Ώρα εγχείρισης

Δεν υπάρχει τίποτα πιο άνανδρο από το να χτυπάς κάποιον όταν είναι κάτω. Δεν υπάρχει τίποτα πιο άκαιρο από το να λες «τα έλεγα». Στις δύσκολες ώρες για να πάρεις την απόφαση να μπεις στο χειρουργείο χρειάζεσαι θάρρος μιας που το πρόβλημα δε θα φύγει με γιατροσόφια, αδράνεια, παυσίπονα και εθελοτυφλία.

Καλαϊτζίδης: Κανείς νοήμων δεν μπορεί να σου καταλογίσει ευθύνες και αυτό δεν έχει να κάνει τόσο με τον πεντάλεπτο χρόνο συμμετοχής στην αρχή όσο με το χιλιογραμμένο «τόσο μπορείς, τόσο παίζεις». Εκτέθηκες από τον Palacio στην άμυνα δεχόμενος επτά πόντους και ξεχνώντας και πάλι ότι δύο πράγματα περιμένουμε από εσένα και το πρώτο είναι η αμυντική ενέργεια. Έχεις την τύχη σε αυτή τη φάση της ζωής σου να ξεκινάς ως αρχηγός του Π.Α.Ο.Κ. στη βασική πεντάδα στην πρώτη περίοδο. Επειδή η ομάδα ξεκινάει σχεδόν πάντα νωθρά γιατί κάποιοι είναι βραδυφλεγείς ή βαριούνται, εσύ οφείλεις να μπαίνεις σκυλιασμένος περνώντας μανταλάκια στα συκώτια του αντίπαλου γαρδ και να μεταδίδεις έτσι τη διάθεση για άμυνα και στους υπόλοιπους. Πρέπει να τους ενθαρρύνεις και να τους ξυπνάς για να κοπεί επιτέλους αυτή η νοοτροπία «έλα μωρέ που θα σκιστώ, πρώτη περίοδος είναι».

Αυτή η δουλειά είναι ευθύνη του αρχηγού και είναι πιο βασικό ζητούμενο από την υπογραφή του στο φύλλο αγώνα. Έχεις και τη φυσική κατάσταση, και τα γρήγορα πόδια και το άλμα για να παίξεις άμυνα. Το τελευταίο που χρειάζεται είναι η αυτοσυγκέντρωση. Το δεύτερο ζητούμενο είναι αντίστοιχο και αφορά την επίθεση όπου αρκετοί παραμένουν στατικοί και δεν βγαίνουν για αυτό τα συστήματα. Εσύ οφείλεις να τους ζητάς συνεχώς κίνηση και να δίνεις περιστροφή στη μπάλα για να γυρίζουν όλοι ως πρωτόνια που παραμένουν πάντα θετικά φορτισμένα γύρω από τον πυρήνα του Λάζου. Έτσι θα είσαι το θετικά φορτισμένο ηλεκτρόδιο που θα παρασύρει τους αρνητικούς και θα βοηθάς να περάσει ρεύμα σε μια επίθεση που φαίνεται από την αρχή κακός αγωγός ηλεκτρισμού. Αν αναρωτιέσαι πώς να τα κάνεις αυτά γιατί δεν ήσουν και καλός στη φυσική γύρνα και κοίτα δίπλα σου τον Γιαννάκη τον Δεμερτζή που έχει λιγότερα αθλητικά προσόντα από εσένα αλλά βγάζει περισσότερη ψυχή.

Monroe: Αυτό που απεχθάνεσαι περισσότερο από όλα όπως έχεις πει είναι το να απογοητεύεις τους ανθρώπους που έχουν πιστέψει σε σένα. Όπως τον ξάδερφο σου τον Ronnie Roman, ο οποίος είναι ο καλύτερος σου φίλος και παίζατε μαζί από παιδιά ώσπου έμεινε παράλυτος από αυτοκινητικό ατύχημα. Αυτό το παλικαράκι όμως, όπως ξέρεις πολύ καλά, κάθεται στην αναπηρική καρέκλα και στα πόδια του φοράει τα air Jordan και επειδή όπως έχεις δηλώσει παίζεις και για αυτόν θα απογοητευόταν πολύ αν έβλεπε την άμυνα που έπαιζες πάνω στον Collins. Και το πρόβλημα δεν είναι τα χαμένα σου lay up στην επίθεση ή ακόμα και το εξωφρενικό ποσοστό στις βολές όπου είχες 2 στις 10. Το πρόβλημα είναι ότι ενώ είπαμε στο report να του κλείσουμε το σουτ σηκώνοντας χέρι στο πρόσωπο εσύ του άφηνες 2-3 μέτρα απόσταση.

