Ματέους Βιετέσκα: Ένα δεκάρι, που έγινε στόπερ

«Δηλαδή όλα τα παιχνίδια, έτσι θα είναι εδώ;», αναρωτήθηκε σχεδόν με απόγνωση. Ήταν το βάπτισμα του πυρός στο εξωτερικό, στα 25 είχε καταφέρει επιτέλους να ανοίξει τα φτερά του εκτός Πολωνίας, όμως η πρώτη επαφή με τον έξω κόσμο ήταν η συμμορία του Νεϊμάρ, του Μέσι -ο Μπαπέ έλειπε λόγω τραυματισμού. Τρομακτικό.

Η εμπειρία αποδείχθηκε τραυματική. Σοκαριστική. Δεν προλάβαινε ούτε να τους δει. Η Παρί Σεν Ζερμέν πέρασε σαν σίφουνας από το ορεινό χωριουδάκι του Κλερμόν-Φεράν (0-5), σε μία τρομακτική πρεμιέρα της σεζόν 2022-23. Πίσω στα πάτρια εδάφη, άρχισαν να τον ειρωνεύονται, άλλωστε μία ζωή ήταν το εξιλαστήριο θύμα, αυτός που φταίει για τα πάντα.

Στην πολωνική ποδοσφαιρική λογική, οι στόπερ (πρέπει να) είναι ντούκια, πρησμένοι, με ξυρισμένο κεφάλι και γεμάτοι τατουάζ.

Ο Ματέους Βιετέσκα ήταν ακριβώς το αντίθετο. Ευγενική φυσιογνωμία, soft, μπαλάτος, ήρεμος, καλό παιδί, από τις ακαδημίες της Λέγκια. Το ιδανικό πρόσωπο για να γίνει κυτίο παραπόνων, ένας μόνιμος αποδέκτης από ύβρεις, κατάρες, bullying από τους οπαδούς της ομάδας του, μετά από κάθε στραβή.

Όταν ήταν πιο μικρός, τον επηρέαζε. Χαλιόταν. Έπεφτε.

Από την στιγμή που αποφάσισε να «δουλέψει» με τον εαυτό του και να πάρει τις κατάλληλες συμβουλές από ειδικούς, η αυτοεκτίμηση του άρχισε να ανεβαίνει.

Η απρόσμενη μεταγραφή του στην Ligue 1 το καλοκαίρι του 2022 (έναντι 1,3 εκατομμυρίου ευρώ) ήταν η δική του απάντηση στους αμφισβητίες. Εκείνο το 0-5 στις αρχές Αυγούστου του 2022, όχι μόνο δεν τον έριξε, αλλά τον πείσμωσε κι άλλο.

Προσαρμόστηκε απόλυτα στις νέες συνθήκες μιας γαλλικής κωμόπολης, έμαθε την γλώσσα σε χρόνο ρεκόρ, έπαιξε σε 35 από τα 38 παιχνίδια, αφεντικό της άμυνας μιας ομάδας που ξεκίνησε ως φαβορί για υποβιβασμό και τερμάτισε στην 8η θέση.

Αποδείχθηκε μία από τις κορυφαίες μεταγραφές της σεζόν, κέρδισε τον σεβασμό της γαλλικής κοινής γνώμης, έδειχνε έτοιμος για το βήμα παραπάνω.

Πίσω στην πατρίδα, άρχισαν να το παίρνουν αλλιώς. Μήπως τον είχαν αδικήσει;

Μέσα σε μία χρονιά πήρε μεταγραφή 5 εκατομμυρίων στην Κάλιαρι, μονιμοποιήθηκε στις κλήσεις της Εθνικής.

Στην Σαρδηνία, δεν έπιασε, έπεσε πάνω σε έμπειρα βουνά (Μίνα, Παλομίνο και λιγότερο τον Χατζηδιάκο), σε επιστήμονες της θέσης, που του έφραξαν τον δρόμο. Δεν τον πήρε ποτέ από κάτω. Έκανε υπομονή 18 μήνες και έρχεται στην «Τούμπα» για να κάνει αυτό που κάνει από μικρό παιδί. Να δώσει απαντήσεις σε όλους, να πει το αγαπημένο του ρήμα πολλές φορές: «αξίζω, αξίζω, αξίζω».

ΜΟΝΙΜΟΣ ΦΤΑΙΧΤΗΣ ΤΩΝ ΟΠΑΔΩΝ ΤΗΣ ΛΕΓΚΙΑ, ΜΑ ΚΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΠΟΝΗΤΩΝ

Γεννήθηκε και μεγάλωσε σε ένα προάστιο της Βαρσοβίας (Γκρόντζισκ), δίπλα στο γήπεδο της Πογκόν, που δεν είχε οργανωμένες ακαδημίες. Ο Βενιαμίν μιας οικογένειας με τρία αγόρια, έπαιζε υποχρεωτικά με παιδιά ακόμα και πέντε χρόνια μεγαλύτερα, όμως ξεχώριζε από μικρός. Έπαιζε ως επιθετικός, μετά ως δεκάρι, μετά οκτάρι. Πήγε στις ακαδημίες της Λέγκια στα 13 του και μονιμοποιήθηκε στο κέντρο της άμυνας, λόγω… ύψους.

Έπαιξε Τσάμπιονς Λιγκ στα 17 του σε εκείνο το ιστορικό 8-4 με την Ντόρτμουντ (με δύο γκολ του Πρίγιοβιτς), όμως ουσιαστικά η Λέγκια δεν τον πίστεψε ποτέ. Άρχισε να τον δίνει δανεικό δεξιά-κι αριστερά, τον άφησε ελεύθερο και το 2018 τον αγόρασε από την Γκόρνικ (!) μετά από μία φανταστική σεζόν με 7 γκολ σε 42 παιχνίδια.

Έκανε 149 παιχνίδια σε μία τετραετία, έγινε αρχηγός, ήταν ο αγαπημένος όλων των προπονητών του, μα αυτός που πάντα άκουγε τα περισσότερα από την αυστηρή εξέδρα.

Ο Τσέσλαβ Μίχνίεβιτς που τον είχε στην Ελπίδων, τον καλούσε συνέχεια στην Ανδρών, παρότι δεν έπαιζε στην Κάλιαρι. Ο Κόστα Ρούναιτς που τον είχε στην Λέγκια προσπάθησε να χαλάσει το deal με τον ΠΑΟΚ και τον πάρει στην Ουντινέζε.

Διότι, οι προπονητές ξέρουν πάντα καλύτερα από τον κόσμο…