Λυκογιάννης-Μέξας 79-72

Στο συγκεκριμένο ματς ο κοουτς του γηραιού μας έμοιαζε Ιτούδης και οι παίκτες του Ηρακλή (πέραν του Καββαδά που έκανε εμφάνιση Embiid), όπως οι ίδιοι παραδεχτήκαμε, πολύ καλύτεροι από τους δικούς μας (π.χ. ο Moore είχε 13 πόντους με 3/4 τρίποντα ενώ το Σάββατο 1 τρίποντο σε 7' συμμετοχής). Ήταν όμως;

Τρείς μήνες μετά, το ίδιο ματς αλλά με διαφορετικούς προπονητές. Ο Ηρακλής, αν και με τον Καλύβα στη θέση του Ζιάγκου, παίζει ένα αρκετά συγκεκριμένο μπάσκετ με πίεση στην άμυνα (ειδικά στα εντός τους), πολλά σουτ από πρωτοβουλία των guards (Χατσερ, Μποουλιν, Σαγκς και Χανλαν), αλλά και Post-up παιχνίδι από τους Καββαδά-Τσαιρέλη.

Αυτό έκαναν και το Σάββατο, βγάζοντας μάλιστα και αρκετές καλές επιθέσεις (κάποια στιγμή είχανε 80% δίποντα!) οι οποίες όμως, όταν κατεληγαν έξω από τη γραμμή του τριπόντου, ήταν σχεδόν πάντα άστοχες.

Για να έρθει λοιπόν το προχτεσινό, άλλαξε ο ΠΑΟΚ. Ο ΠΑΟΚ του Λυκογιάννη δεν είναι ο ΠΑΟΚ του Μέξα. Και το σημειώνω, όχι για να δώσω μομφή στον Μέξα αλλά για να βγάλω το καπέλο στον Πρόεδρο της ομάδας ο οποίος ενώ ήθελε τον Μέξα, πείστηκε για το καλό της ομάδας να τον αλλάξει. Και ο Λυκογιάννης είναι ο Doc River;

Δεν ξέρω το Potential του συγκεκριμένου κοουτς, αλλά, όπως έχω πεί, βλέπω έναν προπονητή που ταιριάζει με την ιστορία του ΠΑΟΚ, που έχει στόχευση στο πώς θα κερδίσει τα ματς, που έχει τον τρόπο να κάνει ακόμα και τον Love να παίζει άμυνα όπως ο Beverley τον Curry. Πλάκα θα χει να δούμε και τον Turner...

Στην επίθεση ο ΠΑΟΚ έχει τα γνωστά θέματα. Βγάζει αρκετά plays αλλά το μέσα-έξω παιχνίδι δεν εχει καθόλου ισορροπία. Οι άσσοι του (ο θεός να τους κάνει) δεν είναι δημιουργικοί (χτές είχαν όλοι μαζί 5 ασσιστ-5 λάθη). Ωστόσο το κλείδί στο χτεσινό ματς ήταν το πώς θα έπαιζε η προβληματική τριάδα Griffin-Love-Turner (ειδικά αφού στο ματς δεν υπήρχε Νώντας Π. ο οποίος στα 5 από τα 11 ματς έχει μηδενικό ή αρνητικό ranking- σκεφτείτε οτι κάποτε ο ΠΑΟΚ είχε γκαρντ τους παίκτες οικονομία Κόρφα και Μπουντούρη).

Και δούλεψε διότι ο Love έκανε το καλύτερο του παιχνίδι: έβαλε 12 πόντους αλλά με 7 σουτ (ενώ στο Ιβανώφειο είχε 16 με τα διπλάσια!). Και το κυριότερο: τα σουτ ήταν όλα σε αυτό το χρόνο που μιλάμε εδώ και 4-5 αγώνες. Δλδ με το που πάρει τη μπάλα, επιτίθεται αφού διαβάσει (ό,τι διαβάσει) σε 1 sec. Αυτός είναι ο Love ο οποίος μπορεί να ανέβασει επίπεδο και τον ΠΑΟΚ αλλά και την ίδια του την καριέρα.

Και αυτό είναι έργο κοουτς. Όπως και το μαεστρικό μοίρασμα του χρόνου (κανένας δεν έπαιξε πάνω από 27') το οποίο έπαιξε (κατά τη γνώμη μου) πολύ σημαντικό ρόλο στην τέταρτη περίοδο και στο 15-0 από το 57-58 (οι Ηανλαν, Σαγκς, Ενεχιόνια τα χανε φτύσει!). Νομίζω η ομάδα αν καταλάβει τη δύναμη του Κονάτε (ο οποίος αξίζει παραπάνω από τα 15' που τον βλέπουμε στο παρκέ), θα γίνει ακόμα καλύτερη.

All in all, τεράστια νίκη και σταματάμε. Το υψωμένο χέρι του προέδρου, το δυνατό ζντό των Λυκογιάννη-παικτών μετά τον αγώνα. κάτι δείχνουν: ερχόμαστε. Αλλά για έρθουμε, ΟΛΟΙ ΜΕΤΟΧΟΙ.