Το πρόβλημα επίσης δεν είναι ότι έχεις μυωπία πράγμα που έγινε φανερό από το πρώτο ματς που σε είδα από κοντά στο Μαρούσι από την κίνηση συστολής της κόρης που έκανες. Αυτό είναι γνωστό από την εποχή του κολεγίου στην Washington όπου διάλεξες να παραμείνεις για να είσαι κοντά και να βοηθάς τον ξάδερφο σου και τη χωρισμένη μητέρα σου ως σωστός μοναχογιός. Το πρόβλημα είναι ότι δε φοράς φακούς γιατί πιστεύεις ότι θα επηρεάσει το physical game σου και όσο περνάνε τα χρόνια και δεν κάνεις κάτι το πρόβλημα επιδεινώνεται αντί να σταθεροποιείται ενώ θα μπορούσε να λυθεί μια για πάντα και με επέμβαση που είναι υπόθεση ρουτίνας πια. Σε 33' είχες 10 πόντους από 3 στα 10 εντός παιδιάς (1 στα 4 δίποδα, 2 στα 6 τρίποδα και τη ντροπή των βολών) έξι κερδισμένα φάουλ, 8 ρημπάουντ χάρη στη θέληση και το timing, 3 ασσίστ, 2 κλεψίματα και 4 λάθη τα οποία προέκυπταν από το ότι αδυνατούσες να βρεις νηφαλιότητα σε άμυνα και επίθεση. Χαράμισες έτσι τη δεδομένη εξαιρετική σου ικανότητα στην ντρίμπλα για την οποία είχαν να λένε από τα φοιτητικά σου χρόνια στην πρωτεύουσα όπου έσκαγες τη μπάλα παντού και ακόμα και κάτω από τα τραπέζια στα φάστ-φουντάδικα. Η ομάδα χαλούσε τον έναν αιφνιδιασμό πίσω από τον άλλο καθώς έτρεχες στο βρόντο παρότι ξέρεις ότι το μεγαλύτερο μέρος αυτού του σπορ είναι εγκεφαλικό θέμα και αν οι ικανότητες δεν φιλτράρονται από το μυαλό αχρηστεύονται. Τα καλά λόγια των δημοσιογράφων για τις alley hoop και οι κολακείες έρχονται και παρέρχονται όπως όλα τα πράγματα σε αυτή τη ζωή. Το μοναδικό που μένει είναι ο σεβασμός. Από αυτόν που κερδίζεις στα ανοιχτά γήπεδα με τη θέληση σου και τη διαύγεια πνεύματος. Και ξέρεις πώς να το κάνεις και για ποιους. Περιμένω.

