Paokmania Μέλαθρον!

Με μηδαμινούς μισθούς (τζάμπα δουλεύουν οι άνθρωποι!), άμεμπτοι και αδέκαστοι βρίσκουν πάντα τις κατάλληλες λύσεις. Γι' αυτό και η χώρα μας έχει προχωρήσει τόσο μπροστά και δεν έχουμε την ανάγκη κανενός!

Για ακαταλαβίστικους, όμως, λόγους, ο διευθυντής του σχολείου μας, μας είπε ότι φέτος, ούτε η δική μου τάξη, η ΣΤ' δημοτικού, ούτε καμία άλλη τάξη θα πάει στο Σύνταγμα. Και όταν όλα τα παιδιά μαζί απορήσαμε και ρωτήσαμε το γιατί, δεν πήραμε καμία πειστική απάντηση. Εγώ προσωπικά του ανέφερα όλα τα παραπάνω που νιώθω βαθιά μέσα στην ψυχή μου για τους σωτήρες του έθνους και τότε μου έπιασε το μέτωπο να δει εάν έχω πυρετό! Όχι, ευτυχώς! Καλά ήμουνα! Τι καλός άνθρωπος ο κύριος Στέλιος! Μας αγαπάει σαν παιδιά του και πάντα νοιάζεται γα την υγεία μας!

Όμως, πολύ στεναχωρεθήκαμε όλοι μας! Αλλά τι να κάνουμε; Δεν μπορούμε να τα έχουμε όλα στη ζωή μας! Εγώ, πάντως, δεν άντεξα τη στεναχώρια τη μεγάλη και είπα το παράπονό μου στον μπαμπά.

-Μη στεναχωριέσαι ρε χαζούλη, θα σε πάω εγώ όπου αλλού θέλεις.
-Ε, τότε να πάμε στη Ντίσνεϋλαντ, ε μπαμπά;
-Ναι.. ξέρεις.. όχι πως όχι, δηλαδή, αλλά να... κοίτα να δεις...
-Καλά... άσε, άσε κατάλαβα!
-Ρε Αντρίκο, έχω μια ιδέα! Τι θα έλεγες να πηγαίναμε μία βόλτα στα γραφεία του Paokmania;

Α, αυτό δεν πρόλαβα να σας το πω! Ο μπαμπάς μου είναι φανατικός ΠΑΟΚτσής και με έχει κάνει και μένα σαν τα μούτρα του! Από τότε που σταμάτησε να παίρνει τα «ΣΠΟΡ του Βορρά», όλη μέρα ξημεροβραδιάζεται στο internet και διαβάζει το Paokmania. «Πω πω τι έγραψε ο άνθρωπος», «Ωχ... τι ωραία που τα λέει ο μπαγάσας», «Επιτέλους, να και κάποια γνήσια ΠΑΟΚτσήδικη φωνή».

Πολύ ωραία! Και μένα μ΄ αρέσει το Paokmania και δεν είναι καθόλου άσχημη ιδέα να πάμε να επισκεφτούμε το πενταόροφο μέγαρο, στο κέντρο της πόλης στην οδό Κούδα 10, εκεί όπου βρίσκονται οι εγκαταστάσεις του μεγαλύτερου οπαδικού site του ΠΑΟΚ. Ευκαιρία να δω από κοντά και όλους αυτούς τους κυρίους που γράφουν για να είμαστε όλοι εμείς πάντα ενημερωμένοι για την ομάδα μας. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα του μπαμπά.

-Εντάξει, μπαμπά. Τι θα έλεγες να πάμε τη Δευτέρα το πρωί που έχουν οι δάσκαλοι εκλογές και δεν έχουμε σχολείο;
-'Εγινε λεβέντη μου. Διάβασε εσύ το Σαββατοκύριακο για να μην έχεις μαθήματα και θα πάμε. Την Κυριακή νικάμε τον βάζελο και το πρωί θα πάμε στο Paokmania για να δούμε τι ετοιμασίες κάνουν για το επόμενο παιχνίδι με το γαύρο.

