Ο Γιάννης Μιχαηλίδης έχει συνηθίσει να πολεμάει τα στερεότυπα (vids)

Έχει γίνει πλέον δημοσιογραφικό κλισέ το «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς». Τόσο κλισέ, που δεν θυμάται πια κανείς ποιος το είπε πρώτος. Δεν έχει και τόση σημασία, άλλωστε, μπροστά σ’ αυτούς που το καταφέρνουν.

Ο Γιάννης Μιχαηλίδης είναι ένας απ’ αυτούς. Η ποδοσφαιρική του ζωή μετράει αισίως πια 19 χρόνια (!), αφού πρωτοπάτησε το χορτάρι σε ηλικία 6 ετών. Κι από τότε είναι μια συνεχής πάλη. Πέφτεις, σηκώνεσαι. Για διάφορους λόγους. Από ντεφορμάρισμα, από χιαστούς, από εξωγενείς παράγοντες. Το σημαντικό για τον 25χρονο σέντερ μπακ του ΠΑΟΚ είναι ότι βρίσκει τον τρόπο να σηκώνεται. Κι ορισμένες φορές είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός.

Η απόσταση από τις 4 Οκτωβρίου στις 27 Απριλίου μετριέται χρονικά σε περίπου επτά μήνες, παρά κάτι μέρες. Στην πορεία ενός ποδοσφαιριστή ακόμα και μέσα σε μία σεζόν είναι άδικο να απομονώνεις επιμέρους στιγμές, ωστόσο αυτές οι δύο ημερομηνίες θα μπορούσαν να είναι το ναδίρ και το ζενίθ. Από δικό του λάθος, ο ΠΑΟΚ χάνει εντός έδρας από τη Στεάουα Βουκουρεστίου. Έχει την παρρησία να το παραδεχτεί μπροστά στις κάμερες. Χθες το βράδυ μ’ ένα εκπληκτικό αριστερό βολ-πλανέ «ξαράχνιασε» το «Γ» του Ντραγκόφσκι για το 1-1, το σάλπισμα της αντεπίθεσης του ΠΑΟΚ που του έδωσε μια πολύτιμη νίκη στη προσπάθειά του για την κατάληψη της 2^ης θέσης.

Το εύλογο ερώτημα που μπαίνει στο νου κάποιου, ο οποίος βλέπει αυτό το γκολ, είναι «πόση μπάλα ξέρει, αν και παίζει σέντερ μπακ». Αυτοί που δεν εκπλήσσονται καθόλου είναι όσοι τον παρακολουθούν από μικροί, είτε στις ομάδες αναπτυξιακών ηλικιών του ΠΑΟΚ, είτε ακόμα νωρίτερα, όταν αγωνιζόταν στην Αθλητική Ακαδημία Γιαννιτσών. Παρά το ύψος του και την δύναμη που ανέπτυξε μέσα στο ματς, έχει καταγραφεί ως ένας από τους «μπαλαδόρους» της ηλικίας του σε ολόκληρη τη Βόρεια Ελλάδα.

Από τα έξι του χρόνια, όταν ο ηλεκτρολόγος πατέρας του Θόδωρος τον πήρε από το χέρι για να τον πάει «να μάθει μπάλα», όπως έγινε και με τον άλλο γιο του τον Παναγιώτη, ο μικρός Γιάννης ήταν αυτό που λέμε… καλός μαθητής. Τα έπιανε με την πρώτη. Και, το κυριότερο, τα δούλευε συνέχεια για να τα τελειοποιήσει. Ανάμεσα στα εκατοντάδες παιδιά που έχει υποδεχτεί η Ακαδημία όλα τα χρόνια της ύπαρξής της (σημειωτέον ότι έχει «δώσει» πάνω από 20 παίκτες στα κλιμάκια των προεθνικών ομάδων), ακόμα και σήμερα ο Γιάννης αναφέρεται ως παράδειγμα συνέπειας.

Δεν έχανε προπόνηση ούτε όταν η οικογένεια αποσυρόταν στην Παναγίτσα, το χωριό απ’ όπου καταγόταν ο πατέρας Θόδωρος, κι εκεί είχε κτήματα με μηλιές και κερασιές. Η μία ώρα απόσταση με το αυτοκίνητο μέχρι τα Γιαννιτσά ήταν… μη διαπραγματεύσιμη, προκειμένου ο μικρός να εξελιχθεί.

Κι αυτός εξελίσσεται. Στην αρχή χρησιμοποιείται ως επιθετικός, αλλά μόνος του… γυρίζει πίσω. Του αρέσει η οργάνωση. Συχνά παίρνει την πρώτη μπάλα, ξεκινάει από βαθιά, «ανεβάζει» την ομάδα καθώς σπάνια χάνει τη μπάλα, σκοράρει, κάνει μακρινές μπαλιές ακριβείας με το αριστερό του. Αναπτύσσει και ηγετικά προσόντα, γίνεται γρήγορα ο φυσικός αρχηγός της ομάδας. Με την Ακαδημία παίρνει τρία συνεχόμενα πρωταθλήματα στην ένωση της Πέλλας, κάτι που δεν έχει ξαναγίνει από τότε.

Το όνομά του ακούγεται όλο και πιο έντονα όσο πλησιάζει τα 16 του χρόνια, ηλικία στην οποία καλείται να πάρει αποφάσεις. Η πρόταση του ΠΑΟΚ τον καλύπτει και το 2016 γίνεται μέλος των μικρών ομάδων του «δικεφάλου». Υπήρχε έντονο ενδιαφέρον απ’ όλες σχεδόν τις ακαδημίες που ψάχνουν ταλέντα σε όλη την Ελλάδα, εδώ έπαιξε ρόλο και η οπαδική προτίμηση της οικογένειας.

Για σέντερ μπακ που μόλις συμπλήρωσε τα 25 του οι 188 συμμετοχές οπωσδήποτε λένε κάτι για το πώς ξεχώρισε. Στον ΠΑΟΚ αποφασίζουν να τον μονιμοποιήσουν στη θέση του σέντερ μπακ, έτσι ώστε να εκμεταλλευθούν και τη δύναμή του εκτός από την τεχνική του. Το παράξενο είναι ότι το ντεμπούτο του δεν έγινε με την ομάδα Κ19 του ΠΑΟΚ, αλλά με την Κ20! Ο Άμπελ Φερέιρα τον βάζει στο 4-1 επί του ΟΦΗ στο κύπελλο, στις 15/1/2020, λίγες μέρες πριν συμπληρώσει τα 20 του χρόνια.

Αυτή η χρονιά (2020) είναι και αυτή της καθιέρωσης. Στο πρωτάθλημα ξεκινάει βασικός. Καλείται στην εθνική Ανδρών για δύο επίσημα ματς, είναι στην αποστολή, ο Φαν τ’Σιπ του δίνει την ευκαιρία στα φιλικά ματς με την Αυστρία τον Οκτώβριο και με την Κύπρο το Νοέμβριο. Αυτές είναι και οι δύο συμμετοχές του ως τώρα.

Η σεζόν 2021-22 τον βρίσκει βασικότατο στέλεχος στην αμυντική γραμμή, μέχρι τον σοβαρό του τραυματισμό τον Μάρτιο. Ολική ρήξη πρόσθιου χιαστού στο αριστερό του γόνατο, τέλος η σεζόν και μια μακρά περίοδος αποθεραπείας. Μία φάση ανύποπτη σ’ ένα ματς με τον ΠΑΣ Γιάννινα εντός έδρας.

Είχε… ανηφόρα μπροστά και ήταν μεγάλη. Για να αποκτήσει ρυθμό δεν αρνήθηκε μέχρι και να παίξει στον ΠΑΟΚ Β’, επτά μήνες αργότερα, με τον Κωνσταντίνο Κουλιεράκη να κάνει το step up και να καταλαμβάνει τη θέση. Άλλος στη θέση του μπορεί να κοίταζε αλλού, αλλά ο Μιχαηλίδης δούλεψε.

Ο χαμός του πατέρα του τον Μάρτιο του 2024 ήταν ένα σοβαρότατο χτύπημα. Μόλις στα 54 του ο Θόδωρος Μιχαηλίδης εγκατέλειψε τα εγκόσμια κι ο γιος υποσχέθηκε το πρωτάθλημα, για να του το αφιερώσει. Ήταν συνεπής, όπως αποδείχτηκε.

Από κριτική, άλλο τίποτα. Στην έναρξη της σεζόν, όταν πλέον η… θέση άνοιξε μετά την μεταγραφή του Κουλιεράκη, έφτασε στο σημείο μέχρι και στο να απενεργοποιήσει τους λογαριασμούς του από τα social media! Τόση χολή και ξύδι… Εφήμερη, όπως αποδείχτηκε, η οποία όμως λειτούργησε σαν καύσιμο. Το οποίο μπήκε στη μηχανή του 25χρονου σέντερ μπακ και τον οδήγησε σε υψηλά επίπεδα απόδοσης.

Πριν το πανέμορφο γκολ εναντίον του Παναθηναϊκού, είχε προηγηθεί έτερος… κανονιοβολισμός: Δύο ασίστ σε Ζίβκοβιτς και Κωνσταντέλια στην OPAP Arena, με τις οποίες ο ΠΑΟΚ ανέτρεψε το σε βάρος του 2-0 για να νικήσει τελικά, στην πρεμιέρα των πλέι οφ. Πόσες άλλες φορές έχει καταγραφεί στο ελληνικό πρωτάθλημα ένας σέντερ μπακ να «βγάζει» δύο ασίστ στο ίδιο παιχνίδι, μάλιστα εκτός έδρας; Ρητορικό το ερώτημα…