Gregory: Αφήνω στην άκρη εξ'αρχής το μόνιμο ελαφρυντικό σου ότι δεν υπάρχει play-maker. Και το αφήνω στην άκρη όπως και εσύ μένεις στην άκρη της αρχικής θέσης σου στο 3 όντας στατικός για μεγάλα διαστήματα χωρίς διάθεση να κινηθείς για να ποστάρεις. Ακόμα περισσότερο αφήνεις στην άκρη τη βασική αιτία χάρη στην οποία λειτουργεί το show time που τόσο αγαπάς. Την άμυνα. Σε περίπτωση που το έχεις ξεχάσει ή δεν το έχεις διαβάσει σε πληροφορώ ότι ο Magic (o Johnson όχι ο δικός μας) λέει πάντοτε ότι το show time γινόταν εφικτό εξαιτίας της άμυνας που έπαιζε ο Rambis και ο Kareem. Αυτοί έκαναν τη βρώμικη δουλειά για να βγει η πρώτη πάσα στο μάγο και να μπορέσει έτσι η ομάδα να τρέξει στο ανοιχτό γήπεδο και να ολοκληρώσει με τόμαχωκ καρφώματα του αγαπημένου σου James Worthy ο οποίος παρεμπιπτόντως (αυτό δε θα το ξέρεις) συζητούσε σοβαρότατα στη δύση του με τον τότε πρόεδρο Βεζυρτζή να κλείσει την καριέρα του στην ομάδα που παίζεις τώρα.
Τον δε Αλέξη Κυρίτση τον γνωρίζεις πολύ καλά από πέρσι και είναι αδιανόητο να ξεχνάς να του κόψεις το πρώτο βήμα στο drive. Το ερώτημα λοιπόν για το που βρισκόσουν όταν δέχτηκες 13 συνεχόμενους πόντους από αυτόν στη δεύτερη περίοδο είναι ρητορικό. Πρέπει να στραβώνουν πολύ τα πράγματα ή να φτάνουμε πέντε λεπτά πριν το τέλος για να μπεις στο on από όπου ξαναβγαίνεις στο τελευταίο λεπτό όταν δεν έχεις καθαρή σκέψη στα ποσταρίσματα και στα δάβλ τήμ. Έτσι όταν ξέφυγαν στην τρίτη περίοδο επιστρέψαμε από το -7 με τρία συνεχόμενα δικά σου καλάθια τα δύο εκ των οποίων μετά από επιθετικά ρημπάουντ. Επίσης με δικό σου καλάθι μετά από πάσα του Ταπούτου πήραμε κεφάλι μετά από ώρα τρία λεπτά πριν το τέλος και ξανά ενάμισι λεπτό πριν τη λήξη.

Το ότι φτάνουμε όμως εκεί να κάνουμε διεκδικούμενα σχεδόν όλα τα παιγνίδια οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στο ότι δεν δίνεις το 100% σε όλα τα λεπτά που αγωνίζεσαι. Και από εκεί και ύστερα την ώρα που η ομάδα χρειάζεται κάποιον να την πάρει από το χέρι και στις δύο άκρες του παρκέ εσύ αρνείσαι να φορέσεις το μανδύα του ηγέτη γιατί δεν μπορείς να σκεφτείς απλά αξιοποιώντας τα προσόντα σου. Είχες 17 πόντους από μία στις 3 βολές και 8 στα 14 δίποδα, ενώ πήρες 4 επιθετικά ρημπάουντ και ούτε ένα αμυντικό σε ακόμα ένα δείγμα ότι σε ενδιαφέρει το μέρος του παρκέ που κόβει τα εισιτήρια και όχι εκείνο που κερδίζει τους αγώνες. Κέρδισες 5 φάουλ και υπέπεσες σε 3 λάθη και εφόσον δεν μπορείς να καταλάβεις πως ο αγώνας διαρκεί τέσσερα δεκάλεπτα είναι καλύτερα να ζητάς αλλαγή παρά να παίζεις αγωνιζόμενος σε sleeping mode. Εάν δεν υπάρχει διάθεση και προσήλωση για συνεχόμενη προσφορά από τη μεριά σου και αυτοσεβασμός της αξίας σου στα συνηθισμένα 37' που βρίσκεσαι στο παρκέ δεν πρόκειται να καταφέρουμε το βασικό μας στόχο που για φέτος ήταν πάνω από όλα να ξαναγίνουμε αληθινή ΟΜΑΔΑ που θα σέβεται τον εαυτό της σε όλα τα επίπεδα.

