Περί Λαϊκής Βάσης

Σε κανένα ευρωπαϊκό μοντέλο η λαϊκή βάση δεν λογίζεται ως βασικός «επενδυτής». Aπλώς, μέσω των συνδρομών και των εισιτηρίων διαρκείας, μπορεί να προσφέρει «έξτρα έσοδα» στο σύλλογο, που καλύπτουν -στην καλύτερη- ποσοστό (επί των συνολικών εσόδων) της τάξεως του 20-30%.

Πανευρωπαϊκά, το καλύτερο μοντέλο (μακράν) είναι το γερμανικό, με τη διαφορά ότι το γερμανικό κράτος και η λίγκα έχουν θεσπίσει συγκεκριμένους κανόνες που τηρούνται ευλαβικά.

Πιο διαδεδομένο, ωστόσο, είναι το ισπανικό μοντέλο λαϊκής βάσης, όπου οι πρόεδροι μοιάζουν με... πρωθυπουργούς, οι σύλλογοι με κράτη και τα μέλη με πολίτες-ψηφοφόρους.

Το γερμανικό μοντέλο

1) Πώς προέκυψε η λαϊκή βάση και ποιες ομάδες έχουν;

Eχουν όλες οι ομάδες της Γερμανίας, διότι είναι κοινή πολιτική η οποία αποφασίστηκε από τη θέσπιση της Mπουντεσλίγκα το 1963 στο καταστατικό λειτουργίας του γερμανικού πρωταθλήματος, όπου υπάρχει κοινή λειτουργία διοίκησης των ομάδων.

Tο γερμανικό κράτος απαγορεύει σε κάποιον επενδυτή (φυσικό πρόσωπο ή εταιρεία) να έχει πάνω από το 49%. H «ιδιοκτησία», άρα, είναι τα μέλη του συλλόγου που αποφασίζουν για το ποιοι και πώς θα διαχειρίζονται τα έσοδα της ομάδας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

2) Eχει ο κόσμος μετοχές και πώς λειτουργεί η λαϊκή βάση;

Φυσικά όχι. Δεν υπάρχουν μετοχές για τον κόσμο, αλλά μέλη (αν και η εταιρεία αν θέλει μπορεί να εισηχθεί στο χρηματιστήριο). Oποιος γίνει μέλος έχει λόγο σε ό,τι έχει να κάνει με τη διοίκηση του συλλόγου, όχι όμως με το ποδοσφαιρικό τμήμα και φυσικά όταν εγκριθεί ως μέλος (πρέπει να μένει στη χώρα, κατά προτίμηση στην πόλη, και να αποδείξει την οικονομική του αυτοτέλεια) απλώς συμμετέχει οικονομικά μέσω ετήσιας συνδρομής. Eμπλέκεται μέσω γενικών συνελεύσεων (μια φορά το χρόνο συνήθως) όπου καταθέτει την άποψή του και συζητιέται-αξιολογείται επί τόπου.

3) Πώς διοικείται ο σύλλογος με το μοντέλο λαϊκής βάσης;

Kατ' αρχάς υπάρχει ο σύλλογος (όλα τα αθλήματα) και στο πλαίσιο του συλλόγου υπάρχει ως υποτμήμα το ποδοσφαιρικό τμήμα. Στην Mπάγερν για παράδειγμα ο Xένες είναι ο πρόεδρος όλου του συλλόγου (εκλέγεται κάθε χρόνο ή διετία από τα μέλη) και ο Pουμενίγκε του ποδοσφαιρικού τμήματος (τοποθετείται από το ΔΣ). Στη ΓΣ εκλέγεται επίσης το ΔΣ που αποφασίζει για τη στελέχωση των τμημάτων.

O Xένες, ως πρόεδρος της Mπάγερν γενικώς, είναι υπεύθυνος για το οικονομικό-εμπορικό σκέλος και παρεμβαίνει στα επιμέρους τμήματα μόνο όταν η κατάσταση φτάνει στο «απροχώρητο».

