Τη διαφορά σε μια καλή ομάδα την κάνουν οι ρολίστες

Αποτυγχάνεις μόνο όταν σταματάς να προσπαθείς», ήταν το μήνυμα που έγραψε στον προσωπικό του λογαριασμό στο Instagram, λίγο μετά τον αποκλεισμό του από την αποστολή για το παιχνίδι με τον Παναθηναϊκός.

Ήταν ένα μήνυμα που ενδόμυχα έκρυβε απογοήτευση, ενόχληση, ξενέρωμα. Ήταν σαν να έλεγε με τον τρόπο του: «Εγώ κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, αλλά εσύ δεν με βλέπεις». Ήταν η συνέχεια από ένα πολύ προβληματικό καλοκαίρι, όπου μία κάκωση στον έσω πλάγιο στο γόνατο του, ουσιαστικά τον έκανε να χάσει το μεγαλύτερο μέρος της καλοκαιρινής προετοιμασίας.

Κόπηκε από την ευρωπαϊκή λίστα για τον δεύτερο προκριματικό γύρο. Από τον τρίτο προκριματικό γύρο. Κόπηκε κι από τα πλέι-οφ. Δεν δηλώθηκε ούτε για τους ομίλους. Ο Ζοάν Σάστρε έμοιαζε να είναι ο τελευταίος τροχός της αμάξης.

Δεν χωρούσε ούτε σε μία 25μελή αποστολή. Είχε φτάσει να είναι ιεραρχικά ο τέταρτος κατά σειρά δεξιός μπακ στο μυαλό του Λουτσέσκου πίσω από τον Βιεϊρίνια, τον Κεντζιόρα, τον Λύρατζη.

Έμοιαζε βαρύς, με παραπανίσια κιλά, χωρίς φλόγα, χωρίς σπίθα, ας μην κρυβόμαστε έμοιαζε με καμένο χαρτί.

Ακριβώς με το τέλος του πρώτου γύρου, πιάνει κανείς το χαρτί με τα δεδομένα και δεν πιστεύει στα μάτια του. Ο Σάστρε είναι ο δεξιός μπακ με τα περισσότερα λεπτά στο πρωτάθλημα (572), είναι αυτός που έχει ξεκινήσει βασικός τα περισσότερα ματς στην Super League (6).

Έδωσε δύο ασίστ με τον Παναιτωλικό και σφράγισε την εντυπωσιακή του απόδοση στο παιχνίδι με την Λαμία με ένα υπέροχο γκολ, που προήλθε μετά από ένα εντυπωσιακό σπριντ 60 μέτρων!

Μία ανάλογη κατάσταση βίωσε πέρσι και ο Τόμας Μουργκ. Πιο συχνά θα μπορούσε να τον πετύχει κανείς σε κάποια ψαροταβέρνα της Περαίας, παρά στο γήπεδο. Έμοιαζε αόρατος, περιττός, υπεράριθμος. Σήμερα, η ενδεκάδα στα δύσκολα και απαιτητικά ματς, ξεκινά από εκείνον!

Στην ίδια κατηγορία, για διαφορετικό λόγο, θα βάλω και τον αρχηγό. Όταν αποφάσισε να ανανεώσει για ακόμα έναν χρόνο, οι περισσότεροι θεώρησαν ότι θα αποτελεί ένα διακοσμητικό στοιχείο, ότι ο ρόλος του θα είναι καθαρά εξωαγωνιστικός, τι κουράγια να έχει κάποιος που στις 24 Ιανουαρίου θα γίνει 38; Κι όμως, ο Αντρέ Βιεϊρίνια είναι ο καλύτερος Αντρέ της τελευταίας τριετίας, χρήσιμος, ουσιαστικός, ποιοτικός, πολύτιμος.

Στην αέναη πορεία της ανθρωπότητας η ικανότητα στην διαχείριση του ανθρώπινου δυναμικού ήταν, είναι και θα είναι το πιο περιζήτητο από τα χαρίσματα. Η ικανότητα να παίρνεις από κάθε εργαζόμενο το καλύτερο δυνατό, να τον κάνεις να πιστέψει σε ένα κοινό όραμα, να αφιερωθεί ψυχή και σώμα σε έναν κοινό σκοπό, να τον κάνεις να νιώθει πολύτιμος, σημαντικός, αναντικατάστατος είναι αυτό που κάνει την διαφορά.

Ακούγεται απλό, μα είναι εξαιρετικά πολύπλοκο, όταν έχεις να διαχειριστείς ένα γκρουπ 25 παικτών που μάχονται για 11 μόνο θέσεις. Όταν έχεις να κάνεις με «παιδιά» που πρώτιστα θέλουν να παίξουν. Όταν έχεις να κάνεις με πολύ υψηλά αμειβόμενους αθλητές που πολύ συχνά βάζουν το εγώ, πάνω από το εμείς.

Οι καλές ομάδες δεν κρίνονται ποτέ από την απόδοση των μεγάλων ονομάτων τους -αυτοί τις περισσότερες φορές θα κάνουν αυτό που πρέπει. Η διαφορά γίνεται πάντα από αυτό που αποκαλείται second unit. Από τους ρολίστες. Από τους παίκτες της δεύτερης γραμμής.

Όταν παίκτες όπως ο Μουργκ, ο Σάστρε, ο Ράφα, ο Μιχαηλίδης, ο Τσιγγάρας έρχονται και γίνονται καθοριστικοί, παίρνουν πρωταγωνιστικούς ρόλους, ανταποκρίνονται με επιτυχία, βγάζουν υπεραξία, ξεπερνούν τους εαυτούς τους, τότε ξέρεις ότι έχεις πραγματικά μία καλή ομάδα, που μπορεί να ανταποκριθεί σε πολλούς στόχους. Τότε και μόνο τότε...