Drobnjak: Πέρσι τέτοια εποχή κάναμε μια δύσκολη συζήτηση με έναν θρύλο του σερβικού μπάσκετ, τον Dejan Tomasevic. O εν λόγω τεράστιος αθλητής είχε και αυτός μέχρι το συγκεκριμένο χρονικό σημείο μειωμένη απόδοση η οποία ήταν δυσανάλογη των αμοιβών του. Προς τιμήν του σε μια ιδιαίτερα δύσκολη οικονομικά περίοδο για την ομάδα πρότεινε να συνεχίσει με τα μισά χρήματα και στο τελευταίο τρίμηνο υπερέβαλλε εαυτόν διαφυλάττοντας έτσι κάτι που εσύ αδιαφορείς να υπερασπίσεις: την υστεροφημία. Το να είναι κάποιος μεγάλος αθλητής σημαίνει πρώτα από όλα ότι είναι και μεγάλος άνθρωπος και τέτοιο σε καθιστούν μόνο η ανάληψη των ευθυνών σου και το φιλότιμο.

Ο Dejan δεν δέχτηκε να αντικατασταθεί από κάποιο άγουρο, αλτικό παλικαράκι από την Αδριατική Λίγκα για να εξοικονομηθούν χρήματα από το εξαψήφιο συμβόλαιο του. Εσύ; Στα 12' που αγωνίστηκες σκοράροντας 2 πόντους από ισάριθμες βολές και μαζεύοντας 2 ρημπάουντ δεν επέδειξες τη στοιχειώδη διάθεση συνεργασίας είτε πασχίζοντας στην άμυνα είτε κόβοντας έξυπνα μέσα στη ρακέτα στην επίθεση. Δεν πείθεις ότι έχεις όρεξη για ανάκαμψη καθώς δεν παρουσιάζεις έστω κάποια λίγα λεπτά ποιότητας όταν σου προσφέρεται η ευκαιρία να αγωνιστείς. Ελπίζω στις επικείμενες συζητήσεις να φανείς περισσότερο γενναίος, γενναιόδωρος και ειλικρινής και να μην ξεχάσεις ότι πολύ συχνά όταν η γεύση που μένει στο τέλος είναι πικρή τότε τα υπόλοιπα σκεπάζονται καθώς και το ότι ένα από τα πράγματα που πρέπει να μας χαρίζει η εμπειρία είναι το να γνωρίζουμε το πότε και το πώς αποχωρούμε.

Παπαδόπουλος: Στην επίθεση για ακόμη μια φορά τους έπαιζες μόνους σου. Τα ρημπάουντ τα κατέβαζες και πάλι ωσάν φιστίκια αλλά όντως δεν είναι δουλειά σου να τρέχεις να μαρκάρεις στο τέλος δύο φορές στο τρίποντο τον Raisevic. Το ότι έχουν συγκεντρωθεί στην ομάδα τέσσερις αργοί και μη αλτικοί ψηλοί δεν είναι δικό σου θέμα. Το ότι δεν μπορείς όμως να βρεις έναν power forward που να σε συμπληρώνει σε αφορά γιατί επηρεάζει την εικόνα σου. Από την αρχή του αγώνα ήσουν η σταθερή αξιόπιστη επιθετική απειλή που γνωρίζουμε η οποία όμως δυστυχώς αντί να βοηθάει και την περιφέρεια να βγάλει ελεύθερα σουτ την απορυθμίζει. Το ότι έχουν περάσει τρεις μήνες και ακόμα δεν έχεις ενταχθεί αρμονικά στον τρόπο παιγνιδιού της ομάδας είναι θέμα που καλούνται μεν να λύσουν άλλοι, αλλά πρέπει να γίνεις και εσύ μέρος της λύσης και όχι του προβλήματος αξιοποιώντας τη μπασκετική σου γνώση, την ευστροφία σου αλλά και την αντίληψη σου στην άμυνα και τα pick and roll. Έχεις προοδεύσει φανερά στον τομέα της φυσικής κατάστασης πράγμα που γίνεται φανερό από το ότι βγάζεις πια 36 λεπτά χωρίς εμφανή κόπωση αλλά απαιτείται κατάλληλη κατανομή δυνάμεων και διαχείριση του χρόνου σου ώστε να είσαι φρέσκος στο πάντοτε κρίσιμα τελευταίο δίλεπτο όπου και πάλι δεχτήκαμε ένα 4-14.

