Ο τρόπος των Samurai

Τα σχόλια για τους αξιότιμους παίκτες που συνεχίζουν την ποκίτσα και μετά τις γιορτές παίζοντας σταθερά μπόμπα-χαρακίρι.

Καυκής: Έπαιξε μόνο για πέντε λεπτά καθώς ταλαιπωρήθηκε όλη την εβδομάδα από ενοχλήσεις στη φτέρνα σε μια θέση (του play-maker) που αποδεικνύεται αχίλλειος πατούσα για την ομάδα. Μπήκε κλασσικά στην πρώτη περίοδο μετά τα χάλια του Branco με εντολή να περιορίσει τον Αι-Βασίλιεβιτς αλλά στο διάστημα που συμμετείχε απλώς πήγαινε πέρα-δώθε στο παρκέ σε άμυνα και επίθεση προτρέποντας εμάς που τον παρακολουθούσαμε να προβούμε στην ευγενική Ιαπωνική πράξη αυτοχειρίας για να σώσουμε τις μνήμες μας από την ατίμωση. Δεν είχε ούτε μια θετική ενέργεια και όσο κι αν έχει το ελαφρυντικό του τραυματισμού τα 120,000 ευρώ με τα οποία αμείβεται ετησίως αποτελούν μέχρι στιγμής κόλαφο για το ταμείο και τα μάτια μας.

Monroe: Έκανε το χειρότερο του παιγνίδι με τη φανέλα του Π.Α.Ο.Κ. μένοντας στους 4 πόντους από 1 καλάθι εντός παιδιάς σε 8 προσπάθειες και 2 στις 4 βολές σε 27' συμμετοχής. Αντιμετώπισε ανεξήγητα τεράστια προβλήματα από την άμυνα κάποιου Τσάμη ενώ έβαλε το κερασάκι όταν με το σκορ στο 79-76 3 δεύτερα πριν το τέλος της παράτασης έλαβε σαφή εντολή από τον Σούλη να βάλει την πρώτη και να χάσει επίτηδες τη δεύτερη για αυτό και μπήκαν οι Drobnjak και Gecheyski ώστε να διεκδικήσουν το ρημπάουντ. Και αυτός τι έκανε; Κατάφερε να πετάξει αερόμπαλα στην πρώτη βολή και να βάλει τη δεύτερη προκαλώντας τρελό πόνο στα μυαλά μας. Στις πρώτες δύο περιόδους είχε δοκιμάσει μόλις μια αποτυχημένη προσπάθεια από τα 8 μέτρα και όταν επανήλθε στην τρίτη και την τέταρτη αγωνίστηκε ως play maker μιας που ο Σούλης είχε απηυδήσει με αυτούς τους τέσσερις που αγωνίζονται στην ομάδα και δίπλα στο όνομα τους στο βιογραφικό δηλώνουν ότι παίζουν στη συγκεκριμένη θέση. Τα πήγε αξιοπρεπώς στην οργάνωση βγάζοντας τα pick and roll με τους ψηλούς και μοιράζοντας 4 ασσίστ ενώ στο δεύτερο ημίχρονο μάζεψε και 5 αμυντικά ρημπάουντ. Εκεί όπου ήταν πραγματικά εκνευριστικός ήταν στα τρίποντα όπου παρότι ήταν απελπιστικός συνέχιζε να σουτάρει κλείνοντας με 0 στα 6 το οποίο χαρακτήρισε την αποτροπιαστική του εμφάνιση με το 0.111 στο τένδεξ.

