Το μέλλον αυτό μας ανήκει...

Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί, στην αρχή του καλοκαιριού, ότι θα φτάναμε στο σημείο, έξι μήνες αργότερα, να κάνουμε όνειρα για παίκτες μεγάλους, για παίκτες πρωτοκλασάτους και να σκεφτόμαστε ακόμα και την επιστροφή (έστω και σαν δανεικού) του Vieirinha! Εκεί που το μέλλον προμηνύονταν ζοφερό και δυσοίωνο, η έλευση του Σαββίδη έβαλε τα πράγματα πάνω σε μία άλλη, εντελώς διαφορετική βάση.

Βέβαια, η είσοδος του Ιβάν στην ΠΑΕ έγινε σε μια στιγμή που η ομάδα είχε αποδυναμωθεί αρκετά και δεν ήταν δυνατή η άμεση μεταγραφική της ενίσχυση. Παρ' όλα αυτά, όσοι από τους παλιούς απέμειναν, τα παιδιά της ακαδημίας που κλήθηκαν να δώσουν λύσεις εκ των έσω, καθώς και οι Κace (που επέστρεψε μετά από το «αγροτικό» του στην Επανομή), Khumalo και Vivian τα έχουν καταφέρει περίφημα, ειδικά ο μικρός, ο οποίος είναι εκ των κορυφαίων του ΠΑΟΚ για φέτος.

Παρά τον πρόωρο αποκλεισμό από την Ευρώπη, η ομάδα συνήλθε άμεσα και κατάφερε να τερματίσει δεύτερη με 31 βαθμούς και να βλέπει την κορυφή από απόσταση οκτώ βαθμών. Επίδοση που πρέπει να ανατρέξουμε καμιά δεκαριά χρόνια πίσω για να βρούμε όμοιά της.

Είναι γεγονός ότι, δεν βλέπουμε φοβερό ποδόσφαιρο, δεν κρύβουμε την μπάλα από τον αντίπαλο, δεν είναι ο ΠΑΟΚ αυτός που όλοι θέλουμε και επιθυμούμε. Βλέπουμε, όμως, πάρα πολλά σημεία βελτίωσης της ομάδας και σε σχέση με τον καταστροφικό περσινό δεύτερο γύρο και σε σχέση με την έναρξη της φετινής χρονιάς. Η ομάδα μπαίνει στο γήπεδο με την απαραίτητη αυτοσυγκέντρωση και την ψυχολογία (πλην ελαχίστων εξαιρέσεων) ότι έχει την δυνατότητα να πάρει το επιθυμητό αποτέλεσμα.

Εδώ έχει αρχίσει να μπαίνει η σφραγίδα του προπονητή μας. Έχοντας κλείσει έξι μήνες στο τιμόνι της ομάδας μας, έχει δείξει ότι είναι δουλευταράς και μαχητής. Γίνεται σοβαρή δουλειά, πάντα βέβαια, με βάση το υλικό που έχει στη φαρέτρα του. Του αρέσει το παιχνίδι κατοχής, το παιχνίδι υπομονής, το επιθετικό ποδόσφαιρο και έχει καταφέρει να βγάλει προς τα έξω το γεγονός ότι η ομάδα δεν αγχώνεται σε κανένα σημείο του αγώνα. Σου δίνει την εντύπωση ότι το γκολ αργά ή γρήγορα, τελικά θα έρθει! Μεγάλο ρόλο παίζει και η τύχη εδώ, αλλά αυτό δεν είναι κάτι για το οποίο μπορούμε να τον κατηγορήσουμε, αφού στο ποδόσφαιρο ο παράγοντας αυτός υπεισέρχεται σε μεγάλο βαθμό.

