Το δίδαγμα του τελευταίου τετραμήνου

Υπάρχει πάντα η θετική αύρα των γεγονότων την οποία πολλές φορές η ένταση της επικαιρότητας στη παραζάλη της μας αποκρύπτει. Έφυγε, στα ξαφνικά, ο Θόδωρος και οι περισσότεροι υπεστήκαμε ένα, έστω και στιγμιαίο, σοκ. Την ανασφάλεια της εξέλιξης αυτής ήρθε να περιορίσει, κατά πολύ, η είδηση ότι αντικαταστάτης θα ήταν ο Ζήσης.

Η πορεία της ΠΑΕ, έκτοτε, υπήρξε απόλυτα ευθυγραμμισμένη με την αντίστοιχη του Ζαγορ. Έτσι, ανακουφιστήκαμε όλοι μας ότι το ασπρόμαυρο επαναστατικό σχέδιο θα συνέχιζε αταλάντευτα να μας οδηγεί στην κορυφή.

Από αυτή τη διαδικασία, ως οικογένεια, βγήκαμε ισχυρότεροι. Ενώ προηγούμενα επικρατούσε η εντύπωση ότι τα πάντα στον Π.Α.Ο.Κ. ήταν ο ένας και μοναδικός αρχηγός μας, πιθανή φυγή του οποίου θα μας οδηγούσε σε επικίνδυνα πισωγυρίσματα, αποδείχτηκε ότι, τελικά, διαθέτουμε ακόμα ένα, αντίστοιχης εμβέλειας και λάμψης, ηγετικό στέλεχος στο οποίο μπορούμε να υπολογίζουμε απεριόριστα.

Επομένως, αντί να πανηγυρίζουμε για την ενίσχυση της διοικητικής μας ισχύος, που από μονοπρόσωπη εξελίχτηκε σε δίδυμη, καθόμαστε τώρα και κατασκευάζουμε ψευδοδιλλήματα του τύπου «και τώρα τι θα γίνει με τον Βρύζα, τι θέση θα πάρει» «πως θα δεχτεί ο άνθρωπος να υποβιβαστεί» κτλ κτλ. «Βασιλικότεροι του Βασιλέως».

Κανείς δεν πρόκειται να υποβιβασθεί ούτε και να προαχθεί. Η ηγετική μας ομάδα είναι, πλέον, το δίδυμο, Θόδωρου - Ζήση και, ως τέτοια, την έχει αφομοιώσει πια και το σύνολο της ασπρόμαυρης οικογένειας. Είχαμε έναν Θόδωρο και τώρα έχουμε και έναν Ζήση. Αυτό είναι το «ηθικό δίδαγμα» του τετράμηνου που μας πέρασε. Μαζί τους θα προχωρήσει το σχέδιο και μακάρι να προστεθεί και τρίτος, της ίδιας εμβέλειας, στην παρέα αυτή. Εχουμε ανάγκη από τέτοιου διαμετρήματος στελέχη, και κανείς δεν περισσεύει. Επομένως, δεν κατανοώ ποια χρησιμότητα εξυπηρετούν τα κατασκευασμένα στον αεροθάλαμο των εγκεφάλων μας ψευδοδιλλήματα περί καρέκλας και γαλονιών.

Όσον αφορά το θέμα των εξηγήσεων του Θόδωρου σχετικά με τα αίτια της φυγής του. Είχα συντάξει ένα κείμενο, εδώ μέσα, στο οποίο εξέφραζα την επιθυμία να δοθούν αυτές οι εξηγήσεις. Λογικό ήταν να θεωρήσω πολύ σημαντική αυτή τη πιθανή κίνηση του αρχηγού και για να μην λέμε και ψέματα, ακόμα και τώρα, θα ήθελα να μάθω γιατί τα «θέλω» του εκείνη την εποχή υπέστησαν «απενεργοποίηση». Η περιέργεια με «τσιγκλάει»...

Όμως, όσο κυλάει οι καιρός συνειδητοποιώ ότι το κέντρο βάρος του ΠΑΟΚτσήδικου ενδιαφέροντος εστιάζεται σε άλλα φλέγοντα ζητήματα (αγωνιστικό, οικονομικό κτλ) οπότε καλά είναι να μη μετατρέψουμε μία απλή περιέργεια σε αρνητική εμμονή γιατί, στο τέλος, ψάχνοντας για το δέντρο ίσως απομακρυνθούμε από το δάσος.

Αν θέλει ο Ζαγοράκης να δώσει κάποια εξήγηση ας το κάνει. Αν δεν το κρίνει σκόπιμο ας μην το κάνει και ποτέ. Εκείνος ξέρει καλύτερα τι πρέπει να γίνει και κανείς δεν μπορεί να του επιβάλλει ενέργειες και συμπεριφορές.

Στο κάτω - κάτω το ποδόσφαιρο δεν διαφέρει και πολύ από την πολιτική όπου κάποιος έγκυρος πολιτικός μας είχε κάποτε πει το εξής: «στην πολιτική πολλά λέγονται και λίγα γίνονται, και συνάμα, πολλά γίνονται και λίγα λέγονται».