Ανασύνταξη δυνάμεων

Σίγουρα, η κρίση που ταλανίζει τη χώρα μας επιτείνει τα χίλια-μύρια προβλήματα που έχει ο καθένας από μας. Άγχος και αγωνία για το μέλλον το δικό μας και των παιδιών μας είναι τα συναισθήματα που κυριαρχούν σήμερα. Είναι αλήθεια ότι το ποδόσφαιρο και ο ΠΑΟΚ είναι το αποκούμπι που ψάχνουμε για να ξεφύγουμε λίγο και να ξεχαστούμε από τα δεινά που «απλόχερα» μας υπόσχεται η ζοφερή πραγματικότητα.

Όταν όμως η ομάδα μας προδίδει αγωνιστικά, τότε κατεβάζουμε το κεφάλι και η ψυχολογία μας πάει στο ναδίρ. Μία κρυφή ελπίδα και ένα όνειρο για κάτι μεγάλο και για κάτι καλύτερο φέτος, ψαλιδίζεται απότομα. Εντάξει, ποδόσφαιρο είναι. Θα κερδίζεις αλλά και θα χάνεις. Και προχθές χάσαμε -μάλλον αμαχητί- από μία ομάδα που έπαιξε καλύτερα και αυτό είναι που μας στενoχώρησε περισσότερο.

Η αλήθεια είναι ότι ο συγκεκριμένος αντίπαλος είναι από τους πλέον «μισητούς», όντας χρόνια μπλεγμένος στα παρασκήνια και μία τέτοια ήττα, ειδικά στην Τούμπα, είναι πικρή. Δεν πρόκειται να ξεχάσω με τίποτα, όσα χρόνια κι αν περάσουν, τη μέγιστη των σφαγών το 1978 από τον ανεκδιήγητο Λίτσα.

Χωρίς να θέλω να βρω κανένα ελαφρυντικό, θέλω να πω ότι η ομάδα φέτος χτίζεται με βάση τα πλάνα ενός πολύ καλού προπονητή, με βάση τη μέχρι τώρα εμπειρία του αλλά και την εικόνα της ομάδας που είδαμε στην αρχή της περιόδου. Χρειάζεται όμως υπομονή. Το υλικό της ομάδας είναι πολύ καλό. Όχι, βέβαια, με το βάθος πάγκου που έχουν οι δύο του ΠΟΚ, γεγονός που αποδεικνύεται όταν οι τραυματίες δεν μπορούν να αντικατασταθούν επάξια και όπως όλοι μας θα θέλαμε. Θα δεχθώ, φυσικά, ότι και η μεγάλη ηλικία αρκετών πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών παίζει και αυτή το ρόλο της.

Όμως, ο Boloni δουλεύει και με τους νεαρούς που έρχονται από πίσω και πολύ σύντομα θα αποτελέσουν τον μελλοντικό κορμό της ομάδας. Μπορώ να σας διαβεβαιώσω, ότι παιδιά όπως ο Παναγιωτούδης, ο Αποστολόπουλος, ο Παπαδόπουλος, ο Στάμου και πολλοί άλλοι, έχουν όλα τα εχέγγυα μιας μεγάλης καριέρας. Ένας λόγος παραπάνω, που έχουν την τύχη να συμμετέχουν στις προπονήσεις με ποδοσφαιριστές της κλάσης του Garcia, του Vieirinha και του Contreras.

Δυστυχώς, δεν έχουμε την οικονομική άνεση που έχουν άλλοι και αυτό το πληρώσαμε με τον κακό σχεδιασμό του καλοκαιριού, όταν κρεμαστήκαμε στις ψεύτικες υποσχέσεις κάποιου φερόμενου επενδυτή, που πήγε πίσω όλο το μεταγραφικό σχεδιασμό. Στηρίζω και αναγνωρίζω φυσικά το έργο της διοίκησης αλλά βλέπω και τα λάθη της. Δε θα επεκταθώ εδώ, άλλωστε τα έχω πει πολλές φορές.

Εξακολουθώ να πιστεύω στις δυνατότητες αυτής της ομάδας. Η ομάδα μας είναι μεγάλη, και ως μεγάλη ομάδα οφείλει να ξεπεράσει το συντομότερο δυνατό την αγωνιστική κρίση του Οκτώβρη που πέρασε και να ανασυνταχθεί. Το ευρωπαϊκό παιχνίδι της Πέμπτης είναι σημαντικότατο και μία πιθανή νίκη θα σημαίνει ότι η πρόκριση θα παιχθεί το Δεκέμβριο στην Τούμπα και στο παιχνίδι με την Ρούμπιν Καζάν. Επίσης, από δω και πέρα το πρόγραμμα στην Ελλάδα είναι αρκετά καλό (θεωρητικά), με όλα τα ντέρμπι να έχουν τελειώσει και να απομένουν τα παιχνίδια με τις μικρότερες ομάδες.

Οφείλουμε όμως κι εμείς με τη σειρά μας, να βοηθήσουμε όσο μπορούμε. Πιστεύει κανείς ότι οι αποδοκιμασίες στο Χαλκιά, στο Σαλπιγγίδη ή στον Arias βοηθούν; Ή ακόμα και στον ίδιο τον προπονητή; Να κάνουμε κριτική, εποικοδομητική κριτική και όχι μηδενιστική. Είναι δουλειά του προπονητή να βρει την καλύτερη λύση ανάμεσα στις επιλογές που έχει και να δώσει ευκαιρίες σε όλους όσους δείχνουν όρεξη και διάθεση. Δική μας δουλειά είναι να βοηθήσουμε την ομάδα να ξεπεράσει την ήττα και τα άσχημα αποτελέσματα και όχι να δημιουργούμε επιπρόσθετα θέματα και εντάσεις. Υπάρχει εμφανέστατο πρόβλημα με την απόδοση του Σαλπιγγίδη, αλλά άλλο αυτό και άλλο να φυγαδεύεται για να πάει στο αυτοκίνητό του για πολλοστή φορά μετά από ανεπιτυχές αποτέλεσμα. Το πρόβλημα οξύνεται αντί να ελαττώνεται και η ψυχολογία του καταρρακώνεται (μια ψυχολογία που, είναι αλήθεια, ότι ποτέ δεν είχε από τη στιγμή που επέστρεψε). Όταν κερδίζουμε περνάει αδιάφορος, όταν χάνουμε, φταίει αυτός! Είναι δυνατόν να συμπεριφερόμαστε έτσι σε ποδοσφαιριστές της ομάδας μας;

Όχι, φυσικά! Με τίποτα να μην «κουκουλωθεί» ή ήττα. Να δει η ομάδα τα αγωνιστικά και τακτικά λάθη που έγιναν, να δουλέψει πάνω σ' αυτά και να βρει λύσεις.

Απλά είναι τα πράγματα. Όλοι κοντά στην ομάδα γιατί... «σε λύπες και χαρές σ' ακολουθάω». Όχι μόνο στα πανηγύρια και στις νίκες. Τότε τα πάντα είναι εύκολα και όλα πάνε καλά. Στα δύσκολα είναι τα ζόρια. Σίγουρα είναι ακόμα αρχή και δεν ήρθε, βέβαια, η καταστροφή του κόσμου. Ανασύνταξη δυνάμεων και πάμε γερά την Πέμπτη να «παίξουμε τόπι, να παραμιλάει όλη η Ευρώπη»! Και από την Κυριακή, μία νέα αρχή στο πρωτάθλημα.

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, Π.Α.Ο.Κ.άρα μου,

Ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!

Dinos_Liverpool