Γιάννης Κωνσταντέλιας, το Golden Boy του ΠΑΟΚ που εκτίναξε τη χρηματιστηριακή αξία του

Έχει τιμή η διάνοια; Ποσοτικοποιείται η έμπνευση; Η δημιουργία μετριέται σε μηδενικά; Το χαμόγελο, η ανόθευτη χαρά για το παιχνίδι που αυτό το μούτρο εκπέμπει σε κάθε επαφή του με τη μπάλα, μεταδίδοντάς την, έτσι, αγνά, σχεδόν καθολικά, σε κάθε έναν που τον βλέπει, που τον χαζεύει, που καθηλώνει με τις εμπνεύσεις και τ’ αγγίγματά του, πόση αξία γεννάει; Και, στο τέλος τέλος, πόση αξία έχει, απλώς και μόνο παίζοντας ποδόσφαιρο, με τον τρόπο που το κάνει ο Γιάννης Κωνσταντέλιας;

Την περασμένη Κυριακή, με το καλλιτέχνημά του που έφερε το γκολ της μείωσης του ΠΑΟΚ στο ντέρμπι με την ΑΕΚ στην πρεμιέρα των playoffs της Stoiximan Super League σήμανε την αντεπίθεση και την ανατροπή των ασπρόμαυρων. Ε, και; Ουδείς στις εξέδρες της OPAP Arena το μέτρησε, το συνυπολόγισε, πόσο μάλλον το καταλόγισε και τη στιγμή της αντικατάστασής του, αναγνώρισε τάλαντο, ποιότητα και κυρίως την προσμονή για ό,τι στο γήπεδο πάντα κομίζει, με χειροκρότημα.

Επιβράβευση; Όχι. Σπάνια ράτσα ο “Ντέλιας”. Και ποδοσφαιρικά και ανθρώπινα. Εκλεκτός, ευλογημένος. Και ως τέτοιος αντιμετωπίζεται. Ως τέτοιος ξεχωρίζει. Χωρίς – σώνει και ντε – νούμερα, αριθμοί και επιδόσεις να αντικατοπτρίζουν την ανεπανάληπτη στη σύγχρονη τουλάχιστον εποχή αύρα του. Πως στο καλό μπορεί να γίνει αυτό άλλωστε;

Η φετινή στατιστική γράφει επιδόσεις χειρότερες της περυσινής. Μόνο ο χρόνος που έχει πάρει σε όλες τις διοργανώσεις (λογικά θα καταλήξει να) είναι ανάλογος. Στα υπόλοιπα, στα.. βασικά έστω, σε γκολ και ασίστ, ο πήχης χαμήλωσε φέτος. Ε, και (δις); Οι – λεγόμενοι – «ειδικοί» της ποδοσφαιρικής αγοράς την αξία του, αυτή ντε που μετριέται με εκατομμύρια και μηδενικά, την αξιολογούν στο υψηλότερο δυνατό της επαγγελματικής καριέρας του.

Πάνω κάτω στα ίδια περίπου νούμερα της περυσινής πρότασης (που έγινε αποδεκτή, παρότι δεν οδήγησε σε μεταγραφή) της Ζάλτσμπουργκ, η οποία μαζί με τα μπόνους, έφτασε να προσφέρει 19 εκατ. ευρώ για τον διεθνή μεσοεπιθετικό. Τιμή που, κακά τα ψέματα, πριν μερικούς μήνες, πριν την αλλαγή της χρονιάς, έμοιαζε να είναι – όντως – ταβάνι που δύσκολα, πολύ δύσκολα θα έσπαγε.

Και αυτό ανεξαρτήτως των ενδιαφερόμενων, της προέλευσης και του πορτοφολιού τους. Αυτοί, οι ενδιαφερόμενοι, χρόνια τώρα, σταθεροί. Είτε είναι από Γερμανία (top-6 και τα… όνειρα της Βέρντερ), Ισπανία (Σοσιεδάδ, Βιγιαρεάλ) ή Ιταλία. Πλέον, στο ’25, η εικόνα, η επιδραστικότητα, η κατακόρυφη άνοδος της εικόνας του Κωνσταντέλια – με αποκορύφωμα αυτή των δύο παιχνιδιών με την Εθνική κόντρα στη Σκωτία και την κεκτημένη ταχύτητα που του έδωσε στην πρεμιέρα των playoffs – αφενός δικαιολογεί τις χρηματιστηριακές εκτιμήσεις της αγοράς και την συνεχώς ανοδικές τους τάσεις, αφετέρου εγγυάται όπως χαρακτηριστικά αναφέρθηκε εκτενώς και στην εκπομπή του SPORT24, Box 2 Box, ο ΠΑΟΚ εξακολουθεί να διαχειρίζεται ένα Golden Boy, ένα χρυσό παιδί.

Και όχι μόνο για τα εκατομμύρια που αξίζει και μπορεί να – και δεδομένα οποτεδήποτε κριθεί κατάλληλο θα – φέρει στα ταμεία. Αλλά κυρίως για τα όσα συναισθήματα προκαλεί άμα τη εμφανίσει (του). Και αυτό, ναι, είναι πληρωτέο σε κάθε ενενηντάλεπτο, σε κάθε γήπεδο, σε κάθε παιχνίδι.