Aπό το καλοκαίρι της ντροπής σε αυτό της αξιοπρέπειας

Θέρος 2006. Το θυμάστε εκείνο το - όχι και πολύ μακρινό - καλοκαίρι της ντροπής;

Α. Η ΠΑΕ ήταν παντελώς χρεοκοπημένη και έτοιμη για πτώχευση και βουτιά στη Δ΄ Εθνική. Το ειδικό βάρος του σωματείου, και μόνο, απέτρεψε αυτόν τον εφιάλτη την στιγμή που πολλές επαρχιακές ομάδες τον ζήσανε στο πετσί τους.  Οι παίκτες μας «στον αέρα» ψάχνανε για ομάδα.

Β. Μας πετάξανε έξω από το ΟΥΕΦΑ λόγω χρεών.

Γ. Η διοίκηση Γούμενου, παντελώς χρεοκοπημένη και με το ένα πόδι στην έξοδο, προχωρεί στην «περήφανη πώληση» του Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Νωρίτερα, ο κόσμος με την αγωνία στο κόκκινο μάζευε με κάθε τρόπο χρήματα για τις άμεσες ανάγκες της ομάδας (εράνους, μηνύματα κινητής τηλεφωνίας, συναυλίες, αγορά  διαρκείας).

Δ. Αποκορύφωμα της ξεφτίλας ήταν όταν φθάσαμε να ζητάμε σωτηρία από κάποιους επιχειρηματίες γ΄  διαλογής βγαλμένους από το επιχειρηματικό καλάθι της αγοράς. Ήταν κάποιος αυτοαποκαλούμενος καπετάνιος, εφοπλιστής πέμπτης κατηγορίας, που έλεγε με στόμφο «I’ m full ahead for PAOK!!», τρομάρα του! Μας παρουσιάστηκε και κάποιος άλλος επιχειρηματίας που ήταν και συνδικαλιστής της παγκόσμιας διασποράς των απανταχού Ελληνοποντίων δηλώνοντας στη μητρική του Ρώσικη λαλιά ότι θέλει την ομάδα. Και οι δύο τους, όμως, «λάκισαν» νωρίς όταν συνειδητοποίησαν ότι η ΠΑΕ παραχωρούνταν, σκέτη, χωρίς  το φιλέτο της Τούμπας…

Ονειρευόμασταν σωτήρες γιατί δεν πιστεύαμε στις δυνάμεις μας. Μας κάνανε να νιώθουμε ανήμποροι και απροστάτευτοι.  Συσπειρωθήκαμε, όμως, σε μια γροθιά και μέσα σε δύο, μόλις, χρόνια καταφέραμε τα εξής σπουδαία:

Α. Πληρώσαμε με δικά μας λεφτά μετά τη συνετή διαχείριση της διοίκησης όλα τα προς τρίτους χρέη (πρώην ποδοσφαιριστές, προπονητές, μάνατζερ κλπ). Μένουν μόνο τα χρέη προς το δημόσιο τα οποία για την ώρα είναι «παγωμένα» δικαστικά. Όμως, παραμένουν ένα αγκάθι που πρέπει να εξαλειφθεί κάποια στιγμή.  Είμαι σίγουρος ότι μία δίκαιη λύση θα δοθεί και για αυτά με τις κατάλληλες διοικητικές ενέργειες. Μη ξεχνάμε, άλλωστε, ότι το άρθρο 44 καταργήθηκε μόλις βολεύτηκαν ορισμένες άλλες ομάδες. Για εμάς τέτοιο άρθρο δεν υπάρχει....

Β. Ξεκίνησαν οι εργασίες του αθλητικού κέντρου μας που θα μας δώσει άλλη  προοπτική και ειδικό βάρος σαν ομάδα.

Γ. Παράλληλα με όλη την παραπάνω διαδικασία οικονομικής εξυγίανσης και κατασκευής του αθλητικού κέντρου βρεθήκαμε από τα αγωνιστικά τάρταρα του 2006 και 2007 να τερματίζουμε δεύτεροι στο ελληνικό πρωτάθλημα, και όχι μόνο αυτό, αλλά ξεκάθαρα να μπορούμε να δηλώνουμε ότι θα κάνουμε φέτος πρωταθλητισμό. Δεν θυμάμαι τα τελευταία 15 χρόνια να είχαμε  πρόσωπο να δηλώσουμε κάτι ανάλογο χωρίς να μας  ειρωνευτούν κατάλληλα.

Συμπερασματικά, μιλάμε για την απόλυτη ανατροπή της καταστροφικής κατάστασης σε μόλις δύο χρόνια, χωρίς «μεσσίες», χωρίς ιδιαίτερη κρατική αρωγή, χωρίς άρθρο 44, μόνο με το πάθος του λαού και μόνο από το υστέρημα του μέσου ΠΑΟΚτσή. Η λύση ήταν στα πόδια μας και δεν τη βλέπαμε. Όταν ο Π.Α.Ο.Κ. είναι μια γροθιά μπορεί να μεγαλουργεί κόντρα σε όλες τις αντιξοότητες και όλες τις παγίδες.

Γι΄ αυτό, αδέρφια, ποτέ των ποτών διχασμός στο λαό, ποτέ ξανά γκρίνια και ο Π.Α.Ο.Κ. κάθε μέρα θα γιγαντώνεται όλο και πιο πολύ.  Είμαστε καταδικασμένοι να συνεχίσουμε τη διαδρομή που ξεκίνησαν οι Προπαππούδες μας με την ίδρυση του συλλόγου το 1926. Τη σκυτάλη πήραν οι Παππούδες μας που χτίσανε με τα χέρια τους  και με πολλούς εράνους την Τούμπα στη δεκαετία του 50΄. Ακολούθησαν οι Πατεράδες μας που στη δεκαετία του 70΄ μετατρέψανε την Τούμπα σε ιερό προσκύνημα και όργωσαν  τη χώρα με ένα κασκόλ στο λαιμό. Σήμερα είμαστε εμείς εκείνοι που ενωμένοι χτίζουμε τον Π.Α.Ο.Κ. του μέλλοντος με όλες τις σύγχρονες εγκαταστάσεις του και μεθαύριο, πάλι εμείς ο λαός, θα έχουμε τη βαριά κληρονομιά αλλά και τη μοναδική τιμή  να χτίσουμε και τη  Τούμπα της νέας εποχής. Ο μεγαλοεπενδυτής μπορεί να περιμένει.

Η ασπρόμαυρη πορεία δεν σταματάει ποτέ!