Ήρθε η ώρα να απαιτήσουμε

Όπου και εάν βρεθείς, με όποιον ποδοσφαιρικά σχετικό και άσχετο και εάν συζητήσεις θα παραδεχθεί ότι ο λαός του Π.Α.Ο.Κ. εκτός από τους πιο ογκώδεις, είναι και ο πιο θερμός και πιστός στη Χώρα.

Νομίζω, όμως, ότι όλη αυτή η ιστορία «με τον υπέροχο λαό του Π.Α.Ο.Κ.», όπως τεχνηέντως σερβίρεται σήμερα από τα ΜΜΕ, είναι, ταυτόχρονα, και μια καλοστημένη παγίδα, ένα αβαθές πηγάδι στο οποίο πέσαμε ανήμποροι πια να αντιληφθούμε την πραγματική κοινωνική δυναμική του οπαδικού μας μεγέθους.

Είναι ολοφάνερο ότι συνυπεύθυνοι είμαστε και εμείς οι ίδιοι αφού έχουμε χάσει τους πραγματικούς ορίζοντες μιας τέτοιας δυναμικής. Λάθος νοοτροπία, σκέψεις, κινήσεις και παραλείψεις από την πλευρά μας καθήλωσαν ένα πρωτοφανές για τη Χώρα κοινωνικοαθλητικό κίνημα στα όρια του κάφρου, του χασικλή, του ανένταχτου και του περιθωριακού. Ετσι το θέλανε κύκλοι εκτός ομάδας και συμβάλαμε τα μέγιστα να το πετύχουν. Εκτροχιάστηκε το πιο δυνατό κοινωνικό κομμάτι του τόπου αυτού.

Τα εύσημα για τον λαό του Π.Α.Ο.Κ. έφθασαν να ακούγονται από τα υποκριτικά στόματά τους ως άνοστη επανάληψη με ασήμαντο πρακτικό κέρδος. Κάπου - κάπου νομίζω ότι μας δουλεύουν κιόλας οι γνωστοί δημοσιογραφικοί κύκλοι όλων των προελεύσεων αφού από μακριά φωνάζει το πόσο μας κοιμίζει, ως λαό, αυτή η «πρωτιά».

Πήγαμε χειμωνιάτικα 10.000 για πλάκα σε εκτός έδρας παιχνίδι με 25 ευρω το φθηνότερο εισιτήριο σε μια εποχή που τα μεσαία και κατώτερα στρώματα ολοένα και βουλιάζουν. Θυσία πραγματική. Ηταν η μεγαλύτερη εκδρομή για εκτός έδρας αγώνα πρωταθλήματος. Παλαιότερα είχαμε εκδράμει 8.000 στο ΟΑΚΑ, και πάλι για το πρωτάθλημα. Και τότε αποτελούσε ρεκόρ εκτός έδρας προσέλευσης το οποίο, όπως ήταν φυσικό, μόνο εμείς μπορούσαμε να καταρρίψουμε.

Αυτό το οπαδικό - κοινωνικό μέγεθος δεν μπορεί να το προσπεράσει κανείς έτσι. Τέτοια νούμερα δεν ερμηνεύονται ως απλή φίλαθλη μάζα που κίνησε για πικ νικ στην Καβάλα. Αυτή η τρέλα δεν συνδέεται μόνο με την χαρά της αθλητικής νίκης. Και με την ΤV πανηγυρίζεις μια χαρά παρέα με κρασοεδέσματα στη θαλπωρή του σαλονιού.

Υπάρχει, λοιπόν, μια απίστευτη υπαρξιακή ταύτιση οπαδών - ομάδας. Μια κοινή μοίρα. Ο χαρακτήρας του επαναστάτη που ταράζει τα λιμνάζοντα ύδατα της καθεστηκυίας τάξης με συνειδητές ανατρεπτικές πράξεις εκφράζεται στις ασπρόμαυρες εκδρομές. Ως πρόσφυγες χτυπήσαμε κάποτε το κατεστημένο της Πόλης μας και το νικήσαμε και τώρα εδώ και 4 δεκαετίες χτυπάμε και το κατεστημένο της Χώρας. Ελάχιστες φορές με επιτυχία αλλά αυτό έχει ελάχιστη σημασία.

