Επί χρόνια ακούω άτομα σαν εμάς, Παοκτσήδες με μια τάση να αναλύουν ταπράγματα, αλλά και την απλή μάζα του κόσμου, να λέμε πώς ο Ολυμπιακός τουΚόκκαλη δημιούργησε ένα ανθυγιεινό ποδοσφαιρικό μονοπώλιο. Πώς με τα λεφτά τουΣωκράτη και την εύνοια του δημοσίου κατάφερε να εξαγοράσει το πρωτάθλημα και ναδημιουργήσει μία δυναστεία. Μια δυναστεία που συντηρείται στην κορυφή χάρη στασίγουρα λεφτά του Champions League, λεφτά που συντηρούν το εξάμβλωμα που δημιούργησε ο Σωκράτης Κόκκαλης στηνκορυφή.
Την δεκαετία του 1980 λ.χ. όταν τα ηνία του ελληνικού πρωταθλήματος είχε ο πατέραςΒαρδινογιάννης, το πρωτάθλημα δεν ήταν σε καμία περίπτωση λιγότερο διεφθαρμένοκαι η παρασκηνιακή ισχύς του Βαρδινογιάννη δεν είχε να ζηλέψει πολλά από τηντωρινή ισχύ του Κόκκαλη. Ωστόσο οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. Στις έντεκαποδοσφαιρικές σεζόν μεταξύ 1996-97 και 2006-07, ως γνωστόν ο Ολυμπιακός έχειπάρει δέκα πρωταθλήματα και ο Παναθηναϊκός ένα. Οι μόνες ομάδες που έχουντερματίσει στις δύο πρώτες θέσεις το ίδιο διάστημα είναι ο Ολυμπιακός, οΠαναθηναϊκός και η ΑΕΚ. Συγκριτικά, στις έντεκα ποδοσφαιρικές σεζόν μεταξύ1982-83 και 1992-93, τέσσερα πρωταθλήματα κέρδισε ο Παναθηναϊκός, τρία η ΑΕΚ,δύο ο Ολυμπιακός και από ένα ο ΠΑΟΚ και η Λάρισα. Επίσης εκτός των τριών τουΠΟΚ, στις δύο πρώτες θέσεις τερμάτισαν επίσης ο ΠΑΟΚ, η Λάρισα και ο ΟΦΗ.
Πώς καταλήξαμε λοιπόν από την πολυφωνία και τον ανταγωνισμό του 83-93 στοτέλμα και το στείρο μονοπώλιο του Ολυμπιακού του 97-07;
Όπως ανέφερα, ο Βαρδινογιάννης τότε δεν ήταν λιγότερο ισχυρός παρασκηνιακάαπ' ότι ο Κόκκαλης τώρα για να χάνει τα πρωταθλήματα η ομάδα του. Ούτε, φυσικά,ήταν πιο δίκαιος ή μεγαλόψυχος ώστε να αφήνει το πρωτάθλημα να κερδίζεται άξιακαι δίκαια. Οι μεγαλύτεροι θα θυμούνται καλά ότι η παράγκα, τα στημένα ματς καιοι σάπιες διαιτησίες ήταν πολύ πιο συχνά φαινόμενα το 80' απ' ότι σήμερα, δύοδεκαετίας και κάτι αργότερα. Μάλιστα χωρίς όλη αυτή την διαφθορά ίσως ηενδεκαετία 83-93 να ήταν ακόμη πιο ανταγωνιστική απ' όσο απεδείχθη στην πράξη.Αλλά παρά την διαφθορά και τα "σπρωξίματα" στους ισχυρούς το 83-93παραμένει σαφώς πιο ανταγωνιστική περίοδος απ' ότι το 97-07. Τι έχει αλλάξειλοιπόν από τότε;