Σκόραρες 17 πόντους με τα κλασσικά σου hook και τα roll over στο κορμί του Ceranic με 6 στα 9 δίποδα και 5 στις 7 βολές ενώ μάζεψες 11 απορρίμματα (6 επιθετικά) κέρδισες 6 φάουλ, μοίρασες 2 ασσίστ, έβγαλες σωστά το αριστερό χέρι στην άμυνα κάνοντας 2 κλεψίματα σε πάσες στη ρακέτα, βούλωσες μία φορά τη μπανιέρα και έκανες 2 λάθη ολοκληρώνοντας ως καλύτερος όλων μας με το 0.687. Είσαι το πιο υγιές κομμάτι αυτού του οργανισμού μαζί με τον Ταπούτο και θέλουμε να κλείσεις την καριέρα σου εδώ και να χτιστεί η ομάδα γύρω σου και αν το θέλεις και εσύ έχει έρθει η ώρα να αναλάβεις το ρόλο του φύσει και θέσει ηγέτη όπως κάνεις τόσα χρόνια εκπροσωπώντας τους συναθλητές σου. Αυτό σημαίνει ότι η παρουσία σου οφείλει να είναι αρχηγική και να εμπνέει τους υπολοίπους ειδικά στα τελευταία λεπτά όπου εμφανίζουμε έλλειμμα προσωπικοτήτων. Τα κλειδιά του σπιτιού είναι στα χέρια σου.

Ταπούτος: Για ακόμη μια φορά ήσουν θετικός αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι είσαι εξαιρετικό συμπληρωματικό εργαλείο ως ιδανικός έκτος παίκτης και όχι πρώτο βιολί. Προβλημάτισε ιδιαίτερα ο πολύ μικρός σου χρόνος συμμετοχής (μόλις 12 λεπτά) ειδικά στα διαστήματα όπου ο Kenny είναι αραχτός στην αιώρα μέσα στο παρκέ. Είσαι ο μόνος που έχει τη δυνατότητα να μαρκάρει ψηλό παίκτη στην περιφέρεια και δυστυχώς αυτό δεν το έχουμε δει μέχρι στιγμής όσο μπορείς να το προσφέρεις και μας έλειψε στα σουτ του Raisevic στο τέλος. Από τη στιγμή που δεν υπάρχει άλλο 4αρι που να κολλάει με τον Λάζο (T-Rex και Τεό δεν έχουν την ταχύτητα ή τα αθλητικά και αλτικά προσόντα για να τον συμπληρώσουν) πρέπει να μετακινηθείς εκεί και να υπερβάλλεις εαυτόν στην άμυνα για να σταματήσουν επιτέλους τα πάρτι των power forward στη ρακέτα μας.

Μπήκες στη δεύτερη περίοδο και ξεκίνησες αμέσως με ένα γκολ-φάουλ και ένα καλάθι καθώς είχες σαφές πλεονέκτημα έναντι κάποιου από τους πολλούς τραγουδιστές της οικογένειας Αγγελόπουλου και ενός αγνώστου ποδός Χαφ στο στυλ του αλησμόνητου Baiano. Η ομάδα δεν εκτελεί με jump shoot από τα 4-5 μέτρα γιατί δεν σε εκμεταλλεύεται και αυτό έχει γίνει αφόρητο να γράφω ότι οφείλεται σε απουσία άσσου και screen από την περιφέρεια. Ξαναμπήκες στην τελευταία περίοδο για να αγωνιστείς ως 4αρι όπου είναι η δεύτερη θέση που πονάμε μετά τον άσσο και χρειαζόμαστε ενίσχυση προσφέροντας σε εκείνο το σημείο ένα καλάθι και μία ασσίστ τα οποία χάρισαν δις το προβάδισμα αλλά γνωρίζεις καλά ότι τη νίκη στο τέλος τη δίνει η άμυνα και εκεί δεν μπόρεσες να προσφέρεις τα δέοντα στο τελευταίο δίλεπτο. Είναι ιδιαίτερα οδυνηρό να φαίνεται ότι σε μια καλά οργανωμένη ομάδα θα ήσουν υπερπολύτιμος και ακόμα οδυνηρότερο να πηγαίνει στράφι η εξαιρετική σου χρονιά για λόγους ανεξάρτητους της θέλησης και της απόδοσης σου. Στα λίγα λεπτά συμμετοχής σου είχες 7 πόντους από 3 στα 6 δίποδα, μία στη μία βολή και ένα άστοχο τρίποδο ενώ κέρδισες 3 φάουλ και 2 ρημπάουντ καταλήγοντας στο αξιοπρεπέστατο 0.466 με το οποίο συνέχισες την παρουσία σου στο top-20 του πρωταθλήματος.

