Η ίδια ιστορία;

Μπορεί ένα ρητό να λέει ότι μερικές φορές «η ιστορία επαναλαμβάνεται», όμως ένα άλλο λέει ότι «το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού». Και εύχομαι, πραγματικά, να κερδίσει το δεύτερο και αναφέρομαι σε όλα αυτά που συμβαίνουν στην ομάδα μας τον τελευταίο καιρό.

Κάποτε σπάζαμε τις βιτρίνες του μαγαζιού του, βρίζαμε, προπηλακίζαμε και τελικά εκδιώξαμε από την ομάδα τον, κατά τεκμήριο, μεγαλύτερο παράγοντα που πέρασε από τον προεδρικό θώκο της ομάδας. Τον αείμνηστο Γιώργο Παντελάκη! Ένας άνθρωπος που προσέφερε στον ΠΑΟΚ για περισσότερα από 50 χρόνια, έχοντας περάσει πρώτα από τον ερασιτέχνη, το μπάσκετ, το στίβο και εν συνεχεία, από τις αρχές τις 10ετίας του '60 σαν γενικός γραμματέας και, φυσικά, σαν πρόεδρος της ομάδας την περίοδο 1975–1984. Κινούσε τα νήματα, έβρισκε και έφερνε μεγάλα ταλέντα της εποχής και ήτανε ο πρωτεργάτης της επιτυχίας να μην φύγει, τελικά, ο Κούδας για τον Πειραιά. Μέγιστη η συνεισφορά του, σε διοικητικό επίπεδο, στο να δημιουργηθεί η τεράστια ομάδα του '70 που έφερε του πρώτους τίτλους στα γραφεία συλλόγου. Και όλοι σήμερα στην Ελλάδα παραδέχονται ότι η ομάδα εκείνη άξιζε πολύ περισσότερα.

Προς το τέλος της 10ετίας του '70 και τις αρχές του '80, κάποια πράγματα δεν έγιναν όπως θα θέλαμε και η ομάδα αποδυναμώθηκε. Πρωτοκλασσάτοι ποδοσφαιριστές έφυγαν με μεταγραφές στην Αθήνα, εκμεταλλευόμενοι την ελευθερία που τους παρείχε η παρεύλευση 12ετίας ή 8ετίας στην ομάδα. Ασλανίδης, Τερζανίδης και αργότερα Γούναρης, Ορφανός πήραν τον δρόμο για την πρωτεύουσα. Μπορεί να ήρθαν κάποιοι γίγαντες της κλάσης ενός Δαμανάκη, ενός Κωστίκου ή και αργότερα ενός Σκαρτάδου, όμως τίτλοι δεν έρχονταν άλλοι (τελευταίο ήταν το πρωτάθλημα του 1976) και ο κόσμος δυσανασχετούσε. Μάλλον έβαλαν και το χεράκι τους και κάποιοι δημιοσιογράφοι της εποχής και η μάζα ξεσηκώθηκε κατά του αείμνηστου προέδρου. Έφτασαν μάλιστα κάποιοι να πουλάνε ΠΑΟΚτσηδιλίκι και να εκβιάζουν έναν άνθρωπο που η ζωή του ήταν συνειφασμένη με την ιστορία της ομάδας. Ο Παντελάκης αναγκάστηκε και έφυγε το 1984 από την ομάδα.

Μπορεί σήμερα να βρισκόμαστε σε άλλη εποχή και τα πράγματα να μην είναι τα ίδια, αλλά υπάρχουν πολλές ομοιότητες, δυστυχώς. Σίγουρα, δεν έφερε τίτλους η διοίκηση Ζαγοράκη ούτε έγινε η τελικά η διαγραφή των χρεών προς το δημόσιο. Όμως ήρθαν στην ομάδα μεγάλοι ποδοσφαιριστές που ανέβασαν το επίπεδο της ομάδας, σε βαθμό να χαθεί άδικα και εξαγωνιστικά το πρωτάθλημα του 2009. Ο κόσμος συσπειρώθηκε. Έγιναν και ακόμα γίνονται προσπάθειες για ρύθμιση των χρεών με τρόπο δίκαιο και βιώσιμο για την ομάδα (πρωτογενές χρέος συν, ίσως, κάποιο μικρό ποσοστό προσαυξήσεων). Όμως, απέβησαν άκαρπες και σ' αυτό δεν φταίει η διοίκηση. Κατασκευάστηκε το προπονητικό κέντρο στην Νέα Μεσήβρια. Η ομάδα έγινε ανταγωνιστική και ειδικά σε ευρωπαϊκό επίπεδο, μας έκανε υπερήφανους τα τελευταία χρόνια. Ο ΠΑΟΚ είναι η κορυφαία ομάδα της Ελλάδας σε ευρωπαϊκές επιτυχίες τη διετία αυτή.

Δεν παραγνωρίζω τα όποια λάθη έγιναν σε μεταγραφές, σε αποδεσμεύσεις παικτών ακόμα και σε λανθασμένη διαχείριση των γενικότερων εξόδων, ανάλογα, βέβαια, με τα έσοδα που έχει η ΠΑΕ. Τα μειωμένα έσοδα (κρίση, λιγότερα διαρκείας, πρόστιμα, λιγότερες χορηγίες-διαφημίσεις κτλ) έφεραν γκρίνια και καθυστερήσεις πολλών μηνών στις πληρωμές των ποδοσφαιριστών. Υπό την ασφυκτική πίεση της UEFA για την οικονομική τακτοποίηση της ΠΑΕ, ειδικά προς τους παίκτες, η διοίκηση πούλησε (ξεπούλησε έγραφα, εν θερμώ, προ ημερών και δεν το αναιρώ εξ' ολοκλήρου – αναγνωρίζω, όμως, ότι πληρώνουμε το μάρμαρο της μεγάλης πίεσης της στιγμής) τον Vieirinha και έλυσε το συμβόλαιο του Contreras. Ποιος είναι αυτός που δεν στεναχωρήθηκε και δεν πόνεσε; Η τιμωρία από την UEFA, έστω και με αναστολή, δεν αποφεύχθηκε, τελικά. Όμως προέχει το καλό της ομάδας και με αυτόν τον γνώμονα ενήργησε η διοίκηση και είμαι σίγουρος γι' αυτό.

Η έλλειψη ψυχραιμίας και ορθολογισμού είναι ο χειρότερος σύμβουλος του ανθρώπου. Υπό αυτό το πρίσμα διαβάζω, τις ημέρες αυτές, τις ανακοινώσεις των συνδέσμων. Ενεργά κύτταρα του ΠΑΟΚ, οι σύνδεσμοι, αποτελούσαν ανέκαθεν ένα από τα μεγαλύτερα όπλα της ομάδας. Εκδρομές, οικονομικές θυσίες, ποικίλες δυσκολίες και όλα αυτά για να βρεθούν παντού και πάντα στο πλευρό της ομάδας. Χωρίς να διαφωνώ με κάποια από αυτά που γράφουν στις ανακοινώσεις τους, θέλω να σταθώ στην ουσία.

Διαφωνώ με το βαρύ και απαιτητικό ύφος των ανακοινώσεων, το οποίο αδικεί την προσφορά του Ζαγοράκη, τη μηδενίζει και δείχνει ότι το γυαλί έχει ραγίσει στις σχέσεις αρκετών συνδέσμων και διοίκησης. Μου έρχονται, συνειρμικά, μνήμες εποχής Παντελάκη. Δεν διαβάζω ενωτικά μηνύματα, αντίθετα ακούω στο γήπεδο συνθήματα στοχευμένα. Διαβάζω φήμες ότι ίσως αποχωρήσει η διοίκηση με το πέρας της περιόδου. Φήμες, αλλά όπου υπάρχει καπνός, μήπως, υπάρχει και φωτιά; Αυτό θέλουμε; Και εάν θέλουμε αυτό, έχουμε τίποτα άλλο να αντιπροτείνουμε; Έχει δει κανείς την ομάδα να παίζει τέτοιο ποδόσφαιρο τα τελευταία 25, τουλάχιστον, χρόνια; Να αρχίσουμε πάλι τα πειράματα και να μπούμε σε μια νέα εποχή ανυποληψίας και αφάνειας;

Δεν καταφέρομαι εναντίον των συνδέσμων, αυτών καθ' εαυτών. Κατά των ανακοινώσεών τους καταφέρομαι οι οποίες δεν με αντιπροσωπεύουν. Και φαντάζομαι είμαστε πολλοί αυτοί που αυτές τις δύσκολες ώρες θα θέλαμε μεγαλύτερη σύμπνοια και ομόνοια. Και δεν είναι ένας σύνδεσμος, είναι αρκετοί αυτοί που αντιδρούν. Καταιγισμός ανακοινώσεων που θα μπορούσε να εκλείψει δεδομένου ότι αρκετές αλληλοκαλύπτονται και δεν προβάλλουν κάποιο νέο επιχείρημα ή δεδομένο.

Ίσως εάν η ομάδα είχε κάποιον μεγαλοεπενδυτή τα πράγματα να ήταν πολύ καλύτερα και να μην είχαμε σήμερα τέτοιες αντιδράσεις. Αναρωτιέμαι πως δεν έχει βρεθεί, τόσο καιρό, κάποιος ΣΟΒΑΡΟΣ επενδυτής. Στα μάτια του περισσότερου κόσμου, ο ΠΑΟΚ είναι «μαγαζί γωνία» λόγω της τεράστιας λαϊκής βάσης του. Και δεν μιλάω για το παρόν που, λόγω κρίσης, οι καιροί είναι χαλεποί. Απορώ πραγματικά !

Τέλος πάντων, το ζητούμενο, σήμερα, είναι - εκ των ων ουκ άνευ - να πρυτανεύσει η λογική και να δείξουμε την αγάπη μας στην ομάδα τώρα ... στα δύσκολα. Να χειροκροτήσουμε την ομάδα και να εμψυχώσουμε τους νεαρούς που θα ανέβουν στη μεγάλη ομάδα. Και αυτούς τους πιτσιρικάδες να τους χειροκροτήσουμε διπλά, ειδικά στα λάθη που θα κάνουν. Εκεί είναι η ουσία της στήριξης, σε αυτό που μπορούμε να κάνουμε όλοι εμείς απο την κερκίδα.

Π.Α.Ο.Κ., Π.Α.Ο.Κ., Π.Α.Ο.Κ.άρα μου,

ζω ΜΟΝΟ για σένα ομάδαρα μου !