Βρεγμένη σανίδα!

Και μια εξίσου καλή ιδέα, θα ήταν, να τελείωνε και το παιχνίδι με τον ίδιο αριθμό, με αυτόν που θα ξεκινήσουν. Όχι, κακώς νομίζετε ότι αυτό απαγορεύεται! Μάλιστα... επιτρέπεται να τελειώσει και ο ΠΑΟΚ με έντεκα! 100% Διασταυρωμένο!

Ας αρχίσω από το δεύτερο.

Έλα Θεέ και Κύριε! Το κακό έχει παραγίνει και το χειρότερο είναι ότι στη συντριπτική πλειοψηφία των έξι φετινών αποβολών σε έντεκα αγώνες, δεν φταίει κανένας απολύτως ρέφερι, αφού ακόμα κι εμείς οι ίδιοι θα τις δίναμε και με τα δύο χέρια. Και με τα δύο πόδια, επίσης... ή με μια βρεγμένη σανίδα εναλλακτικά... πάντα με προορισμό κάποια μαλακά μόρια κάποιων μωρών (ο μωρός του μωρού... οι μωροί των μωρών = ο ανόητος, ο χαζός)!

Και όχι μόνο θα τις δίναμε, αλλά θα απαιτούσαμε αρχικά και κάποια ενδοοικογενειακή τιμωρία, πέραν αυτής της ΕΠΑΕ, όταν το κακό επαναλαμβάνεται σωρηδόν! Χρηματικό πρόστιμο, εκτός αποστολής, προσωρινή διακοπή συμβολαίου... δεν ξέρω... θέληση να υπάρχει και θα βρεθεί η πρέπουσα λύση κατά περίπτωση. Ξέρω, ξέρω... «συγγνώμη από την ομάδα και τον κόσμο» και «μία κακή στιγμή ήταν» και «δεν πρόκειται να επαναληφθεί» και «ναι, αλλά με προκάλεσαν» και άλλα τέτοια... χαριτωμένα!

Ας σοβαρευτούμε! Τα κρούσματα απειθαρχίας και αντιαθλητικής συμπεριφοράς πρέπει να αντιμετωπίζονται με τέτοιο τρόπο, που όταν κάποιος πάει να ξεφύγει, την επόμενη φορά θα το σκεφτεί πάρα πολύ σοβαρά και θα πρέπει πρώτα να βουτήξει τα χέρια του και τα πόδια στο μυαλό, προτού διασύρει στα μάτια όλης της φίλαθλης Ελλάδας τον εαυτό του, πρωτίστως, αλλά και την ομάδα του, επίσης. Διοίκηση και προπονητής έχουν την ευθύνη της επιβολής της τάξης και της πειθαρχίας μέσα στην ομάδα και τα φαινόμενα δείχνουν ότι κάποιοι δεν σέβονται ούτε το όνομα της ομάδας που αγωνίζονται, ούτε τον κόσμο της. Περιμένουμε, το συντομότερο δυνατό, κάποιες αποφάσεις που να καταστούν σαφές προς πάσα κατεύθυνση ότι, ο ΠΑΟΚ ΔΕΝ είναι ξέφραγο αμπέλι σε θέματα πειθαρχίας. Πρέπει να τραβηχτούν κάποια αυτάκια και πρέπει να τραβηχτούν άμεσα!

Πάμε στο πρώτο τώρα.

Σίγουρα είναι φέτος μια μεταβατική περίοδος, μία – ακόμα - περίοδος υπομονής. Έτσι ξεκίνησε η σεζόν. Με ρόστερ αποδυναμωμένο και χωρίς την οικονομική δυνατότητα για πολλά-πολλά (δλδ, σχεδόν για τίποτα!). Ευτυχώς στην πορεία τα πράγματα άλλαξαν, αλλά πολλές διορθωτικές κινήσεις δεν μπορούν να γίνουν μέχρι το καλοκαίρι (είμαι βέβαιος ότι τότε θα υπάρξει ουσιαστική ενίσχυση της ομάδας) και πρέπει να πορευτούμε με το υπάρχον δυναμικό, συν την προσθήκη δυο-τριών το πολύ – έτσι νομίζω – παικτών που ενδεχομένως να γίνουν το Γενάρη.

Με τα δεδομένα αυτά, η ομάδα φέτος – και όχι μόνο η δική μας – στηρίζεται στους έμπειρους ποδοσφαιριστές που της έχουν απομείνει και στις λύσεις που μπορούν να προσφερθούν εκ των έσω, από τα τμήματα υποδομής. Πολλά νεαρά παιδιά «κολυμπάνε» ήδη στα βαθιά και κάποιοι με μεγάλη επιτυχία. Όχι όμως όλοι, αλλά ακόμα και αυτοί που δεν έχουν βρει ακόμα κάποιο ρυθμό, δεν είναι δυνατόν να κρίνονται με τα ίδια μέτρα και τα ίδια σταθμά με τα λεγόμενα «βαριά χαρτιά» της ομάδας. Δεν συγκαταλέγω σε αυτούς τον Garcia, λόγω του τραυματισμού του που δεν του έχει επιτρέψει ακόμη να αγωνιστεί.

Ο οιοσδήποτε προφανώς και θα περίμενε πολύ μεγαλύτερη προσφορά από έναν Lazar που φέτος είναι κάκιστος, από έναν Φωτάκη που είναι ντεφορμέ, από έναν Σαλπιγγίδη που δεν είναι δυνατόν να μου βγαίνει MVP με τον Πλατανιά και στα υπόλοιπα παιχνίδια να κινείται σε ρηχά νερά και από έναν Lino που κάνει τη χειρότερή του χρονιά στην ομάδα μας.

