Σταθερά προς την κορυφή!

Ο προπονητής της κερκίδας πήρε θέση στο βρεγμένο καρεκλάκι του γηπέδου της Τρίπολης, ανάμεσα στα αδέλφια και στο πανό με τα αετόπουλα που έφυγαν τόσο νωρίς.

Ο Πορτογάλος τεχνικός φάνηκε να κατασταλάζει στο σύστημα που θα χρησιμοποιήσει παρατάσσοντας ενδεκάδα με μόνο μια αλλαγή σε σχέση με το ματς με την Αεκ, βάζοντας τον Μάτος στο δεξί άκρο της άμυνας. Με αυτό το σχήμα θέλησε πάλι να λάβει τα ηνία του αγώνα, έχοντας τον Καντουρί ως τρίτο χαφ για τον έλεγχο του κέντρου και τους Μίσιτς-Αουγκόυστο να επωμίζονται το ρόλο δημιουργίας αλλά και αναχαίτισης του αντιπάλου. Με αυτό το σχήμα η κατοχή ήταν και πάλι για την ομάδα μας, αναζητώντας και σε αυτό το ματς  κάθετο και γρήγορο ποδόσφαιρο.

Η αλήθεια είναι ότι για μια ακόμα φορά οι κάθετες μπαλιές του Μίσιτς βρήκαν τον Λημνιό στην πλάτη της άμυνας της Τρίπολης, αλλά οι τελικές πάσες του τελευταίουδεν ήταν τόσο καλές. Τα ανεβάσματα του Γιαννούλη και σε αυτό το παιχνίδι ήταν μια μόνιμη πηγή κινδύνου, με τον Καντουρί να δίνει βοήθεια στην ανάπτυξη και τον Μπίσεσβαρ να προσπαθεί να συνδυαστεί είτε με την προαναφερόμενη δυάδα παικτών στα πλάγια είτε με τον προωθημένο Σφιντέρσκι.

Ο ΠΑΟΚ και σε αυτό το εκτός έδρας παιχνίδι επέβαλλε το ρυθμό του στο πρώτο ημίχρονο βγάζοντας μια συγκεκριμένη φιλοσοφία παιχνιδιού, προσπαθώντας να χτυπήσει από αρκετά σημεία στον επιθετικό τομέα. Από την αριστερή πλευρά οι προωθήσεις του Γιαννούλη, από την απέναντι πλευρά οι διεισδύσεις του Λημνιού και η κίνηση στο χώρο από τον ανεβασμένο Έλληνα εξτρέμ, σε συνδυασμό με τις εμπνεύσεις και τα σουτ των Μίσιτς-Αουγκούστο, δίνουν έναν πλουραλισμό στην επιθετική ανάπτυξη. Μπορεί τα σουτ του Βραζιλιάνου να μην βρήκαν δίχτυα, μπορεί οι πάσες του Λημνιού να μην ήταν τέλειες προς τον Σφιντέρσκι, μπορεί οι κάθετες του Μίσιτς να έβγαλαν στο κενό χώρο παίκτη χωρίς να βγει έρθει γκολ, αλλά ο ΠΑΟΚ έδειξε πολυδιάστατος και με όρεξη να μην παίξει μονόπατα.