Αυτό που άλλαξε είναι ότι τότε το πρωτάθλημα ήταν κυρίως θέμα πρεστίζ. Ηαπώλεια του πρωταθλήματος ή έστω και της δεύτερης θέσης ήταν ένα πλήγμα αλλάόχι καθοριστικό. Τώρα όμως, και εδώ και μία δεκαετία περίπου (η οποία τυχαίνεινα συμπίπτει με την περίοδο του μονοπωλίου του Ολυμπιακού), η απώλεια τουπρωταθλήματος και της δεύτερης θέσης σημαίνει αυτόματα και την απώλεια πολλώνεκατομμυρίων ευρώ που παίρνουν ο πρώτος και (μέχρι και πέρσι) ο δεύτερος απότην είσοδό τους στους "χρυσοφόρους" ομίλους του Champions League. Πλέον τα"αφεντικά" του ελληνικού πρωταθλήματος είναι διατεθειμένα ναχρησιμοποιήσουν κάθε μέσο, θεμιτό ή αθέμιτο, για να μην χάσουν τις πρώτεςθέσεις του πρωταθλήματος και τα τεράστια κέρδη που αυτές συνεπάγονται.Επιπρόσθετα, τα συγκεκριμένα κέρδη τους δίνουν και τα μέσα να διατηρήσουν τακεκτημένα τους, δημιουργώντας έτσι έναν φαύλο κύκλο που δεν βλέπω αν και πώς θασπάσει ποτέ.
Οπότε το συμπέρασμα είναι ότι η διοργάνωση που βλέπουμε και λατρεύουμε όλοιεπειδή είναι πολύ πιο θεαματική από το μίζερο πρωτάθλημά μας είναι και οκυριότερος παράγοντας που έχει καταντήσει το πρωτάθλημά μας τόσο μίζερο. ΟΟλυμπιακός έχει ξεφύγει ένα επίπεδο από Παναθηναϊκό και ΑΕΚ και αυτοί με τηνσειράς τους ξέφυγαν ένα επίπεδο από όλους τους άλλους. Ο κύριος Κόκκαληςενδιαφέρεται μόνο για το να τσεπώσει τα λεφτά του Champions League και να κρατήσει τουςφιλάθλους της ομάδας του ευτυχισμένους με κινήσεις εντυπωσιασμού. Έτσι μετάεύλογα εξευτελίζεται ο Ολυμπιακός στο Champions League και δίκαια σχολιάζει ο Σέρζιο Κονσεϊσάο ότι "ο Ολυμπιακός είναι μικρήομάδα στην Ευρώπη".
Γεια την πλειοψηφία του "αξιοπρεπούς και πολιτισμένου" κόσμου καιΤύπου που ασχολείται με τα αθλητικά στην χώρα μας, όταν άτομα σαν εμάς βγαίνουνγια να εκφράσουν τέτοιες απόψεις και να θίξουν τέτοια θέματα είναι επειδήείμαστε "κομπλεξικοί", "βούλγαροι","πιθηκάνθρωποι", ανίκανοι να δεχτούμε το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός καιοι άλλοι δύο του ΠΟΚ είναι μεγαλύτερες και ανώτερες ομάδες από την δική μας. Τοότι χαιρόμαστε με τις παταγώδεις αποτυχίες των τριών του ΠΟΚ στην Ευρώπη είναιπροφανώς κι αυτό προϊόν του ίδιου κόμπλεξ και μικρότητας που μας χαρακτηρίζει.
Αν όμως, σύμφωνα πάντα με τους "αντικειμενικούς" φιλάθλους καιδημοσιογράφους, εμείς τα λέμε αυτά επειδή είμαστε κομπλεξικοί βούλγαροι, τότεπώς δικαιολογείται το ότι η σοβαρότερη, μεγαλύτερη και πιο ιστορική βρετανικήεφημερίδα διαγιγνώσκει το ίδιο πρόβλημα. Το παρακάτω άρθρο των Times που παρατίθεται πλήρες και μεταφρασμένο, αποτελεί ίσως μία από τιςελάχιστες περιπτώσεις που κάποιος ξένος δημοσιογράφος, από προηγμένηποδοσφαιρικά χώρα, ασχολείται μεταξύ άλλων με την μιζέρια του ελληνικούπρωταθλήματος και αναφέρει ευθέως, χωρίς μισόλογα τους λόγους που έχουν κάνειεδώ και 10-15 χρόνια το ελληνικό πρωτάθλημα το πιο προβλέψιμο στην Ευρώπη.