Θυμάμαι κάποτε κάποιες ΤΕΡΑΣΤΙΕΣ αρχηγάρες, κάποιους Κούδες, κάποιους Αποστολίδηδες, κάποιους Σκαρτάδους, κάποιους Αλαβάντες που μπόλιαζαν τους νεαρούς συμπαίκτες τους, σέρνοντας πρώτοι το χορό, δίνοντας με την ψυχή και την αγωνιστικότητά τους, πρώτοι αυτοί το παράδειγμα του ευ, του καλώς και του σθεναρώς αγωνίζεσθε. Πραγματικά, τους αναπολώ και σκέφτομαι ότι ίσως και εδώ χρειάζεται μία βρεγμένη σανίδα ή ένα τράβηγμα του αυτιού ή και πάγκος, ακόμα, ανεξάρτητα εάν λέγεσαι Costin ή όχι.

Δεν είναι δυνατόν να υστερούν πολλές βασικές μονάδες της ομάδας και να περιμένεις αποτέλεσμα. Δεν είναι δυνατόν με γατάκια και ποντικάκια (και σε κάποιους μικρούς αναφέρομαι, φυσικά, εδώ) να ανασταίνεις τον πεθαμένο το βάζελο. Κάποιοι έχουν δοκιμαστεί, έχουν πάρει αρκετές ευκαιρίες και δείχνουν ότι δεν μπορούν να βοηθήσουν. Εντάξει λοιπόν, ας δοκιμαστούν και κάποιοι άλλοι που ίσως είναι πιο ορεξάτοι και πιο ετοιμοπόλεμοι.

Δεν πάω, επ' ουδενί, να βγάλω λάδι τον προπονητή μας, ο οποίος δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Ο μαέστρος της ορχήστρας έχει τις ευθύνες του, όταν φαλτσάρουν κάποια βιολιά. Ακόμα και όταν αυτά είναι τα πρώτα βιολιά. Φταίει στις επιλογές του στην 11άδα, όταν αυτές δεν τον δικαιώνουν βάσει απόδοσης. Φταίει με συστήματα και πειραματισμούς που θα έπρεπε να σχεδιάζονται και να αλλάζουν ανάλογα με την ποιότητα του υλικού που διαθέτουμε. Τέλος, φταίει σε πολλές από τις δηλώσεις που κατά καιρούς κάνει, δείχνοντας ξεκάθαρα μία απόρριψη των δικών του ευθυνών για την αγωνιστική εικόνα της ομάδας, όταν το αποτέλεσμα είναι ανεπιτυχές, θαρρείς και είναι άλλος ο προπονητής της ομάδας!

Είναι λίγος ο χρόνος για να κριθεί συνολικά ο Δώνης. Σίγουρα η ομάδα δεν παίζει «διαστημικό» ποδόσφαιρο, όμως είναι επίσης σίγουρο ότι, είναι δουλευταράς και έχει αλλάξει κάποια πράγματα προς το καλύτερο. Βλέπουμε έναν ΠΑΟΚ να έχει κατοχή μπάλας, να προσπαθεί και να καταφέρνει πολλάκις (σίγουρα όχι πάντα) να παίξει επιθετικό ποδόσφαιρο, να παίζει με αρκετή υπομονή, passing game (στο μέτρο του δυνατού, βέβαια) και σίγουρα η Τούμπα έχει ξαναγίνει πραγματική έδρα. Η ομάδα είναι δεύτερη, με επτά νίκες και δύο ισοπαλίες σε έντεκα παιχνίδια, επίδοση αρκετά καλή. Όμως, υπάρχουν και πολλές αδυναμίες και δυστυχώς δεν είμαστε από τους πιο υπομονετικούς οπαδούς του κόσμου. Πρέπει να βρεθούν λύσεις και θα βρεθούν. Ακούγεται ως ευχολόγιο, εγώ όμως το πιστεύω ακράδαντα.

Θέλω, οπωσδήποτε, την ερχόμενη Κυριακή, εδώ μέσα, να μασάνε όλοι σίδερα και να φύγει με τα κατεβασμένα αυτιά η πιο βρώμικη ομάδα των Βαλκανίων. Ίσως κάποιος να ήταν, πριν από το χθεσινό παιχνίδι ευχαριστημένος με δυο βαθμούς στα δύο συνεχόμενα ντέρμπι (από την σκοπιά του ότι δεν θα κάναμε ήττα), αλλά τελικά, οι τρεις βαθμοί μπορεί να μην είναι έξι, είναι όμως περισσότεροι από τους δύο.

ΥΓ. Εκφράζοντας μία προσωπική επιθυμία, θα ήθελα ο κ. Δώνης να δίνει, όταν μπορεί το παρόν στους αγώνες της Κ-20. Δεν αρκεί ένα φιλικό με τη μεγάλη ομάδα για να τσεκάρει τα παιδιά, ούτε αρκούν αυτά που του μεταφέρονται μέσω των αρμοδίων. Αλλιώς κρίνεις βλέποντας ιδίοις όμμασι την ομάδα αγωνιζόμενη υπό καθεστώς πίεσης ενός αγώνα, ακόμα και του πρωταθλήματος υποδομής της κατηγορίας Κ-20 και αλλιώς σε ένα φιλικό. Και δεν είναι μόνο δική μου η επιθυμία αυτή. Είναι και των παιδιών. Κάποιοι τα πάνε περίφημα, έχουν «οπλίσει» και είναι έτοιμοι να αρπάξουν τις ευκαιρίες που δικαιούνται.

Π.Α.Ο.Κ., Π.Α.Ο.Κ., Π.Α.Ο.Κ.άρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου !