Και τώρα ... ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ

Ποιος φεύγει, ποιος θα έρθει, ποιος πρέπει να φύγει και ποιος θα θέλαμε να έρθει. Και μην ξεχνάμε τους μεσάζοντες, τους μάνατζερ, τους τεχνικούς διευθυντές. Παίχτες πάνε και έρχονται.

Και όλοι μας, λίγο ή πολύ, συμμετέχουμε συνειδητά σε αυτό το κουβεντολόι. Και ενώ ξέρουμε πολύ καλά πως οι περισσότερες περιπτώσεις είναι «κούφιες». Και όμως μας αρέσει αυτό το «παιχνίδι». Ίσως γιατί κρύβει μέσα του την προοπτική, την βελτίωση, την εξέλιξη. Εμπεριέχει την αισιόδοξη εικόνα, την ελπίδα για το αύριο.

Κατά τεκμήριο με τις μεταγραφές επιδιώκουμε να έρθουν καλύτεροι από αυτούς που θα φύγουν. Αυτό άλλοτε το πετυχαίνουμε και άλλοτε όχι. Και μέσα σε όλα αυτά, μην ξεχνούμε και την οικονομική πλευρά των μεταγραφών. Ένα ατέλειωτο πάρε δώσε. Οι μεταγραφές δίνουν την ψευδαίσθηση στον καθένα από εμάς, να νιώσουμε πως συμμετέχουμε σε κάτι νέο που χτίζεται. Κάτι πολύ σημαντικό κατά την γνώμη μου.

Εκείνο που σημαδεύει αυτή τη περίοδο είναι και τα σχετικά ρεπορτάζ που γράφονται ή λέγονται. Είναι αξιοπρόσεκτος ο τρόπος που γνωστοποιούνται στο ευρύ κοινό. Ξεκινούν με τη σιγουριά και τη γνώση της κάθε περίπτωσης και καταλήγουν πως όλα όσα λέχτηκαν ή γράφτηκαν τελούν υπό αίρεση ή και αποκλείονται ως αδύνατες ή πάρα πολύ δύσκολες περιπτώσεις. Ακόμα και περιπτώσεις που ξεκαθάρισαν και τελεσιδίκησαν για διάφορους λόγους, εξακολουθούν να αναφέρονται ως πιθανές.

Και ενώ γίνεται μια ολόκληρη αναφορά σε μια σειρά περιπτώσεων, καταλήγουν στο τέλος με μια δήλωση της μιας ή της άλλης πλευράς.

«Δεν δεχτήκαμε καμία πρόταση»

«Υπήρξε ένα ενδιαφέρον, καθαρά ακαδημαϊκό»

«Το ξεκαθαρίσαμε ότι δεν τον πουλάμε»

Και η άλλη πλευρά

«Πολύ καλή περίπτωση αλλά πολύ ακριβή»

«Δεν μπορεί να έρθει για οικογενειακούς λόγους»

«Δεν μας ενδιαφέρει γιατί κοιτάζουμε για κάτι καλύτερο»

Όλα τα παραπάνω μου θυμίζουν τα καλοκαίρια εκείνα που γύριζα στην Ελλάδα από την Ευρώπη που ζούσα. Ρουφούσα τις εφημερίδες και τα σχετικά λεγόμενά τους έχοντας πάντα κατά νου πως εννιά στις δέκα περιπτώσεις δεν ισχύουν. Κι' όμως εκεί. Γιατί άραγε; Μα για όλα αυτά που ανέφερα παραπάνω.

Και δύο λόγια πιο βάσιμα και ρεαλιστικά. Η ομάδα μας έχει ανάγκη από ενίσχυση. Στοχευμένη και ποιοτική. Οι υποχρεώσεις είναι πολλές. Οι στόχοι μεγάλοι. Το υπόβαθρο υπάρχει. Και είναι απολύτως βέβαιο πως μια ποιοτική ενίσχυση θα βοηθήσει σε πολύ μεγάλο βαθμό και αυτούς που έτσι και αλλιώς θα μείνουν στο ρόστερ της ομάδας για την επόμενη χρονιά.

Η ομάδα έχει υλικό, και για αύριο, και για μεθαύριο. Συμπλήρωση χρειάζεται, ποιοτική και ουσιαστική. Μακριά από εντυπωσιασμούς και βαριά ονόματα. Τέτοιες επιλογές και λόγω κόστους και προσδοκιών ταράζουν την ισορροπία της ομάδας. Και αυτό είναι κάτι πολύ σημαντικό. Προσοχή λοιπόν. Χαμηλά την μπάλα. Και όλα αυτά για καλύτερα αποτελέσματα.