Gregory: Επανήλθε μετά τον τραυματισμό του στο γόνατο για να επιδείξει το σωστό τρόπο να κάνεις χαρακίρι καρφώνοντας με ελεύθερη βολή το σπαθί την κοιλιακή σου χώρα με οριζόντια κίνηση από αριστερά προς τα δεξιά. Είχε 2 στις 8 βολές δείχνοντας ότι έχει ξεχάσει πως δουλεύεται ο καρπός σε έναν τομέα όπου το 45% της ομάδας (15 στις 33) όχι απλώς δεν είναι ποσοστό Α1 αλλά δεν το συναντάς πια ούτε σε σχολικά πρωταθλήματα παμπαίδων. Σε γενικές γραμμές αλληλοεξουδετερώθηκαν με τον Harris (του έβαλε 16 πόντους) σε άμυνα και επίθεση και πήγε καλά μόνο στο εντυπωσιακό οκτάλεπτο της ομάδας τρία λεπτά πριν το τέλος του τρίτου αίματος και στα πρώτα πέντε του τέταρτου όπου βρήκαμε αμυντική ισορροπία με τη ζώνη 2-3. Σε αυτό το διάστημα η ομάδα είχε ένα επιμέρους σερί 25-3 χάρη στο οποίο επέστρεψε από το -18 και πήρε κεφάλι με δύο καλάθια όταν ο απόφοιτος του Kansas πέτυχε 9 πόντους από 2 τρίποντα που προήλθαν από καλή περιστροφή και ένα γκολ-φάουλ. Στο τέλος όμως ήταν επιπόλαιος στην τελική προσπάθεια δεχόμενος πώμα από τον Dozier και αδυνατώντας να εκμεταλλευτεί το επιτόπιο άλμα του που έχει μετρηθεί στο ένα μέτρο και πέντε εκατοστά ή το άνοιγμα το χεριών του σε έκταση (wingspan) που έχει μετρηθεί στα δύο μέτρα και δέκα εκατοστά από τα ακροδάχτυλα του ενός χεριού ως τα ακροδάχτυλα του άλλου.

Το εντυπωσιακό αυτό άνοιγμα φτερών όπως λέγεται αυτό το στοιχείο είναι εξαιρετικά χρήσιμο στο μπάσκετ και ειδικά όταν συνδυάζεται και με καλό κάθετο άλμα επιτρέπει στους παίκτες να είναι ιδιαίτερα ικανοί σε ρημπάουντ, τάπες, κλεψίματα και ποσταρίσματα του αντιπάλου αλλά όλα αυτά τα φυσικά του προσόντα πάνε χαράμι αν δεν ξέρει πώς να σουτάρει σωστά. Σε 42' συμμετοχής είχε 14 πόντους από 3 στα 8 δίποδα και 2 στα 3 τρίποδα (τα αίσχη στις βολές τα είπαμε) ενώ μάζεψε 6 ρημπάουντ (4 επιθετικά), έδωσε 4 ασσίστ και έκανε 2 κλεψίματα αλλά δεν μπόρεσε για ακόμη μια φορά να οδηγήσει την ομάδα στη νίκη στο τέλος κλείνοντας με το πενιχρό 0.330 στο τένδεξ.

Drobnjak: Πραγματοποίησε καλούτσικη εμφάνιση σε σχέση με αυτά που μας έχει δείξει στο πρόσφατο παρελθόν καθώς εκμεταλλεύτηκε την εμπειρία του στην επίθεση ποστάροντας κοντύτερους και πιο άπειρους αντιπάλους μέσα στο καλάθι. Δυστυχώς όμως για ακόμα μια φορά τα έσπασε από έξω με 0 στα 4 τρίποντα τα δύο εκ των οποίων τα ρημάδιασε στα τελευταία τρία λεπτά του κανονικού αγώνα χάνοντας την ευκαιρία να δώσει διαφορά νίκης στην ομάδα ενώ έχασε και το κρίσιμο σκουπίδι. Μπήκε στη δεύτερη περίοδο και βρήκε απέναντι του τον παλιό μας παίκτη και πρωταθλητή με την ομάδα των εφήβων τον Μανωλόπουλο ο οποίος παίζει ως κατά συνθήκη τεσσάρι στους τσαμπίκους. Δεν είχε προβλήματα μαζί του όπως και με άλλο ένα ντουβάρι τον Monds, αλλά αντιθέτως ζορίστηκε όταν βρέθηκε να μαρκάρει και να μαρκάρεται από τον αλτικότερο και εκρηκτικότερο Dozier. Στη δεύτερη περίοδο με τρεις επιτυχημένες προσπάθειες από κοντά κρατούσε όρθια την ομάδα μαζί με τον Λάζο όταν η περιφέρεια μας απλά δεν υπήρχε. Στο καλό διάστημα της ομάδας πρόσθεσε ακόμα δύο καλάθια και τρεις στις τέσσερις βολές ενώ έκοψε και μια τάπα που του τη σφύριξαν αδίκως φάουλ. Στο τελευταίο τετράλεπτο έμεινε κλασσικά από ανάσες παρότι ξεκουράστηκε για ένα λεπτό και χρεώνεται και αυτός την αδυναμία να πάρουμε δύο φορές το ρημπάουντ 20 δευτερόλεπτα πριν το τέλος και να κλειδώσουμε εκεί τη νίκη με το σκορ στο 67-69 υπέρ μας.

