Jonny be… good tonight!

Υπήρχε πάντα κάτι ξεχωριστό πάνω του. Ειδάλλως, δε θα ήταν εκεί. Ούτε 18 ετών, στις προπονήσεις της Θέλτα και στο μικρό σημειωματάριο του Πάκο Ερέρα. «Πρέπει να τον προετοιμάσουμε γιατί είναι η φυσική συνέχεια του Ούγκο Μάγιο», έλεγε σε όποιον τον πλησίαζε να ρωτήσει για τον πιτσιρικά. Ούτε 1μ.70 στο ύψος και σε εκείνες τις πρώτες προπονήσεις είχε αφήσει άπαντες με ανοικτό το στόμα. Δε μπορούσαν να πιστέψουν πόσο δύσκολο ήταν να τον περάσεις, τη φυσική αντοχή που είχε, τη δύναμη των ποδιών του, την ικανότητα να παίζει με το δεξί και με το αριστερό. Φυσικά, δεν ήταν άγνωστος στο ισπανικό κοινό. Προϊόν των ακαδημιών της Θέλτα αφενός, και πρωταθλητής Ευρώπης με την Εθνική Ισπανίας κάτω των 19 ετών το καλοκαίρι του 2012. Ποιος, όμως, να του δώσει και τόση σημασία σε μια εθνική που χάζευαν τον Γκριμάλντο, τον Σούσο, τον Ντεουλοφέου, τον Κέπα, τον Πάκο Αλκαθέρ, τον Χεσέ;

(σ.σ. τροφή για σκέψη η αντίπαλος της Ισπανίας τότε στον τελικό. Ελλάδα λεγόταν και η 18αδα αποτελούταν από τους Καπίνο, Διούδη, Μαρινάκη, Σταφυλλίδη, Μπουγαΐδη, Μπάλλα, Μαυρία, Φουρλάνο, Διαμαντάκο, Κατίδη, Γιαννιώτα, Κουρμπέλη, Τσιντώνα, Τριανταφυλλόπουλο, Λυκογιάννη, Μπακασέτα, Μπουχαλάκη και Ρουγκάλα).

Εκείνοι που έπρεπε. Ανάμεσα σε όσους έπρεπε ο προπονητής του στην Εθνική Νέων, Γιούλεν Λοπετέγκι, που δεν τον έβγαλε δευτερόλεπτο από το ματς. Έπαιξε δύο παιχνίδια ως κεντρικός αμυντικός και στα επόμενα ως δεξί μπακ. Αρκετά για να αρχίσει να τον μαθαίνει ο κόσμος, αλλά όχι αρκετά για να τον ξέρουν ακόμα και οι ίδιοι οι μελλοντικοί συμπαίκτες του. Ή εκείνοι που ήταν υπεύθυνοι για τη φανέλα του. Jonny. Jony. Joni. Έμοιαζε αστείο. Μέχρι που αποφάσισε να αποτίσει φόρο τιμής στη μητέρα του, να υιοθετήσει το γερμανικής καταγωγής Ότο, να κόψει το μικρό του όνομα και να λυτρωθούν όλοι από την ταλαιπωρία. Άλλωστε, περισσότερο μετρούσε τι γινόταν στο γήπεδο. Η προφητεία, βλέπετε, του μετέπειτα προπονητή του Άρη θα έβγαινε αληθινή.

Στις 9 Ιανουαρίου του 2013, η Θέλτα παίζει έναν επαναληπτικό ονείρων στο «Σαντιάγκο Μπερναμπέου». Στη φάση των «16» του Copa Del Rey είχε κερδίσει 2-1 στο πρώτο ματς και γιατί να μην προκριθεί; Επειδή Κριστιάνο Ρονάλντο (σ.σ. τρία γκολ, μία ασίστ, 4-0). Τόσο επιδραστικός σε εκείνο το ματς, που μέχρι και ο Ούγκο Μάγιο τραυματίστηκε στην προσπάθειά του να τον μαρκάρει. Και τραυματίστηκε σοβαρά. Ο Τζόνι ήταν ο επόμενος. Έτοιμος ή όχι, δεν είχε σημασία. Μέχρι τότε είχε παίξει μόλις σε ένα ματς πρωταθλήματος και σε ένα κυπέλλου. Στο τέλος της σεζόν θα είχε παίξει σε 19! Το λεγόμενο μπήκε και δεν ξαναβγήκε…

