4 Σεπτεμβρίου 1983...

Ώρες μετά το τέλος του παιχνιδιού, ο 18χρονος ποδηλάτης φίλος του Π.Α.Ο.Κ. Αριστείδης Δημητριάδης δολοφονείται άνανδρα δεχόμενος επίθεση επί της οδού Πλαταιών με Μαρασλή, επειδή είχε το "θράσος" να χαμογελάσει ακούγοντας διερχόμενος με το ποδήλατο του,το αποτέλεσμα του αγώνα Παναθηναϊκού- Άρη...

Ο θάνατος του ήταν μαρτυρικός και επήλθε μετά από 110 ώρες άνισης μάχης με τον Αριστείδη, αφού οι δολοφόνοι του τον χτυπούσαν με απίστευτο μένος επευφημούμενοι από ένα πλήθος 30 περίπου ατόμων, σύμφωνα με τα αποκόμματα των εφημερίδων της εποχής αλλά και των μαρτυριών ενώπιον του δικαστηρίου...

Κρίμα για σένα Αριστείδη που πήγες, στην ουσία άκλαφτος,μια που στο μακρινό πλέον 1983 δεν υπήρχε ούτε εταιρεία στοιχημάτων να αναλάβει την χορηγία ενός γκράφιτι για σένα, ούτε μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να αλλάξουν ομάδα στα προφίλ τους, έστω για μια μέρα...

Κρίμα που τότε οι κροκόδειλοι και τα δάκρυά τους δεν ήταν πρότυπο τρόπου ζωής και κυρίως κρίμα που ο σύλλογος που επέλεξε η καρδιά σου να αγαπάς,ο Π.Α.Ο.Κ. δε θέλησε να εκμεταλλευτεί το γεγονός ταυτίζοντας τους δολοφόνους σου με έναν ολόκληρο λαό...

Έστω και πολύ καθυστερημένα,αιωνία σου η μνήμη αδερφέ...