Απίστευτα πράγματα…

Ναι, μπορεί και οι μεταγραφές να είναι παραδοσιακά «καυτό» καλοκαιρινό θέμα, όμως ένα νέο γήπεδο δεν αποτελεί απλά μια θετική εξέλιξη στην πορεία της ομάδας. Ίσως αν υποστηρίζαμε ένα σύλλογο του NBA ή μια αγγλική ομάδα, να λέγαμε πως «οκ, καλό, συνεχίζουμε».

Στον χιλιοταλαιπωρημένο όμως ΠΑΟΚ, αλλά και στην Ελλάδα γενικά, ένα νέο γήπεδο (ειδικά με τα σχέδια που υπάρχουν ως προς την ποιότητα και τις δυνατότητές του) είναι ιστορική εξέλιξη.

Με το άκουσμα της έκδοσης του ΦΕΚ, αμέσως ο νους έτρεξε σε όλα αυτά τα 20-30 τελευταία χρόνια, και όσα ζήσαμε ακολουθώντας τον ΠΑΟΚ. Τα μεγαλεπήβολα πλάνα, που σχεδόν πάντα ξέραμε από πριν την έκβασή τους... Τα μεγάλα λόγια. Τις ηχηρές μεταγραφές που «θα ταράξουν τα νερά» και έμεναν απλήρωτες απ' την πρώτη εβδομάδα κιόλας... Τις προσφυγές. Τους εράνους.

Και στη μέση όλων αυτών ένα γήπεδο. Ιστορικό. Με μαγεία, αύρα και αστικούς μύθους να το ακολουθούν, άγγιζε τα όρια του θρύλου.
Στα παιδικά μου μάτια, όταν τυχαία περάσαμε ένα βράδυ έξω απ' την Τούμπα (πριν ακόμα την «ανακαινίσει» η ΠΑΕ βάφοντάς την ασπρόμαυρη στα μέσα της δεκαετίας του '90) το γήπεδο αυτό έμοιαζε κάτι απλησίαστο, από άλλο πλανήτη. Η Θεσσαλονίκη κάπου παραδίπλα και η Τούμπα μια οντότητα από μόνη της.

Τα χρόνια πέρασαν, η Τούμπα και ο κόσμος της άλλαξαν. Μα πάνω απ' όλα, άλλαξε ο τρόπος που βλέπουμε εμείς τον κόσμο. Ένα γήπεδο γερασμένο, άγριο, άβολο. Που εδώ και χρόνια άρχισε να γίνεται τροχοπέδη στην ομάδα, παρά δύναμη της.

Η ώρα, είχε έρθει από καιρό. Πως όμως θα γινόταν οτιδήποτε αν δεν είχε εμφανιστεί ΑΥΤΟΣ;

Αυτός ντε, που όλο φεύγει κι όλο εδώ είναι.

Αυτός, που όλο μιλάει και τάζει και τελικά κάνει περισσότερα απ' όσα λέει το στόμα του.

Αυτός, που ΛΥΣΣΑΞΑΝ να κυνηγάνε απ' την πρώτη ώρα που κατάλαβαν ότι δεν τους ανήκει.

Αυτός, που τους κάνει να βγάζουν σπυριά.

Αυτός λοιπόν, είμαι σίγουρος ότι και... ιπτάμενο αν μπορούσε να γίνει το νέο γήπεδο, θα το έκανε.

Δεν είναι εύκολο καράβι ο ΠΑΟΚ. Και δεν θα μπορούσε να έχει έναν εύκολο ηγέτη μπροστά σε μια τόσο ιστορική συγκυρία.

Πριν κάποια χρόνια, έστω και τα μισά απ' όσα έχουμε ζήσει, φάνταζαν απίστευτα.

Πλέον, το ξεπεράσαμε κι αυτό.

Η ΠΑΕ ΠΑΟΚ στην ανακοίνωσή της έγραψε «ξεκινάμε». Εγώ θα πω «συνεχίζουμε». Να ζούμε απίστευτα πράγματα.

ΥΓ. Όσο για αυτό το ξόανο που τόλμησε να υπονοήσει ότι οι προκλητικές καθυστερήσεις μέχρι τώρα, στο θέμα του γηπέδου, οφείλονταν στην διοίκηση του ΠΑΟΚ, δεν έχω καμία αμφιβολία ότι το πιστεύει. Τέτοιο τσόκαρο είναι, ως εκεί βάνει ο νους του. Έχει άλλωστε και τους αυλικούς από γύρω να πανηγυρίζουν για το ποιος βοήθησε πιο πολύ να εγκριθεί από το ΣτΕ το σχέδιο του γηπέδου.

Αυτοί ντε, που δεν παρεμβαίνουν στη δικαιοσύνη. Διαφημίζουν ότι... παρενέβησαν, για να βοηθήσουν. Να μας γίνει το χατίρι να πληρώσει ο ΠΑΟΚ την επένδυση. Θυσία γίνατε πάλι βρε ατιμούτσικα. Το πως βοήθησαν βέβαια δεν μπορούν να το εξηγήσουν. Άλλωστε συνήθως όσα λένε, τους έρχονται με οδηγίες από αλλού. Αλλιώς δε μιλάνε. Βελάζουν. Όπως βελάζουν τρία χρόνια για το θέμα του Καυταντζογλείου, το μόνο χαρτί που έμεινε για να εμποδίσουν τον ΠΑΟΚ και τα πλάνα του.