«Ένιωθα πάντα ότι είχα τη στήριξη των συμπαικτών μου. Μακάρι απλά να μην ήταν τα παιχνίδια για την παραμονή της Θέλτα στην κατηγορία και να μπορούσα να τα ευχαριστηθώ περισσότερο», έλεγε τότε χωρίς να ξέρει ακόμα τι τον περίμενε στη συνέχεια. Λουίς Ενρίκε τον περίμενε και πάγκος. Τουλάχιστον, μέχρι τον Νοέμβριο. Μετά τον περίμενε αλλαγή θέσης! Ο Ισπανός τεχνικός, ο οποίος αργότερα θα καλούσε και τον Τζόνι στην Εθνική ομάδα, τον έβαλε αριστερά για πρώτη φορά τον Νοέμβριο σε ένα ματς με τη Σοσιεδάδ. Ο Τζόνι έδωσε ασίστ και να, σου λέει (σ.σ. ο Ενρίκε), κάτι που μπορεί να πετύχει! Από τον Ιανουάριο του 2014 θα το καθιέρωνε. Ο Ισπανός αμυντικός, ο οποίος έκανε ουσιαστικά το ξεπέταγμα τέτοιο μήνα ένα χρόνο πριν, επέστρεφε στο βασικό σχήμα, αλλά από την άλλη πλευρά! «Είναι ο προπονητής που σημάδεψε την καριέρα μου, αφού με άλλαξε πτέρυγα και στα αριστερά έχω παίξει πλέον τα περισσότερα παιχνίδια στην καριέρα μου», θα εξηγήσει ο Τζόνι χρόνια αργότερα, όταν ετοιμαζόταν για εκείνο το προσκλητήριο στην Εθνική Ισπανίας.

Αλλά πρώτα θα έπρεπε να καθιερωθεί. Ίσως και να ξεχάσει το είδωλό του, τον Μίτσελ Σαλγκάδο ή τουλάχιστον να πάρει τα… ταλέντα του και να τα μεταφέρει αριστερά. Tο έκανε με όσους προπονητές ακολούθησαν και με απόλυτη επιτυχία. Τέτοια που έφερε την Ατλέτικο Μαδρίτης στην πόρτα του. Την δεύτερη στο πρωτάθλημα Ατλέτικο Μαδρίτης, την κυπελλούχο στο Europa League Ατλέτικο Μαδρίτης. Την θα δώσει περίπου εφτά εκατομμύρια ευρώ Ατλέτικο Μαδρίτης. Αλλά και θα σε παραχωρήσω δανεικό στην Γουλβς, Ατλέτικο Μαδρίτης.

Το αγγλικό σοκ!

Όχι, δεν ήταν ο καιρός. Και στη Γαλικία βρέχει συχνά. Ήταν ο ρυθμός, ήταν και λίγο η απογοήτευση. Ο Ντιέγκο Σιμεόνε για τον οποίο τόσο πολύ ήθελε να δουλέψει, δεν τον έβλεπε καν. Από την άλλη, όμως, εντάξει. Στην Premier League πας, δεν έχεις και λόγο να απογοητευτείς. Το συμβόλαιο, εξάλλου, με την ισπανική ομάδα είχε εξαετή διάρκεια και κάπως έτσι έπρεπε να δει τη νέα του εμπειρία. «Στη Θέλτα ένιωθα πολύτιμος, ίσως μόνο όχι από τους οπαδούς. Πάντα θα χρωστάω τα πάντα σε αυτή την ομάδα. Είναι το μέρος που γεννήθηκα, είναι η πόλη μου, αλλά πρέπει να προχωρήσω. Η Ατλέτικο είναι μια από τις καλύτερες ομάδες του κόσμου, και μπορώ να πω ότι είναι κρίμα που δεν έπαιξα εκεί, ωστόσο δίνω προτεραιότητα σε μένα και στην οικογένειά μου. Είμαστε ευτυχισμένοι εδώ. Και θεωρώ ότι στη ζωή είναι καλύτερα να μην στεναχωριέσαι για το τι θα μπορούσε να είχε γίνει. Η ομάδα με εμπιστεύτηκε και θέλω να το ανταποδώσω».