Στην παράταση χρειαζόταν φανερά φιάλη οξυγόνου καθώς τα 30 συνολικά λεπτά του έκατσαν βαριά και έκλεισε το παιγνίδι με 2 λάθη και 13 πόντους από 3 στις 4 βολές και 5 στα 7 δίποδα (τα τούβλα στα τρίποντα τα είπαμε) ενώ μάζεψε και 7 ρημπάουντ (3 επιθετικά) και πρόσθεσε και 3 κλεψίματα στο διάστημα που η ζωνούλα έκρυψε την αμυντική μας γύμνια κάτω από το καλάθι συγκεντρώνοντας το ανεκτό 0.470 στο τένδεξ.

Παπαδόπουλος: Ο ωραίος έγινε και ανυπόφορα μοιραίος στο τέλος όταν πήρε το επιθετικό ρημπάουντ στο αψυχολόγητο τρίποδο του Milisavlievic ενάμισι δευτερόλεπτο πριν το τέλος του ματς με το σκορ ισόπαλο και πήγε στις βολές. Αρκούσε να βάλει μία για να πάρει η ομάδα το ροζ φύλλο καθώς δεν υπήρχε χρόνος να εκδηλώσουν επίθεση της προκοπής. Αν μάλιστα έβαζε την πρώτη και έχανε τη δεύτερη η αναπήδηση της μπάλας στη στεφάνη θα εξέπνεε τον χρόνο που απέμενε αλλά κατόρθωσε να χάσει και τις δύο και η ομάδα δε μπόρεσε να συνέλθει μετά από αυτό το σοκ στην παράταση. Μπήκε στην πρώτη περίοδο αντικαθιστώντας τον Ωκεάνιο σεκιουριτά και έπιασε αμέσως δουλειά ποστάροντας τον άτεχνο Χαρίση και σκοράροντας 7 συνεχόμενους πόντους στους οποίους πρόσθεσε άλλους 4 στην αρχή της δεύτερης. Στην άμυνα όμως χρεώθηκε με δύο γρήγορα φάουλ με αποτέλεσμα να μη σηκώνεται για κόψιμο φοβούμενος το τρίτο αλλά έτσι δεχτήκαμε εύκολα καλάθια από διεισδύσεις και jump shoot μπροστά του.

Στην τρίτη περίοδο χρεώθηκε με 2 ακόμα φάουλ αλλά βλέποντας ο Σούλης το ναυάγιο της ομάδας εν τη απουσία του που μας έφερε στην παγωνιά του -18 τον επανέφερε άρον-άρον και ας είχε 4 φάουλ. Εκεί βοήθησε και πάλι σημαντικά στο καλό διάστημα της ομάδας προσθέτοντας ακόμη δύο καλάθια στην επίθεση και σωστό κλείσιμο της ρακέτας στη ζώνη χάρη στο οποίο μάζεψε τα 10 ρημπάουντ του (5 επιθετικά) κάνοντας ατομικό ρεκόρ με τη φανέλα με το δικέφαλο στην καρδιά. Παράλληλα πέρναγε σωστά τη μπάλα στον ελεύθερο παίκτη όταν γινόταν double team επάνω του με αποτέλεσμα να πιστωθεί 4 ασσίστ ενώ έκανε και ένα κλέψιμο διαβάζοντας μια πάσα και έκοψε και ένα πώμα. Δυστυχώς όμως κλώτσησε με δύναμη ότι είχε χτίσει όντας απελπιστικός στις βολές όχι μόνο στο τέλος αλλά και γενικά αφού είχε 2 στις 9 σε ένα οικτρό ποσοστό που έφερε στο νου έναν αλήστου μνήμης πολιτικό και προκάτοχο του στη θέση του σέντερ. Όταν αποβλήθηκε με το πέμπτο φάουλ στην παράταση πια το φύλλο της στατιστικής έδειχνε ότι σε 35' συμμετοχής είχε προσφέρει 16 πόντους από 7 στα 14 δίποδα κλείνοντας στο αξιοπρεπές τένδεξ του 0.502 το οποίο χαρακώθηκε από το αποκρουστικό 22% που είχε στις φυλακισμένες βολές.

