Με νου και γνώση ...

Από τις αρχές της δεκαετίας του εξήντα – το προξενιό έγινε από έναν φίλο μεγαλύτερης ηλικίας – άρχισαν οι επαφές μέσα από τις σελίδες του αθλητικού ένθετου ΔΡΑΣΙΣ της εφημερίδας ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΒΟΡΡΑΣ. Κάθε Δευτέρα το περιμέναμε για να μάθουμε τα της ομάδας μας και όχι μόνο.

Αποτελέσματα, απόδοση ομάδας και παικτών, δηλώσεις των πρωταγωνιστών, κρίσεις, επικρίσεις, αξιολόγηση, παρασκήνιο, κουτσομπολιά. Όλα αυτά μας έφερναν πιο κοντά και δεν ήθελε και πολύ το προξενιό να εξελιχθεί σε φλερτ. Και αρχίσαν οι συναντήσεις με τόπο συνάντησης το γήπεδο της ΤΟΥΜΠΑΣ.

Με το λεωφορείο του ΚΤΕΛ από την επαρχία κατεβαίναμε στον Βαρδάρη και από εκεί με τα πόδια ανηφορίζαμε την ΕΓΝΑΤΙΑ και μετά την ΚΟΝΙΤΣΗΣ (τότε) Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ (σήμερα).

Για λεωφορείο, ούτε λόγος. Λίγα τα δρομολόγια, πολύς ο κόσμος. Αλλά λίγο η ηλικία, λίγο η αγωνία και προσμονή του αγώνα, έκαναν τα πράγματα να φαίνονται εύκολα – παιχνίδι. Έπρεπε και να φτάσουμε στη Τούμπα νωρίτερα από άλλους για να βρούμε θέση (σημεία των καιρών). Έτσι προλαβαίναμε και το pre game της εποχής που δεν ήταν τίποτε άλλο από τα σχόλια των οπαδών – φιλάθλων και πολλές φορές και ο αγώνας των μικρών (ΤΣΙΚΟ) των ομάδων (ιδιαίτερα στα τοπικά ντέρμπι).

Η συνύπαρξη των φιλάθλων και των δύο ομάδων έδινε άλλο χρώμα στη κερκίδα, κουβέντες, πειράγματα, στοιχήματα, απειλές (καθαρά ποδοσφαιρικές) υποσχέσεις και ραντεβού για μετά τον αγώνα έδειχναν ένα άλλο κλίμα από το σημερινό.

Αυτές οι εικόνες έκαναν το φλερτ να εξελιχθεί σε έρωτα – μεράκι – καημός – νταλκάς – έμμονη ιδέα.

Και κάπου εκεί ένα πολύ σημαντικό βήμα ενίσχυσης της ομάδας, στο τέλος της δεκαετίας του εξήντα.

Ονόματα που έμελλε να γράψουν τη δική τους ιστορία στη συνέχεια (Σαράφης, Τερζανίδης, Ασλανίδης, Παρίδης, η επιστροφή του Κούδα αλλά και του Αποστολίδη, μαζί με άλλους) έφτιαξαν την ομάδα της δεκαετίας του '70 .

Ευτυχήσαμε να έχουμε και σαν προπονητή τον Σάνον και ανοίξαμε τα φτερά του δικεφάλου.

Και έτσι ήρθε το κύπελλο και στη συνέχεια το πρωτάθλημα (χωρίς να ξεχνάμε και τα χαμένα – κλεμμένα).

Λίγο αργότερα ήρθε και το δεύτερο πρωτάθλημα και κύπελλο. Στη συνέχεια μέσα από οικονομικές δυσκολίες και διοικητική ανεπάρκεια χάσαμε τον προσανατολισμό μας (θυμηθείτε πόσους παίχτες δώσαμε στην Αθήνα).

Με τούτα και μ' εκείνα, περάσαμε κάποια χρόνια δύσκολα.

