Τι βουνό έχει να ανέβει κι ο Τούντορ;

Αυτά είναι αστεία.
Άλλωστε, εμείς όλοι θα ήμασταν οι πρώτοι που θα τον κατακρίναμε αν τυχόν τον ακούγαμε να μιλά για τίτλους και το... κόκκινο που πρέπει να ξεθωριάσει και το πράσινο που θα πρέπει να μαυρίσει.

Αηδίες για κατανάλωση από ελαφρόμυαλους που, ευτυχώς, λόγω της... εκπαίδευσης τείνουν να εκλείψουν.

Ο Ιγκόρ Τούντορ, ακόμη και οι δημοσιογράφοι που έθεσαν τα ερωτήματα στη χθεσινή παρουσίαση, εκεί στην Ολλανδία, αναγνωρίζουν από ποιο ακριβώς σημείο ξεκινά ο ΠΑΟΚ και δεν είναι δυνατόν να θέτουν ζητήματα περί πρωταθλητισμού. Δεν είναι θέμα προς συζήτηση. Είναι κάτι που δεν χωρά ανάλυση για όποιον σέβεται τον εγκέφαλό του και έχει σκοπό να επενδύσει χρόνο σκέψης σε κάτι πιο χρήσιμο.

Για τον προπονητή του ΠΑΟΚ, τον οποίο δεν θα «συγχωρήσω» σε αυτό το ανούσιο κομμάτι της πειθαρχίας, στο πρωινό και την προσέλευση στην προπόνηση, αλλά θα επιμείνω περιμένοντας ποιες θα είναι οι πιο κρίσιμες αποφάσεις του σε καθοριστικά θέματα στο εσωτερικό της ομάδας του, έχω να πω τα καλύτερα.

Κι αυτό διότι βρίσκεται απέναντι σε ένα μεγάλο πρόβλημα, χωρίς να έχει λάβει ακόμη καμία ουσιαστική βοήθεια και προσπαθεί να συμμαζέψει τα ασυμμάζευτα.

Εχει την ομάδα που τέλειωσε πέρυσι το πρωτάθλημα κι αν αυτή η ομάδα κάνει ένα μόνο βήμα εμπρός, τότε είναι απλά ένας τεράστιος προπονητής.

Αν δεν αλλάξουν άρδην το σκηνικό, αν δεν φροντίσουν να βάλουν δυο-τρεις ποιοτικούς ποδοσφαιριστές στην ενδεκάδα, τότε γιατί να περιμένουμε να αλλάξει ο περσινός ΠΑΟΚ;

Να περιμένουμε να περάσει την -πώς τη λένε- Λοκομοτίβα και το κακό συναπάντημα και μέχρι εκεί. Τι παραπάνω;

Ο Τούντορ είναι μπροστά σε μια ομάδα που δεν έχει αρχή και τέλος και μάλλον το γνωρίζει καλά. Δεν θα θέλει να εκτεθεί. Ούτε αυτός ούτε ο Αρνεσεν.

Κι αν διατηρούν κάποιες ελπίδες ότι θα στρώσουν τον τωρινό ΠΑΟΚ, με τους ίδιους ποδοσφαιριστές, έχουν αυτό το δικαίωμα, μόνο που θα πρέπει να θέσουν ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, για να μην ξεφύγει ο έλεγχος, να μη δείξουν μεγάλη ανοχή και προκύψουν φθορές οι οποίες θα είναι καθοριστικές για τη συνέχεια.

Του Γιώργου Ζαχαριάδη