Σκίσε το σενάριο

Ήταν κάτι εκτός προγράμματος. Μία αυθόρμητη έκφραση της στιγμής.

Στο ποδόσφαιρο του Ραζβάν Λουτσέσκου το μακρινό σουτ εκτός περιοχής «απαγορεύεται» ρητώς και διά ροπάλου, όμως ο Αντρίγια Ζίβκοβιτς θαρρεί κανείς ότι θυμήθηκε ένα σύνθημα από τον Μάη του ’68 που εκφράζει απόλυτα και το συνδεσμιακό κίνημα του ΠΑΟΚ: «απαγορεύεται… το απαγορεύεται»!

Όταν όλοι έχουν μάθει τις ατάκες σου, όταν ξέρουν την επόμενη σκηνή, αυτό που χρειάζεται είναι να… σκίσεις το σενάριο. Να αυτοσχεδιάσεις. Να σκεφτείς έξω από το κουτί.

Όλο και κάτι καλό μπορεί να προκύψει.

Αυτή η… αλλεργία στο μακρινό σουτ δεν είναι κάποιο μυστήριο βίτσιο, ούτε μια παραξενιά. Κρύβει πίσω της, βαθιά μελέτη του ποδοσφαίρου, της στατιστικής, του νόμου των πιθανοτήτων, της μόδας των Xgoals. 

Ο Δικέφαλος προτιμά να ψάξει τις ιδανικές συνθήκες για να εκτελέσει από όσο πιο κοντά γίνεται, παρά να εκτελεί καρά ριπάς. Προτιμά την ποιότητα, από την ποσότητα των τελικών.

Αν χρειάστηκε ένα σουτ εκτός προγράμματος, εκτός λογικής για να γυρίσει τον διακόπτη και να φτάσει σε (μία ακόμα) ανατροπή, τότε σημαίνει ότι το ποδόσφαιρο του δυσλειτουργεί. Η μηχανή ρετάρει. Κάτι δεν πάει καλά.

Η αίσθηση που υπάρχει είναι πως ο ΠΑΟΚ είναι ένα όχημα με… μπροστινή κίνηση, πως όλη του η ιπποδύναμη διοχευτεύεται στην ποιότητα των παικτών που έχει από την μέση και μπροστά.

Ναι, αλλά… όχι.

Στην πραγματικότητα, ο Δικέφαλος είναι μία ομάδα που παίρνει ρυθμό, από την άμυνα του. Μόνο όταν υπάρχει ανασταλτική ισορροπία, μπορούν να εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις για σωστή και γρήγορη μετάβαση. Μόνο τότε, όλα γίνονται αυτόματα, σαν να παίζει κανείς… playstation.

Δίχως τις σωστές ανακτήσεις, δίχως το κατάλληλο re-press, δίχως κερδισμένες δεύτερες μπάλες, δίχως ασφάλεια πίσω, δίχως επιθετική… άμυνα, μοιάζει αργός, άγευστος, flat, ληθαργικός, μονότονος, προβλέψιμος.

Η σωστή επιθετική του λειτουργία είναι σε απόλυτη εξάρτηση από την απόδοση των αμυντικών του, μόνο που φέτος κανείς από τους πίσω δεν είναι φέτος όπως πρέπει.

Ακόμα και ο τίμιος, σταθερός, αξιόπιστος Τόμας Κεντζιόρα έμοιαζε στην Λαμία σκιά του καλού εαυτού του. Έδειχνε ξέπνοος, χωρίς ενέργεια, αδυνατούσε να καθαρίσει με αυτοπεποίθηση ακόμα και απλές φάσεις είτε ψηλά είτε χαμηλά, σχεδόν όλες οι επαφές του με την μπάλα ήταν προβληματικές. Ο Λόβρεν έμοιαζε βαρύς και επιρρεπής στο ανοιχτό γήπεδο. Η απευθείας  κόκκινη του Μιχαηλίδη σε ένα ματς ρουτίνας στο Αιγάλεω ήταν η απεικόνιση της φετινής του χρονιάς.