Λοιπόν διαβάστε προεχτικά:
από τους Times:
http://www.timesonline.co.uk/tol/sport/columnists/martin_samuel/article3532949.ece
12 Μαρτίου 2008
Οι μεταρρυθμίσεις στο Champions Leagueπρομηνύουν την καταστροφή!
του Martin Samuel
"Ο Ολυμπιακός ήταν, κατά γενική ομολογία, η χειρότερη ομάδα που έχει δειοποισδήποτε στην φάση των 16 του Champions League. Ποιος θα φανταζόταν ότι τα ανέκδοτα για το ότι η Μπάρνσλεϋ θα αποτελούσεμεγαλύτερη πρόκληση για την Τσέλσι απ' ότι η ελληνική ομάδα θα επαληθευόντουσαντελικά; Ωστόσο το μόνο που έκανε η ταπείνωση του Αβραάμ Γκραντ στο Όουκγουελ(έδρα της Μπάρνσλεϋ) στο FA Cupτο Σάββατο ήταν να καταδείξει την θλιβερή φύση αντιπάλων που είναι σχεδόνανίκητοι στην πατρίδα τους αλλά απεδείχθησαν ανίκανοι σε εξευτελιστικό βαθμόστο Στάμφορντ Μπριτζ.
Αυτό που θα 'πρεπε να ανησυχεί τους διευθύνοντες το Ευρωπαϊκό Ποδόσφαιροείναι ότι ο Ολυμπιακός έχει κερδίσει 10 από τα τελευταία 11 πρωταθλήματα στηνΕλλάδα και βρίσκεται μόλις έναν βαθμό πίσω από τον Παναθηναϊκό και στην πορείαπρος ένα ακόμη πρωτάθλημα, χωρίς να τους αποσπά πλέον η ευρωπαϊκή τους πορεία.Στην Αγγλία θεωρούμε ότι η Premier League είναι ελιτιστική επειδή μόλις τέσσερις ομάδες έχουν την δυνατότητα ναδιεκδικήσουν το πρωτάθλημα. Στην πραγματικότητα φαίνεται ότι είμαστε πολύ καλά.
Το οικονομικό τοπίο που αναδιαμορφώνει κατά μήκος της Ευρώπης τουψηλού-γοήτρου τουρνουά της ΟΥΕΦΑ είναι τόσο ανταγωνιστικό όσο θα ήταν οιεκλογές στην Σοβιετική Ένωση επί Στάλιν. Σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες όπου τηνείσοδο στο Champions League δικαιούνται μία, το πολύ δύο, ομάδες, ο πλούτος του Champions League έχει δημιουργήσειμονοπώλια, υπερομάδες τόσο δυνατές που το πρωτάθλημα είναι ουσιαστικά μιακούρσα για ένα άλογο.
Και η κατάσταση πρόκειται να χειροτερεύσει. Σύντομα ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ,Μισέλ Πλατινί, θα εφαρμόσει τις μεταρρυθμίσεις του στο Champions League οι οποίες θα δώσουν πέντεεπιπλέον θέσεις στις ομάδες από τις 40 χώρες που βρίσκονται στις χαμηλότερεςθέσεις της βαθμολογίας. Επιφανειακά μοιάζει με μια ευγενή, ισόνομη ιδέα πουμοιράζει τον θησαυρό του Champions League ανάμεσα στις ευρωπαϊκές χώρες και μειώνει τις αποστάσεις στην ποδοσφαιρικήκοινωνία· στην πραγματικότητα όμως θα μπορούσε να εξελιχθεί στηνκαταστροφικότερη εξέλιξη της ιστορίας των πρωταθλημάτων ορισμένων χωρών.