Η ομάδα ήταν η Γουλβς και είχε μόλις πληρώσει περίπου 21 εκατομμύρια ευρώ για να τον κάνει δικό της και ήταν εκείνη τη στιγμή, τον Ιανουάριο του 2019, η πιο ακριβή μεταγραφή στην ιστορία της. Πλέον έχει πέσει στην όγδοη θέση, αλλά η ουσία είναι ότι χρειάστηκε μόλις έξι μήνες για να κάνει αίσθηση στην Αγγλία. Στο πιο δυνατό πρωτάθλημα του κόσμου. Αφού είχε παίξει στην Ισπανία. Όπου έπρεπε να μαρκάρει Μέσι και Ρονάλντο. Ας τον βγάλουμε λίγο… ανεπαρκή πριν τον δούμε.

Πρέπει, διότι, μετά τις πρώτα δύο τρομακτικές του σεζόν, ήρθαν οι τραυματισμοί. Ο πρώτος στις… καθυστερήσεις του 2020, όταν λόγω covid αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό στις αρχές Αυγούστου. Επέστρεψε στις 7 Φεβρουαρίου του 2021, υπέγραψε επέκταση συμβολαίου, αλλά στις 4 Απριλίου υπέστη δεύτερη ρήξη χιαστών. Δύο εγχειρήσεις σε λιγότερο από ένα χρόνο. Στο ίδιο γόνατο. Η επιστροφή του αυτή τη φορά πάει ακόμα πιο πίσω και στις 24 Φεβρουαρίου του 2022, πατάει ξανά χορτάρι. Κάποιοι λένε ότι δεν ήταν ποτέ πια ο ίδιος, μια… σκιά του εαυτού του. Η σκιά αυτή, πάντως, παίζει σε 18 ματς της Premier League τη σεζόν 2022-23 (σ.σ. ξεκινάει βασικός και έχασε σταδιακά τη θέση του), πετυχαίνει το γκολ της χρονιάς και δε μοιάζει να εγκαταλείπει τη μάχη.

Δε θα μπορούσε, άλλωστε. Το γράφει και στο χέρι του. «Ό,τι κάνουμε στη ζωή, αντανακλά στην αιωνιότητα». Από μια τέτοια άποψη, θα προτιμούσε να μην θυμούνται τι έκανε στο τέλος της διαδρομής του στην Γουλβς. Εκείνος που χαρακτηριζόταν ως το πληρέστερο μπακ που έχουν δει οι οπαδοί της ομάδας, έχασε το μυαλό του. Λέγεται ότι επιτέθηκε σε ένα νεαρό παίκτη της Γουλβς, τον χτύπησε και ακολούθως έφτυσε μέλος του τεχνικού τιμ, έσπασε μια τηλεόραση, ένα τραπέζι και έφυγε από το γήπεδο. Ο Γκάρι Ο’Νιλ τού απαγόρευσε να επιστρέψει στο προπονητικό κέντρο. Κατόπιν της απολογίας του, του επετράπη να συμμετέχει στις προπονήσεις της ομάδας κάτω των 21 ετών και η περίπτωσή του θα εξεταζόταν εκ νέου τέλος Ιανουαρίου. Πιθανότατα δε θα εξεταστεί ποτέ… Ο Τζόνι Ότο, θα έρθει στον ΠΑΟΚ και το όνομά του θα πρέπει να μάθουμε να το προφέρουμε σωστά. Αρκεί να είναι καλός… Και ο Τζον Ράντι, συμπαίκτης του στην Γουλβς, εγγυάται ότι αυτό είναι το σύνηθες.

«Ο Τζόνι είναι θηρίο. Ένας εκπληκτικός αθλητής, μια προσωπικότητα πίτμπουλ. Σχεδόν πάντα ήξερες τι να περιμένεις από εκείνος, δε χρειαζόταν ποτέ να ανησυχείς μέσα στο γήπεδο. Καλός τύπος, μαζεμένος, αλλά δε θα ήθελες να δεις την άλλη του πλευρά. Όταν έχανε το μυαλό του, ήξερες ότι έπρεπε να του δώσεις μερικά λεπτά να ηρεμήσει και μετά θα ήταν πάλι ο Τζόνι».