him! He stays here!».

«Αυτός είναι ο τύπος μου! Ο τύπος μου! Μου αρέσει! Αυτός μένει εδώ»!

O κόουτς Κέβιν Γουίλαρντ μάζεψε τους τεταρτοετείς, τους «παλιούς» της ομάδας για να ζητήσει την γνώμη τους. Τι κάνουμε με αυτόν εδώ;

Ο Σαβάρ Jr. απείχε πολύ από το να χαρακτηριστεί ως «ο τέλειος παίκτης», με έμοιαζε σε όλους «ο τέλειος συμπαίκτης». Σκληρός, αγωνιστής, ομαδικός, αλτρουιστής, γνώστης των βασικών, αλλά το κυριότερο: σκύλος στην άμυνα!

Υπήρχε όμως ακόμα ένα πρόβλημα. Δεν υπήρχαν άλλες υποτροφίες. Μπορούσε να μπει στην ομάδα, αλλά έπρεπε να βρει τρόπο να πληρώσει δίδακτρα.

Στην ρούκι χρονιά του έπαιξε ελάχιστα. Μόλις 1,3 λεπτό ανά παιχνίδι και μόλις σε 19 ματς! Τίποτα δηλαδή. Όλους κι όλους έβαλε 8 πόντους σε μία ολόκληρη σεζόν.

Λίγο μετά το τέλος της χρονιάς, πήγε με το κεφάλι κατεβασμένο στο γραφείο του προπονητή να του ανακοινώσει ότι δεν μπορεί να συνεχίσει στο κολέγιο, δεν έβγαινε οικονομικά. Εκείνος του είπε να καθίσει.

Του εξήγησε ότι εκτίμησε την προσπάθεια, την αφοσίωση, την σοβαρότητα του σε κάθε προπόνηση. Κι αφού, τον συνεχάρη προσωπικά, του ανακοίνωσε ότι του εξασφάλισε υποτροφία για τρία χρόνια στο κολέγιο του Σίτον Χολ!

Ο Σαβάρ Jr. δούλεψε ακόμα πιο σκληρά. Κι από εκεί που ήταν ο τελευταίος τροχός της αμάξης, έγινε ο παίκτης που κλείνει όλα τα δύσκολα / σημαντικά παιχνίδια, αυτός που δεν λείπει ποτέ από την clutch time. 

Ένα δικό του buzzer beater τρίποντο τον έκανε ήρωα στο εναρκτήριο παιχνίδι του τουρνουά της Big East απέναντι στο St. John’s. Στον ημιτελικό μία δική του απίστευτη ατομική άμυνα πάνω στον All-American γκαρντ Μάρκους Χάουαρντ (ναι, αυτόν τον τρελό σουτέρ της Μπασκόνια) χάρισε την νίκη με 81-79 απέναντι στο Μαρκέτ.

Στην τρίτη του χρονιά ανέβασε το ποσοστό του στο τρίποντο στο 47.8% και έγινε ουσιαστικά ο 6ος παίκτης του Σίτον Χολ, έκλεινε όλα τα παιχνίδια διότι το ποσοστό του από τις βολές ήταν πάνω από 85%. 

Συνέχισε να παίζει φανταστική άμυνα, η αναλογία ασίστ / λαθών ήταν σταθερά πάνω από 2, ήταν ένας εκπληκτικός ρολίστας, που έκλεινε όλες τις τρύπες. Ωστόσο, αυτό πολύ σπάνια σε πάει στο επόμενο επίπεδο, το ΝΒΑ.

Και κάπου εκεί έσκασε η καραντίνα. Ο ομαδικός αθλητισμός, ο πλανήτης ολόκληρος έβαλε λουκέτο. Ο Σαβάρ Jr. γύρισε στο πατρικό του στο Μάντσεστερ του Νιού Τζέρσι, όμως εκεί αποφάσισε να δουλέψει πιο σκληρά από ποτέ. 

Μαζί με την αδερφή του Κεμάρι Ρέινολντς που έπαιζε στο πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια άρχισαν ένα κοινό πρόγραμμα με στόχο να φτάσουν όπου δεν μπορούν.

Δευτέρες, Τετάρτες, Παρασκευές ανεβοκατέβαιναν με τρέξιμο τον λόφο του Μάντσεστερ μέχρι τα πόδια τους να τρέμουν και να μην μπορούν άλλο. Τρίτες, Πέμπτες, Σάββατα έκαναν βάρη. Κάθε μέρα, έπρεπε να ευστοχήσουν ο καθένας σε 1000 σουτ, σε μία μπασκέτα που έστησαν έξω στον δρόμο. 

«Δουλέψαμε στα πάντα. Σε pick n’ rolls, floaters, τελειώματα με το κακό μας χέρι. Ξέραμε ότι δουλεύαμε πιο σκληρά από το 95% των παικτών στα κολέγια και ότι όλο αυτό θα το βρίσκαμε μπροστά μας».

Με μέσο όριο 7,7 πόντων, ο Σαβάρ Jr. ήξερε ότι δεν έχει καμία τύχη στο draft, γι’ αυτό και αποφάσισε να επωφεληθεί από μία νέα διάταξη λόγω Covid-19, που έδινε σε όλους τους παίκτες έναν επιπλέον χρόνο φοίτησης σε κολέγιο.

