Τραγικός ΠΑΟΚ, κατώτερος των περιστάσεων

Τι να πει κανείς και τί να γράψει μετά τα όσα είδαμε χθες; Σίγουρα ούτε ο πλέον απαισιόδοξος δεν περίμενε να δει αυτά τα χάλια που εμφανίστηκαν χθες και ντρόπιασαν την φανέλα της ομάδας.

Και για να γίνουμε ξεκάθαροι, δεν είναι η ήττα που ενοχλεί, αλλά ο τρόπος που ήρθε. Το γεγονός πως η ομάδα δεν εμφανίστηκε στο γήπεδο, δεν έκανε απολύτως τίποτα, έμοιαζε με ομάδα κατώτερης κατηγορίας και σαν φτωχός συγγενής.

Όπως πολλές φορές έχουμε πλέξει το εγκώμιο του Ράζβαν Λουτσέσκου, έτσι και σήμερα πρέπει να γράψουμε τα πράγματα με το όνομα τους. Η χθεσινή ήττα (όπως και ο περυσινός χαμένος τελικός κυπέλλου) φέρει τη δική του υπογραφή. Δεν μπορεί στο χθεσινό ματς να ξεκινάει ο Νάσμπεργκ που το μόνο που έκανε είναι να γυρνάει την μπάλα πίσω.

Δεν μπορεί να παίρνει δεύτερο σερί ματς ο 38χρονος Βιεϊρίνια, ενώ στον ΠΑΟΚ υπάρχει ο Σάστρε που δεν έχει δηλωθεί στην Ευρώπη. Δεν μπορεί να ξεκινάει για πολλοστή φορά ο Ζίβκοβιτς να τοποθετείται στο αριστερό άκρο της επίθεσης που γνωρίζουμε πως εξαφανίζεται. Δεν μπορεί να επιμένει τόσο στον κακό Σαμάτα και να μην παίρνει έστω λίγα λεπτά ο Τζίμας που είναι μόνος φορ με παρόμοια χαρακτηριστικά.

Ωστόσο η ευθύνη βαραίνει και τους παίκτες. Το μπλαζέ ύφος με το οποίο μπήκαν στο παιχνίδι, η έλλειψη αγωνιστικότητας και εγωισμού και το γεγονός πως παραιτήθηκαν από το παιχνίδι από το 17ο λεπτό δείχνουν απαράδεκτη νοοτροπία.

Καθαρά αγωνιστικά, από το ναυάγιο του ΠΑΟΚ δεν διασώθηκε κανένας πλην ίσως του Μεϊτέ και του Κωνσταντέλια, οι οποίοι έδειξαν τουλάχιστον να καταλαβαίνουν τι συμβαίνει, χωρίς να πετύχουν όμως κάτι ιδιαίτερο. Και πώς να το καταφέρουν άλλωστε μόνοι τους;

Η ομάδα πρέπει να βάλει το κεφάλι κάτω και να καταλάβει πως η νίκη την Κυριακή είναι αυτοσκοπός. Αν μείνει ο Δικέφαλος στο μείον οκτώ από την κορυφή αρχές Νοέμβρη, τότε βαδίζουμε προς μια ακόμη χρονιά στην οποία θα καταλήξουμε κομπάρσοι.