Η μνήμη τους δεν σβήνει

Το ντέρμπι της 3ης Οκτωβρίου 1999 με τον Παναθηναϊκό (1-1) στο Ολυμπιακό στάδιο είχε ολοκληρωθεί και τα συνολικά 25 λεωφορεία με οπαδούς του ΠΑΟΚ ξεκινούσαν για το ταξίδι της επιστροφής. Ένα από αυτά ήταν και το διώροφο λεωφορείο από το σύνδεσμο του Κορδελιού, στο οποίο επέβαιναν συνολικά 77 άτομα. Στο ύψος του Βελεστίνου Μαγνησίας ο οδηγός Κώστας Μανωλάς έδωσε τη θέση του στον 19χρονο Γιάννη Ντοκούση, γιο του ιδιοκτήτη του ταξιδιωτικού πρακτορείου, που είχε αναλάβει την εκδρομή στην Αθήνα. Ηταν λίγα λεπτά μετά τις 4 τα ξημερώματα, δύο χιλιόμετρα πριν τα διόδια των Τεμπών, όταν ο νεαρός οδηγός (την ώρα του δυστυχήματος ο Μανωλάς κοιμόταν) επιχείρησε προσπέραση. Συγκρούστηκε όμως πλαγιομετωπικά με φορτηγό από το απέναντι ρεύμα, το οποίο κατευθύνονταν προς τη Λάρισα και οδηγούσε ο 68χρονος Αστέριος Αγκζιώτης.

Μετά τη σύγκρουση το λεωφορείο ανετράπη και σύρθηκε πολλά μέτρα έξω από την εθνική οδό, σε παρακείμενο χαντάκι. Εκτυλίχθηκαν σκηνές πανικού. Πολλοί ήταν αυτοί που εκσφενδονίστηκαν από τα παράθυρα, ενώ άλλοι παρέμεναν εγκλωβισμένοι στα συντρίμμια.

«Δεν ξέραμε για πόση ώρα ήμασταν ακινητοποιημένοι. Είχαμε χάσει την αίσθηση του χρόνου. Το μόνο που αντιλαμβανόμασταν ήταν τα βογκητά πόνου από όσους βρίσκονταν πιο κοντά μας» και «δεν καταλάβαμε τι έγινε. Όλοι σχεδόν κοιμόμασταν και ξυπνήσαμε από το θόρυβο της σύγκρουσης και από τα σπασμένα τζάμια που νιώθαμε να πέφτουν πάνω μας. Δεν μπορέσαμε, όσοι τουλάχιστον ήμασταν στον επάνω όροφο, να δούμε τίποτα, ούτε ποιος οδηγούσε» ήταν κάποιες από τις συγκλονιστικές μαρτυρίες των διασωθέντων.

Τα πρώτα ασθενοφόρα κατέφθασαν στον τόπο της τραγωδίας από τους Γόνους Λάρισας, ενώ απαιτήθηκε και η συνδρομή μονάδων της ΕΜΑΚ από τη Θεσσαλονίκη για τον απεγκλωβισμό των τραυματιών. Και με εντολή της τροχαίας Λάρισας διακόπηκε η συγκοινωνία και στα δύο ρεύματα της εθνικής οδού, προκειμένου να διευκολυνθεί η ταχύτερη μεταφορά των τραυματιών στα νοσοκομεία.

«Σήμερα είναι μέρα πένθους. Θεωρώ, όμως, απαράδεκτο να μην υπάρχει δεύτερος οδηγός σε ένα λεωφορείο, που διανύει πεντακόσια χιλιόμετρα, κάθεται τρεις ώρες στην Αθήνα και γυρίζει άλλα πεντακόσια χιλιόμετρα, με τον ίδιο οδηγό» είχε δηλώσει ο Στράτος Γιδόπουλος, ο τότε γενικός αρχηγός της ομάδας. Ο απολογισμός θα ήταν τραγικός, αφού έξι οπαδοί ανασύρθηκαν νεκροί από το λεωφορείο: Χαράλαμπος Ζαπουνίδης, 20 ετών, Δημήτριος Ανδρεαδάκης, 25 ετών, Χριστίνα Τζιόβα, 18 ετών, Αναστάσιος Θέμελης, 22 ετών, Γεώργιος Γκανάτσιος, 17 ετών και Κυριάκος Λαζαρίδης, 17 ετών. Την τελευταία του πνοή στην άσφαλτο άφησε κι ο οδηγός του φορτηγού, που είχε συγκρουστεί με το λεωφορείο. Ο 19χρονος οδηγός του λεωφορείου, Γιάννης Ντοκούσης διακομίστηκε σοβαρά τραυματισμένος στο 404 Στρατιωτικό Νοσοκομείο Λάρισας (εκείνη την περίοδο υπηρετούσε τη στρατιωτική του θητεία). Αντίθετα, ο Κώστας Μανωλάς, ναι μεν πετάχτηκε έξω από το λεωφορείο, χωρίς όμως να τραυματιστεί.

Από τα ξημερώματα της 4ης Οκτωβρίου 1999 το νοσοκομείο της Λάρισας γέμισε με ράντζα. Συνολικά 33 τραυματίες, άλλοι σοβαρά, άλλοι λιγότερο, νοσηλεύτηκαν στην ορθοπεδική και χειρουργική κλινική. Παρέμειναν για νοσηλεία οι 27 από αυτούς, ενώ τρεις οδηγήθηκαν στα χειρουργεία. Τις πρώτες ώρες επικράτησε πανδαιμόνιο, αφού συγγενείς προσπαθούσαν να εντοπίσουν τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Ο πιο σοβαρά τραυματισμένος ήταν ο Μπάμπης Τσολακίδης, για τον οποίο οι γιατροί έκριναν αναπόφευκτο τον ακρωτηριασμό του αριστερού ποδιού του.