Το γεγονός ότι υφίσταται φάση που ο Ζίβκοβιτς βρίσκει τον Γιαννούλη και αυτός με μια πάσα σερβίρει στον Πολωνό επιθετικό, αν μη τι άλλο, δείχνει ότι η λειτουργία μας στον επιθετικό τομέα, είναι φανερά βελτιωμένη. Η ομάδα μας είχε πάλι στο 20λεπτο 3-4 φάσεις-προϋποθέσεις που θα μπορούσε να έχει ανοίξει το σκορ, σε εκτός έδρας αγώνα, κάτι το οποίο είδαμε και στο ματς στο ΟΑΚΑ. Αργά ή γρήγορα η μπάλα θα κατέληγε στα δίχτυα και αυτή τη φορά ο Σφιντέρσκι δε θα μπορούσε να αστοχήσει, όπως σε μια φάση νωρίτερα. Ο Μάτος έβγαλε τη σέντρα, η μπάλα κόντραρε στην πλάτη του αμυντικού, ο Πολωνός φορ «έκοψε» με περίσσια τεχνική την μπάλα και με το κακό του πόδι κάρφωσε την μπάλα στα δίχτυα. Έχουμε ξαναπεί για τον Σβυντέρσκυ ότι είναι η έννοια του φορ «killer», όπου θέλει την μπάλα κάπου μέσα στην περιοχή και με κάποιο τρόπο θα τη βάλει στα δίχτυα.

Ένα πράγμα που έγινε και πάλι φανερό στο προχθεσινό ματς είναι οι κακές επιστροφές των κεντρικών χαφ στο αμυντικό transition και κάποια λάθη που δώσανε εύκολες επιθέσεις στον αντίπαλο. Το σύστημα που θέλει να παίξει ο Φερέυρα απαιτεί τα δυο κεντρικά χαφ να έχουν απίστευτα τρεξίματα, ώστε και να ανεβαίνουν να δημιουργούν, αλλά και να ανακόπτουν τον αντίπαλο. Προς το παρόν, οι Μίσιτς-Αουγκούστο δείχνουν σαφώς καλύτεροι στα επιθετικά καθήκοντα παρά στην αμυντική προσήλωση. Μπορεί η αμυντική λειτουργία να βαρύνει όλη την ομάδα αλλά τα κεντρικά χαφ έχουν ένα λόγο παραπάνω και στο συγκεκριμένο ματς, παρότι είχαμε την κατοχή, δεχθήκαμε και στο πρώτο ημίχρονο εύκολες κατεβασιές από τον Αστέρα.

Για το λόγο αυτό και θέλοντας να κοντρολάρει παραπάνω το ματς ο Πορτογάλος τεχνικός προσθέτει και ένα ακόμα χαφ, τον Καντουρί, ώστε να έχει περισσότερη ισορροπία στον αγωνιστικό χώρο, κάτι το οποίο τόνιζε και ο Λουτσέσκου πολλές φορές πέρυσι. Ο ΠΑΟΚ μετά το γκολ δημιούργησε άλλες δυο καλές ευκαιρίες με τον Λημνιό να βγαίνει με χώρο στα πλάγια αλλά η τελική του πάσα δεν ήταν η καλύτερη δυνατή και σε επόμενη φάση πάλι ο νεαρός εξτρέμ βρέθηκε μέσα στην περιοχή, ύστερα από κάθετη του Αουγκούστο, αλλά το κοντρόλ του πρώτου δεν ήταν καλό και ανακόπηκε από τους αμυντικούς.

Στο δεύτερο ημίχρονο η ομάδα μας μπήκε σε ίδιο τέμπο θέλοντας να καθαρίσει το ματς, βρίσκοντας το γκολ στην πρώτη ευκαιρία που δημιούργησε. Ο Γιαννούλης ανέβηκε στο γήπεδο, ο Σφιντέρσκι με εξαιρετική υποδοχή και σπάσιμο της μπάλας άνοιξε στον Καντουρί και αυτός έβγαλε πάσα άκρως επικίνδυνη στην καρδιά του αντιπάλου και με τη βοήθεια του αμυντικού, διπλασίασε τα τέρματα της ομάδας μας. Μια φάση πολύ καλά δομημένη, με την ομάδα μας να πατάει με 4 άτομα την περιοχή και μια πάσα, η οποία όπου και να έβρισκε θα κατέληγε στα δίχτυα. Έτσι και έγινε! Με την έναρξη του δευτέρου ημιχρόνου το σκορ ήταν πλέον στο 0-2 και για μια ακόμα φορά επαναπαυτήκαμε σε αυτό το σκορ. Παρότι προσπαθήσαμε και στα επόμενα 5-10 λεπτά να κάνουμε το παιχνίδι μας, το μυαλό μας πάλι ήταν θολωμένο και δώσαμε πάλι στον αντίπαλο χώρο και διάθεση να μας πιέσει.

