Ο ΠΑΟΚ των… τρελών και η τρέλα των πιστών του

Το βράδυ της Τετάρτης (23/4) το “Παλατάκι” έζησε κορυφαίες στιγμές. Ο μπασκετικός ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να σηκώσει το Κύπελλο, ωστόσο το μεγαλύτερο όφελός του από την πορεία του στο FIBA Europe Cup είναι ότι κατάφερε να φέρει και πάλι τον κόσμο του στο γήπεδο.

Οπαδοί του Δικεφάλου, κάθε ηλικίας, άνδρες, γυναίκες, παιδιά γέμισαν το PAOK SPORTS ARENA “απ’ άκρη σε άκρη” θέλοντας να δουν την ομάδα του Μάσιμο Καντσελιέρι να σηκώνει το τρόπαιο.

Ήταν όλοι εκεί… Οι μεγαλύτεροι σε ηλικία που πρόλαβαν να δουν το μπάσκετ του ΠΑΟΚ στις μεγάλες του δόξες να σαρώνει στην Ευρώπη.

Αυτοί που έμειναν “κολλημένοι” σε εκείνες τις ημέρες του Παλέ και το Παλατάκι τούς φαινόταν μακριά.

Κι εκείνοι που επέμεναν, ακόμη και στα δύσκολα να κρατούν τη θέση τους στην εξέδρα, αναπολώντας, δίπλα στην ομάδα όμως, τα παλιά.

Το γήπεδο ήταν γεμάτο κι από τους πιο νεαρούς που ζουν σήμερα την εποχή του πρωταθλητισμού του ποδοσφαιρικού ΠΑΟΚ, που πανηγυρίζουν τακτικά στον Λευκό Πύργο τρόπαια και τίτλους και δεν έζησαν την εποχή που το μπάσκετ του Δικεφάλου ήταν αυτό που έφερνε χαρές στον σύλλογο – σίγουρα λιγότερες από τις λύπες αλλά πάντα μεγάλες- και συγκινούσε τα ασπρόμαυρα πλήθη.

Τους περισσότερους από τους πρωταγωνιστές εκείνης της εποχής τοyς έβλεπες να περνούν από μπροστά σου.

Οι διοικητικοί ηγέτες ο Νίκος Βεζυρτζής, ο Απόστολος Οικονομίδης, ο αρχηγός Μπάνε Πρέλεβιτς που μαζί με τον Νίκο Σταυρόπουλο τοποθέτησαν στη θέση του το Κύπελλο, ο Νίκος Μπουντούρης, ο Αχιλλέας Μαματζιόλας κι αυτοί που ακολούθησαν ο Γιάννης Γιαννούλης, ο Ευθύμης Ρεντζιάς…

Όλοι τους πάντως ήταν σίγουροι ότι η ομάδα των… τρελών του Μάσιμο Καντσελιέρι, του προέδρου Θανάση Χατζόπουλου θα έδινε ό,τι είχε και δεν είχε να κατακτήσει το τρόπαιο απέναντι στην Μπιλμπάο, έστω κι αν λίγοι ήταν αυτοί που στο ξεκίνημα της σεζόν περίμεναν να τη δουν να φτάνει έστω στον τελικό της διοργάνωση.

Το διάστημα του παιχνιδιού που ο ΠΑΟΚ γύρισε το παιχνίδι, από το ξεκίνημα του δευτέρου ημιχρόνου και τον Δικέφαλο στο -9 μέχρι και το +10 σε εκείνο το 77-67 το Παλάτι κόχλαζε.

Όχι ότι στις πέντε περίπου ώρες που το γήπεδο του ΠΑΟΚ ήταν ασφυκτικά γεμάτο η ατμόσφαιρα δεν ήταν εκρηκτική, αλλά σε αυτό το κομμάτι του αγώνα η ενέργεια που έβγαινε από την κερκίδα θα μπορούσε να φωταγωγήσει όλη την πόλη.

Ακόμη κι αν τελικά το τρόπαιο δεν πήγε στον Πύργο τον Λευκό, έστω κι αν η Θεσσαλονίκη δεν φωταγωγήθηκε για να πανηγυρίσει μια ευρωπαϊκή κατάκτηση ο ΠΑΟΚ έδειξε ότι έχει επιστρέψει.

Κανείς δεν μπορεί να ξέρει αν θα έχει ξανά μια τέτοια ευκαιρία όπως η χθεσινή. Η συνέχεια αυτής της ομάδας εξαρτάται από πολλούς παράγοντες: αν θα παραμείνει στο τιμόνι της ο Ιταλός, αν θα διατηρηθεί ο κορμός της…

Αυτό που είναι σίγουρο είναι ότι ο στόχος της εξυγίανσης της ΚΑΕ, που τέθηκε πριν από μια πενταετία περίπου από τη σημερινή διοίκηση της, θα επιτευχθεί.

Κι όταν ο ΠΑΟΚ μηδενίσει τα χρέη του, έχοντας ενεργοποιήσει ξανά τον κόσμο του όπως έγινε φέτος, τότε το σκηνικό θα γίνει πολύ διαφορετικό κι οι επιτυχίες νομοτελειακά θα έρθουν και πάλι για το μπάσκετ του Δικεφάλου…