Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα

Τέσσερις σημαντικότατοι λόγοι για να συμμετέχουμε στην Α.Μ.Κ.
Outsider
Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα
Κατευθείαν στο ψητό. Ήρθε η ώρα της Α.Μ.Κ. Γιατί, όμως, να αγοράσουμε μετοχές;

Α. Γιατί μας καλούν να αλλάξουμε ιδιότητα και από σκέτοι οπαδοί να γίνουμε οπαδοί - συμμέτοχοι. Εφθασε, για δεύτερη φορά, η πραγματική ώρα του «ο Π.Α.Ο.Κ. είμαι εγώ». Στηρίζοντας την προσπάθεια, μέσω διαρκείας και αγοράς εισιτηρίων, γεμίζουμε το γήπεδο και ενισχύουμε τους παίκτες ηθικά και την Π.Α.Ε. οικονομικά. Αγοράζοντας, όμως, και μετοχές, επιπλέον, εισβάλουμε στα εταιρικά σπλάχνα της ομάδας και γινόμαστε, αυτόματα, κύτταρο αυτής και συν-υπεύθυνοι των κοινών της. Ουσιαστικά, ακουμπάμε πολυδιάστατα στο παραπάνω σύνθημα. Παίρνουμε τον Π.Α.Ο.Κ. στις πλάτες μας, από μέσα πια, και όχι μόνο από την κερκίδα.

Β. Γιατί εάν οι 21.100 κάτοχοι διαρκείας (συν εκείνους που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν) γραφτούν στο βιβλίο μετόχων της εταιρίας αυτό θα κουβαλιέται μόνο με καροτσάκι και, έτσι, στέλνουμε παντού το ηχηρό μήνυμα της ενότητας και συμπαγούς συσπείρωσης που έλκει ευκολότερα νέους σπόνσορες και χορηγούς γιγαντώνοντας την προσπάθεια.

Γ. Γιατί το προαναφερόμενο μήνυμα συσπείρωσης θα φθάσει και στα αυτιά των πολιτικών και θα αποτελέσει, ειδικά στο ζήτημα της δίκαιης ρύθμισης των χρεών, ένα επιπλέον διαπραγματευτικό μας ατού.

Δ. Γιατί απ΄αλλού ας μην περιμένουμε. Είναι ολοφάνερο ότι σε μας δεν θα έρθουν ποτέ οι μεγαλοεπενδυτές. Το είπαμε, εμείς κατοικοεδρεύουμε 504 χιλιόμετρα μακριά από τα κέντρα των αποφάσεων και οι μεγαλοεπιχειρηματίες της Χώρας κάτι παθαίνουν με αυτήν την απόσταση καθ΄ότι είναι γνωστό ότι το σύστημα εξυπηρετεί μόνον τις πέριξ της Αττικής προσπάθειες. Ολες οι άλλες υπονομεύονται. Ετσι, καταλήγουμε στο εύκολο συμπέρασμα ότι μόνο εμείς ουσιαστικά μπορούμε και θέλουμε να σηκώσουμε στις πλάτες μας την ομάδα.

Αυτοί είναι οι βασικότεροι πρακτικοί λόγοι που μπόρεσα να συλλάβω και για τους οποίους θα έπρεπε όλοι μας να ανταποκριθούμε στην νέα Α.Μ.Κ.

Υπάρχει, όμως, και ηθική διάσταση στο θέμα. Συγκεκριμένα, ποιος είναι αυτός που μας καλεί σε συστράτευση. Ο Γούμενος, ο Μπατατούδης, ο Βουλινός; Τίποτα τυχάρπαστοι Εβραίοι τυχοδιώκτες; ΄Η Μήπως ο «βασιλιάς του μπικίνι», ο καραβοκύρης 3ης διαλογής και ο Θείος από την Αμερική με τα ψεύτικα εκατομύρια; Μήπως, κανένα ύποπτο λαμόγιο από εκείνα που λυμαίνονται, χρόνια τώρα, τον Π.Α.Ο.Κ., το Ελληνικό ποδόσφαιρο και την κοινωνία εν γένει,

Όχι, φυσικά, κανένας από τους παραπάνω. Πρόκειται για μια διοίκηση που αποτελείται από παιδιόθεν ΠΑΟΚτσάκια, που αγωνίστηκαν στην ομάδα, ξέρουν από μπάλα, είναι απόλυτα τίμιοι και το σπουδαιότερο: έχουν παράγει, μέχρι σήμερα, ανεκτίμητο έργο και, χωρίς να διαθέτουν ίδια κεφάλαια, σχεδόν μας ξεχρέωσαν απέναντι σε τρίτους. Ολοκληρώνουν, παράλληλα, το προπονητικό μας κέντρο και παρουσιάζουν μία αξιόπιστη μεγάλη ομάδα που μπορεί και κοιτάζει, πλέον, στην κορυφή. Ταυτόχρονα, καλούνται να δώσουν, σύντομα, και την καλύτερη δυνατή λύση στο θέμα της νέας Τούμπας. Και να μην ξεχνάμε ότι υπήρξαν, ως αθλητές, πρωταθλητές Ευρώπης και αναγνωρισμένες παντού προσωπικότητες. Υπάρχει ομάδα στη Χώρα που να διαθέτει παρόμοια διοίκηση; Δεν νομίζω...

Όταν, λοιπόν, αυτό το διοικητικό σχήμα απλώνει ταπεινά το χέρι της καρδιάς γυρεύοντας βοήθεια για να συνεχίσει να δημιουργεί πως μπορείς να αρνηθείς την ανταπόκριση; Πως μπορείς να αγνοήσεις την έκκληση;

Ο.τι μπορούμε ο καθένας αδέρφια, ό,τι μπορούμε. Ακόμα και 10 ευρώ είναι σημαντικό ποσό. Αξίζει τον κόπο. Ουσιαστικά κάνουμε επένδυση καρδιάς γιατί όσο μεγαλώνει η ΠΑΟΚΑΡΑ τόσο πιο μαγευτικός γίνεται ο κόσμος γύρω μας και τα ευρώ που επενδύουμε θα μας επιστραφούν σε περηφάνια και τιμή.

Τέσσερις γενεές ΠΑΟΚτσήδων σήκωσαν στις πλάτες τους το σύλλογο. Η πρώτη τον ίδρυσαν και άντεξαν στον ανταγωνισμό με τους άλλους της Πόλης, η δεύτερη έχτισε, τούβλο - τούβλο, την θρυλική μας έδρα, η τρίτη δημιούργησε τον θρύλο της Τούμπας και διέδωσε εκδρομικά την ιδέα μας σε όλη την Ελλάδα με ένα κασκόλ στο λαιμό. Σήμερα εμείς ζούμε ιστορικές στιγμές γιατί χτίζουμε τον Π.Α.Ο.Κ. του νέου αιώνα και οι επόμενες γενεές θα μας μνημονεύουν με ευγνωμοσύνη ενώ όλοι εμείς θα λέμε με υπερηφάνεια «ήμασταν και μεις εκεί».

Εμπρός , λοιπόν, πάμε!

 

Διαβάστε ακόμη...