Μια παθογένειά μας που γίνεται αισθητή σχεδόν σε όλα τα ματς, όταν βρισκόμαστε μπροστά στο σκορ. Η ομάδα κατεβάζει ταχύτητα, οι παίκτες χαλαρώνουν, τα χαφ μας δίνουν χώρο και η πίεσή μας εξασθενεί, με αποτέλεσμα να χάνουμε μέτρα, να είμαστε άναρχοι στην επιθετική μας ανάπτυξη και να χάνουμε την ισορροπία μας στον αγωνιστικό χώρο. Ο κόουτς βλέποντας κάτι αντίστοιχο με αυτό που είδε στο ΟΑΚΑ πέρασε τον Μαουρίτσιο στο θέση του Μπίσεσβαρ, ο οποίος δεν βρέθηκε και στην καλύτερή του μέρα, θέλοντας να κρατήσει μπάλα και να κλείσει τους χώρους. Παρόλα αυτά , το γκολ δεν το αποφύγαμε μιας και για μια ακόμα φορά τα στημένα αποτελούν αχίλλειο πτέρνα για την ομάδα μας. Σε κόρνερ και ενώ βρισκόμασταν σε άμυνα Man to man ο Μάτος, έχασε τον παίκτη του, με τον αντίπαλο να βρίσκει δίχτυα.

Είναι μια τύπου φάση που την έχουμε συναντήσει και άλλες φορές φέτος, με τον αντίπαλο να βρίσκει έναν τρόπο να βάλει τη μπάλα στα δίχτυα, παρότι δεν έχει απειλήσει ιδιαίτερα. Είναι ένα ακόμα κομμάτι που πρέπει να δουλευτεί, κάτι το οποίο επισήμανε και ο προπονητής στη συνέντευξη τύπου. Ένα ακόμα σφάλμα στο οποίο υποπίπτουμε είναι, ότι βλέποντας την αδυναμία μας στα στημένα, η ευκολία με την οποία τα παραχωρούμε. Η τόνωση της επιθετικής μας γραμμής προσπάθησε να γίνει μέσω αλλαγών που έγιναν ταυτόχρονα, με τους Πέλκα και Άκπομ να παίρνουν τη θέση των Καντουρί-Σβυντέρσκυ. Ο μεν Πέλκας πήγε στα πλάγια προκειμένου να ελεγχθεί ο ρυθμός του παιχνιδιού και να τρέξει να κυνηγήσει και ο Άκπομ, ως πιο φρέσκος να βρει χώρους στο γήπεδο.

Η κατοχή συνέχισε να είναι μοιρασμένη αλλά ο χώρος που δινόταν στον αντίπαλο ήταν υπερβολικός. Οι Μίσιτς-Αουγκούστο μετά το 65ο λεπτό φάνηκαν ιδιαίτερα κουρασμένοι και εκτός παιχνιδιού, χωρίς να μπορούν να κυνηγήσουν και να πιέσουν και το βάρος έπεσε στον Μαουρίτσιο, ο οποίος με την πείρα του έκλεισε καλά τους χώρους. Ο αντίπαλος αν και είχε χώρο, δεν κατάφερε να βγάλει σοβαρή τελική μιας και οι χώροι είχαν κλείσει καλά και η προσήλωσή μας ήταν πιο σωστή από τα πρώτα λεπτά του δευτέρου ημιχρόνου. Λίγες ήταν οι φορές που ανεβήκαμε με αξιώσεις ώστε να βγάλουμε σοβαρή τελική, με τον Λημνιό να δείχνει ιδιαίτερα ορεξάτος και να δοκιμάζει το πόδι του εκτός περιοχής. Οι Πέλκας-Ακπομ δεν πρόσφεραν κάτι το ιδιαίτερο, αν και ο Άγγλος είχε διάθεση να πιέσει, ο Ελληνας χαφ ήταν σα να μην μπήκε στον αγωνιστικό χώρο.

