Τα μηνύματα του Σαββάτου

Ο Π.Α.Ο.Κ. το Σάββατο αγωνίστηκε σε 4 διαφορετικά ομαδικά αθλήματα, εντός Πόλης, και σε διάστημα 4 ωρών. Γηπεδούχος στο μπάσκετ στις 3:45 μμ, γηπεδούχος στο πόλο στις 5:00 μμ (χάσαμε), γηπεδούχος στο χαντ-μπολ στις 6:00 μμ (ισοπαλία) και, τέλος, η αιχμή του δόρατος στις 7:00 μμ στην Τούμπα.

Ως ενιαίος Π.Α.Ο.Κ. το φαινόμενο είναι απαράδεκτο. Δεν είναι δυνατόν να επιτρέπεται αυτή η αγωνιστική σύμπτυξη των τμημάτων μας που στο βάθος τα μικραίνει, έως και τα εξαφανίζει. Είναι δυνατόν να αγωνίζεται στην πόλη π.χ. ο πρωταθλητής χειροσφαίρισης Π.Α.Ο.Κ. στην έδρα του σε μεγάλο και καθοριστικής σημασίας ντέρμπι σε ώρες εντός έδρας μπασκετικής και ποδοσφαιρικής δράσης; Και αυτά τα παιδιά φέρουν το δικέφαλο στο στήθος, και αγωνιστικά μας εκπροσωπούν επάξια αλλά η ανταμοιβή μας είναι να επιτρέπουμε να αγωνίζονται σε περιβάλλον οπαδικής ανυποληψίας.

Θα μού πει κάποιος ότι έτσι τα καθόρισε η διοργανώτρια ομοσπονδία. Ναι, σωστά, αλλά εάν οι διοικητικές κεφαλές όλων των αγωνιστικών τμημάτων μας (ΠΑΕ, ΚΑΕ ερασιτέχνης) είχαν από πριν συντονιστεί κάποιες συναντήσεις θα είχαν διαφορετικό χρόνο διεξαγωγής γιατί όλες οι ομοσπονδίες είναι ελαστικές όταν πρόκειται για γεμάτα γήπεδα.

Η ΠΑΕ και η ΚΑΕ μια χαρά τα βρίσκουν με τις ώρες διεξαγωγής των εντός έδρας παιχνιδιών τους ώστε να μην συμπίπτουν χρονικά. Στο συντονιστικό αυτό πλαίσιο θα πρέπει να μπει και ο ερασιτέχνης με τα πολλαπλά του τμήματα, ώστε να μπορεί ο λαός του Π.Α.Ο.Κ. να είναι δίπλα σε κάθε προσπάθεια του συλλόγου και οι παίκτες να μην αισθάνονται ως δευτέρας διαλογής και κατά περίπτωση, μόνο, ήρωες. Κρίμα, πολύ κρίμα, για τους αθλητές, για την ιστορίας μας και για το κύρος του σωματείου να αγωνίζεται κάποιο κορυφαίο τμήμα του σε ντέρμπι, μεταξύ συγγενών και φίλων, ενώ σε άλλη περίπτωση ο κόσμος θα ήταν εκεί.

Πάμε στα δύο δημοφιλέστερα τμήματα. Κολλήσαμε πάλι βαριά, ανθυγιεινά ένσημα στο οπαδικό μας βιβλιάριο. Με την ψυχή στο στόμα ήρθαν, δόξα τω Θεώ, οι νίκες αλλά εάν συνεχιστούν αυτά τα φαινόμενα δεν θα την αποφύγουμε την ψυχανάλυση.

Ερώτημα: Δεν υπάρχουν 4-5 χιλιάδες ΠΑΟΚτσήδες για να αφιερώσουν 5 ώρες από το Σαββατιάτικο απόγευμά τους για να συμπαρασταθούν, ταυτόχρονα, σε μπάσκετ και ποδόσφαιρο μαζί; 2.500 - 3.000 κόσμος μόνο προτίμησε το παλατάκι, όπου οι συνθήκες παρακολούθησης αγώνα είναι ιδανικές, και πολλοί από αυτούς, μάλιστα, προερχόμενοι από εκατοντάδες χιλιόμετρα μακριά. Αναρωτιέμαι, θέλουμε την ομάδα αυτή στην Α1, μόνο και μόνο, για να μην μας δουλεύουν τα σκουλήκια; Όταν πρόπερσι πήγαμε να πέσουμε και γεμίσαμε το γήπεδο με τα ερπετά εννοούσαμε ότι μετά θα την εγκαταλείψουμε ενθυμούμενοι ότι υπάρχει μόνο στους αγώνες με τους συμπολίτες;

Στο ποδόσφαιρο το διαιτητικό μήνυμα ήταν σαφές: Η νίκη μέσα στο τηγάνι δεν θα περάσει έτσι. Θα κυλήσει αίμα στα υπόλοιπα παιχνίδια. Στα σίγουρα. Θα πρέπει η διοίκηση όσο μπορεί να πάρει τα μέτρα της αλλά και όλοι εμείς να μην ανταποκριθούμε στις προκλήσεις των κορακιών γιατί με κάθε τρόπο θα μας πολεμήσουν (πρόστιμα, τιμωρία έδρας, κόκκινες κάρτες).

Από κει και πέρα η Σαββατιάτική εμφάνισή μας στην Τούμπα ήταν αδικαιολόγητα χλωμή. Ο κόσμος έκανε το καθήκον του αλλά πρέπει και η ομάδα, που αγωνιστικά απέδειξε τις τεράστιες δυνατότητές της, να είναι σε διαρκή αγωνιστική εγρήγορση. Από δω και πέρα κάθε αντίπαλος, ακόμα και χωρίς φανερό αγωνιστικό κίνητρο, θα μας παίζει λυσσασμένα γιατί θα πρέπει να κερδίσει πόντους στην εκτίμηση των αφεντικών του κατεστημένου που μετά όλο και κανά ξεροκόμματο θα τους πετάξει όταν το χρειαστούν. Με αυτή τη λογική λειτουργούν τα πάντα στην Ελλάδα.

Τους μπήκαμε ήδη στο μάτι, να μην τους κάνουμε τη χάρη, ενωμένοι και χωρίς ακραίες συμπεριφορές θα τα καταφέρουμε. Είμαστε μόνοι εναντίον όλων.