Επέλεξε το Monmouth University, κοντά στα μέρη του, αφ’ ενός για να είναι κοντά στο σπίτι του και αφ’ ετέρου για να νιώσει για πρώτη φορά πρωταγωνιστής. Δεν ήταν άσχημη επιλογή. Οι μέσοι όροι του πήγαν στους 14,1 πόντους, τα 3,1 ριμπάουντ και τις 2,7 ασίστ, αλλά παίζοντας σε ένα άσημο πανεπιστήμιο, ήξερε πια ότι δεν μπορούσε να ελπίζει σε τίποτα στο draft.

Ωστόσο, ήταν σίγουρος ότι μπορούσε να παίξει επαγγελματικά. Την ώρα που ένας μέσος παίκτης κάνει τέσσερα χρόνια σε ένα κολέγιο, εκείνος ουσιαστικά είχε σπουδάσει το μπάσκετ για 6 χρόνια.

Η πρώτη του εμπειρία ήταν στην Ολλανδία και την Φέγενορντ. Ακολούθησε η Κύπρος και ένα νταμπλ με τον Κεραυνό Στροβόλου, με εκείνον σε απόλυτα πρωταγωνιστικό ρόλο.

Όταν τον ανακοίνωσε ο ΠΑΟΚ, πολλά στόματα στράβωσαν. Μα, παίκτη από την Κύπρο; 

Φυσικά, δεν τον υποδέχθηκε κανείς οπαδός στο αεροδρόμιο, η απόκτηση του έγινε μονόστηλο. Το μόνο που υποσχέθηκε ήταν… αφοσίωση.

Μερικούς μήνες μετά, ο Σαβάρ Ρέινολντς Jr. είναι ο floor general του ΠΑΟΚ. Ο δικός του στρατηγός στο παρκέ, η προέκταση του προπονητή του.

Με μπόι λίγο πιο ψηλό από αυτό του Τζον Κόρφα (1,88), αλλά με καρδιά λιονταριού, ο χαμογελαστός πόιντ-γκαρντ είναι υπόδειγμα σοβαρότητας, σταθερότητας, εμπιστοσύνης.

Ακόμα και στις κακές του μέρες, ξέρεις ότι θα σκυλιάσει. Μαζί του, είσαι σίγουρος, ότι θα δώσει σε κάθε φάση ό,τι έχει και δεν έχει.

Πέμπτος σκόρερ στο πρωτάθλημα (13,8 πόντοι μέσο όρο), με 40% τρίποντο και 50% δίποντο, με 91 ασίστ για 39 λάθη και σοβαρότητα. Πολλή σοβαρότητα. 

Πανομοιότυποι μέσοι όρο στο Fiba Europe Cup και υποψήφιος MVP της διοργάνωσης.

Ένα λαχείο.

Οι περισσότεροι στέκονταιστο μεγάλο τρίποντο του Φρανκ Μπάρτλεϊ στην εκπνοή, που έστειλε τον επαναληπτικό ημιτελικό με την Σολέ στην παράταση.  Δικαώς!

Για να φτάσουμε, όμως, ως εκεί προηγείται μία επίδειξη μπασκετικού I.Q. 

Στην πρώτη απόπειρα του ΠΑΟΚ να στείλει τον επαναληπτικό στην παράταση, ο Ρέινολντς βλέπει τον ουρανό σφοντύλι από μία ξεγυρισμένη τάπα σε προσπάθεια για τρίποντο. 

Η μπάλα πάει για επαναφορά στην γωνία, σε ένα μέρος που είναι αδύνατη οποιαδήποτε γωνία (καλής) πάσας. Η μπάλα μοιάζει με απασφαλισμένη χειροβομβίδα στα χέρια του, οι Γάλλοι του έχουν βάλει ένα σκιάχτρο που του κρύβει το φως.

Λίγο πριν υποπέσει σε παράβαση πέντε δευτερολέπτων, ο Σαβάρ με το μυαλό ξυράφι, κάνει την τέλεια καραμπόλα χτυπά με φάλτσα και μαεστρία στο σώμα του αντιπάλου του, ώστε η μπάλα να βγει από την πλάγια γραμμή δίχως να κυλήσει χρόνος.

Τώρα πια είχε εφικτή γωνία πάσας. Το μόνο που χρειαζόταν πια ήταν να ευστοχήσει ο Μπάρτλεϊ. 

Σιγά το δύσκολο πια!

Ο Σαβάρ Ρέινολντ Jr. μπορεί πια άφοβα να χαμογελάει. 

Πιθανότατα δεν θα του δοθεί ποτέ η ευκαιρία να παίξει στους αγαπημένους του Lakers, αλλά στον ΠΑΟΚ μοιάζει να βρήκε το λιμάνι του.

Το μέρος όπου όλα βρίσκονται στην σωστή τους θέση.

Οι τελικοί του Fiba Europe Cup είναι η κορύφωση του ονείρου ενός παίκτη που δεν είχε πιθανότητες καν να παίξει κολεγιακό μπάσκετ.

«Ούτε μία στο δισεκατομμύριο», όπως θα έλεγε η μαμά Teekemia…