Ρεαλισμός και Συναίσθημα ...

Και πέρα από κάποιες αναφορές και επιφυλάξεις υποστήριζε σε μεγάλο βαθμό το αξιόμαχο των παικτών, βάζοντας αρκετά καλό βαθμό. Σημείωνα όμως πως εχθρός (ή μήπως φίλος) του καλού είναι το καλύτερο. Καταλήγοντας πως μια μερική στήριξη και ανανέωση είναι αναγκαία.

Βασικό επιχείρημα για όλα τα παραπάνω ήταν πως το δυναμικό της ομάδας στηρίζεται σε 5, 6 ποδοσφαιριστές μέλη των εθνικών ομάδων της χώρας τους. Μια άλλη επιμέρους ομάδα 5, 6 Ελλήνων παικτών είναι βασικά μέλη της εθνικής νέων της πατρίδας μας. Ακόμα υπάρχουν κάποιοι άλλοι που είναι βασικοί πυλώνες της ομάδας μας. Σβαμπ, Κρέσπο, Ελ Καντουρί, Βαρέλα, Βιειρίνια. Και μένουν κάποιοι νεοφερμένοι που δείχνουν πολύ καλά δείγματα. Συνεπώς κατέληγε το σημείωμα πως αυτό το σύνολο αξίζει της εμπιστοσύνης μας.

Όταν όμως ξεκίνησε το παιχνίδι με τον Βόλο, το 0-1 με προβλημάτισε. Και πριν κλονιστεί η εμπιστοσύνη μου, ήρθε το 4-1. Σιγουρεύτηκα για το συμπέρασμα του σημειώματός μου, και εκεί που έκανα όνειρα για τα δύο επόμενα παιχνίδια (Κοπεγχάγη, Ολυμπιακός) ήρθε σαν από το πουθενά το 4-4. Και τότε κατάλαβα πως οι κάποιες επιφυλάξεις που υπάρχουν έχουν βάση.

Και πριν καταλήξω στο τελικό συμπέρασμα της αξιολόγησης του δυναμικού της συγκεκριμένης αξίας των ποδοσφαιριστών που στελεχώνουν την ομάδα, ήρθε το παιχνίδι της Δανίας. Και ομολογώ πως είχα μια κρυφή ελπίδα, και αισιοδοξία για το αποτέλεσμα αυτού του αγώνα, κάτι που βασίζονταν στην εικόνα του πρώτου ημιχρόνου του παιχνιδιού με τον Βόλο. Και να που δικαίωσε και ενίσχυσε την πίστη μου στο συγκεκριμένο σύνολο παικτών.

Αξίζει να αναφέρουμε και να μην ξεχνάμε και τις απουσίες (Ολιβέιρα, Ίνγκασον, Κρέσπο). Πράγμα που ενισχύει την εμπιστοσύνη μας.

Θυμίζω πως το τέλος της μεταγραφικής περιόδου όλοι μας μείναμε με κάποιες απορίες και μια στυφή γεύση. Το παράπονό μας ήταν μεγάλο. Γιατί όπως έχουμε υποστηρίξει και άλλη φορά οι μεταγραφές δημιουργούν μια προσμονή και μια αισιοδοξία.

Καλό όμως είναι να καταλάβουμε πως τα κριτήρια των φιλάθλων μπλέκονται με το συναίσθημα, και αυτό δεν είναι καλό.

Τα κριτήρια όμως του τεχνικού επιτελείου διέπονται (ή έτσι πρέπει να είναι) από ρεαλισμό. Και απ' ότι φαίνεται, μάλλον ο ρεαλισμός κέρδισε, και δίκαια θα έλεγα, το συναίσθημα.

Και για το τέλος του σημερινού σημειώματος, κράτησα τις σκέψεις μου και τα συμπεράσματα αφού πρώτα ήθελα να ξέρω το αποτέλεσμα του αγώνα με τον Ολυμπιακό.

Δεν προτίθεμαι να κριτικάρω την ομάδα ούτε και την απόδοση του καθενός. Το έκανε ήδη ο προπονητής και οι αναλύσεις των δημοσιογράφων.

Επειδή όμως το σημερινό σημείωμα αποσκοπεί στην αξιολόγηση της ομάδας αλλά και των παικτών θα πω απλά πως η ομάδα θέλει ενίσχυση αλλά και στήριξη. Και προς αυτήν την κατεύθυνση δεν πρέπει να μας διαφεύγει πως μας λείπουν από καιρό οι Ολιβέιρα, Κρέσπο, Ίνγκασον που αποτελούν βασικές παράμετροι για όλοι την ομάδα.

Επίσης και οι ανέτοιμοι Μιτρίτσα, Ελ Καντουρί (σε αυτή την φάση). Όπως και οι εντελώς καινούριοι Σιντκλέι και Τέιλορ. Και κοντά σε όλα αυτά μας βρήκε και ο κορονοϊός και ήρθε και έδεσε το γλυκό.

Είμαι σίγουρος πως για όλα τα παραπάνω έχουν γνώση οι φύλακες. Εμείς κρατάμε για μας την αγάπη μας αλλά και την πίστη μας για την ομάδα.