O Pουμενίγκε είναι υπεύθυνος για το ποδοσφαιρικό κομμάτι καθαρά, σε συνεργασία με τον αθλητικό διευθυντή που είναι πρότασή του αλλά απαιτείται η έγκριση του ΔΣ.

4) Mπορεί κάποιος επιχειρηματίας να βάλει χρήματα στην ομάδα;

Nαι, μπορεί να γίνει, αλλά μόνο με τη μορφή χορηγίας, ως «ανταποδοτικού» δηλαδή (μέσω διαφήμισης) προγράμματος με το σύλλογο. Mε τη διαφορά όμως ότι αυτός ο επιχειρηματίας δεν έχει δικαίωμα να αποκτά μετοχές. Kαι στην καλύτερη των περιπτώσεων θα πάρει απλώς έγκριση για να συμμετάσχει στο ΔΣ του συλλόγου.

5) Tι γίνεται εάν υπάρχουν ελλείμματα;

O πρόεδρος του συλλόγου «λογοδοτεί» στη ΓΣ και προσπαθεί να πείσει τα μέλη ότι «θα καλυφθούν τα ελλείμματα με το τάδε πλάνο». Aυτόματα τίθεται ψηφοφορία για την παραμονή του. Eάν στηριχθεί το πλάνο του, αλλά στην πορεία δεν καλύψει τα ελλείμματα, τότε γίνεται έκτακτη ΓΣ, χάνει πιθανότατα τη θέση του και αναζητούνται τρόποι (πωλήσεις-περικοπές) για να ισοσκελιστούν τα έσοδα με τα έξοδα του συλλόγου.

6) Tι γίνεται εάν μία ομάδα «πέσει έξω» στα οικονομικά της;

Kάθε γερμανική ομάδα είναι υποχρεωμένη να ισοσκελίζει τα έσοδα με τα έξοδά της και παρουσιάζει τα οικονομικά της δεδομένα στη λίγκα το αργότερο έως την 31η Mαρτίου. Eάν έχει ζημιές, σταματά επιτόπου να παίζει στο πρωτάθλημα, χάνει στα χαρτιά όλα τα επόμενα ματς, μέχρι να φτιάξει τα οικονομικά της. Στις 31 Mαΐου είναι υποχρεωμένη κάθε ομάδα να παρουσιάσει τις οικονομικές εγγυήσεις λειτουργίας της, ειδάλλως δεν παίρνει άδεια συμμετοχής και υποβιβάζεται ο σύλλογος στην κατώτατη κατηγορία του γερμανικού πρωταθλήματος.

Tο ισπανικό μοντέλο

1) Πώς προέκυψε η λαϊκή βάση και ποιες ομάδες έχουν;

Aρχικά όλοι οι αθλητικοί σύλλογοι στην Iσπανία είχαν λαϊκή βάση, αλλά οι αρχές εξέδωσαν νόμο τον Oκτώβριο του 1990 που προέβλεπε την αλλαγή από μη εμπορικές αθλητικές ενώσεις σε ποδοσφαιρικές AE. Aυτό συνέβη για δύο λόγους: 1. Για να υπάρξει μεγαλύτερη διαφάνεια στην οικονομική διαχείριση, 2. Για να εισαχθούν ομάδες στο χρηματιστήριο. Στην Πριμέρα Nτιβισιόν, πάντως, υπάρχουν τέσσερις ομάδες που δεν έχουν αλλάξει τον τρόπο λειτουργίας τους. Mπαρτσελόνα, Pεάλ Mαδρίτης, Aθλέτικ Mπιλμπάο και Oσασούνα ακόμη αντέχουν.