Μια καλή περίοδος μετά από πολλά χρόνια, ήταν αυτή των Ζαγοράκη – Βρύζα και όλων των άλλων. Ήταν τότε που υπήρξε ένας ξεσηκωμός, μια ανάταση. Και φτάνουμε στην εποχή Σαββίδη δικαιώνοντας μια σειρά επιλογών παρά τα όποια λάθη. Και ζήσαμε για μία ακόμη φορά το άδικο αλλά και τον φόβο των άλλων. Και αφού κυριαρχήσαμε για μία τριετία παρά το παρασκήνιο και τη βρωμιά βιώνουμε σήμερα την μετά – περίοδο αυτής της κυριαρχίας μας.

Έκρινα σκόπιμο αυτή την αναφορά για μια υπενθύμιση στους παλιότερους αλλά και για γνώση των νεότερων. Η συνολική εικόνα του δάσους ίσως μιας βοηθήσει να αξιολογήσουμε καλύτερα τα δέντρα (διοίκηση, τεχνικό επιτελείο, ποδοσφαιριστές) αλλά και όλους μας για την κριτική που ασκούμε, αλλά και την αυτοκριτική που πρέπει να κάνουμε.

Τα αισθήματα και τα συναισθήματα, μπορεί να είναι χρήσιμα σε μια ερωτική σχέση όπως στη δική μας με την ομάδα μας, αλλά πολλές φορές μας κάνουν υπερβολικούς και αισθηματίες.

Τα πράγματα είναι πολύ πιο ψυχρά. Πριν απ' όλα, τα λεφτά. Υπάρχουν; Και αν υπάρχουν ποιος τα έχει; Πόσα βάζει και πού; Ύστερα είναι και το διοικητικό κομμάτι. Είμαστε σωστοί, ή μήπως κάνουμε λάθη; Πολλά ακούγονται, πολλά λέγονται.

Η τελευταία διετία, είχε πολλά: Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, Μαρούπες και λοιπά, FFP, αλλαγές προπονητών, και ποδοσφαιριστών, άλλες από ανάγκη και άλλες από επιλογή. Νέα πρόσωπα, αλλαγή προσανατολισμού, συστήματος ομάδας, και κοντά σε όλο αυτό και η πανδημία. Το ζήσαμε και αυτό. Άδεια γήπεδα, άλλη αίσθηση.

Σε ότι αφορά την ομάδα μας, υπάρχει μια απογοήτευση. Μπορεί για άλλους οι 50 βαθμοί να είναι πολύ μεγάλη επιτυχία, για εμάς όμως οι 47 είναι η τέλεια απογοήτευση. Αξιοπρόσεκτο! Ακόμη όμως, μια ανάγνωση είναι και η διαφορά των 20 βαθμών από τον πρώτο. Για τους λίγους βαθμούς, υπάρχουν δικαιολογίες.

Για τους πολλούς;

ΠΡΟΣΟΧΗ λοιπόν, σωστές και ψύχραιμες επιλογές και κινήσεις.

Έχουμε τους στόχους κύπελλο και Ευρώπη. Καθόλου άσχημα, με ψυχρή λογική.

Καταλαβαίνω και τη στεναχώρια και τις πίκρες όλων μας. ΑΛΛΑ προσοχή όποιος θέλει τα πολλά χάνει και τα λίγα. Και σε ότι αφορά την συνέχεια, προσβλέπω σε πολύ καλό αποτέλεσμα. Να θυμίσω ότι δεν μας κέρδισαν οι αντίπαλοι, εμείς χάσαμε τα παιχνίδια.

Θυμηθείτε την απόδοσή μας, άλλη στο ένα ημίχρονο και άλλη στο άλλο. Προσωπικά πάντως ευχαρίστως θα ποντάριζα στη συγκέντρωση πολλών βαθμών για τη συνέχεια. Δυσανάλογα πολλούς σε σχέση με τα μέχρι τώρα.

Ρεαλιστική προσέγγιση; Συναισθηματική με βάση όλα τα παραπάνω; Θα φανεί. Καλή επιτυχία λοιπόν. Και δεν συμφωνώ πως πρέπει να κυνηγήσουμε μόνο το κύπελλο. Κανείς δεν μπορεί να εγγυηθεί το αποτέλεσμα.