Ο άνθρωπος που «απογείωσε» τον Δικέφαλο δεν... αποθεώνεται όσο πρέπει!

Μία από αυτές που ανήκουν στην τελευταία κατηγορία είναι πέραν πάσης αμφιβολίας και ο ΠΑΟΚ. Ο Δικέφαλος του Βορρά είχε… άρρωστη ομαδάρα στα τέλη των 80s και στο πρώτο μισό των 90s ήταν ένα σύνολο που εύκολα συγκαταλεγόταν στα 3-4 κορυφαία ολόκληρης της Γηραιάς Ηπείρου.

Στο σήμερα, δυστυχώς, έχει πέσει «θύμα» των οικονομικών δεδομένων που ισχύουν για όλους στη χώρα μας πλην των δύο της Euroleague και παλεύει να ξεφορτωθεί τις αμαρτίες των περασμένων ετών, έχοντας, παράλληλα, το βλέμμα στο παρόν αλλά και στο (εγγύς) μέλλον.

Ωστόσο η φετινή σεζόν, ανεξαρτήτως του πώς θα τελειώσει, είναι ήδη σούπερ πετυχημένη- τηρουμένων, πάντα, των αναλογιών.

Και γι’ αυτό το αγωνιστικό θαύμα «ευθύνεται», σε τεράστιο βαθμό, ο Μάσιμο Καντσελιέρι. Ο Ιταλός προπονητής έχοντας στα χέρια του ένα μπάτζετ που δεν ξεπερνάει τις 800.000 ευρώ έχει καταφέρει- διότι περί κατορθώματος πρόκειται- να έχει τον ΠΑΟΚ στο 9-10 στο πρωτάθλημα, ενώ στο FIBA Europe Cup οι Ασπρόμαυροι έχουν προκριθεί ήδη στα προημιτελικά κι έχουν βλέψεις και για παραπάνω.

Μάλιστα, στο χθεσινό ντέρμπι με τον (ανεβασμένο εσχάτως) Άρη στο «Παλατάκι» αποτέλεσε προπονητικό masterclass του Καντσελιέρι, ο οποίος πασιφανώς έκανε outcoach στον Νίκο Βετούλα. Ειδικά η ψυχραιμία που επέδειξε ο ΠΑΟΚ όταν βρέθηκε πίσω στην 3η περίοδο με 43-46 είναι υποδειγματικός για τα δεδομένα μίας ομάδας που δεν έχει τους 2-3 παικταράδες του εκατομμυρίου για να καθαρίσουν όταν σφίγγουν τα γάλατα.

Ο 52χρονος τεχνικός αντιλαμβανόμενος πως το παιχνίδι του Άρη εξαρτάται σε τεράστιο βαθμό από τα χέρια του Βασίλη Τολιόπουλου (που, πάντως, αγωνίστηκε τραυματίας και με ένεση, για να μην τον αδικούμε) τον αντιμετώπισε όπως αντιμετωπίζουν οι προπονητές του ΝΒΑ τον Στεφ Κάρι: πίεση ακόμη και στα 9 μέτρα, να φύγει η μπάλα από τα χέρια του και μετά deny από τους πάντες για να μην την ξαναπάρει. Κάπως έτσι, ο ΠΑΟΚ επικράτησε πιο εύκολα απ’ ό,τι δείχνει το τελικό 75-63 κι έφτασε τις 8 σερί εντός έδρας νίκες σε ντέρμπι με τον μεγάλο του αντίπαλο.

Και μπορεί ο Καντσελιέρι ν’ αποθεώθηκε στο τέλος του αγώνα από το κατάμεστο γήπεδο, όμως έχουμε την αίσθηση πως αυτό πρέπει να συμβαίνει συχνότερα. Ο άνθρωπος κάνει, σχεδόν κυριολεκτικά, θαύματα και του αξίζει κάθε υπόκλιση που συναντά στο διάβα του.

Μπορεί ο ΠΑΟΚ να μην είναι αυτός του παρελθόντος, αλλά είναι η καλύτερη δυνατή εκδοχή του «πενιχρού» παρόντος…