ΠΑΟΚΑΡΑ με μέταλλο νικητή!

Ήταν από αυτά τα παιχνίδια που λες «δεν γυρνάει». Ήταν από εκείνες τις κακές βραδιές, τις ανεξήγητες, τις προβληματικές, που δεν μπορείς να καταλάβεις τι ακριβώς συμβαίνει και στραβώνει. Κι όμως, ο ΠΑΟΚ και το κατάλαβε και το πολέμησε και τα κατάφερε.

Αλλά ας τα πάρουμε από την αρχή.

Ο ΠΑΟΚ παρέταξε στο Αμπερντίν μια εντεκάδα «περυσινή». Και μπορεί αρχικά να μην γίνεται κατανοητό, αλλά στο γήπεδο φάνηκε και πάλι ο λόγος που η περυσινή ομάδα δεν κατάφερε τίποτα. Με τον Ράφα Σοάρες να μπλοκάρει την αριστερή πτέρυγα, το δίδυμο στα χαφ να στερείται εμπνεύσεων και ποιότητας και με μοναδικό επιζήσαντα τον Κωνσταντέλια, ήταν λογικό η ομάδα να μην μπορεί να αποδώσει.

Και όταν σε αυτή την κακή ομάδα προσθέσει κανείς και τις χθεσινές αμυντικές ανισορροπίες, δεν θέλει πολύ κανείς να καταλάβει τον τρόπο που ήρθε το 2-0 στο δεύτερο ημίχρονο.

Εκεί ακριβώς φάνηκε η ποιοτική διαφορά του περυσινού ΠΑΟΚ με τον φετινό. Όταν οι παίκτες που μπαίνουν μέσα είναι επιπέδου Οζντόεφ, Ντεσπόντοφ και Μπάμπα και το παιχνίδι ξαφνικά αλλάζει μορφή άρδην, γίνεται εύκολα κατανοητό γιατί ο ΠΑΟΚ πλήρωσε αδρά για να πάρει αυτούς τους παίκτες.

Ο Ντεσπόντοφ έκανε γκολ στην πρώτη επαφή του με την μπάλα. Ο Οζντόεφ ηρέμησε τον άξονα και κέρδισε το πέναλτι και ο Μπάμπα αφύπνισε την αριστερή πτέρυγα που σε όλο το παιχνίδι ήταν ανυπόφορα κακή.

Ο Δικέφαλος κατόρθωσε έτσι να βρει τρία γκολ σε είκοσι λεπτά και να πάρει μια μυθική νίκη που μπορεί να αποδειχθεί καθοριστική για την πρωτιά στον όμιλο.

Ξέχωρα όμως από την νίκη αυτή, η ομάδα πρέπει να προβληματιστεί από την εικόνα της στο μεγαλύτερο μέρος του αγώνα και να δουλέψει, ώστε τέτοια φαινόμενα να μην επαναληφθούν.

Υ.Γ: Συγχαρητήρια στους χίλιους και πλέον οπαδούς της ομάδας που δίδαξαν ΠΑΟΚ σε ένα ακόμη σημείο της Ευρώπης. Γιατί είσαι στην Ευρώπη το καλύτερο σιρόπι, ΠΑΟΚΑΡΑ, ΠΑΟΚΑΡΑ σ αγαπώ.