Με αυτά και με αυτά ο ΠΑΟΚ πήρε ένα σχετικά εύκολο διπλό, σε μια έδρα που παραδοσιακά ζορίζεται, βγάζοντας πολλά θετικά στοιχεία, αλλά αναδεικνύοντας και συγκεκριμένες αδυναμίες, οι οποίες πρέπει να δουλευτούν. Οι επιστροφές των Μαουρίτσιο-Αντελίνο θα δώσουν και αυτοπεποίθηση και σιγουριά στην ομάδα, αλλά πρέπει όλοι να καταλάβουν τα στάνταρ του ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ δεν νοείται να δίνει χώρο σε έναν αντίπαλο την ώρα που βρίσκεται σχετικά εύκολα μπροστά στο σκορ με 2 γκολ. Ο ΠΑΟΚ, όπως είπε και ο προπονητής, οφείλει να βάλει και τρίτο και τέταρτο γκολ, μιας και αυτή είναι η νοοτροπία του Πρωταθλητή! Και αυτό βαραίνει και προπονητή και παίκτες!

Η δουλειά που γίνεται στην ομάδα αρχίζει και παίρνει σάρκα και οστά και γίνεται αεμφανλης μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Οι δυνατότητες του ΠΑΟΚ είναι πολύ μεγάλες, αλλά ο δρόμος είναι ακόμα μακρύς και τα περιθώρια εξέλιξης σε ατομικό και γενικό επίπεδο είναι μεγάλα. Αυτό που μας χαροποιεί ιδιαίτερα και θα το τονίζουμε συνέχεια είναι η εξαιρετική εικόνα του Γιαννούλη που βγάζει κουτούς, όσους βιάζονταν το καλοκαίρι και ζήταγαν αριστερό μπακ, η σταθερά καλή εικόνα και το πάθος του Λημνιού και η αποτελεσματικότητα και δεινότητα του Σφιντέρσκι. Ο Πολωνός είναι ένας ψυχρός και καθαρός Striker, ο οποίος απέδειξε ότι δουλεύει σε τομείς που είχε και έχει αδυναμίες, ότι μπορεί να παίξει μόνος στην κορυφή και ότι μπορεί να προσφέρει και στην ανάπτυξη της ομάδας.

Ο προπονητής καλείται να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο τη δουλειά του, βρίσκοντας λύση στο θέμα του τραυματισμού του Βαρέλα αλλά και στην αξιοποίηση όλου του διαθέσιμου ρόστερ. Οι Μαουρίτσιο-Αντελίνο έρχονται και θα πάρουν τις θέσεις κάποιων. Στον πάγκο υπάρχουν κι άλλοι παίκτες που περιμένουν την ευκαιρία τους όχι για να κάνουν το κέφι το δικό μας, αλλά γιατί αξίζουν να δοκιμασθούν. Ο Φερέιρα δείχνει να προσαρμόζεται μερικώς και στα δεδομένα της ομάδας αλλά και στα δεδομένα του πρωταθλήματος και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Δείχνει να μελετάει πολύ καλά τους αντιπάλους και να έχει βρει πολλές λύσεις σε προβλήματα των προηγούμενων αγωνιστικών, αλλά έχει να αντιμετωπίσει και άλλα. Ο χρόνος είναι πολύτιμος και το μέλλον μας ανήκει!

Συνεχίζουμε δυνατοί και ενωμένοι.

ΠΑΜΕ ΠΑΟΚΑΡΑ!