Gecheyski: Είναι πραγματικά λυπηρό να εκτίθεσαι αμυντικά επειδή δεν κολλάς με το Λάζο και χρεώνεσαι στην άμυνα τα αθλητικά τεσσάρια τα οποία δεν προλαβαίνεις και να ακολουθήσεις από έξω. Αμυντικά μπορείς να προσφέρεις απέναντι σε βαριά κορμιά για ένα δεκάλεπτο ξεκουράζοντας το Λάζο και για όσα λεπτά θα γυρίζουμε σε ζώνη όπου θα καλείσαι να μαρκάρεις χώρο. Δυστυχώς όλες οι ομάδες έχουν αλτικά και αθλητικά τεσσάρια και δεν είναι δυνατόν να κάνουμε συνεχώς αλλαγές βόλευ από άμυνα σε επίθεση. Στην επίθεση πρέπει να στήνεις συνεχώς τα pick and roll με τα screen (να δω να βγάλουμε διπλό screen μια φορά και τι στον κόσμο) και να μη ντρέπεσαι να ζητάς περισσότερο μπάλα ακροβολισμένος για τρίποδο και αν δεν στη δίνουν κακό του κεφαλιού τους (μας). Ξεκίνησες κλασσικά με καλάθι στην πρώτη περίοδο όπου ξεκινάς βασικός αλλά το πληρώνουμε επειδή δεν ταιριάζεις με το Λάζο, αλλά ήταν φανερά τα προβλήματα και στην αρχή και στην τρίτη περίοδο απέναντι στον πρώην ασπόνδυλο.

Σημείωσες το τελευταίο καλάθι μας στην τρίτη περίοδο κλέβοντας και σκοράροντας από το πλάι πριν δεχτούμε και πάλι ηλεκτροσόκ με τη λήξη από τον De Juan σε μια φάση όπου ο έγχρωμος γόης είχε κάνει επιθετικό φάουλ στον Monroe που δεν σφυρίχτηκε καθώς είναι λυπηρό αλλά δυστυχώς η διοίκηση δεν έχει καταφέρει να κερδίσει το σεβασμό που αρμόζει στην ομάδα από τα κοράκια. Στην τέταρτη περίοδο μπήκες στο τελευταίο λεπτό για να έχουμε επιπλέον επιθετικές λύσεις και πέτυχες απλά με follow το τελευταίο μας καλάθι 3''' πριν τη λήξη ολοκληρώνοντας με 6 πόντους από 3 στα 5 δίποδα, ενώ μάζεψες 4 ρημπάουντ (3 επιθετικά) και έκανες ένα κλέψιμο καταλήγοντας στο πτωχό πλην τίμιο 0.335. Η φιλοτιμία σου είναι ασφαλιστική δικλείδα για τη θέση σου και δεν ευθύνεσαι εσύ για το ότι οι επιλογές που προέκυψαν στο ρόστερ αναδεικνύουν τις αδυναμίες σου.

