H 4η εξουσία

Τρεις επίσημες εξουσίες προβλέπει το σύνταγμα της Χώρας: Τη Νομοθετική, που διατυπώνει τους νόμους, την εκτελεστική που ασκεί την εξουσία με βάση του ψηφισμένους νόμους, και τέλος, τη δικαστική στην οποία προσφεύγει όποιος θεωρεί ότι αδικήθηκε και από τους νόμους και από την εξουσία. Υπάρχει όμως και ο τομέας της ενημέρωσης. Σήμερα τον αποκαλούν ατύπως «4η εξουσία».

Η τάση του ανθρώπου να ενημερώνεται για το κάθε θέμα, ακόμα και για εκείνα που δεν τον αφορούν, είναι ανεξέλεγκτη. Από την αρχαιότητα η ανάγκη αυτή έγινε άμεσα αντιληπτή και έτσι υπήρχαν πάντα εκείνοι που αναλάμβαναν να ενημερώνουν, στην αγορά και παντού, τον κόσμο για κάθε κοινωνικοπολιτικό θέμα.

Μέχρις εδώ καλά. Το σημαντικό της υπόθεσης είναι ότι ο κάθε ένας από τους «δημοσιολόγους» τη εποχής του είχε την δική του άποψη για τα πράγματα και προσπαθούσε να τη περάσει και στους άλλους, πότε εξυπηρετώντας αγαθούς σκοπούς και πότε ύποπτους και σκοτεινούς.

Οι άρχοντες της κάθε εποχής αντιλήφθηκαν την αξία της ενημέρωσης του κόσμου και ενδιαφέρθηκαν να συμβάλλουν σε αυτήν, καθότι με αυτόν τον τρόπο μπορούσαν ευκολότερα να τον χειραγωγήσουν σε επιθυμητές κατευθύνσεις. Φθάσαμε, λοιπόν, πολύ γρήγορα στο σημείο όλοι αυτοί που έβγαιναν και ενημέρωναν τον κόσμο για τα δημόσια και ιδιωτικά θέματα, ουσιαστικά να είναι κατευθυνόμενοι εκφραστές συγκεκριμένων τάσεων και συμφερόντων, που συνήθως ήταν δυσδιάκριτα στο κοινό.

Περάσαμε στην εποχή της μαζικής πληροφόρησης, μέσω εντύπων, και πλέον το παιχνίδι της ενημέρωσης έγινε επάγγελμα για κάποιους και όπλο επικράτησης για τους ισχυρούς της κοινωνίας. Κανείς πια δεν πιστεύει ούτε και υιοθετεί αυτά που γράφονται στα διάφορα έντυπα εκτός και εάν εξυπηρετούν τα ιδιοτελή του συμφέροντα και τις προσωπικές του απόψεις.

Τόσο μεγάλη δύναμη απέκτησαν τα έντυπα της ενημέρωσης και ασκούν ήδη τόση επηρροή στον κόσμο που ανεβάζουν και κατεβάζουν, εδώ και λίγους αιώνες, Κυβερνήσεις ενώ στη σύγχρονη εποχή διείσδυσαν σε κάθε κοινωνικό τομέα (πολιτικό, αθλητικό, επαγγελματικό κτλ) δραστηριότητας με σκοπό, όχι την απλή ενημέρωση του κοινού αλλά τη εναρμονισμένη με την κάθε τάση καθοδήγησή του.

Βλέπουν, πλέον, οι σύγχρονοι ιδιοκτήτες του ηλεκτρονικού και γραπτού τύπου τους ακροατές και αναγνώστες σαν την μεγάλη εκείνη αγέλη που θα τους αποφέρουν κοινωνική δύναμη, εξουσία και πλούτο. Η αλήθεια, η κριτική και οι ειδήσεις κόβονται και ράβονται στα μέτρα των υπόγειων συμφερόντων που δεν διστάζουν να υιοθετήσουν την οποιαδήποτε άποψη αρκεί αυτή να είναι εκείνη που θα τους στερεώσει καλύτερα την κοινωνική τους δύναμη.

Τι είναι ο αθλητικός χώρος που θα εξαιρούνταν από την ενημέρωση; Κυκλοφορούν στη χώρα πάμπολλες αθλητικές εφημερίδες και υπάρχουν άπειρα ραδιόφωνα που ενημερώνουν και κριτικάρουν τα γεγονότα με αντικρουόμενο τρόπο και για να μπορείς να τις διαβάσεις θα πρέπει πρώτα να δηλώσεις οπαδός συγκεκριμένης ομάδας.

Στην πόλη μας ήδη κυκλοφορούν 4 αθλητικές εφημερίδες σε καθημερινή βάση και αρκετά ραδιόφωνα. Η κάθε μια παλεύει για να αυξήσει το μερτικό της στην αναγνωστική αγέλη. Ακούμε και διαβάζουμε διάφορα πράγματα, τοποθετήσεις, κριτικές και παροτρύνσεις.

Πολλές φορές ξεπερνάνε τα όρια της ανοχής μας προκαλώντας τον κοινό νου. Ξεχνάνε τα έντυπα της Πόλης τον ενημερωτικό τους σκοπό και το προχωράνε παραπέρα το πράγμα. Προσπαθούν να επιβάλλουν αντιλήψεις, απόψεις και τοποθετήσεις και να εμφανιστούν ως οι θεματοφύλακες σωματειακών αξιών και αρχών.

Καλύτερα να περιορίζονται στο ενημερωτικό κομμάτι και να αφήσουν τον κόσμο ελεύθερο να κρίνει εκείνος τα πράγματα. Χορτάσαμε από καθοδηγητές, δεν τους χρειαζόμαστε. Ο λαός του Π.Α.Ο.Κ. έχει περάσει πολλά και μπορεί αμέσως να αντιληφθεί το τι επιβάλλεται να γίνει σε κάθε περίπτωση.

Όταν ο Ζαγοράκης σήμανε τον ασπρόμαυρο συναγερμό πρώτα μπήκε μπροστά ο λαός και έπειτα λαχανιασμένα ακολούθησε αναγκαστικά ο τύπος. Το ένστικτο του λαού του Π.Α.Ο.Κ. δεν καθοδηγείται. Αν ο τύπος θέλει να παίξει σπουδαίο ρόλο στα πράγματα του συλλόγου καλά θα κάνει να ακολουθεί τον κόσμο και όχι να προσπαθεί να τον προκαταβάλλει.

Από «σωτήρες» και ιδέες χορτάσαμε, δεν θα πάρουμε άλλο. Τόσα χρόνια συντηρείται ένα νοσηρό κλίμα υποτέλειας στη Πόλη και σε αυτό πρωταγωνιστής ήταν ο τύπος της.

Οι επαναστάσεις ξεκινάνε από τον κόσμο. Ο τύπος δεν θα επανασταστήσει ποτέ προτού του εξασφαλιστεί ότι θα έχει τον πρώτο λόγο στην «μετεπαναστατική περίοδο».

Για τον λόγο αυτό, λοιπόν, δεν μας χρειάζεται παρά μόνο για να ενημερώνει για τα γεγονότα. Την κριτική ας την αφήσει στον κόσμο.