Από μηχανής ... Μουργκ!

Ας ξεκινήσουμε από τα βασικά: Ήταν το ματς μια κακοποίηση του ποδοσφαίρου; Σαφώς και ήταν. Ήταν ο ΠΑΟΚ κακός σε σημείο να τραβάς τα μαλλιά σου;

Ξεκάθαρα ήταν. Κέρδισε; ΝΑΙ κέρδισε.

Αν ήταν ένα πράγμα που έκανε μπαμ από χιλιόμετρα στο χθεσινό παιχνίδι ήταν το ψυχολογικό βάρος που κουβαλούσαν οι παίκτες και των δύο ομάδων. Από τη μία είχαμε μια τραγική ΑΕΚ που προερχόταν από συντριβή και από την άλλη έναν ΠΑΟΚ που δεν μπορεί να καταλάβει για ποιον λόγο δεν μπορεί να κερδίσει σε παιχνίδια στα οποία είναι ανώτερος.

Όταν λοιπόν μπαίνεις σε τέτοιο ματς με τόσο μεγάλη ψυχολογική επιβάρυνση, πάνε περίπατο όλες οι τακτικές και όλη η διάθεση και το μόνο που προσέχεις είναι ένα: Να μην εκτεθείς. Δεν ρισκάρεις τίποτα, κρατάς την άμυνα σφιχτή, φέρνεις το παιχνίδι σε αργό ρυθμό και παλεύεις να το πάρεις στις ελάχιστες περιπτώσεις που ίσως εμφανιστούν. Αυτό έγινε και χθες.

Ωστόσο, υπήρχαν και τακτικές ανορθογραφίες. Ήταν λάθος η συνύπαρξη Βιεϊρίνια και Τζόλη στη δεξιά πτέρυγα. Ο ανέτοιμος αρχηγός εκτέθηκε σε πολλές περιπτώσεις αμυντικά, ο Τζόλης δεν βοηθάει ανασταλτικά, ενώ ταυτόχρονα εξαφανίστηκε και από το επιθετικό μισό του γηπέδου, αφού η δεξιά πτέρυγα δεν τον βολεύει. Άλλαξε θέσεις μόνο για λίγο με τον Ζίβκοβιτς και η ομάδα ανέβηκε κάπως στα δεκαπέντε τελευταία λεπτά του πρώτου ημιχρόνου, πριν αλλάξει και πάλι πλευρές με τον Ζίβκοβιτς και...τέλος.

Ωστόσο για μία και μοναδική φορά και φέτος, ο ΠΑΟΚ πήρε ματς χωρίς να έχει δημιουργήσει σχεδόν τίποτα, με την οβίδα του Μουργκ στο 94ο λεπτό. Επιτέλους δεν δέχθηκε γκολ στην πρώτη φάση του αντιπάλου, επιτέλους πήρε ένα ματς must win και επιτέλους πήρε ψυχολογία.

Ψυχολογία η οποία ίσως είναι αρκετή για να τον φτάσει ως την κατάκτηση του κυπέλλου, πριν έρθουν οι σαρωτικές αλλαγές που όλοι ευχόμαστε και πρέπει να δούμε το Καλοκαίρι.

Υ.Γ: Μια ζωή θα εύχεστε να είχε μετρήσει.