Η ιστορική νίκη επί της 'Αρσεναλ στην Τούμπα (1997)

Έκτοτε, αλλά και πριν από αυτό η ομάδα είχε κερδίσει σημαντικούς ευρωπαϊκούς αγώνες, είχε υποτάξει μεγαθήρια του ποδοσφαίρου...Όμως μετά από μια "τσακισμένη" πενταετία εκτός ευρωπαϊκών διοργανώσεων, τα ευρωπαϊκά φίλαθλα μάτια είχαν ξεχάσει τον ΠΑΟΚ και τη Θεσσαλονίκη, είχαν αρχίσει να ξεθωριάζουν τα αρχικά του Πανθεσσαλονίκειου Αθλητικού Ομίλου Κωνσταντινουπολιτών στις ευρωπαϊκές ατζέντες και η ανάκαμψη έμοιαζε «βουνό»!

Το εμπόδιο της Σπάρτακ Τρνάβα είχε προσπεραστεί με τον ενθουσιασμό και μόνο της επιστροφής, ακόμη και με αβάντζο 0-3 των φιλοξενουμένων μέχρι ο ΠΑΟΚ να συνηθίσει ξανά τα ευρωπαϊκά του πατήματα. Το τελικό 5-3 της Τούμπας και το 0-1 στην Τρνάβα απέδειξαν του λόγου το αληθές. Μετά από 5 χρόνια απουσίας όμως και η κληρωτίδα αποφάσισε να δοκιμάσει το "μέταλλο" των ασπρόμαυρων, φέρνοντας μπροστά τους την αναγεννημένη Άρσεναλ του -άρτι αφιχθέντος- Αρσέν Βενγκέρ, του Μπέργκαμπ, του Ανελκά, του Βιεϊρά, του Σίμαν, του Πάρλουρ, του Όφερμαρς, του Άνταμς και τόσων άλλων (που στην εξέλιξη της αγωνιστικής περιόδου κατέκτησαν σχετικά εύκολα το πρωτάθλημα και Κύπελλο στο Νησί)...

Η απόφαση είχε παρθεί! Αυτό θα ήταν το πάρτι...επανένταξης της ομάδας του Άγγελου Αναστασιάδη στην Ευρώπη, το αποτέλεσμα δεν είχε και τόσο μεγάλη σημασία (κανείς δεν πίστευε πραγματικά στην πρόκριση, εκτός από τα αποδυτήρια του ΠΑΟΚ), όσο είχε η προσπάθεια.

Τον Σεπτέμβρη του 1997 με τη Θεσσαλονίκη Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, δυο ήταν οι μεγάλες εκδηλώσεις, εκτός της ΔΕΘ: Η συναυλία των U2 στο λιμάνι (στις 26/9) και πιο πριν το ΠΑΟΚ-Άρσεναλ στην Τούμπα. Το sold out της έδρας μας έγινε πολύ πριν της μεγάλης συναυλίας που προσέλκυσε κόσμο απ' όλα τα Βαλκάνια και είχε προπώληση για μήνες, ενδεικτικό του τι ήταν σημαντικότερο για τον κόσμο... Σε ένα απόγευμα οι οπαδοί του ΠΑΟΚ "υποσχέθηκαν" να τρελάνουν την Ευρώπη που τους είχε λίγο πολύ στιγματίσει από το 1992.

Στη θέα του χαρτιού των ενδεκάδων, αρκετοί κόμπιασαν: Σίμαν, Ντίξον, Γουίτενμπρεντ, Βιεϊρά, Μπούλντ, Ανταμς, Ράιτ, Ανελκά, Οβερμαρς, Πάρλορ, Πετίτ... Ο μεγάλος Ολλανδός Ντένις Μπέργκαμπ αποφασίστηκε να μην ταξιδέψει στην Ελλάδα, καθώς ήταν γνωστή η φοβία του για τα αεροπλάνα, αφετέρου ίσως και ο Βενγκέρ δεν περίμενε τόσο μεγάλες δυσκολίες από τους Έλληνες.

Ο Άγγελος Αναστασιάδης είχε επιλέξει τους: Μιχόπουλο, Ολιβάρες, Τασιόπουλο, Κολομπούρδα, Ζαφειρίου, Ζαγοράκη, Φραντζέσκο, Βρύζα, Τουρσουνίδη, Νάγκμπε, Ζουμπούλη...

Ιστορικά στον ΠΑΟΚ αγωνίζονται παίκτες που δυσκολεύονται να γίνουν αποδεκτοί... Ένας από αυτούς εκείνη την εποχή, ήταν ο Αχιλλέας Ζαφειρίου. Εργάτης για την ομάδα, σοβαρός άνθρωπος, προσωπικότητα στα αποδυτήρια, αλλά ποτέ αγαπημένος της κερκίδας. Στο 87ο λεπτό του ματς έγινε για μια στιγμή αγαπημένος της κερκίδας, αλλά και αγαπημένος του...Κώστα Φρατζέσκου!

Με μια καταπληκτική κάθετη μεγάλης ακριβείας έβγαλε τον «μίστερ Φάουλ» από τα... συνηθισμένα νερά του και τον έκανε να σκοράρει με την μπάλα σε κίνηση... Το 1-0 ήταν γεγονός και το μεγαλύτερο ευρωπαϊκό επίτευγμα (μέχρι το επόμενο 15 μέρες μετά) του "σύγχρονου" ΠΑΟΚ...

Μέχρι εκείνο το σημείο οι Άγγλοι υπέφεραν από το πάθος των Ελλήνων! Στις σπάνιες περιπτώσεις που έβρισκαν χώρους να δείξουν το ταλέντο τους υπήρχε ένας... Σιδηρόπουλος (είχε μπει αλλαγή) που με... πλονζόν σταματούσε τον Πάρλουρ (ανάλογο με του Καψή στον Κούδα, στην κλασική πια φωτογραφία) που επιχειρούσε επέλαση από τα δεξιά....

Ολόκληρη εκείνη η ομάδα και ο προπονητής της δικαίως γράφτηκαν με χρυσά γράμματα στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Το επίτευγμα μπορεί να επαναληφθε. Αφού έγινε τότε, μπορεί να ξαναγίνεται πάντοτε, μπορεί να σκεφτεί κανείς...

Οι συνθέσεις:

ΠΑΟΚ: (Αναστασιάδης): Μιχόπουλος, Ζαγοράκης, Ολιβάρες, Τασιόπουλος, Κολομπούρδας, Ζαφειρίου, Νάγκμπε (74′ Βελλής), Φραντζέσκος, Βρύζας (59′ Καπετανόπουλος), Τουρσουνίδης (71΄Σιδηρόπουλος), Ζουμπούλης.

Άρσεναλ: (Βενγκέρ): Σίμαν, Ντίξον, Γουίντερμπερν, Άνταμς, Μπόουλντ, Πετί, Βιεϊρά, Όφερμαρς (70′ Μπόα Μόρτε), Πάρλορ (70′ Πλατ), Ανελκά (80′ Ρεχ), Ράιτ.