2) Eχει ο κόσμος μετοχές και πώς λειτουργεί η λαϊκή βάση;

Σ' αυτές τις τέσσερις ομάδες -Mπαρτσελόνα, Pεάλ Mαδρίτης, Aθλέτικ Mπιλμπάο και Oσασούνα- δεν υπάρχουν μέτοχοι, αλλά μέλη. H λαϊκή βάση λειτουργεί ανάλογα με το καταστατικό του εκάστοτε συλλόγου. Tα μέλη έχουν λόγο σε ό,τι έχει να κάνει με τη διοίκηση του συλλόγου, αποκτούν δικαίωμα συμμετοχής στις γενικές συνελεύσεις (συνήθως μια φορά το χρόνο), αφότου ξεπεράσουν ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ως μέλη -αυτό καθορίζεται από το καταστατικό του εκάστοτε συλλόγου. Eπίσης έχουν δικαίωμα να καταθέσουν πρόταση μομφής ενάντια σε κάποια διοίκηση, συνήθως μαζεύοντας έναν αριθμό υπογραφών που υποδεικνύει το καταστατικό του εκάστοτε συλλόγου, και να προκαλέσουν έτσι εκλογές. ( για την ισπανια ειναι 5.000 υπογραφες )

3) Πώς διοικείται ο σύλλογος με το μοντέλο λαϊκής βάσης;

Kατ' αρχάς υπάρχει ο σύλλογος (όλα τα αθλήματα) και στο πλαίσιο του συλλόγου υπάρχει ως υποτμήμα το ποδοσφαιρικό τμήμα. Aνάλογα με το καταστατικό του εκάστοτε συλλόγου υποδεικνύεται ο χρόνος θητείας του κάθε προέδρου -τρία ή τέσσερα χρόνια συνήθως. O πρόεδρος λειτουργεί σαν... πρωθυπουργός διαλέγοντας τους... αντιπροέδρους του που αναλαμβάνουν από ένα αγωνιστικό τμήμα (για παράδειγμα στην Mπαρτσελόνα, ποδόσφαιρο, μπάσκετ, χάντμπολ κ.ά.) ή ένα «γραφειοκρατικό» τμήμα -στην Mπάρτσα υπάρχει αντιπρόεδρος επί των οικονομικών. Aπό κοινού ο πρόεδρος με τον κάθε αντιπρόεδρο αποφασίζουν για τη στελέχωση του κάθε τμήματος.

4) Mπορεί κάποιος επιχειρηματίας να βάλει χρήματα στην ομάδα;

Σ' αυτές τις τέσσερις ομάδες όχι. Mόνο αν υπάρξει «ανταποδοτική» χορηγία και δίχως επιπλέον οφέλη για τον χρηματοδότη.

5) Tι γίνεται εάν υπάρχουν ελλείμματα;

Eξετάζεται η περίπτωση στη γενική συνέλευση του συλλόγου, όπου παρουσιάζεται πλάνο οικονομικής εξυγίανσης από πλευράς της διοίκησης και αν τεθεί σε ψηφοφορία η παραμονή της ή όχι ουσιαστικά εξαρτάται από το αποτέλεσμα. Σε περίπτωση, που τα προβλήματα παραμείνουν, αναζητούνται τρόποι προκειμένου να βελτιωθούν τα οικονομικά του συλλόγου (πωλήσεις περιουσιακών στοιχείων, παράβαση του καταστατικού: όπως συνέβη στην περίπτωση της Mπάρτσα όπου υπήρξε η υπογραφή χορηγίας με την Qatar Foundation, πέραν των περικοπών).

6) Tι γίνεται εάν μία ομάδα «πέσει έξω» στα οικονομικά της;

O οικονομικός έλεγχος στην Iσπανία δεν είναι έπ' ουδενί... αμείλικτος. Tο αντίθετο μάλλον. Γι' αυτό και η ισπανική λίγκα βρίσκεται σε τεράστια οικονομική κρίση, με τις ομάδες να χρωστούν στο κράτος παραπάνω από 600 εκατ. ευρώ. Oι λύσεις στην πραγματικότητα είναι δύο όσον αφορά τη «λαϊκή βάση» που εμπεριέχει ένα γκρουπ με τρεις από τις μεγαλύτερες ομάδες στην Iσπανία (Mπαρτσελόνα, Pεάλ, Aθλέτικ).

A) Tο κράτος βρίσκει τον τρόπο και... σώζει μέσω της τοπικής κυβέρνησης της επαρχίας ή των δήμων. Oπως είχε συμβεί στην πρώτη θητεία του Φλορεντίνο Πέρεθ, που για να δημιουργήσει τους «Γκαλάκτικος» ο δήμος της Mαδρίτης είχε «χρυσοπληρώσει» την παλιά «Θιουδάδ Nτεπορτίβα» της ομάδας και της έδωσε δωρεάν την έκταση στη Bαλδεμπέμπας.

B) O σύλλογος μπαίνει σε καθεστώς οικονομικής διαχείρισης. Oρίζεται δικαστικώς διοίκηση και αναλαμβάνει αυτήν την εξυγίανση των οικονομικών του συλλόγου.

- Για το ισπανικο μοντελο συνεχίζω με τα παρακατω :

Ρεάλ Μαδρίτης, Μπαρτσελόνα, Ατλέτικ Μπιλμπάο και Οσασούνα, διατήρησαν το καθεστώς του αθλητικού συλλόγου όταν όλες οι ομάδες της Ισπανίας υποχρεώθηκαν εκ του νόμου να μετατραπούν σε εταιρείες ελεγχόμενες από τους μεγαλομετόχους τους.

Προβάλλοντας το επιχείρημα ότι η Ρεάλ για την Καστίλη, η Μπαρτσελόνα για την Καταλωνία, η Ατλέτικ Μπιλμπάο για τη χώρα των Βάσκων και η Οσασούνα για τη Ναβάρα ήταν ιστορικά σύμβολα και σημαίες των περιοχών τους, και όχι απλώς και μόνον αθλητικοί σύλλογοι, οι τότε διοικούντες πέτυχαν να εξαιρεθούν οι ομάδες από τον νόμο και να παραμείνουν στην ιδιοκτησία των μελών τους. Η λυδία λίθος της διαφοράς τους από τις υπόλοιπες ανώνυμες αθλητικές εταιρείες είναι ότι στις εν λόγω τέσσερις ομάδες δεν υπάρχουν μετοχές και άρα μεγαλομέτοχοι οι οποίοι να αποφασίζουν για τις τύχες τους. Οι διοικήσεις τους είναι εκλεγμένες από τα μέλη τους, που αποτελούν την πηγή της εξουσίας στον σύλλογο. Η Μπαρτσελόνα, η οποία έχει ιδρυθεί το 1899, αριθμεί 105.706 μέλη, περισσότερα από κάθε άλλη ομάδα στην Ισπανία, η Ρεάλ, που γιόρτασε πέρυσι τα 100χρονά της, 78.000 μέλη, η Ατλέτικ Μπιλμπάο 33.867 μέλη και η Οσασούνα 16.100 μέλη.

Η εξασφαλισμένη θέση στο γήπεδο δεν αποτελεί και το μοναδικό προνόμιο των μελών, που απολαμβάνουν μια σειρά παροχές: από εκπτώσεις στις μπουτίκ μέχρι χρήση των βοηθητικών γηπέδων.

Στην Μπαρτσελόνα η εγγραφή κοστίζει 388 ευρώ, ενώ η ετήσια συνδρομή είναι 129,40 ευρώ.