Milisavlievic: Για ακόμη μια φορά ήταν αρνητικός προδίδοντας την εμπιστοσύνη του Σούλη, του Μάτζικ και των διοικούντων και συντηρώντας έτσι μια από τις μαύρες τρύπες της ομάδας στη νευραλγική θέση του point guard. Ξεκίνησε βασικός και εκτέθηκε ανεπανόρθωτα στην άμυνα από τον Santa Claus δεχόμενος με το καλημέρα 8 πόντους καθώς τον μάρκαρε με τα μάτια αλλά η συγκεκριμένη άμυνα δεν έφερε αποτέλεσμα. Έφυγε για πάγκο και όταν επέστρεψε πέτυχε ένα καλάθι βρίσκοντας κενό χώρο για μπάσιμο αλλά στην τρίτη περίοδο όταν και δημιουργήθηκε η ντροπιαστική διαφορά στο σκορ πελαγοδρομούσε και στην άμυνα και πάλι απέναντι στον Βόσνιο ενώ και στην επίθεση δεν μπορούσε να παίξει ούτε τα στοιχειώδη pick and roll ή να εκμεταλλευτεί τους Ταπούτο και Gregory στο isolation. Ανάγκασε το Σούλη να βάλει τον Monroe play maker για να αποκτήσουμε εικόνα ομάδας μπάσκετ και επέστρεψε στο τέλος της τέταρτης (γιατί άραγε) για να ολοκληρώσει το έργο του με 2 λάθη και ένα αψυχολόγητο τρίποντο στο τέλος. Στην παράταση πέτυχε ένα ορειβατικό τρίποντο με τα χίλια ζόρια και έκλεισε την αποκρουστική εμφάνιση του με 6 πόντους και 2 στα 10 εντός παιδιάς (1 στα 5 δίποδα και 1 στα 5 τρίποδα) καθώς συνέχιζε να σουτάρει και να σουτάρει στο βρόντο αντί να κοιτάξει να μοιράσει το παιγνίδι. Είχε μία στις 2 βολές, μία ασσίστ, 1 κλέψιμο και 2 λάθη σε 18' απελπιστικά λεπτά συμμετοχής.

Ταπούτος: Ήταν για ακόμα μια φορά ο καλύτερος παίκτης της ομάδας παραμένοντας σταθερά αξιόπιστος σε όλη τη διάρκεια του ματς. Το πρόβλήμα του με τον τραυματισμό στον αχίλλειο τένοντα του στέρησε λεπτά συμμετοχής καθώς άντεξε μόλις για 27 λεπτά στα 45' χάνοντας όλο το πρώτο ημίχρονο όπου και παρέμεινε άποντος. Όταν επανήλθε όμως έκανε για ακόμη μια φορά σωστή διαχείριση προσπαθειών στην επίθεση προσφέροντας 16 πόντους από 5 στις 6 βολές όντας ο μοναδικός που τις εκτελεί ενώ οι υπόλοιποι τις βαράνε μαζί με εμάς, ενώ είχε και 4 στα 5 δίποδα και ένα στο ένα τρίποδο με το οποίο έδωσε για πρώτη φορά μετά από το 2-3 της αρχής το προβάδισμα στην ομάδα με 57-58.

Πήρε άλλες τρεις προσπάθειες ως το τέλος τις οποίες και τελείωσε με επιτυχία δίνοντας αίσθηση νίκης στην ομάδα 1 και 10 πριν το τέλος όταν σκόραρε εκμεταλλευόμενος το καλό του πάτημα και κάνοντας το 65-69 αλλά δυστυχώς η ομάδα δεν κατάφερε να πετύχει άλλο πόντο όταν θα της αρκούσε έστω και ένας για να νικήσει. Στην παράταση ήταν ο μόνος που το πάλεψε προσθέτοντας ακόμα 3 πόντους από βολές ενώ δοκίμασε και το τελευταίο σουτ της απελπισίας πίσω από τη σέντρα με τη λήξη με εύλογη αποτυχία. Μάζεψε και 9 ρημπάουντ (2 επιθετικά) καταλήγοντας στο εντυπωσιακό 0.771 στο τένδεξ και προσφέρει τα μοναδικά ελπιδοφόρα αγωνιστικά νέα της ομάδας σταθερά από την αρχή της σεζόν αλλά θα χαραμιστεί η εντυπωσιακότερη σεζόν του εδώ και χρόνια αν δεν σοβαρευτούν και οι υπόλοιποι ώστε να βρει σταθερούς συμπαραστάτες.

Gecheyski: Ξεκίνησε καλά στην πρώτη περίοδο μπήγοντας 2 τριποντάκια καθώς ούτε ο Χαρίσης, ούτε ο Dozier μπορούσαν να τον ακολουθήσουν αλλά στη συνέχεια βυθίστηκε στη μετριότητα μένοντας σε αυτούς τους 6 πόντους. Παρέμεινε στον πάγκο για αρκετή ώρα μιας που ο Drobnjak και ο Λάζος τα πήγαιναν καλά, αλλά όταν φορτώθηκε ο πρωταθλητής Ευρώπης με φάουλ και μπήκε στη θέση του ζορίστηκε με τον Dozier αμυντικά και η ομάδα έχασε την αμυντική της ισορροπία.

