Σήμερα πονώ!

Κοφτά και μονολεκτικά, σήμερα! Καινούρια μέρα! Χωρίς Adelino, χωρίς «Κόνδορα»! Μεγάλη πίκρα! Μεγάλη στεναχώρια!

Όπου φτωχός και η μοίρα του. Και εγώ είμαι φτωχός. Το ήξερα εδώ και μήνες. Το απέδειξα σε όλο τον κόσμο αυτές τις δύο μέρες. Και δεν έγινα πλούσιος. Απλώς, ξεπούλησα για να σωθώ. Έτσι αισθάνομαι και κατηγορείστε με όσο θέλετε. Τέτοια εποχή δεν μπορούσα, βέβαια, παραπάνω. Το καταλαβαίνω αυτό. 'Ισως, αν πουλούσα νωρίτερα. Και τότε θα φώναζα. Εάν έπαιρνα τα διπλά, όμως, ίσως δεν φώναζα τόσο. Και τα διπλά θα ήταν πιο κοντά στην πραγματική αξία.

Τέλος εποχής; Έτσι μου φαίνεται, εμένα. Με πειράζει και μ' ενοχλεί. Μ' ενοχλούν όλοι και κυρίως οι άλλοι που χαίρονται μαζί μου. Έτσι είναι το ποδόσφαιρο. Ο θάνατός σου ... η ζωή μου !

Άδεια σήμερα. Όχι για ξεκούραση. Ίσως σήμερα, δεν έχω διάθεση να δουλέψω. Σίγουρα όμως, για να χαιρετήσω ότι καλύτερο είδα τα τελευταία χρόνια και όχι μόνο. Για να χειροκροτήσω. Για να αποθεώσω. Και δεν υπόσχομαι σε κανένα ότι δεν θα κλάψω. Έτσι αισθάνομαι. Αισθάνομαι ΠΑΟΚ. Και μερικά κομμάτια του δικού μου ΠΑΟΚ τα χάνω. Του δικού μας ΠΑΟΚ.

Δεν θέλω να ξαναζήσω τέτοιες στιγμές. Θέλω πιο ορθολογική διαχείριση στην ομάδα. Θέλω να μετράω καλύτερα τα κουκιά. Δεν θέλω να πουλάω, από ανάγκη, ότι με γιγαντώνει. Όλα στην ώρα τους και με την αξία τους. Θέλω να έχω ηγέτη που κοιτάει μπροστά και προλαβαίνει τις καταστάσεις. Να μαθαίνει από τα λάθη του. Αυτός είναι ο ρόλος του ηγέτη. Επίτρεψέ μου, Θοδωρή, μία απογοήτευση να την αισθάνομαι, ρε φίλε !

Κοιτάζω μπροστά, πλέον. Δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Φυσικά, και θα στηρίξω την ομάδα μου. Το οφείλω στα νέα παλικάρια που θα έρθουν. Πιστεύω στις ακαδημίες μου. Γίνεται καλή δουλειά εκεί και το ξέρω. Γιατί το βλέπω. Αετόπουλα ! Αυτοί θα με ξαναθεριέψουν. Δεν θέλω μισθοφόρους αμφιβόλου αξίας. Χόρτασα και από δαύτους. Δικά μου παιδιά, δικά μας παιδιά. Και εγώ θα είμαι πάντα εκεί. Εκεί είναι η θέση μου. Στα τσιμέντα. Να φωνάζω και να εμψυχώνω.

Σήμερα πονώ! Και θα πονέσω ακόμα πιο πολύ το απόγευμα. Την ώρα που θα γίνει αλλαγή του μικρού «μάγου». Η τελευταία του αλλαγή στον ΠΑΟΚ. Αυτό το χειροκρότημα θα ακουστεί, απ' άκρου εις άκρον, σε όλη την πόλη. Θα ραγίσουν καρδιές. Είμαι σίγουρος! Αχ ρε Adelino, αχ ρε «Κόνδορα»! Γιατί γμ την που τάνα μου, γμ; Καλή συνέχεια, ρε λεβέντες. Σε εσάς το εύχομαι πραγματικά. Θα σας καμαρώνω από δω και θα χαίρομαι με τις επιτυχίες σας. Αλήθεια, πέρα για πέρα.

Κάτι τελευταίο. Θέλω να κρατήσω το μεγάλο αρχηγό, αυτόν που μένει από τους τρεις μεγάλους, και του χρόνου. Θέλω. Τουλάχιστον αυτό. Μπορείτε; Ποιον άλλο θα μπορούσαν να βλέπουν οι μικροί για να «μεγαλώνουν» αγωνιστικά;

ΠΑΟΚάρα μου γερά. Μαζεύουμε τις πληγές μας και προχωράμε. Μαζί. Η ζωή συνεχίζεται. Κάποιους άλλους, ότι δεν τους σκοτώνει, τους κάνει πιο δυνατούς! Ίσως και μένα. Ποιος ξέρει; Καλή μας συνέχεια.

ΕΜΕΙΣ ΜΑΖΙ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΖΩΗ,

ΑΗΤΕ, ΑΗΤΕ, ΔΙΚΕΕΕΦΑΛΕ ... ΟΟΟ-ΟΟΟ !!!