Milisavljevic: Αγωνίστηκες ως shooting guard γιατί πονάμε και στο μακρινό σουτ αλλά ακόμα περισσότερο στον άσσο όταν αγωνίζεσαι εκεί. Αυτή τη φορά σου μπήκαν τα σουτ και τα γιουρούσια αλλά τα περισσότερα ήταν χωρίς λογική και αυτό δεν μπορεί να αποκαλείται μπάσκετ. Μπήκες προς το τέλος της πρώτης περιόδου και πρόλαβες να πετύχεις καλάθι και να εκμεταλλευτείς την αδυναμία του Palacio στην άμυνα ο οποίος ήταν τεράστιος παίκτης και παραμένει σπουδαία αξία στην επίθεση αλλά στην άμυνα η υπέρβαρη φυσική του κατάσταση τον καθιστά προβληματικό. Στη δεύτερη περίοδο το παραξήλωσες ως συνήθως παίρνοντας τρία σουτ στα πρώτα πέντε δευτερόλεπτα της επίθεσης χωρίς λογική ή ισορροπία της ομάδας. Σκόραρες ένα μπάσιμο παίρνοντας τα βήματα του Μίλτου αλλά δε συμμετείχες στην περιστροφή στην επίθεση με αποτέλεσμα η ομάδα να εμφανίζεται ανερμάτιστη και να μη μπορεί να βγάλει δουλεμένες φάσεις στην επίθεση.

Στην τρίτη περίοδο σκόραρες μία βολή και ακόμη ένα ορειβατικό μπάσιμο πετώντας τη μπάλα αποφεύγοντας ευτυχώς τα τραβηγμένα σουτ ενώ στο τελευταίο δεκάλεπτο τα αποπειράθηκες και έσταξες δύο τρίποδα υπό εξαιρετικά δυσμενείς προϋποθέσεις χάρη στα οποία έδωσες προβάδισμα στην ομάδα με 73-68 δυόμισι λεπτά πριν το τέλος. Σε εκείνο το σημείο φάνηκε ότι θα κλέψουμε με αυτό τον τρόπο μια νίκη που δε μας άξιζε η οποία θα έκρυβε και άλλο τα αγωνιστικά προβλήματα κάτω από το χαλί, αλλά ήρθαν τα δύο εξίσου δύσκολα τρίποδα του Raisevic για να αποκαταστήσουν τη δικαιοσύνη για μια ομάδα που δεν αξίζει να βρίσκεται στην προτελευταία θέση. Σε 30' ενισχυμένης συμμετοχής λόγω και της απουσίας του Καυκή σκόραρες 15 πόντους από μία στις δύο βολές, 4 στα 6 δίποδα και δύο στα πέντε τρίποδα ενώ κέρδισες 3 φάουλ, έδωσες 2 ασσίστ (τη μία από επαναφορά), και έκανες ένα λάθος καταλήγοντας στο υποφερτό 0.368. Είναι δεδομένο ότι δεν κολλάς στην ίδια πεντάδα με τον Monroe λόγω της παρόμοιας παρορμητικότητας σας και το μόνο που απομένει να δοκιμαστεί είναι να μοιράζεστε τη θέση του shooting guard έχοντας δίπλα σας έστω και τόσο καθυστερημένα έναν αληθινό point guard.

Δεμερτζής: Για άλλη μια φορά τίμησες την εμπιστοσύνη που σου δόθηκε μπαίνοντας στη δεύτερη περίοδο όπου έσταξες και ωραίο τρίποδο στην περιστροφή. Τα πήγες καλά στην άμυνα απέναντι στον Palacio κρατώντας τον άποντο όσο αγωνίστηκες και άξιζες να αντικαταστήσεις νωρίτερα τον Monroe για να προσφέρεις και στην άμυνα απέναντι στον Collins αλλά και στην περιστροφή στην επίθεση την οποία συνήθως παρέχεις στην ομάδα. Σε 11' συμμετοχής εκτός από το τρίποδο μάζεψες και τρία ρημπάουντ και έδωσες μία ασσίστ καταλήγοντας στο αξιοπρεπέστατο 0.511 που δικαιολογεί γιατί είσαι ο παλιότερος παίκτης της ομάδας και αξίζεις να παραμείνεις και άλλα χρόνια.