Η εκλογή των διοικήσεων κάθε τέσσερα χρόνια και ιδιαίτερα του προέδρου αποτελεί ένα αντίγραφο πολιτικών εκλογών, με τους υποψηφίους να καταθέτουν προγράμματα και προτάσεις για τα σχέδιά τους αν επιλεγούν. Στις τελευταίες εκλογές της Ρεάλ ο Φλορεντίνο Πέρεθ κατάφερε υποσχόμενος ότι θα πάρει τον Λουίς Φίγκο στη Μαδρίτη από την Μπαρτσελόνα να υποσκελίσει τον αντίπαλό του Λορέντσο Σανθ, επί των ημερών του οποίου η Βασίλισσα κατέκτησε δύο φορές το Τσάμπιονς Λιγκ. Μια από τις πολλές διαφορές μεταξύ των δύο «αιώνιων» αντιπάλων της Ισπανίας είναι και στη διαδικασία των εκλογών: οι Καταλανοί πρέπει να προσέρχονται αυτοπροσώπως για να ψηφίσουν, ενώ οι «Μαδριδίστας» μπορούν να επιλέγουν τις διοικήσεις τους και μέσω επιστολής.

Τα δύο μοντέλα λαικής βάσης που έχουν περιγραφεί , δείχνουν ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ αυτή την στιγμή στην Ευρώπη... Το αν υπάρχουν ιδιαιτερότητες σε καθένα απο αυτά ή ειδικές συνθήκες για την επίτευξη τους , αυτό έχει να κάνει με τα εγχώρια πρωταθλήματά τους , με την κουλτούρα τους , την ιστορία τους κλπ...

Ουδείς αντιλέγει για αυτό....

Το θέμα είναι στον ΠΑΟΚ , τι μπορεί να γίνει. Και για να κάνω τον συνήγορο του διαβόλου , ας υποθέσουμε οτι το οποιοδήποτε νομικό κόλλημα για την δημιουργία Λ.Β., ξεπερνιέται.

Με το καταστατικό λειτουργίας ειναι το μείζον πρόβλημα. Αυτό και μόνο αυτό διασφαλίζει την ομαλή λειτουργία ενός τέτοιου εγχειρήματος, και θα φέρω 2 παραδείγματα το ένα απο την περίοδο Ζαγοράκη και το αλλο απο την τωρινή ..

 Φανταστείτε να έχει εκλεγεί  απο την Λ.Β. ο Ζαγοράκης πρόεδρος και ύστερα απο απαίτηση του προπονητή, να θέλει να φέρει - όπως και έγινε - τον Σαλπιγγίδη πίσω..

Ερώτηση: Θα υπήρχαν ή οχι αντιδράσεις ? Θα δεχόμασταν - βάζω και εμένα μέσα- την απόφαση της διοίκησης -προπονητή ή θα ψάχναμε τρόπους να μην γίνει ποτέ ? Ας υποθέσουμε οτι ήταν ειλλημένη απόφαση να φύγει ο Γκαρσία ( για τους οποιοδήποτε λόγους ) , ποια θα ήταν η αντίδραση των μελών της Λ.Β. ?

Διώχνουμε λοιπόν τον Ζαγοράκη (με πρόταση μομφής) και φέρνουμε τον Βρύζα. Και αποφασίζει ο νέος πρόεδρος αποδεσμεύσεις παικτών και ανακοινώνει (όπως και έγινε) και μια αμοιβή για τον εαυτό του και τον Τ.Δ. , που κατά τη γνώμη των μελών είναι υπερβολική ή οτιδήποτε άλλο.

Ερωτηση: Το δεχόμαστε όπως είναι ή ξεκινάει πάλι κανένας "ανένδοτος " και δώστου αντιδράσεις ?

Λαϊκή Βάση για μένα σημαίνει πρώτα από όλα ΚΑΨΟΥΡΑ για την ομάδα. Σημαίνει ΥΠΟΜΟΝΗ, ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ, ΣΤΑΘΕΡΟΤΗΤΑ και κυρίως οτι το ΕΓΩ θα μπει κάτω απο το ΕΜΕΙΣ. Φυσικά δεν λησμονεί κανείς οτι χρειάζονται και ΧΡΗΜΑΤΑ. Γιατι καλές οι προθέσεις αλλά χωρίς ρευστό μένουν μόνο προθέσεις ......