Γίνεσαι Π.Α.Ο.Κ. γιατί σιχαίνεσαι το αφεντικό σου, τον γλείφτη συνάδελφό σου, τις ανισότητες, τον κοινωνικό ρατσισμό, την ανεργία, τους κηφήνες. Ο σύλλογός μας μαγνητίζει τις υγιείς και «ριγμένες» κοινωνικές δυνάμεις που αθρόα συστρατεύονται στα χρώματά του για να φωνάξουν βροντερά ότι είναι πολύ σκληροί για να πεθάνουν, όπως ακριβώς και το σωματείο μας.

Δεν αρκεί όμως να μένουμε καθηλωμένοι στις εκδρομές. Καλά τα εύσημά τους για τις εκστρατείες μας αλλά καιρός να ξυπνήσουμε περισσότερο. Το μέγεθος αλλά και το πάθος του λαού μας τους τρομάζει. Αυτή τη δυναμική δεν την έχουμε αντιληφθεί στις σωστές της διαστάσεις τόσο καιρό και αυτό ήταν το κέρδος του κατεστημένου.

Είναι ώρα να απαιτήσουμε περισσότερα, ήρθε η ώρα να διεκδικήσουμε το αυτονόητο δηλ την ισονομία. Και να ξεκινήσουμε από τα χρέη προς το Κράτος. Να γίνει και για μας ένα νέο άρθρο 44 για να ξεχρεώσουμε. Τι θα πει να μείνει το κεφάλαιο κλπ. Όλα να χαριστούν, όπως έγινε και με τους άλλους (δες κούλα - ρούλα) και εάν πρέπει, τέλος πάντων. να δώσουμε και κάποιες δόσεις αυτές να καλυφθούν με κρατικές χορηγίες (δες gay). Να πρεσάρουμε τους πολιτικούς με μαζικές συγκεντρώσεις και πολύπλευρες παρεμβάσεις. Εχουμε την δυναμική να κρύψουμε τον ήλιο, καιρός να τους ρουφήξουμε το οξυγόνο.

Είμαστε το μεγαλύτερο κοινωνικό κίνημα της Χώρας. Μόνο οι κοινωνιολόγοι μπορούν να ερμηνεύσουν την ορμή μας γιατί έχουμε το δίκιο με το μέρος μας και δεν φοβόμαστε κανέναν. Αντίθετα, ήρθε η ώρα να μας φοβηθούν εκείνοι και να καταλάβουν στην πραγματική του διάσταση «τον υπέροχο λαό του Π.Α.Ο.Κ.» όπως συνηθίζουν αποπροσανατολιστικά να μας αποκαλούν.

Θόδωρε, Ζήση και «λοιπές δημοκρατικές δυνάμεις» μη φοβηθείτε, βγείτε και απαιτήστε όσα το μέγεθός μας αξίζει να έχει. Δώστε το σύνθημα και είμαι σίγουρος ότι μυριάδες θα ξεχυθούν στους δρόμους γιατί η δικαίωση του Π.Α.Ο.Κ. είναι δικαίωση όλων μας. Δώστε τους να καταλάβουν ότι «ο υπέροχος λαός του Π.Α.Ο.Κ.» ξύπνησε και απαιτεί. Αν δεν το κάνετε τώρα εσείς, που ως διοίκηση είσαστε «εμείς», δεν πρόκειται να το κάνει κανένας άλλος, καμία άλλη διοίκηση. Το μέλλον δεν ξέρουμε ποτέ τι μας επιφυλάσσει.

Αυτήν την παρακαταθήκη μας την οφείλετε...