Kέρδισε αλλά έχει θέματα να λύσει...

Μέρες 89. Το ελληνικό μπάσκετ προσπαθεί να βρει τον δρόμο του στον ευρωπαϊκό χώρο. Οι Έλληνες παίκτες δεν είναι επ' ουδενί καλύτεροι από τους αντίστοιχους γηγενείς χωρών όπως η Τσεχία ή η Βοσνία, οι Αμερικανοί παίκτες των ομάδων μας είναι ίδιου (ου μην και χειρότερου) επιπέδου με αυτούς των ξένων ομάδων. Τι έχει αλλάξει σήμερα; Ζούμε αυτές τις μέρες τουλάχιστον στο μπάσκετ. Καλές ελληνικές ομάδες χάνουνε με 30+ πόντους από κάποια Μπουρζ ή τον Ερυθρό Αστέρα. Αυτοί είμαστε πλέον και πρέπει να το αποδεχθούμε (ώστε να καταλάβουμε πώς θα πάμε παρακάτω).

Η Νίμπουργκ, μόνιμη πρωταθλήτρια Τσεχίας, με διεθνείς Τσέχους στο ρόστερ (αλήθεια πόσο ήρθε η Ελλάδα με την Τσεχία το καλοκαίρι;), με καλούς Αμερικανούς, σχεδόν αήττητη στην έδρα της, είναι μια ομάδα καλύτερη από τον ΠΑΟΚ. Το έδειξε εμφατικά στην Πυλαία, νομίζω το έδειξε και χτες.

Μια ομάδα με δύο κοντούς Αμερικανούς γρανάζια κυρίως στο σκορ, 4-5 forwards φοβερά κινητικά, πολύ γρήγορο passing game και γρήγορη εκτέλεση, και 2 ψηλοί που ΟΚ κάναν τη δουλειά τους (ο ένας έβαζε και σουτάκια από τα 5-6 μέτρα). Πώς τους νικάς αυτούς όταν τα όπλα σου είναι δύο; Pick & roll με τον Marvin και 1-2 screen για να βγεί στο turn out ο Carter ή ο Di Leo.

Τους νικάς όταν τα δώσεις όλα στην άμυνα, όταν δεν ξαναχάσεις αμυντικό rebound, όταν εκμεταλλεύεσαι το μομέντουμ της αστοχίας και εσύ αμέσως σκοράρεις σε κάθε άστοχό τους σουτ και επιτέλους στοχεύεις στο transition (που είχες σχέδιο να παίξεις το καλοκαίρι), όταν τα δίνεις όλα (ό,τι μπορείς τέλος πάντων) είτε λέγεσαι Griffin με 4 φάουλ, είτε λέγεσαι Καμαριανός. Ε και όταν (ξανα)κοιμάται στον πάγκο ο αντίπαλος κόουτς. Ουφ.

Μέρες 89, ημιτελικού με Κνορ, ένας ΠΑΟΚ που ήθελες να κλείσεις την τηλεόραση στο 64-49. Αλλά πώς να το κλείσεις με τέτοια κερκίδα; Σεβασμός σε αυτά τα παιδιά. Σεβασμός στον Carter που ήταν ηγέτης, Σεβασμός στον clutch Love που διάβασε υπέροχα την τελευταία άμυνα και έκανε αυτό που ξέρει να κάνει πολύ καλά (και όχι να σουτάρει off the ball με αυτόν τον εκνευριστικό ρυθμό που έχει στο σουτ του). Σεβασμός στον Griffin που από χειρότερος παίκτης του γηπέδου, είπε να συνεχίσει να σουτάρει (έριξε 23) και γύρισε το ματς.

Σεβασμός στον Di Leo (του οποίου επιθετική συμπεριφορά δεν αποδέχομαι και θεωρώ οτι χαλάει το παιχνίδι μας) που ό,τι έχει το δίνει. Σεβασμός στον Hakeem the dream Marvin Jones. Δηλαδή ρε φίλε δεν μπορεί να έκανε αυτή την τάπα και να κερδίσαμε εμείς τέτοιο παιχνίδι.

Ο ΠΑΟΚ κέρδισε αλλά έχει πολλά αγωνιστικά θέματα να λύσει. Αλλά ας είναι. Χτες ήταν η μέρα μας. Μία μέρα και για εμάς ρε θεέ. Then we could be Heroes, just for one day.