Όταν γυρίσαμε στη ζώνη είχε σωστά βήματα ενώ μάζεψε και 5 ρημπάουντ (1 επιθετικό) αλλά δεν μπόρεσε να έχει και αυτός κάποια καθοριστική συμβολή στο τέλος είτε με καλάθι, είτε με ρημπάουντ ολοκληρώνοντας τα 17 λεπτά συμμετοχής του με το αξιοπρεπές αλλά και λίγο 0.400 στο τένδεξ.

Δεμερτζής: Έπαιξε για 7 λεπτά στη δεύτερη περίοδο σημειώνοντας και το τελευταίο καλάθι του ημιχρόνου το οποίο έμπηξε πατώντας οριακά τη γραμμή του τρίποντου. Ήταν γενικά μέτριος στο διάστημα που αγωνίστηκε καθώς ταλαιπωρήθηκε και αυτός από τον Bilievic ενώ και στην επίθεση δεν μπόρεσε να βγάλει κάποιον αιφνιδιασμό σε έναν τομέα όπου η ομάδα είχε μόλις 2 στους 4 και προτίμησε να πάει σε σετ παιγνίδι με τους ψηλούς. Συγκριτικά με τους υπόλοιπους στον άσσο δεν πήγε άσχημα αλλά παρέμεινε στον πάγκο γιατί ρόλαρε το σχήμα με τον Monroe point guard.

Τσιάρας: Ο μαυροκαλτσάς που αμείβεται με 140,000 ευρώ το χρόνο βάσει συμβολαίου αγωνίστηκε για τρία λεπτά προσφέροντας ένα ρημπάουντ για πολλοστή φορά το ερώτημα αν θα μπορούσε να κάνει το ίδια πράγματα ο Καλλές που πληρώνεται το ένα δέκατο των χρημάτων του Θεσσαλού.

Helliwell: Το αγαπημένο κλου του θιάσου πελέκησε για ακόμη μια φορά το δέντρο αλλά ξέχασε να φωνάξει «πέφτει» στα 3 λεπτά συμμετοχής όπου εισέπραξε ένα μεγαλοπρεπές ταπίδιον από το Χαρίση και χρεώθηκε με 2 γρήγορα φάουλ τα οποία τον έστειλαν να κάνει καθιστός τις γκριμάτσες του στον πάγκο ως το τέλος του αλησμόνητου αγώνος.

Καλαϊτζίδης: Έπαιξε για 7 λεπτάκια με σκοπό να περιορίσει τη δράση του Vasilievic πράγμα που επέτυχε μερικώς στο διάστημα που αγωνίστηκε. Αυτό που δεν επέτυχε ο αρχηγός του Π.Α.Ο.Κ. για νιοστή φορά είναι ένα καλάθι που θα σημάνει την έναρξη τρελού αποκριάτικου γλεντιού και θα προβληθεί ως πρώτη είδηση στα δελτία ειδήσεων ανά την υφήλιο.

Μαρκόπουλος: Έπαιξε το τελευταίο του χαρτί γυρίζοντας την άμυνα σε 2-3 ζώνη και τοποθετώντας και τον Monroe σε θέση άσσου μπόρεσε να γυρίσει το παιγνίδι. Έχει ευθύνη για το γεγονός ότι η ομάδα έχασε ακόμα ένα δικό της παιγνίδι στα τελευταία λεπτά αλλά δεν επιτρέπεται να μπει ο ίδιος να βαρέσει βολές ή να πάρει ένα ρημπάουντ στο τέλος. Οι 7 πληγές του Φαραώ που ανέφερα στο προηγούμενο ματς συνεχίζουν να στάζουν πύον και παρότι είναι γνωστό ότι δεν τα παρατάει βλέποντας τη φάτσα του στην παράταση και στην συνέντευξη τύπου καταλάβαινες αμέσως πόσο ξενέρωσε και ο ίδιος με τους παίκτες του και καλείται πλέον να λάβει άμεσα δραστικά μέτρα πριν είναι πια πολύ αργά για τη χρονιά που μπορεί να χαραμίσει τη γενναία προσπάθεια της διοίκησης και το δικό του μόχθο.