Ο ΠΑΟΚ σε κρίση; Μόνο όσο το επιτρέπουμε εμείς…

Αυτό, είναι γεγονός. Ο ΠΑΟΚ δεν εμφανίστηκε όπως έπρεπε στα σερί ντέρμπι, ενώ έχει τη ρεβάνς της Αθήνας κόντρα στον Παναθηναϊκό, μήπως και σώσει τα προσχήματα.

Ήταν θέμα δυνάμεων; Ικανότητας; Ποιότητας; Κεντρικού πλάνου ή ατομικών λαθών;

Ίσως όλα μαζί.

Ο Δικέφαλος σε κάποια από τα κρίσιμα τεστ της φετινής σεζόν, τα πήγε ως τώρα άσχημα.

Το θετικό; Ότι ακόμα δεν έχει χάσει τίποτα.

Μπορεί να είχε την ευκαιρία να επιβεβαιωθεί και να τρομάξει τους ανταγωνιστές του, και να την πέταξε στα σκουπίδια. Μπορεί να έχασε βαθμολογικό έδαφος στο πρωτάθλημα και να είναι με την πλάτη στον τοίχο στο κύπελλο.

Όμως ακόμη δεν έχει χαθεί κάτι.

Το ζήτημα είναι πως όλοι βλέπουμε τον κίνδυνο, ειδικά σε περίπτωση αποκλεισμού αύριο στην Αθήνα, να μπει η ομάδα σε έντονη κρίση.

Προσωπικά, θα είμαι ειλικρινής:

Δεν με καίει το κύπελλο.

Όχι βέβαια επειδή «έχω πολλά και το υποτιμώ», Καμία απολύτως σχέση. Απλώς επειδή βλέπω τα «καρπούζια» που κουβαλάει φέτος η ομάδα, βλέπω τους μεγαλύτερους στόχους και δεν ξεχνάω το εξής απλό: Ότι ο φετινός ΠΑΟΚ, ήταν και παραμένει μια ομάδα υπό δημιουργία!

Το να ξεκινάς τη σεζόν με πλήρη αμφισβήτηση και να καταλήγεις πέντε μήνες μετά να απαιτείς την κατάκτηση του… τρεμπλ, είναι λίγο παρανοϊκό. Και ρομαντικό και διαχρονικά ΠΑΟΚτσήδικο βέβαια, αλλά παρανοϊκό.

Καταλήγουμε λοιπόν στο συμπέρασμα ότι αν σκεφτούμε λογικά, η κρίση που ήρθε και η χειρότερη κρίση που μπορεί να έρθει αν αποκλειστούμε από το κύπελλο, θα έχει ουσία, σημασία και μέγεθος τόσο, όσο επιτρέψουμε εμείς.

Έχουμε όλοι διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο μαύρα όσο τα βλέπαμε στην αρχή της σεζόν. Ήρθε η συσπείρωση. Ήρθαν και σημαντικά αποτελέσματα, πρόοδος και νίκες. Αυτό που μετράει περισσότερο, είναι να δούμε τη μεγάλη εικόνα, και ότι ο ΠΑΟΚ έχει κάθε δυνατότητα να πάει καλά και φέτος, όσο κυρίως την επόμενη σεζόν.

Ας μη χύσουμε την καρδάρα με το γάλα, λόγω μιας κοιλιάς...

ΥΓ1. Αυτό βέβαια, είναι και το μήνυμα που επιχειρεί ο προπονητής της ομάδας να περάσει στους παίκτες τις τελευταίες μέρες. Και δεν έχει άδικο. Νομίζω πως σιγά σιγά γίνεται κατανοητό ότι γίνεται καλή δουλειά στην ομάδα, όμως υπάρχει ανάγκη για περαιτέρω ενέσεις ποιότητας και κυρίως «πνεύματος» καθώς ίσως κάποιοι παίκτες δεν έχουν ακόμα «ψηθεί» σε επίπεδο πρωταθλητισμού και πιέζονται. Εξ ου ίσως και η αδυναμία της ομάδας να ανεβάσει εντάσεις στα ντέρμπι, να παίξει κυριαρχικά, να βγάλει δυναμισμό. Αυτό κακώς μεταφράζεται ως αλαζονεία. Αδυναμία είναι, που υπάρχει μόνο για την ώρα…

ΥΓ2. Είναι εντυπωσιακό, αλλά και παράδοξο. Την ώρα που στις άλλες ομάδες ισχύει το "οπαδός στα εύκολα, δεν ασχολούμαι στα δύσκολα", στον ΠΑΟΚ παρατηρείται το φαινόμενο "αυστηρός χιλιομετράκιας στα δύσκολα, δεν ασχολούμαι στα εύκολα"! Τούτο παρατηρείται οχι μόνο στη θεωρία, αλλά και στατιστικά. Κάθε απώλεια της ομάδας μας φέρνει κόσμο στα κάγκελα, ενώ στα σερί νικών, όλοι είναι χαλαροί και το γήπεδο μισοάδειο. Άβυσσος η ψυχή του ΠΑΟΚτση...