Για να μην σας τα πολυλογώ, ήρθε αυτή η Δευτέρα, αλλά ο αγώνας της Κυριακής δεν πήγε και τόσο καλά. Χάσαμε 2-0! Ευτυχώς που αυτό δεν επηρέασε την απόφαση του μπαμπά. Όμως είχε κάτι νεύρα... μπουρίνι σκέτο ήτανε! Όλα του φταίγανε, όλοι τον ενοχλούσανε!

Παραλίγο, μάλιστα, να είχαμε τρακάρει όταν πήγαμε να ξεπαρκάρουμε το αυτοκίνητο, αφού ο μπαμπάς βγήκε χωρίς να βγάλει φλας και χωρίς να κοιτάξει ούτε καθρέπτες, ούτε τίποτα και εκείνη στιγμή ερχότανε από πίσω μας ένα αυτοκίνητο. Κόρνες, φασαρία, κακό! Βγήκε έξω και αρχίσανε με τον άλλο τα «γαλλικά». Ε ναι, βέβαια, ο δικός μου ο μπαμπάς ξέρει πολλές ξένες γλώσσες... πολύ μορφωμένος! Και ο άλλος κύριος, όμως, δεν πήγαινε πίσω. Μια χαρά τα ήξερε κι αυτός τα «γαλλικά» ! Και η προφορά τους εξαιρετική! Για Sorbonne, ένα πράμα! Αγανάκτησε ο άλλος κύριος, αυτό είναι γεγονός, αφού είχε και απόλυτο δίκιο.

-Άσε μας ρε αλήθιε, πρωί-πρωί! (αυτός που λέει αλιθιότητες, πρέπει να είναι ο αλήθιος, ε;) Έχασε και ο ΠΑΟΚ χθες, γμ την πτν μου, γμ! Τυφλέ! Ε, ρε με κάτι άσχετους που μπλέξαμε Δευτεριάτικα!

Αυτό ήτανε! Ο μπαμπάς κάλμαρε με τη μία... πάει η φουρτούνα!

-Ε ναι, ρε φίλε! Και γω είμαι στεναχωρημένος, ρε γμτ μου. Πάνω στα νεύρα μου, βγήκα απρόσεκτα και δεν σε είδα. Χίλια συγγνώμη, ρε συ!
-Έλα εντάξει, ρε φίλε! Δεν τρέχει και τίποτα... άνθρωποι είμαστε! Συμβαίνουν αυτά. Αλίμονο! Αφού δεν έγινε και τίποτα... δεν πειράζει! Εμείς να είμαστε καλά!

Δεν σας κρύβω ότι με βία συγκράτησα τον πατέρα μου να μην αρχίσει να φιλιέται με έναν άγνωστο και να τους πάρουν και τους δυο τα ζουμιά! Ε, ρε τι σου είναι αυτό το «ΠΑΟΚ είσαι»! Πόσο μας δένει όλους, εδώ στην πόλη μας, η ομάδα μας! Τέλος καλό, λοιπόν, όλα καλά και επιτέλους ξεκινήσαμε για το Paokmania.

Σε μισή ώρα είμασταν μπροστά στην ρεσεψιόν του πολυτελούς κτιρίου του site. Εκεί γνωρίσαμε τον κύριο Army και του είπαμε για το σκοπό της επίσκεψής μας. Παραξενεύητηκε λίγο, αλλά η αλήθεια είναι ότι χάρηκε πολύ ο άνθρωπος και αμέσως πήρε τηλέφωνο πάνω στη διεύθυνση, για να τους ενημερώσει και για να πάρουμε τη σχετική άδεια εισόδου. Φώναξε, τότε, τον κύριο Φώτη για να μας συνοδέψει και για να μας ξεναγήσει στους τεράστιους χώρους των γραφείων που εμένα μου έμοιαζαν σαν να είναι πραγματικός λαβύρινθος.