Στο ελληνικό ποδόσφαιρο υπάρχει μία σταθερότητα, παγίωση και συνέχεια στηνκορυφή. Συνήθως ένας σύλλογος φτιάχνει μια καλή ομάδα και καταφέρνει νακατακτήσει δύο ή τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα. Από την σεζόν 1952-53 και μετάοι πρωταθλητές έχουν υπερασπίσει επιτυχώς τον τίτλο τους 28 φορές. Συγκριτικά,κατά την ίδια χρονική περίοδο οι πρωταθλητές στην Αγγλία έχουν υπερασπίσει τοντίτλο τους μόλις 11 φορές (από τις οποίες οι πέντε συνέβησαν μετά τηνδημιουργία της Premier League το 1992). Οπότε το να έχει μία ελληνική ομάδα το μονοπώλιο στο πρωτάθλημα δενείναι κάτι το ασυνήθιστο.
Αυτό που έχει αλλάξει όμως είναι η διάρκεια αυτού του μονοπωλίου. Η ΑΕΚκέρδισε τρία πρωταθλήματα στο σερί μεταξύ 1992 και 1994, ο Ολυμπιακός πήρετέσσερα μεταξύ 1980 και 1983, ο Παναθηναϊκό κέρδισε πέντε από τα έξι μεταξύ 1960και 1965, αλλά το σερί που συνεχίζεται μέχρι σήμερα δεν έχει προηγούμενο. ΟΟλυμπιακός πήρε επτά συνεχόμενους τίτλους από το 1997 έως το 2003, και μετάάλλους τρεις από το 2005 έως το 2007.
Το ασφυκτικό μονοπώλιο του Ολυμπιακού στο πρωτάθλημα συμπίπτει με τηνανάδειξη του αναδομημένου μοντέλου του Champions League ως της καταλυτικότερηςεπιρροή στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο. Απ' ότι φαίνεται ο Ολυμπιακός ξεκινούσε μιααπό αυτές τις σύντομες περιόδους κυριαρχίας που ήταν συνήθεις στο ελληνικόποδόσφαιρο όταν ξαφνικά έπεσε στα χέρια του ένα αφύσικα μεγάλο "δώρο"το οποίο του έδωσε ένα πλεονέκτημα που αποδείχθηκε καθοριστικό. Θα χρειαζόταν μιαπολύ κακή διαχειριστική ή διοικητική απόφαση για να χάσει ο Ολυμπιακός τηνπρωτοκαθεδρία του (όπως η απόλυση του προπονητή κατά την διάρκεια της περιόδου,κάτι που έκανε ο Ολυμπιακός πριν λίγες μέρες), κατά τον ίδιο τρόπου που θαχρειαζόταν μια απίστευτα κακή απόδοση από μία εκ των Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ,Άρσεναλ, Τσέλσι ή Λίβερπουλ για να αποτύχουν να διασφαλίσουν τις πρώτεςτέσσερις θέσεις της Premier League.
Τώρα φανταστείτε αν αντί για τις τέσσερις ομάδες που μοιράζονται το"κελεπούρι" του Champions League να υπήρχαν δύο, ή ακόμη χειρότερα, μία. Ο ανταγωνισμός δεν θα υπήρχε. Καιαυτό ακριβώς πρόκειται να καταφέρει το σχέδιο του Πλατινί. Μπορεί να έχει καλέςπροθέσεις στην καρδιά του, όμως διαθέτει τεράστια εξουσία και διαθέτει μαζί καιμια βαριά ευθύνη. Οι πρωτοπόροι των πειραμάτων στην πυρηνική σχάση μάλλον είχανκι αυτοί καλές προθέσεις και θα στόχευαν να κάνουν κάτι καλό.
Ένα από τα επιχειρήματα ενάντια στην προσθήκη μιας κερδοφόρας 39ηςαγωνιστικής στην Premier League, του λεγόμενου "διεθνούς γύρου", ιδέας που φάνηκε να μην έχειμέλλον, είναι ότι το επιπλέον εισόδημα δεν θα είχε ως αποτέλεσμα τηνεξισορρόπηση των οικονομικών δυναμικών των ομάδων. Η λογική του επιχειρήματοςείναι τι θα πείραζε αν κάθε σύλλογος έπαιρνε από πέντε εκατομμύρια λίρεςεπιπλέον; Όμως αυτό δεν είναι εντελώς αληθές γιατί τα οφέλη θα ήταν σχετικά.Πέντε εκατομμύρια επιπλέον θα έκαναν μικρή διαφορά για την ΜάντσεστερΓιουνάιτεντ, αλλά με το ίδιο ποσό η Ντέρμπυ Κάουντυ θα μπορούσε να αγοράσειέναν-δύο καλούς παίκτες. Αυτό δεν σημαίνει ότι η Ντέρμπυ θα έπαιρνε τοπρωτάθλημα ως αποτέλεσμα, αλλά ίσως αποκτούσε μια μικρή πιθανότητα να κάνειπερισσότερες από μία νίκες ανά 28 παιχνίδια.
Για να το θέσουμε διαφορετικά, αν οι περισσότεροι σύλλογοι έχουν πέντεεκατομμύρια λίρες εκτός από κάποιους που έχουν δέκα εκατομμύρια, αυτό δεναποτελεί κατ' ανάγκη πρόβλημα. Αν όμως οι περισσότεροι σύλλογοι είναι άφραγκοιεκτός από έναν που έχει πέντε εκατομμύρια λίρες, τότε παρόλο που οι διαφορέςείναι οι ίδιες το αποτέλεσμα είναι καταστροφικό. Αυτό είναι το ρίσκο πουπαίρνει ο Πλατινί με το να εισάγει μεγάλα οικονομικά μπόνους για το Champions League σε φτωχά ευρωπαϊκάπρωταθλήματα.
Ας πάρουμε ως παράδειγμα την Ουγγαρία. Τα τελευταία τρία χρόνιαπρωταθλήτρια είναι η Ντέμπρετσεν, μία μικρή ομάδα από την δεύτερη μεγαλύτερηπόλη της Ουγγαρίας. Η Ντέμπρετσεν έχει ένα γήπεδο χωρητικότητας μόλις 10.200θεατών και δεν έχει καταφέρει ποτέ να κάνει κάτι το αξιόλογο σε τρεις σεζόν στοChampions League, αφού ποτέ δεν κατάφερε να περάσει τους πρώτους προκριματικούς γύρους.Φέτος η Ντέμπρετσεν αντιμετωπίζει μια σοβαρή πρόκληση στην πρωτοκαθεδρία τηςαπό την ΜΤΚ Βουδαπέστης και την Χόνβεντ, δύο πιο ιστορικές ομάδες με έδρα τηνπρωτεύουσα.
Τώρα φανταστείτε τις συνέπειες του σχεδίου του Πλατινί αν μία απ' αυτές τιςομάδες μπορούσε να βγει στο Champions League και ναπαραμείνει εκεί για περισσότερο από μία σεζόν. Αυτό και μόνο θα επαρκούσε.
Το ουγγαρέζικο ποδόσφαιρο βρίσκεται σε ένα τέλμα και ο Πλατινί δικαιολογημέναθέλει να το βγάλει από αυτό το τέλμα. Αλλά το σχέδιό του θα ήταν σαν μία απόαυτές τις ουγγαρέζικες ομάδες να κερδίζει το λόττο και ένα γιγάντιο χέρι ναξεπροβάλει από το μανίκι ενός σακακιού με το έμβλημα της ΟΥΕΦΑ στον ουρανό, ναδείχνει μία ομάδα και να ανακοινώνει "είστε οι τυχεροί". Ο Πλατινίθέλει να προβάλει σε όλη την Ευρώπη το μήνυμα του Champions League, το μήνυμα της"δύναμης μέσω των χρημάτων", αλλά έτσι δεν θα κάνει το ουγγαρέζικοπρωτάθλημα πλουσιότερο. Θα δημιουργήσει απλώς μια ουγγαρέζικη υπερ-ομάδα μεοικονομικές δυνατότητες που θα της δίνουν τρομερό πλεονέκτημα έναντι τωνανταγωνιστών της.
Κάτι τέτοιο έχει αρχίσει ήδη να συμβαίνει σε μέρη όπου δεν θα το περίμενεκανείς. Στην Ολλανδία, για παράδειγμα, όπου η PSV Αιντχόφεν οδεύει προς το τέταρτοσυνεχόμενο πρωτάθλημά της και στην ισοφάριση του αντίστοιχου σερί που έκανεμεταξύ 1986 και 1989 με επικεφαλής τον Γκους Χίντινκ. Μόνο που η PSV του Χίντινκ ήταν μία από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη και κέρδισε τοΚύπελλο Πρωταθλητριών το 1988 έχοντας τον Ρόναλντ Κούμαν στην αρχική τηςενδεκάδα. Η τωρινή PSV δεν μπόρεσε να προχωρήσει παραπέρα από τον όμιλοστο Champions League, αλλά τα συνεχή κέρδη από τις προσοδοφόρες ευρωπαϊκές της παρουσίες τηνκάνουν υπερβολικά δυνατή για τους αντιπάλους της στην Eredivisie.
Το ολλανδικό ποδόσφαιρο, όπως το ελληνικό, χαρακτηριζόταν από σύντομεςπεριόδους κυριαρχίας μιας ομάδας, αλλά ο φετινός θα είναι ο έβδομος τίτλος της PSV μέσα σε εννέα χρόνια. Συγκριτικά, ο μεγάλος Άγιαξ του Γιόχαν Κρόιφ κέρδισετο Κύπελλο Πρωταθλητριών για τρία συνεχόμενα χρόνια μεταξύ 1971 και 1973 αλλάδεν κέρδισε ποτέ παραπάνω από δύο συνεχόμενους τίτλους στο ολλανδικόπρωτάθλημα.
Αυτό που προκαλούν τα χρήματα του Champions League στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο μοιάζει πολύ με την επίδραση των συμφερόντων τωνΔυτικών δυνάμεων στην δημοκρατία στο Ιράκ. Σε μια χώρα που ανέκαθεν είχετυραννικούς ηγέτες, ο ιρακινός λαός πάντα έβρισκε τον τρόπο να ρίξει μιακαταπιεστική και άδικη κυβέρνηση, μέχρι την άνοδο του Σαντάμ Χουσεΐν στηνεξουσία. Τα όπλα που του έδωσε η Δύση έκαναν τον Σαντάμ τόσο ισχυρό που μπροστάτου ο λαός του Ιράκ ήταν ανίσχυρος, και το σχέδιο του Πλατινί να δώσειμεμονωμένα τον πλούτο στα ξεχασμένα πρωταθλήματα της Ευρώπης ακολουθεί μιαεξίσου καταστροφική αρχή.
Ο Πλατινί, όπως ο μέντοράς του ο Σεπ Μπλάτερ, είναι κατά βάθος έναςπολιτικός και δεν αντιμετωπίζει τα πραγματικά ζητήματα ισότητας στο ευρωπαϊκόποδόσφαιρο όπως η κατανομή του πλούτου και ο τρόπος κατάταξης των χωρών και τωνομάδων στην βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ, γιατί αυτό θα οδηγούσε τους ισχυρότερουςσυλλόγους στο να διαμαρτυρηθούν και να αμφισβητήσουν την θέση του ως ισχυρούάντρα του ποδοσφαίρου στην Ευρώπη.
Έτσι, ο Πλατινί συμβιβάζεται και θεωρεί ότι με το να δίνει στηνπρωταθλήτρια των Σκοπίων μια μεγαλύτερη πιθανότητα να εξασφαλίσουν μία θέσηστους ομίλους του Champions League, μοιράζει πλουσιοπάροχα την γενναιοδωρία του. Όμως, εκτός αν δώσει σημασίακαι στην κατανομή του πλούτου μέσα στην κάθε χώρα αντί να πετάει απλά έναν σάκομε λεφτά στις ανοιχτές αγκάλες ενός και μοναδικού ευτυχισμένου αποδέκτη, τότεκάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Φανταστείτε τι θα γινόταν αν η FK Ραμπότνικι έπαιρνε ξαφνικά 20 εκατομμύρια λίρες από το πουθενά.
Ο Πλατινί πιστεύει ότι αυτά τα χρήματα στην ουσία θα διαμοιραστούν σε όλεςτις ομάδες του πρωταθλήματος μέσω μεταγραφών κλπ, και ίσως να γίνει όντως έτσι,αλλά παρόλα αυτά το αποτέλεσμα θα παραμείνει μόνο το να γίνει μία ομάδαισχυρότερη. Τα χρήματα της Τσέλσι και της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ επίσηςμοιράζονται σε όλη την Premier League, αλλά αν η μόνη τους χρήση είναι να αποκτώνται οι καλύτεροι παίκτες τωναντίπαλων ομάδων τότε ποιο ακριβώς είναι το όφελος; Η Φούλαμ έλαβε ένα σημαντικόποσό από την Γιουνάιτεντ για τον Λουί Σαχά, αλλά ποια απ' τις δύο ομάδες είναιστην κορυφή της βαθμολογίας και ποια στον πάτο της;
Η κατάταξη των ομάδων στην βαθμολογία της ΟΥΕΦΑ με βάση τα αποτελέσματα τωντελευταίων πέντε χρόνων αντί για την πιο πρόσφατη θέση της ομάδας στοπρωτάθλημα είναι άλλος ένας τρόπος να διατηρούνται οι μικρές ομάδες μικρές κα οΠλατινία έχασε την ευκαιρία να διορθώσει και αυτόν τον κανονισμό. Είναι γελοίοπου αν μια καινούργια ομάδα κέρδιζε την Premier League, η ομάδα αυτή θακρινόταν στην συνέχεια με βάση την απόδοσή της στην Ευρώπη την τελευταίαπενταετία και όχι την θέση της ως πρωταθλήτρια, και θα κληρωνόταν στους ομίλουςτου Champions League με βάση αυτό το κριτήριο.
Όμως τυχόν μεταρρύθμιση αυτού του κανονισμού θα έπληττε απευθείας τηνσταθερή ελίτ του Champions League και ο Πλατινί δεν τολμάει να κάνει κάτι τέτοιο. Σκεφτείτε λοιπόν τιςαντιδράσεις αν ένα σημαντικό ποσοστό των χρημάτων του Champions League μοιράζονταν μέσω τουκάθε πρωταθλήματος και δεν πήγαιναν απευθείας σε έναν μικρό αριθμό ομάδων.
Η απόδοση του Ολυμπιακού στην ήττα του με 3-0 στο Στάμφορντ Μπριτζ πρέπεινα αποτελέσει προειδοποίηση. Δίνει ένα μήνυμα για τους κινδύνους του ναδίνονται τα προνόμια σε λίγους και πώς κάτι τέτοιο έχει ως αποτέλεσμα μιαμετριότητα.
Ο Πλατινί είναι στο χείλος του να δημιουργήσει μια Ευρώπη αποτελούμενη απόομάδες σαν τον Ολυμπιακό. Ψευτο-μάγκες. Γίγαντες με πήλινα πόδια. Ομάδες που ανξύσεις την επιφάνειά τους δεν θα αποτελούσαν πρόκληση ούτε καν για την Μπάρνσλεϋ".
paokmania.gr
trelogiatros-aparadektos
