Δεν έπεισε, αλλά έσπασε το σερί!

Εξαρχής γνωρίζαμε πως το παιχνίδι θα ήταν δύσκολο και λόγω τραυματισμών και απουσιών, αλλά κυρίως λόγω της τραγικής πνευματικής κατάστασης της ομάδας μετά τα συνεχή ανεπιτυχή αποτελέσματα.

Στο κομμάτι αυτό προσπάθησε να επέμβει ο Ράζβαν Λουτσέσκου φρεσκάροντας την εντεκάδα με τους Ίνγκασον, Λύρατζη και Τσιγγάρα προκειμένου να δώσει μια φρεσκάδα και μια δυναμικότητα στην ομαδική λειτουργία του Δικεφάλου..

Ωστόσο και πάλι όλα ξεκίνησαν στραβά όταν σε φάση που προήλθε από καθαρό φάουλ η Λαμία άνοιξε το σκορ. Η ομάδα έβγαλε αντίδραση, απείλησε με τον Ζϊφκοβιτς και ισοφάρισε με τον Λύρατζη, ενώ το δοκάρι σταμάτησε το φάουλ του Μουργκ.

Στην επανάληψη, η εικόνα ήταν η ίδια, η Λαμία αμύνθηκε μαζικά, ο διαιτητής έκλεισε τα μάτια σε σκληρά μαρκαρίσματα, για να έρθει ο Κούρτιτς να λυτρώσει πραγματικά τον ΠΑΟΚ και να τον βάλει μπροστά στο σκορ.

Δυστυχώς η μετέπειτα εικόνα του ματς έκανε ολοφάνερη την πνευματική κατάσταση της ομάδας. Ο Δικέφαλος οπισθοχώρησε άνευ λόγου, διότι πολύ απλά φοβήθηκε την γκέλα, καθώς οι τρεις σερί ήττες στο πρωτάθλημα έχουν αφήσει έντονο στίγμα στην ομάδα.

Ευτυχώς, η ομάδα κατάφερε και έφτασε στη νίκη, έστω και με το ζόρι παίρνοντας βαθιά ανάσα για τη δύσκολη συνέχεια.

Συνοπτικά βέβαια, η ομάδα είναι ξεκάθαρα βαριά άρρωστη. Δεν έχει κανένα κανονικό φορ, έχει τραγικό τερματοφύλακα, ανεπαρκείς μεσοεπιθετικούς (πλην Ζίφκοβιτς) και χαφ που υστερούν σε πολλά στοιχεία του παιχνιδιού.

Ας ελπίσουμε η διοίκηση να ξυπνήσει τον Γενάρη και να φέρει έστω τρεις κανονικούς ποδοσφαιριστές, προκειμένου να βελτιωθεί η εικόνα, διότι αν δεν γίνει αυτό, η κατάσταση θα συνεχίσει να είναι δύσκολη..

Υ.Γ: Μια αναπόφευκτη σκέψη που μου ήρθε κατά τη διάρκεια του αγώνα.. Ο ΠΑΟΚ του 2019 είχε στα χαφ Κάνιας, Μαουρίσιο, Σάκχοφ, Ολιβέιρα, Μίσιτς και έκτη επιλογή τον Καντουρί.. Ο φετινός έχει τον Κούρτιτς, τον Σβαμπ και το χάος.. Αυτή η παρατήρηση για όσους κρίνουν αυστηρά μόνο τον προπονητη.