Σίγουρα, τα κρούσματα απειθαρχίας και οι πολλές αποβολές, που έχουμε φέτος, είναι κάτι που πρέπει να προβληματίσει, σαφέστατα, τους αρμόδιους. Και ένας από αυτούς είναι ο Δώνης, ο οποίος οφείλει να καταστήσει σαφές σε όλους ότι, η εκτός από την αγωνιστική πειθαρχία απαιτείται και η προσωπική εγκράτεια, η ψυχραιμία και η νηφαλιότητα. Οι παίκτες είναι μέλη της οικογένειας του ΠΑΟΚ και οφείλουν να δίνουν βάση στην συμπεριφορά τους εντός (και εκτός) αγωνιστικού χώρου. Το οφείλουν στον ΠΑΟΚ, στον κόσμο του αλλά και στους συμπαίκτες τους που δεν είναι δυνατόν να αγωνίζονται με αριθμητικό μειονέκτημα στα μισά (!) παιχνίδια του πρωταθλήματος.

Όλοι μας κρύβουμε μέσα μας έναν προπονητή και έχουμε την προσωπική μας γνώμη. Δεν είναι κακό αυτό. Κακό είναι να ξεφεύγουμε και να θεωρούμε ότι γνωρίζουμε τα πράγματα καλύτερα από τον καθ' ύλην αρμόδιο. Το εάν καταλήγει να κατεβάσει την ομάδα με 4-4-2 ή 4-3-3 ή εάν αλλάζει το σύστημα κατά τη διάρκεια του αγώνα, είναι κάτι για το οποίο κανένας δεν μπορεί να με πείσει πως είναι αρμοδιότερος του ίδιου του προπονητή. Το ίδιο και για τα αρκετά προβλήματα που υπάρχουν στην αμυντική λειτουργία της ομάδας. Και εμείς τα βλέπουμε, αλλά και ο ίδιος τα βλέπει και σίγουρα προσπαθεί να τα διορθώσει. Αυτό που δεν είναι σωστό, είναι να μην περιοριζόμαστε σε μια απλή γκρίνια, η οποία στο κάτω-κάτω και λογική είναι και αναμενόμενη είναι (μιλάμε για τον βασιλιά των σπορ, το πιο λαϊκό άθλημα στον κόσμο), αλλά να μηδενίζουμε, να απαξιώνουμε μια προσπάθεια που και σοβαρή είναι και αποτελέσματα έχει φέρει μέχρι στιγμής. Όχι μόνο η Τούμπα έχει ξαναγίνει πραγματική έδρα φέτος αλλά και οι εκτός έδρας επιδόσεις της ομάδας (ένας τομέας που ανέκαθεν πάσχουμε) είναι αξιολογότατες.

Όπως θεωρώ αυτονόητη την στήριξη στην ομάδα, με όποιον τρόπο μπορεί ο καθένας (διαρκείας, απλά εισιτήρια, μπουτίκ, ΑΜΚ κτλ), έτσι θεωρώ αυτονόητη και τη στήριξη στον προπονητή, ο οποίος πρέπει να κριθεί αυστηρά με το πέρας της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου και όχι μεσούσης αυτής. Δεν είμαι αυτήκοος μάρτυρας κάποιων εικασιών που εξέφρασε γνωστός ραδιοφωνικός παραγωγός της πόλης που μίλησε για «ολλανδικό» προφίλ του μελλοντικού προπονητή του ΠΑΟΚ και δεν μπορώ να σχολιάσω σχετικά, αλλά το να εγείρουμε θέματα εκ του μη όντος είναι -το λιγότερο- μεμπτό και κατακριτέο. Και αυτός και όλοι πρέπει να καταλάβουν ότι ο κόουτς δίνει και αυτός τις δικές του «εξετάσεις» και εάν τις περάσει επιτυχώς, κανείς δεν νομιμοποιείται να θέτει εν αμφιβόλω την παραμονή του στην ομάδα και να δημιουργεί κλίμα.

Έχουμε την τύχη να έχουμε βρει επενδυτή, τη στιγμή που οι κιτρινοπράσινοι πύργοι καταρρέουν σαν σπιρτόκουτα! Και μάλιστα, ο Σαββίδης δείχνει ότι έχει μπει ζεστά στη διαδικασία επίλυσης όλων των τρεχόντων ζητημάτων της ομάδας. Με τις πληρωμές να γίνονται κανονικά στην ώρα τους, με την οργάνωση όλων των τμημάτων της ΠΑΕ να προχωράει γρήγορα και μεθοδικά, δείχνει ότι μάλλον αυτός είναι, τρόπον τινά, ο «Άγιος Βασίλης» που περιμέναμε εδώ και τόσα χρόνια. Θα πρέπει, βέβαια, το συντομότερο δυνατό να βρεθεί λύση και στο φλέγον ζήτημα των παγωμένων χρεών που κάποτε θα ξεπαγώσουν και δεν είναι δυνατόν να συνεχίσουν να κρέμονται σαν Δαμόκλειος σπάθη πάνω από το κεφάλι του ΠΑΟΚ!

Ας κάτσουμε, λοιπόν, με σύνεση και να δούμε με διαφορετικό πνεύμα τις στιγμές που ζει σήμερα η ομάδα. Να δούμε ότι η δεύτερη θέση της ομάδας δεν είναι μόνο αποτέλεσμα τύχης, αλλά αποτέλεσμα δουλειάς και ομαδικής προσπάθειας όλων. Να απολαύσουμε το γεγονός ότι μπορούμε να κάνουμε μεταγραφικά όνειρα, κάποια από τα οποία ή τώρα ή το καλοκαίρι θα πραγματοποιηθούν. Να απολαύσουμε την πρεμούρα και την αγωνία όλων των κάτω ότι ο ΠΑΟΚ γιγαντώνεται και σύντομα θα τους εκτοπίσει από τη θέση τους. Ας κάνουμε όλα αυτά και ας αφήσουμε τη φαγωμάρα και τη μιζέρια για τους άλλους.

Ναι στην κριτική και την εποικοδομητική γκρίνια, όχι όμως στην έγερση ανύπαρκτων θεμάτων. Και διοίκηση έχουμε και προπονητή έχουμε που απέδειξε σε όλους, με το πέρας του πρώτου γύρου, ότι αξίζει τη στήριξη και την υπομονή μας.

Δεδομένου ότι «συγκάτοικοι είμαστε όλοι στην τρέλα» και παραφράζοντας έναν στοίχο σε αυτό το -εκ των αγαπημένων μου- υπέροχο κομμάτι των Κατσιμιχαίων, θα ήθελα να τονίσω πως αισθάνομαι ότι «το μέλλον αυτό μας ανήκει»! Αν και πλάκα-πλάκα βλέπω κάποιον σύγχρονο «Αδόλφο να σηκώνει τη σβάστικα» και «δεν έχω λεφτά για το νοίκι», παρ' όλα αυτά είμαι πάρα πολύ αισιόδοξος! Εσείς;

ΥΓ. Εμείς θα τα ξαναπούμε από το νέο έτος. Ευχές, λοιπόν, σε όλους σας για καλές γιορτές και χρόνια πολλά με υγεία και ευτυχία. Και, φυσικά, με έναν τίτλο για την ομάδα που αγαπάμε... την ομάδα που μας πωρώνει και μας ενώνει, παρά τις όποιες διαφορές μας κάποιες φορές. «ΠΑΟΚάρα σ' αγαπώ και παντού σ' ακολουθώ, φέρε μας το κύπελλο στον Πύργο το Λευκό»... Ακονίστε τα λαρύγγια σας κι ετοιμαστείτε! Θα το φωνάξουμε πολλές φέτος, μέχρι και τον τελικό, εκεί όπου η ομάδα θα μας το κάνει το χατίρι! Αμήν!

Π.Α.Ο.Κ., Π.Α.Ο.Κ., Π.Α.Ο.Κ.άρα μου,
ζω ΜΟΝΟ για σένα ομαδάρα μου !