Αξιολύπητε σκύλε...

Κάποιο έντυπο σκυλί της πόλης, λίγες βδομάδες τώρα, έστρεψε το αλλήθωρο βλέμμα του προς το ασπρόμαυρο σπίτι μας, και γαβγίζει συνεχώς. Προσπαθεί να μας δείξει τα δόντια του, να μας φοβερίσει, αλλά όταν ανοίγει το στόμα αποκαλύπτεται μια αξιολύπητη σάπια και ξεδοντιασμένη μασέλα για γέλιο και οίκτο, παρά για τρόμο. Γαβγίζει το τετράποδο, επίμονα, με το βλέμμα του καρφωμένο προς τα εμάς αλλά φωνή δεν βγάζει και τον κοροϊδεύουν όλα τα ζωάκια της γειτονιάς. Κανείς δεν ασχολείται μαζί του, κανείς δεν του πετάει, έστω και ένα κοκκαλάκι.

Ξεδοντιάστηκε από την τακτική που χρόνια ακολουθεί για να επιβιώσει, ως έντυπο ζώο. Καλά να πάθει. Όταν είσαι σκύλος θα πρέπει να έχεις και κάποιες αρχές. Να είσαι πιστός, ειλικρινής και ξεκάθαρος στο περιβάλλον σου. Να μην στροβιλίζεις γύρω - γύρω. Ο τυχοδιωκτισμός στην τακτική οδηγεί στον όλεθρο και ειδικά στις σκυλοδουλειές που ανακατεύτηκε αυτός. Και οι σκύλοι έχουν ηθικές αξίες. Ακόμα και τα κοπρόσκυλα. Όταν δεν διαθέτεις τα στοιχειώδη αυτά χαρακτηριστικά της ράτσας σου νομοτελειακά τρως τον «πούλο» του περίγυρου και μαζεύεσαι στη στενή και άχαρη φωλιά σου.

Εχει λυσσάξει από την πείνα το ζωντανό αλλά δεν το βάζει κάτω. Αποφάσισε ότι, παρόλα αυτά, πρέπει να επιζήσει και να τα παίξει, όλα για όλα, αντί να το πάρει απόφαση να αλλάξει γειτονιά ή ακόμα και ράτσα. Οπλισε, λοιπόν, (με άσφαιρα) και άρχισε να μας πυροβολεί. Καθημερινά. Εκούσια ή και ακούσια έχει συμμαχήσει με τους πρωτευουσιάνους εχθρούς μας και έχει καταντήσει το μακρύ τους χέρι στην πόλη μας. Τους προσφέρει υπηρεσία, ή τουλάχιστον προσπαθεί να το κάνει, γιατί όταν σε απορρίπτει το περιβάλλον σου η μόνη διέξοδος είναι η εκδούλευση στο, αντίστοιχο, εχθρικό.

Από την ώρα που επέστρεψε ο Θόδωρας ...«σκύλιασε» για τα καλά. «Εδώ η καλή πραμάτεια» φωνάζει ο άμοιρος, «αξίζω, πάρτε με, είμαι πολύ καλός», αλλά το ακροατήριο δεν ακούει. Και όσο τον προσπερνάνε αδιάφορα οι υπόλοιποι τόσο δώστου να φωνάζει.

Το καλάθι του είναι αδειανό και εκείνος επιμένει να αυτοδιαφημίζεται ως ...εκλεκτός! Κάποιες φορές αντιγράφει, το λέει και ο ίδιος, όσα είναι γραμμένα στα δικά μας τα κατάστιχα και προσπαθεί να τα σερβίρει στους άλλους ...με ένα ευρω! Καλά, βρε αξιολύπητο, ποιος θα σε πληρώσει για τις ...αντιγραφές σου όταν αυτές διατίθενται και δωρεάν, όπως λες; Άλλες φορές, προσπαθεί να παίξει ρόλο στα εσωτερικά μας, δίνει και συμβουλές, ο κόπρος, αντί να πάει στον οδοντίατρο για επισκευή και ...πέταμα. Συχνά επιχειρεί να σπείρει ζιζάνια αλλά, στο τέλος, όλοι, από κοινού, του θερίζουν τον κώλο. Ρε το άμοιρο...

Σε ξέρουμε, σε πήραμε όλοι χαμπάρι. Τουλάχιστον, πληρώνουν καλά τα αφεντικά εκεί κάτω ή απλά προσφέρεις τον πισινό σου δωρεάν ξορκίζοντας το σύνδρομο της απόρριψης από την γειτονιά σου; Κακό πράγμα να μη σε θέλει ο περίγυρός σου. Μην το παίρνεις προσωπικά αγαπητό μας κτήνος, άλλωστε, ποιος αγιάζει στον τόπο του για να αγιάσεις και συ, ξεδοντιασμένο μου τετράποδο;

Συνέχισε, έτσι, ξεπεσμένε σκύλε, σε λίγο θα σε απαξιώσουν ακόμα και αυτοί στους οποίους προσπαθείς να πουλήσεις εκδούλευση, με ή και χωρίς αντάλλαγμα. Θα καταλάβουν, και εκείνοι, ότι δεν μετράς, και μετά, ίσως να το πάρεις, επιτέλους, απόφαση και να την κάνεις εκείνη την εγχείρηση αλλαγής ράτσας. Ισως σαν (πισωγλέντης) αρουραίος να κάνεις καλύτερη καριέρα.

Αξιολύπητε...