Το Σάββατο δεν παίζουμε με την Μπαρτσελόνα…

Το Σάββατο παίζουμε με μία υπερτιμημένη ομάδα που, αν και σπρώχνεται μονίμως από το σύστημα, σε σχέση με τις εκτός Αττικής ανταγωνίστριες, έχει 15+ χρόνια να πάρει το πρωτάθλημα.

Παίζουμε με μία ομάδα που βούλιαξε, μία φορά, οικονομικά και βρέθηκε μία ανάσα από τη διάλυση και τον υποβιβασμό στην Εθνική ερασιτεχνική. Τελικά σώθηκε, όχι με μια επανάσταση τύπου «Ζαγοράκη», αλλά χάρη στη νομική της υπηρεσία που ξέθαψε έναν ισχύοντα νόμο (που ψηφίστηκε για άλλους λόγους) και το περίεργο είναι ότι μόλις βολεύτηκε, εκείνη, και κανά δυό σωματεία ακόμη, μετά καταργήθηκε, άρον-άρον, το μέτρο μη τυχόν και προλάβουμε να επωφεληθούμε και μεις. Φυσικά, όλα αυτά με μία δικαστική συζήτηση που διεξήχθη με την ευγενική απουσία της αντίδικης Πολιτείας που υποτίθεται είχε συμφέρον να μην γίνει δεκτό το αίτημα της ομάδας για υπαγωγή στο άρθρο 44...

Παίζουμε με μία ομάδα που μετά την «Κρατική» εξυγίανσή της κατάφερε μέσα σε 4 χρόνια (!!!) να ξαναβουλιάξει οικονομικά έχοντας όλους τους παίκτες της απλήρωτους και με δικαίωμα προσφυγής... και αυτή είναι η μόνη της αλήθεια...την ώρα που όλο την αγοράζουν Κροίσοι εξ Αμερικής ή και παλιοί της Πρόεδροι, επίσης Κροίσοι, και στο «μιλητό» κολυμπάει συνεχώς στα δεκάδες εκατομμύρια ευρω αλλά στην ουσία δεν έχει δίφραγκο ούτε για ΤΑΞΙ...

Παίζουμε με μία ασυντόνιστη ομάδα που απ΄την αρχή του φετινού πρωταθλήματος συνεχώς εισπράττει, δεξιά και αριστερά καρπαζιές από νεοφώτιστους και μη. Με έναν αντίπαλο που βρίσκεται σε διοικητική κρίση, σε κόντρα με τους φιλάθλους της, με έναν απελπισμένο προπονητή που, γενικά, έχει το κακό της το χάλι...

Από μας εξαρτάται, λοιπόν, να μπούμε μέσα στο χόρτο και να την τσακίσουμε. Δεν υπάρχει κανένας λόγος να την αναστήσουμε, όπως κάναμε και πέρσι τόσο σε πρωτάθλημα όσο και στα play off.

Ο λαός δεν θα είναι εκεί γιατί κάποιοι δεν θέλουν ο ΠΑΟΚ να έχει την αβάντα του μοναδικού του χορηγού και της μόνης του δύναμης.

Για ποιο λόγο να φοβηθούμε τους ανύπαρκτους την στιγμή που δεν το έκανε αυτό ούτε η Καβάλα ούτε τα Γιάννενα και πολλοί ακόμη φέτος;

Πρέπει να μπούμε μέσα στο γήπεδο όχι για να κλέψουμε τη νίκη αλλά για να την κατακτήσουμε με το σπαθί μας γιατί απλά έχουμε καλύτερη ομάδα, βρισκόμαστε με καλύτερη ψυχολογία και, ως σωματείο, αναδύουμε κύματα υγείας με αποδέκτες την κάθε ποδοσφαιρική γωνιά της Χώρας σε αντίθεση με κείνους που κολυμπούνε στα χρέη, στη γκρίνια, στη διχόνοια και στην αγωνιστική καθίζηση. Υπάρχει λόγος να τους αναστήσουμε;

Εάν αδικαιολόγητα φοβηθούμε θα παίξουμε το παιχνίδι τους, θα τους δώσουμε το φιλί της ζωής που ζητάνε και δεν το αξίζουν καθόλου κάτι τέτοιο. Δεν είναι η Μπαρτσελόνα και δεν πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας την παλαιά κραταιή τους ομάδα αλλά τη σημερινή της κατάσταση όπου βασικός παίζει ο ...Καράμπελας.

Και στο κάτω - κάτω μας χρωστάτε, ρε μάγκες, επιτέλους, ένα περήφανο παιχνίδι μέσα στην Αθήνα κόντρα στο ΠΟΚ, βγαλμένο από ένδοξες εποχές που μας τρέμανε ακόμα και μέσα στο σπίτι τους.

Μπείτε μέσα δυνατά, περήφανα και με τσαμπουκά και εάν δεν κάτσει το αποτέλεσμα δεν χάθηκε ο κόσμος. Δεν θέλουμε με αυτήν την ΑΕΚ διπλή ζώνη άμυνας και προσπάθεια πλάγιας υφαρπαγής της νίκης, που στο τέλος θα οδηγήσει, και πάλι, σε ήττα....

Θέλουμε έναν Π.Α.Ο.Κ. παρόμοιο με κείνον που λύσσαξε την προηγούμενη Κυριακή να καταπιεί και κάποιους άλλους ανύπαρκτους.

Κάντε το ρε παιδιά...