Αφού, πρώτα, είπε ο κύριος Army στον μπαμπά να γυαλίσει λίγο τις μπότες του και να κουμπώσει ένα κουμπί από το πουκάμισό του που είχε ανοίξει, πήγαμε να πάρουμε το ασανσέρ. (Να δείτε πως το είπε: αβοκτίωτος, ακοτοβίωτος, ακομβίωτος... δεν θυμάμαι καλά, πάντως είναι κάποια ορολογία που πρέπει να του έμεινε αμανάτι από το στρατό και μάλλον ήθελε να πει ακούμπωτος, αλλά δεν ήξερε τη σωστή λέξη και είπε αυτήν την περίεργη).

Λιγομίλητος ο κύριος Φώτης και πάντα σοβαρός και μετρημένος. Δεν γράφει πάνω από δυο σειρές όταν γράφει στο forum και πάντα λέει ορθά-κοφτά τη γνώμη του. Λίγο απότομος και λίγο απόλυτος μου φαίνεται, αλλά τον συμπαθώ πολύ γιατί είναι πολύ ειλικρινής. Παίρνουμε , λοιπόν, το ασανσέρ και σταματάμε στον πρώτο όροφο.

-Εδώ είναι τα πιεστήρια. Ο κύριος που βλέπετε στο βάθος είναι ο κ. Stallion που ανεβάζει τα άρθρα στο internet.

Είχε πολύ δουλειά ο Stallion, γιατί ο Αρκαδοπόντιος είχε γράψει καμιά δεκαριά σεντόνια και ο «προπονητής της κερκίδας» ένα μεγάλο πάπλωμα για να τα σούρουν στα παιδιά που χάσανε την χθες. Έκοβε, έραβε, έβρισκε εικόνες και παράλληλα είχε αρχίσει να κάνει πρόβες με το μικρόφωνο στο χέρι για τον αγώνα που θα περιέγραφε την ερχόμενη Κυριακή κόντρα στο γαύρο. Ρούφηξε ένα ωμό αυγό και πηγαινοέρχονταν μπροστά στον καθρέπτη. Είχε μέρες ακόμα για το παιχνίδι, αλλά όλα κι όλα! Η σωστή προετοιμασία γίνεται από τη Δευτέρα. Δεν κάτσαμε πολύ εκεί για να μην απασχολήσουμε άλλο τον άνθρωπο. Συνεχίσαμε για το δεύτερο όροφο.

-Αυτό εδώ είναι το γραφείο το βροχοποιού. Rain, να σε συστήσω στους επισκέπτες μας.

Αμέσως ο Rainmaker διέκοψε τον χορό της βροχής που χόρευε από το πρωί και ήρθε για να μας υποδεχτεί. Είχε λαχανιάσει, προσπαθώντας εδώ και τρεις ώρες να κάνει βουντού και να πείσει τα σύννεφα, εκεί στου Ρέντη, να εγκατασταθούν μόνιμα για μια εβδομάδα πάνω από το προπονητικό κέντρο του γαύρου και να φέρουν μπόρες και καταιγίδες, ώστε να μην να μπορέσουν να προπονηθούν και να τους νικήσουμε εύκολα! Σατανικό σχέδιο, ε; Μπράβο στον Rain που το σκέφτηκε! Έχει πολύ δουλειά αυτή βδομάδα ο άνθρωπος και μακάρι να καταφέρει να τους τα πλημμυρίσει όλα εκεί κάτω!

-Εδώ δίπλα είναι το γραφείο του Αγγελόκαρδου. Angelheart, επισκέψεις!

Άλλο ένα σοβαρό παιδί με το οποίο συμφωνεί πάντα ο μπαμπάς όταν γράφει στο forum. Μετριοπαθής και δίκαιος στην κρίση του, δεν παρασύρεται εύκολα. Ούτε ενθουσιάζεται, ούτε απογοητεύεται από κάποια αποτελέσματα και αγαπάει πολύ και τους μικρούς της Κ-20. Κάτι μου λέει ότι συμπαθεί πολύ και τον παλιό προπονητή μας, τον κύριο Άγγελο και πίνει τσίπουρο στο όνομά του (παραγωγής του ίδιου του κοόυτς).

-Εκεί στο βάθος είναι το γραφείο του Daimon4.

Βαρύς, δυσκίνητος και λιγομίλητος τύπος ο Daimon4. Πάντα λακωνικός και μονολεκτικός! Πάνω από δέκα αράδες δεν γράφει ποτέ. Μόλις αρχίσεις το διάβασμα των άρθρων του, τελειώνεις κιόλας! Όχι, βεβαια, σαν αυτό που διαβάζετε τώρα! Αχ, μακάρι να ήταν έτσι και τα μαθήματα στην ΣΤ' δημοτικού! Όλο το γραφείο στολισμένο με αφίσες του μπάσκετ, που αποθανάτιζαν μεγάλες στιγμές του 1980 και του 1990. Το ανάποδο, δηλαδή, με την παλιά διαφήμιση που έλεγε «κολλημένος με τη μπάλα». Ο daimon4 είναι κολλημένος με την μπάλα του μπάσκετ...την ψειριάρα που λέει κι ο μπαμπάς μου, που δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, αλλά δεν του αρέσει και πολύ αυτό το άθλημα! Κάτσαμε λίγο και μετά ανεβήκαμε στον 3ο όροφο.

Τα μεγάφωνα στον όροφο αυτόν έπαιζαν χαμηλόφωνα Ποντιακά. Μάλλον εδώ είναι η παροικία των Ποντίων του site. Και πράγματι... γατόνι ήμουνα!

-Εδώ βρίσκεται ο dinos_everton, ο γνωστός οπαδός της Manchester United.

Το πιο ακατάστατο γραφείο απ' όλα! Μέσα στα νεύρα του, ένας πολύ λεπτός κύριος έψαχνε την πυκνόκομπη τη χτένα του για να χτενίσει την αναμαλλιασμένη κόμη του. Έγραφε ένα κείμενο και δεν μπορούσε αν βρει τίτλο, ο άχρηστος! Έχε σκάσει από το κακό του! Το «κοκκινοσκουφίτσα» του το είχαν πάρει οι πριν από πολλά-πολλά χρόνια οι αδελφοί Γκρίμ και είχε κάνει τα μαλλιά του άνω-κάτω, πιάνοντας συνεχώς το κεφάλι του, μπας και του κατέβει καμιά ιδέα! Μάταια, όμως! Πιστεύω να μην καταλήξει σε καμιά βωμολοχία πάλι, γιατί δεν τον μπορώ, τον αθυρόστομο! Τέλος πάντων, αυτός ο χίπης μου έκανε πολύ άσχημη εντύπωση και κάτσαμε πολύ λίγο! Εξάλλου, είναι ο μόνος, τα άρθρα του οποίου δεν διαβάζουμε ποτέ με τον μπαμπά. Επέμενε, όμως, να μας διαβάσει μία μαντινάδα που είχε γράψει για κάποιο κύριο διαιτητή και την είχε έτοιμη στο συρτάρι του για να την απαγγείλει με την πρώτη ευκαιρία. Δυστυχώς, ο μπαμπάς δεν του χάλασε το χατήρι. Τι το ήθελε όμως; Δείτε και μόνοι σας, εάν έχω δίκιο και πείτε μου:

Εδώ και χρόνια ήθελα τον Σπάθα να γνωρίσω,
να τονε δω από κοντά και κάτι να ρωτήσω.

Ότι τον παίρνεις Λιάκο μου, είναι γνωστό τοις πάσι,
δεν είναι δα και μυστικό, το ξέρει όλη η πλάση.

Τόσο πολύ το χαίρεσαι, τόσο πολύ σ' αρέσει,
κι όταν τον κώλο σου γαμούν, σου έρχεται πεσκέσι;

-Τώρα θα επισκεφτούμε τον κ. sourmenetes. Εκεί στο βάθος.

Εξαιρετικός κύριος! Κι αυτός μετρημένος και σοβαρός με γνώμη και άποψη για όλα τα θέματα. Δίκαιος και πάντα με σωστές νουθεσίες προς όσους πάνε να ξεφύγουν στο φόρουμ. Φόραγε την παραδοσιακή ποντιακή στολή με τη χαρακτηριστική βράκα και σιγοτραγουδούσε το «Τσάμπασιν» που έπαιζε εκείνη την ώρα στον 3ο όροφο. Τον είχαμε διακόψει από το χορό και φύγαμε μετά από λίγο για να συνεχίσει με ένα ομάλ του Καραπαναγιωτίδη, το «Ήλε μ' ασην ανατολή, φέρον με το πουλόπο μ΄». Πολύ ακαταλαβίστικα αυτά τα Ποντιακά και όσο σκέφτομαι ότι τώρα με τον Σαββίδη θα με στείλει ο μπαμπάς φροντιστήριο για να μάθω και γω Ποντιακά, δαιμονίζομαι, ρε γμτ μου (Ουουπς συγγνώμη... μικρό παιδάκι! Μου ξέφυγε!)

-Αυτό είναι το γραφείο του Αρκαδοπόντιου. Τι βλέπω; Είναι μαζί με τον «προπονητή της κερκίδας».

Ο κ. Αρκαδοπόντιος μιλούσε στο τηλέφωνο και αναγκαστικά ακούγαμε και μεις τι έλεγε:

-Έλα Άρι μου εσύ είσαι (σωστά το έγραψα... έτσι το γράφει, άλλωστε, και ο κύριος Νικολάκης), Πως τα είδες χθες; Χάλια, ε; Πες μου και συ τη γνώμη σου, που ξέρεις πόσο την εκτιμώ και πόσο τη σέβομαι! Πριν από λίγο μίλησα και με τη Στέλλα και τα είπαμε, αλλά εγώ μόνο εσένα εμπιστεύομαι.
... Ναι Άρι μου... πες μου... ακούω... η αθήνα... ο ραγιάς... αναφανδόν... παλλακίδες... τριβωνιανός... οιηματίες...

Τώρα ποια είναι αυτή Στέλλα, δεν πολυκατάλαβα. Έχουμε ρεπόρτερ Στέλλα και δεν το ήξερα; Πολύ μορφωμένος ο κύριος Αρκαδοπόντιος, αλλά εμείς κάποιες λέξεις δεν τις έχουμε κάνει ακόμα και γι΄ αυτό δεν καταλάβαινα γρι απ΄ ότι έλεγε! Ίσως να τις κάνουμε του χρόνου αυτές τις λέξεις... στην πρώτη γυμνασίου! Ο «προπονητής» είχε ανέβει για να κάνουν την ανάλυση του χθεσινού αγώνα και μάλλον είχαν πολλά να πουν. Ωχ.. φαντάζομαι τι θα γράψουν αφού ακόμα με την τεσσάρα που ρίξαμε στο ρούλη αυτοί γκρινιάζανε! Ευγενοκότατοι κύριοι, όμως, δε λέω! Άψογοι σε όλα ! Συνεχίσαμε για τον 4ο όροφο.

-DC, έχεις «διαβάσει» πεντακόσιες φορές τη στήλη του κυνηγού. Ξεκόλλα! Έχουμε επισκέπτες!

Ένας πολύ σοβαρός (μπου-χα-χα!) και αυστηρός μεσήλικας, σχεδόν σιτεμένος, όπως θα έλεγε και ο μπαμπάς μου. Πάντα επεμβαίνει την κατάλληλη στιγμή και ηρεμεί τους πάντες όταν ανάβουν τα πνεύματα στο φόρουμ. Λίγο λιγούρης μου φάνηκε, αλλά καλός άνθρωπος! Όχι καλέ λιγούρης... μπερδεύτηκα! Τι ξέρω εγώ από αυτά τα πράγματα, 11 χρονών παιδάκι είμαι! Λιχούδης, ήθελα να πω. Μασουλούσε κάτι ωραία μπισκοτάκια και μας κέρασε και μας. Και τι χιούμορ, ο άνθρωπος! Ανωτέρου επιπέδου, όχι σαν τον μπαμπά μου που μας λέει αστεία και πουντιάζουμε!

-Αυτό είναι το γραφείο του Ιάσονα, αλλά δεν τον βλέπω μέσα. Μάλλον θα είναι με τον Μοϊκανό και θα παίζουνε βελάκια... Α νάτοι! Καλά σας είπα, στο γραφείο του ινδιάνου είναι!

Άλλοι δύο εξαιρετικοί κύριοι, με τις απόψεις των οποίων πάντα συμφωνεί ο μπαμπάς. Πράγματι παίζανε βελάκια, όπως είπε ο κύριος Φώτης, μόνο που αντί για το πάνελ του νταρτς είχανε την αφίσα του κ. Δώνη και πετούσαν ανελέητα και ασταμάτητα τα βελάκια τους. Όχι, καλέ... δεν ήταν δηλητηριασμένα τα βέλη! Απλά, κανονικά βέλη, σαν αυτά που κυνηγάνε ελάφια οι κυνηγοί του Μπλεκ! (σ.σ. Πω πω... είπα Μπλεκ ε, τι θυμήθηκα τώρα ο πουστ..! Τέλος πάντων, συνεχίζω σαν Αντρέας) Ένα παιχνίδι παίζανε τα παιδιά για να καλμάρουν λίγο τα νεύρα τους από χθες και τίποτα παραπάνω. Πολύ χάρηκα που γνώρισα από κοντά αυτούς τους τόσο δεινούς... σκοπευτές!

-Και εδώ πάνω στον 5ο και τελευταίο όροφο είναι ο Zorro4 και ο Δάσκαλος. Πάμε πρώτα στον Zorro4.

Πολύ απασχολημένος ο κύριος Zorro4. Όχι με τον ΠΑΟΚ! Εξηγούσε στο γιο του κάτι απορίες που είχε ο μικρούλης στα μαθηματικά.

-6 γκολ που έφαγε ο Αρβανίτης στο κύπελλο και άλλα 5 στο πρωτάθλημα, πόσα μας κάνουν Νικολάκη; Τι διατομή απέκτησαν, τότε, τα οπίσθια του τερματά της κούλας;

Πού να ξέρει τόσο δύσκολα πράγματα ο Νικολάκης! Εδώ διατομές δεν έχουμε κάνει ούτε εμείς στην έκτη. Τι να πω! Περίεργες απαιτήσεις έχει ο κύριος Zorro4 από το γιο του! Δεν αρκείται στις καταπλητικές εκθέσεις που γράφει το παιδί, θέλει να τον κάνει και αστέρι στα μαθηματικά.

Και εδώ είναι τι γραφείο του κ. διευθυντή. Του Δάσκαλου.

-Τι τάξη πας μικρέ; Διάβασες όλα τα μαθήματά σου;

Άλλος ένας αξιόλογος κύριος, που όμως δεν γράφει τίποτα να διαβάσουμε στο site. Η δουλειά του είναι άλλη. Να οργανώνει και να καθοδηγεί όλη την υπόλοιπη ομάδα, πράγμα που κάνει με απόλυτη επιτυχία. Βάζει τις φωνές όταν πρέπει και επιβραβεύει, επίσης, όταν πρέπει. Ακριβοδίκαιος και χουβαρντάς με τους υπαλλήλους του και όλοι λένε τα καλύτερα λόγια για τον ίδιο και τις υπέροχες συνθήκες εργασίας, εδώ μέσα. (σ.σ. Χωρίς πλάκα τώρα, θα ζητήσω αύξηση. ΑΥΞΗΣΗ, ΑΥΞΗΣΗ, ΑΥΞΗΣΗ! Τόσα ψέματα για πάρτη του δεν είπα για κανέναν άλλο... Χμμμ... καλά, όχι για κανέναν άλλο, αλλά, τέλος πάντων, και γι΄ αυτόν δεν είπα και λίγα!)

Είναι και επί των δημοσίων σχέσεων του site, ο Δάσκαλος. Μόλις είχε ολοκληρώσει την ευχετήρια κάρτα που θα δώσει την Κυριακή στον φιλοξενούμενό μας, τον κύριο Βουβαλάκη που έχει τα γενέθλιά του:

Να ζήσεις Βαγέλλη και χρόνια πολλά,
μεγάλος να γίνεις, διακόσια κιλά.

Παντού να σκορπίζεις του πάχους τα κάλλη
και όλοι να λένε: να ένα βουβάλι!

(σ.σ. ΑΥΞΗΣΗ, ΑΥΞΗΣΗ, ΑΥΞΗΣΗ... τον έκανα και ποιητή τον αρχιτσιγκούναρο!)

Εγώ, πάντως, αλλιώς το ξέρω το τραγουδάκι αυτό. Ίσως ο Δάσκαλος να το ξέρει καλύτερα, δε λέω!

Η επίσκεψη στο «Paokmania Μέλαθρον» τελείωσε και ήρθε η ώρα για να φύγουμε.

-Κύριε Φώτη, γιατί δεν είδαμε το γραφείο του NewYorker; Που είναι;
-Α, αυτός είναι ο μόνος που δουλεύει από το internet. Είναι στο εξωτερικό, στο Βλαδιβοστόκ!
-Ορίστε; Πού είναι;
-Γιατί παραξενεύεσαι μικρέ; Ο Αρκαδοπόντιος του έβγαλε το nick name! Που είναι το περίεργο, δηλαδή; Τα έχουν αυτά οι Πόντιοι και δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι γι΄ αυτό!
-Και αυτό το άδειο γραφείο δίπλα στου Zorro4, ποιανού είναι, κύριε Φώτη;
-Αυτό είναι free, Αντρίκο ή καλύτερα free4... Ίσως κάποτε ξαναγεμίσει!
-Και το άλλο το άδειο, δίπλα στου DC;
-Χμμμ... εκεί πήγαινε κάποτε κάποιος γρουσούζης που δεν μας θεωρούσε ποτέ φαβορί! Μια ζωή έλεγε ότι είμασταν... outsider. Λες να να γυρίσει ποτέ πίσω και να τον ξαναφορτωθούμε πάλι τον γκαντέμη;

ΥΓ1. Πού και πού επιτρέπεται και καμία μλκίτσα, ε; Έτσι για να ξεχνιόμαστε και λιγάκι και για να εκτονώνονται οι ψιλοπαρεξηγήσεις που δημιουργούνται πολλές φορές χωρίς λόγο, πάνω σε μια καθαρά ΠΑΟΚτσήδικη κουβέντα. Μας ενώνουν πολύ περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν και δεν αξίζει τον κόπο να χαλιόμαστε αναίτια. Για όλους ισχύει αυτό: και για τα παιδιά που γράφουν σχόλια στην κεντρική και στο forum. Και για μένα ισχύει, φυσικά! Όλοι πέφτουμε στη λούμπα κάποτε!

ΥΓ2. Ότι είσαι γρουσούζης κάστορα... είσαι! Τι, δεν είσαι; Δεν κατάλαβα; Έξι μήνες για να κερδίσω, εκεί στην Θ7, δεν έκανα με κανένα! Που μου το έπαιζες και γουρλής προχθές που ισοφαρίσαμε! Τρομάρα σου!

ΥΓ3. Τα μυαλά μέσα στο κεφάλι την Κυριακή για να προστατέψουμε την ομάδα μας.

ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚ, ΠΑΟΚάρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου!