Ο Χαρίλαος

Όλο το βράδυ ψήνονταν στον πυρετό ! Μαύρο ύπνο έκανε ! Κάθε τρεις και λίγο ξυπνούσε ιδρωμένος και λαχανιασμένος. «Ποιος μαρκάρει αυτόν τον Γεωργιάδη, ρε γμτ ... Ξυπνήστε ρεεεε !  Ρε σεις, ένας να πιάσει τον Εγκωμίτη, γμ τον μπελά μου!»

Εμ, τι το ήθελε το γήπεδο! Κρύωσε ο γείτονας, ο Χαρίλαος, αυτό το ... χαλκέντερο το αρειανό! Φανατική σκουληκαντέρα ολκής ... από τα λίγα ασπόνδυλα. Πήγε προχθές στο ντέρμπι παραμονής με το μεγαθήριο της Λιβαδιάς. Φώναξε, βράχνιασε, ίδρωσε, ξεΐδρωσε, κουβάλησε και καμιά 500αριά μικρόβια και ιούς και επέστρεψε περιχαρής για την επική ανατροπή σωτηρίας που κατάφερε ο ... Barcelonaris των Βαλκανίων!

Αρρώστησε για τα καλά ο γείτονας. Είδε ξανά στον ύπνο του όλα τα ΠΑΟΚ - άρης και κόντεψε να μείνει στον τόπο όταν το κάρφωνε ο Γεωργιάδης στο κύπελλο. Ξαναείδε και τους άλλους τελικούς, στην Πάτρα, στην Αθήνα και στο Καυταντζόγλειο. Αυτά παθαίνεις όταν είσαι μια ζωή άτιτλος. Αντί να δεις έναν σοβαρό και αξιοπρεπή εφιάλτη της προκοπής, σαν όλο τον κόσμο δηλαδή, εσύ βλέπεις τον «κύκλο των χαμένων τελικών»! Δες ένα τέρας να σε κυνηγάει, ένα δολοφόνο να σε μαχαιρώνει, ένα τσουνάμι να σε πλησιάζει, μία αρκούδα να σε λιγουρεύεται. Στο φινάλε δες τη ... Merkel να σε γλυκοκοιτάει, ρε αδελφέ !

Ένας τοίχος μας χωρίζει μ' αυτόν τον αντιπαθητικό, τον Χαρίλαο. Και ο εργολάβος μας δεν πρόκειται στον αιώνα τον άπαντα να προταθεί για το όσκαρ της τέλειας ηχομόνωσης! Όλα τα άκουγα, χθες! Εντάξει, δεν χαιρόμουνα κιόλας που αρρώστησε ο ζουμπάς, αλλά ένα μειδίαμα, ένα κρυφό χαμόγελο γι' αυτά που έλεγε, να πω την αλήθεια το έριξα!

Ο πλέον ... αντικειμενικός αρειανός που έχω γνωρίσει ποτέ! Το έλεγε και το πίστευε, πριν από τρεις μήνες, ότι ήμασταν κωλόφαρδοι με την Tottenham. Καθαρό χέρι είδε! Και, φυσικά, πέναλτι και καραμπινάτη αποβολή. Και κιτρινοκόκκινη για τον Pablo για το θέατρο που έκανε αφού δεν τον είχε ακουμπήσει καν ο Dafoe! Είχε γίνει κατακόκκινος από τα νεύρα του, σαν πύραυλος της NASA που είναι έτοιμος για εκτόξευση, που εγώ ... συμφωνούσα μαζί του και δεν ενέδιδα στις προκλήσεις του. Ήθελε να με τσαταλιάσει πρωί – πρωί, αλλά ευτυχώς τον έχω μάθει τόσα χρόνια. Κάποτε έπεφτα στην παγίδα του, τώρα ... «μοναχός σου χόρευε και όσο θέλεις πήδα», λέω.

Πριν από 20 χρόνια, τότε που έβαλε αγγελία για να βρει γυναίκα, έψαχνε για κάποια πιστοποιημένων κίτρινων φρονημάτων. Ε βέβαια, μόνο με αγγελία! Που να βρεθεί αλλιώς γυναίκα να κοιτάξει αυτόν τον γίγαντα των 1,60 πάνω σε σκαμπό και με τα χέρια στην ανάταση! Και φυσικά, να την λένε και Λεμονιά ... κίτρινη όνομα και πράμα την ήθελε! Αυτόν πως τον λένε Χαρίλαο, δηλαδή; Αν και τα τελευταία χρόνια σκέφτεται να το αλλάξει σε Κλεάνθης! Και τη βρήκε. Μεγάλο κελεπούρι! Πολύ ταίριαξαν τα πιτσουνάκια μου! Αυτή τον παρηγορούσε και του έκανε παρέα, όταν εκείνες τις δύο χρονιές τρέχανε στα κατσάβραχα με το αγροτικό για να δούνε την ... αρειανάρα τους να οργώνει τα αλώνια και να χορεύει στα λιβάδια και τα βοσκοτόπια της Β' Εθνικής.

Είχαμε, δεν είχαμε, μας φορτώθηκε η τσευδή φάλαινα για καφέ πρωινιάτικα. Που αλλού να πει τον πόνο της, για; «Αχ, ο καημένοθ ο Χαρίλαοθ δε θα μπορέθει να πάει θτη θυνέλευθη του θούπερ3, θήμερα το βράδυ, ο λεβέντηθ μου». Αμάν κακό, ρε παιδί μου ! Κρίμα! Τέτοια ... κρίσιμη συνέλευση και αυτός κρεβατωμένος! Κοίτα να δεις που αρρωσταίνει και ο ... θούπερμαν της θούπερ3!

Πάντως πλάκα - πλάκα, έτσι και συνεχιστεί ο πυρετός του, πάλι θα γελάσουμε απόψε, είπα. Έτσι νόμιζα! Εμ, που να 'ξερα και γω ότι αυτή η νύχτα θα ήτανε εντελώς διαφορετική; Η φύση είναι πολύ περίεργη, τελικά. Δεν σου στέλνει πάντα εφιάλτες να συνοδεύουν τη νύχτα τον πυρετό σου!

( ... Συννεφάκια ... προβατάκια ...

Μάιος του 2112. Σάββατο βράδυ. Ο Χαρίλαος και η Λεμονιά, καθισμένοι από νωρίς πλάι - πλάι στο Νέο Καυνταντζόγλειο στάδιο. Πλησιάζει 21:00 και όπου να 'ναι ξεκινάει ο μεγάλος τελικός άρη – ΠΑΟΚ. Ο αστυνομικός διευθυντής της πόλης, γνωστός οπαδός του άρη, δεν επέτρεψε να δοθούν εισιτήρια σε οπαδούς του ΠΑΟΚ, διότι προ ημερών, στα πλαίσια σχετικής καζούρας, έκαναν μαζική έφοδο στην αγορά και αγόρασαν όλα τα φουρνάκια που ήταν στα ράφια των super market. Θεώρησε, ιδιαιτέρως προσβλητικό, προκλητικό και χειρίστου είδους το καλαμπούρι αυτό. Άκου εβραίοι οι συνοπαδοί του! Και, δικαίως, αποφάσισε το αυτονόητο: μόνο οπαδοί του άρη στο γήπεδο.

Έτσι κι έγινε. Το γήπεδο ασφυκτικά γεμάτο από τις ορδές των οπαδών του συμπολίτη (το «ορδές» και με ένα πι μπροστά). Επιτέλους ελπίζουν, βάσιμα, να σηκώσουν μετά από τόσα πολλά χρόνια έναν πολυπόθητο τίτλο. Ομαδάρα έχουνε, πάθος έχουνε, λαό έχουνε ... τι τους λείπει ?

Το παιχνίδι ξεκινάει και ο ΠΑΟΚ δείχνει να τα έχει χαμένα. Δεν πρόλαβε καλά – καλά να συμπληρωθεί το πρώτο 10λεπτο και ο ουρανός της πόλης σείστηκε από την ιαχή: ΓΚΟΟΟΟΟΛΛΛΛΛ!

-Παικταρά μου, Nery ... το κάρφωσες, τσίριζε μέσ' στην τρελή χαρά ο Χαρίλαος !

Κένταγε η αρειανάρα του! Λίγο πριν το ημίχρονο μπήκε και το δεύτερο. Και πάλι ο Ουρουγουανομεξικάνος ήτανε ο σκόρερ, με κεφαλιά αυτή τη φορά. Μάλλον απόγονος του γνωστού Castillo που έπαιζε πριν από πολλά – πολλά χρόνια στην ομάδα του άρη (κάποιες φήμες που μιλούσαν τότε για πρώην ποδοσφαιριστή, ακόμα και όταν αγωνίζονταν, έχουν αποδειχθεί απολύτως αβάσιμες και αναληθείς).

Πού σε πονεί και πού σε σφάζει! Σκορποχώρι σήμερα ο ΠΑΟΚ. Γίνεται τ' αλατιού. Και τρίτο και τέταρτο και πέμπτο τεμάχιο, λίγο πριν τη λήξη. Αυτό ήτανε! Θρίαμβος πραγματικός! 142 χρόνια ανομβρίας, αλλά σήμερα πραγματική πλημμύρα. Άξιζε η υπομονή τους! Ένα κουβάρι όλοι τους. Είκοσι πόντους ύψος πήρε ο Χαρίλαος! Αγκαλιές, φιλιά με τη Λεμονιά και με όλο τον κόσμο!

Το πλήθος εκστασιασμένο ετοιμάζεται να αποθεώσει το Nery την ώρα που, σαν αρχηγός, είναι έτοιμος να σηκώσει το βαρύτιμο τρόπαιο!

... ΠΑΑΑΦΦΦΦ !!! Πάνε τα συννεφάκια και τα προβατάκια ... Πάπαλα !!! ... )

Ε, τι να κάνω! Έσκασα! Δεν μπορώ να κοιμηθώ! Μέσα στα αυτιά μου φωνάζει αυτός ο χάχας. Αμ και η άλλη, η χοντρή η ... Νερατζολεμονιά; Σίγουρα έχει βάλει ωτοασπίδες και δεν παίρνει χαμπάρι τι γίνεται! Χωρίς δεύτερη σκέψη παίρνω το σκουπόξυλο και βαράω τον τοίχο.

ΝΤΟΥΠ ... ΝΤΟΥΠ ... ΝΤΟΥΠ ...

-Ε ... τι, ποιος είναι;

-Εγώ είμαι, Χαρίλαε. Λίγη ησυχία, ρε γείτονα. Δουλειά έχουμε αύριο και δεν έχουμε κλείσει μάτι όλη νύχτα!

-Όχι, ρε Ντίνο γμ την τατιάνα μου γμ! Όχι, ρε συ! Ας με άφηνες, τουλάχιστον, να το σήκωνα πρώτα, ρε γμτ!

Χι χι χι !!! Σιγά να μη σ' άφηνα, είπα από μέσα μου ... Χαϊβάνι ... που μου έβλεπες και το Χαβάη 5-0 και χαιρόσουνα!

Τι θέλει να μας πει, παιδιά, η παραβολή που μόλις διαβάσατε, άραγε; Α, μα είναι τόσο απλό:

Φτωχά και δύσμοιρα αρειανά,

ΟΧΙ ΣΕ 100 ΧΡΟΝΙΑ, ΑΛΛΑ ΟΥΤΕ ΣΤΟΝ ... ΥΠΝΟ ΣΑΣ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΠΟΤΕ ΝΑ ΣΗΚΩΣΕΤΕ ΚΥΠΕΛΛΟ!

Ε ρε, τα καημένα τα σκουληκάκια!

ΥΓ1. Το ότι κάποιος φίλος, μάλλον μετριοπαθές σκουλήκι , την επομένη του αγώνα με τα πετεινάρια, μου είπε ότι ήμασταν πολύ κωλόφαρδοι και ότι ήταν καθαρό χέρι και αποβολή, είναι πέρα για πέρα αληθινό! Οι ελάχιστες τρίχες, που μου είχαν απομείνει στο κεφάλι, κατέπεσαν αύτανδρες !

ΥΓ2. Ο-ο-ε-ο-ο-ε-ο σκουλήκια αρειανά, είστε η ντροπή του Βορρά ... 

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,

ζω μόνο για σένα ομαδάρα μου !