16 Ιουλίου...

Και μέσα σ όλα αυτά, έχεις και το Ζήση, να κάνει κινήσεις περίεργες, που δεν περιμέναμε πως θα κάνει.

Βλέπει κάτι;

Μπλοφάρει;

Ή απλά παρασύρεται;

Γιατί, δεν μπορεί παρά να γεννηθούν ερωτηματικά, για την επαναπρόσληψη Αλεξανδρίδη (Ω ναι!) στα τμήματα υποδομής…

Δεν μπορεί παρά να εκπλαγούμε από την έλευση του άπειρου άμα τε και απαίδευτου Τουρσουνίδη στη θέση του επικοινωνιολόγου (;) της ΠΑΕ.

Δε λέω, συμπαθείς και οι δύο, ειδικά ο δεύτερος.

Μα, νομίζω πως το μότο για την αλλαγή της διοίκησης, ήταν «τέλος οι συμπάθειες και οι παρέες, στελέχωση ΤΩΡΑ».

Προφανώς απαιτεί ιδιαίτερα πτυχία για να αντιληφθεί κανείς τις κινήσεις που πραγματοποιούνται στην ΠΑΕ.

 Από την άλλη, η κινητικότητα που παρατηρείται στον αγωνιστικό τομέα, θυμίζει εποχές… 2004.

Οι στόχοι που μπαίνουν, χάνονται και οι εναλλακτικές λύσεις, είναι η εξής.. καμία.

 Είπαμε όμως, όπου φτώχεια, και γκρίνια.

Φαντάζομαι πως αν οι δυνατότητες της ΠΑΕ ήταν μεγαλύτερες, και οι κινήσεις θα ήταν διαφορετικές..

Δυνατότητες είπαμε; Μήπως υπάρχει κάτι στον ορίζοντα που μας κάνει να αισιοδοξούμε;

Η πιθανή έλευση Ιβάν είμαι βέβαιος πως θα αλλάξει άρδην το σκηνικό στον ΠΑΟΚ.

Μέχρι τότε όμως, ο Ζήσης είναι υποχρεωμένος να κρατάει κάποια πολύ… βαριά καρπούζια στα χέρια, και να πασχίζει να τα ισορροπήσει. Το αν θα τα καταφέρει, δεν μπορεί κανείς να το υπογράψει.

Είναι όμως υποχρεωμένος να κινηθεί σε πολύ ρηχά νερά πριν το… μακροβούτι.

Επομένως, όσο και να γκρινιάζουμε τώρα, για τις επιλογές του τεχνικού τημ, της διοικητικής στελέχωσης και των μεταγραφών, νομίζω πως είμαστε υποχρεωμένοι, αν μη τι άλλο, να περιμένουμε ένα μήνα ακόμη.

Και τότε, ίσως αλλάξουν πολλά.

Υπομονή λοιπόν, μέχρι τις 16 Ιουλίου.