Κι όμως ...

Ο προβληματισμός ξεκίνησε από το νικηφόρο αποτέλεσμα στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακού και συνεχίστηκε με αυτό του Άρη.

Δύο σημαντικές νίκες και μάλιστα απέναντι σε δύο συλλόγους που σημαίνουν πολλά για εμάς. Δύο αιώνιοι αντίπαλοι και εχθροί των γηπέδων και όχι μόνο.

Άρχισα να προβληματίζομαι σχετικά με την όποια θετική επίδραση του νέου σχηματισμού που αγωνίστηκε η ομάδα μας.

Και την ώρα που έψαχνα τα επιχειρήματα που θα δικαίωναν το νέο σχήμα, ήρθε το ισόπαλο αποτέλεσμα με τον Παναθηναϊκό, κάτι που φοβόμουν ιδιαίτερα.

Αμβλύνθηκαν οι εντυπώσεις από το 3-4-3, και λογικά ήρθαν για μια ακόμη φορά στην επιφάνεια τα ερωτηματικά και οι απορίες για το σύστημα της ομάδας. Είναι οι παίκτες που κάνουν το σχήμα ή το αντίθετο;

Και ενώ πολλοί περίμεναν την αλλαγή προς το γνωστό 4-2-3-1, και λόγω επιθετικότητας, αλλά και λόγω του αντιπάλου, δεν το είδαμε.

Και πριν προλάβω να καταλήξω σε συμπεράσματα, με πρόλαβε ο αγώνας Κυπέλλου με την ΑΕΚ. Και έχοντας ως δεδομένο το σκορ του πρώτου αγώνα, γεγονός που μας έδινε έναν αέρα γιατί θα παίζαμε για δύο αποτελέσματα, νίκη και ισοπαλία.

Κάτι που μάλλον μας επέτρεπε να κινηθούμε λίγο διαφορετικά από τα προηγούμενα παιχνίδια. Και αν λάβουμε υπόψιν μας την γενικότερη κατάσταση της ΑΕΚ αλλά και τις απουσίες που είχε, μάλλον μας απελευθέρωνε σε μεγάλο βαθμό.

Οι υπεύθυνοι όμως είχαν την δική τους γνώμη, και προσέγγιση στο παιχνίδι. Σίγουρα έχουν το δικαίωμα και πιθανόν τα δίκαιά τους. Αυτοί έχουν το πεπόνι και το μαχαίρι. Δική τους η ευθύνη.

Εμείς ως φίλοι της ομάδας και ως φίλαθλοι έχουμε την δική μας οπτική. Αλλά και τα δικά μας ερωτήματα και ερωτηματικά.

Μπορούν οι συγκεκριμένοι παίκτες; Αντέχουν την συνεχή προσπάθεια και ψυχολογική πίεση;

Και σε τελική ανάλυση, τι θέλουμε να είμαστε. Όσο γίνεται καλύτεροι, ή να παίρνουμε αποτελέσματα;

ΚΙ' ΟΜΩΣ, με τούτα και με κείνα, είμαστε στον τελικό Κυπέλλου για τη φετινή περίοδο. Και εκτός από αυτό, συνεχίζουμε με πολύ καλές προοπτικές για την δεύτερη θέση.

Καθόλου άσχημα. Μπορεί στο βάθος του μυαλού μας να θέλαμε πολλά περισσότερα. Έτσι είμαστε. Καλομαθημένοι ή μήπως κακομαθημένοι; Ίσως η τελευταία τριετία με τις συνεχείς διακρίσεις μας κακόμαθε. Όμως μια ματιά στον διεθνή ποδοσφαιρικό περίγυρο θα μας επέτρεπε να βγάλουμε τα σωστά συμπεράσματα.

Εκείνο που προκύπτει αβίαστα ως συμπέρασμα, είναι ότι η ομάδα χρειάζεται ανασυγκρότηση. Ενίσχυση του ρόστερ, ξεκαθάρισμα του συστήματος που θέλουμε, επιμονή στον στόχο, και υπομονή από όλους και πολύ δουλεία σε στέρεες βάσεις.

Ούτε ενθουσιασμοί, ούτε προκαταλήψεις, ούτε συναισθήματα. Απλά, ψυχρή ποδοσφαιρική λογική. Οι προϋποθέσεις υπάρχουν. Τα δεδομένα είναι υπέρ μας. Ας το αποφασίσουν και ας τολμήσουν. Εμείς είμαστε εδώ, και στο κρύο και στη ζέστη, και στη βροχή, και στη λιακάδα. Είμαστε ΠΑΟΚ.

ΥΓ. Κι' ας έχουν κατά νου όλοι τους (διοίκηση, τεχνικό επιτελείο, παίκτες) ότι εικόνες όπως αυτή με ΑΕΚ και ΠΑΟ δεν μας ικανοποιούν. Γιατί πάνω απ' όλα αγαπάμε το ποδόσφαιρο.