Ο συνήθως πράος Ντόμινικ Κοτάρσκι χρειάστηκε να βγει εκτός εαυτού στην Λαμία, να φωνάξει, να ουρλιάξει, να τα ψάλλει στην άμυνα του, που φέτος επιτρέπει πολύ περισσότερα πράγματα στους αντιπάλους και συχνά πελαγώνει ακόμα και σε απλές φάσεις.

Ούτε κι αυτός είναι... άσφαλτος φέτος. 

Μετά από 20 επίσημα παιχνίδια στην σεζόν, ο ΠΑΟΚ έχει κρατήσει το μηδέν πίσω μόνο στα δύο παιχνίδια απέναντι στην Σάμροκ Ρόβερς, στην Μπάνια Λούκα, το Αιγάλεω, τον Παναιτωλικό, τον Παναθηναϊκό και τον Λεβαδειακό που αστόχησε σε πέναλτι. Κι αυτό είναι πρόβλημα. Το πιο βασικό πρόβλημα.

Μα, το πρόβλημα δεν είναι μόνο στην καρδιά της άμυνας. Ο Ράχμαν Μπάμπα επηρεασμένος από τα μυϊκά ζητήματα παίζει μία μπορεί και δύο ταχύτητες κάτω. Στα δύο παιχνίδια που έπαιξε ο Γκόμες «δώρισε» ένα φτηνό πέναλτι με τον Λεβαδειακό και εκτέθηκε αμυντικά με τον ΟΦΗ.

Ούτε ο Ότο, ούτε ο Σάστρε, ούτε ο Βιεϊρίνια δίνουν ισορροπία δεξιά, συχνά αποτελούν αδύναμο αμυντικό κρίκο, τους σημαδεύουν οι αντίπαλοι προπονητές με απομονώσεις.

Δίχως τα σωστά ανεβάσματα των μπακ του (άλλοτε σε underlap και άλλοτε σε overlap ανάλογα με την τακτική), στους σωστούς χρόνους, με τις σωστές αποφάσεις, με τα κατάλληλα χτυπήματα, η επιθετική ανάπτυξη υπολειτουργεί. 

Οι ανατροπές δείχνουν χαρακτήρα, πίστη, θέληση, ατσαλώνουν την νοοτροπία, αλλά δεν μπορεί να είναι κάθε μέρα του Άγιου… Αντρίγια. Ο ΠΑΟΚ δεν μπορεί να κυνηγά συνέχεια στο σκορ, οφείλει να επιστρέψει στις καθαρές νίκες, που τόσο του έχουν λείψει.

Στην ανάγκη, ας γκαζώνει λίγο νωρίτερα. Μετά από 20 επίσημα παιχνίδια, δεν έχει σκοράρει ούτε μισή φορά στο πρώτο τέταρτο των αγώνων του!

Όλα δηλαδή είναι τόσο μαύρα; Όχι ακριβώς. Στο ίδιο χρονικό σημείο στην περσινή πρωταθληματική σεζόν, ο Δικέφαλος μετά τις 10 πρώτες αγωνιστικές είχε συγκεντρώσει 20 βαθμούς με τέρματα 19-9.. Φέτος, που πάνε όλα… χάλια έχει πάλι 20 βαθμούς με τέρματα 17-9! Καρμπόν.

Το γκολ - προσευχή του Ζίβκοβιτς, ήταν σαν να ξεμπλόκαρε τα πάντα. Ο ΠΑΟΚ άρχισε να παίζει σαν… ΠΑΟΚ. Συνδυαστικό ποδόσφαιρο, τρίγωνα σε μικρούς χώρους, ποικιλία στην ανάπτυξη, συνεχόμενες φάσεις, ασφυκτική πίεση, ασφάλεια πίσω. 

Το νικητήριο γκολ του Τισουντιάλι ήταν βγαλμένο από τα υγρά όνειρα του Ρουμάνου: ανάκτηση ψηλά, ένα-δύο Τάισον-Τισουντάλι με την μία, ρήγμα από τα αριστερά, σωστές αποφάσεις γκολ σε κενή εστία από την μικρή περιοχή.

Νοεμβριανά πράγματα ομάδων Λουτσέσκου δηλαδή…