Helliwell: Σε ευχαριστούμε για τα όσα πρόσφερες και καλή τύχη σε όποιο επάγγελμα διαλέξεις να ακολουθήσεις στη ζωή σου. Είναι ντροπή να εισπράξεις και άλλα χρήματα τα οποία δικαιούται και περιμένει 2 χρόνια τώρα ο Κούβελας ο οποίος πρόσφερε πολλαπλάσια σε αντίστοιχο ρόλο, τίμησε τη φανέλα και περιμένει τόσο καιρό επιδεικνύοντας κατανόηση την οποία δεν μπορούμε να δείξουμε μαζί σου. Πέρασες στους διακριθέντες με το μοναδικό τρόπο που μπορείς να το καταφέρεις: Δεν αγωνίστηκες καθόλου σε μια ευσπλαχνική απόφαση του Σούλη απέναντι στους οφθαλμούς μας.

Ο Καυκής δεν έπαιξε για ακόμη μια φορά λόγω τραυματισμού και σε αντίθεση με τον Τσιάρα δεν επιδεικνύει τη στοιχειώδη ευθιξία ώστε να μας απαλλάξει από το βραχνά του διετούς συμβολαίου πάνω στο οποίο κάθεται και μας φόρεσε ο δροσερός κύριος με τα ρόλεξ. Ο Μιχαλιός ο Γιαννακίδης επίσης δεν αγωνίστηκε καθόλου και προσωπικά θεωρώ ότι χάνεται για ακόμη μια φορά η δυνατότητα αξιοποίησης ενός νεαρού παιδιού σε μια σεζόν που θα έπρεπε να επικεντρωθεί ιδιαίτερα σε αυτό τον τομέα.

Μαρκόπουλος: Όλοι μαζί κερδίζουμε και όλοι μαζί χάνουμε για αυτό και σου αναλογεί μεγάλο μερίδιο ευθύνης και για την ήττα της ομάδας και για την εικόνα που παρουσιάζει. Και αυτά στα λέω εξαιτίας του απεριόριστου σεβασμού που σου τρέφω ο οποίος στοιχειοθετείται από την ειλικρίνεια που είναι κατά τη γνώμη μου η καλύτερη αντιμετώπιση μιας αρρώστιας. Η αμυντική εικόνα της ομάδας ήταν απελπιστική στην περιφέρεια και απορώ και εξίσταμαι για το πώς και δεν αντέδρασες νωρίτερα αντικαθιστώντας τον τρικυμιώδη Monroe για να διορθώσεις το ότι δεν έβγαινε το μαρκάρισμα του Collins. Στη δε επίθεση ήταν φανερό ότι στις περισσότερες περιπτώσεις πηγαίναμε βάσει ενστίκτου και όχι δουλεμένων συστημάτων και περιφερειακής κίνησης που θα αξιοποιούσαν το πλεονέκτημα Λάζου και Gregory.

Δεν μπορώ να μη ρωτήσω τι ακριβώς είχες στο μυαλό σου στα 36'' πριν το τέλος με το σκορ στο 75-78 όταν ούτε γρήγορη επίθεση κάναμε για να πάμε για δύο έναντι μίας ενώ δεν πήρε και ο Kenny εντολή εάν ντουμπλαριστεί να βγάλει τη μπάλα στον Milisavljevic ο οποίος περίμενε αμαρκάριστος στο τρίποδο και σχετικά ζεστός. Δε μπορώ να μη ρωτήσω πως είναι δυνατόν να βγαίνει ο Λάζος στο τρίποδο να μαρκάρει τον Raisevic ή πως είναι δυνατόν να μην αντιδράς όταν δεν έβγαιναν επίσης φανερά τα μαρκαρίσματα σε Palacio στην αρχή και Κυρίτση αργότερα. Τέλος, δεν μπορώ να μη ρωτήσω πως είναι δυνατόν να μην καταφέρεις να τους ξυπνήσεις και να τους εμπνεύσεις για να παίξουν έστω για μια περίοδο άμυνα ή πως είναι δυνατόν να μην μπορείς να τους χαλιναγωγήσεις να βγάλουμε απλούς αιφνιδιασμούς (είχαμε 4 στους 13) από τη στιγμή που παίρναμε τα ρημπάουντ (35 έναντι 32 τελικά).

Όλα αυτά είναι υποσύνολα των δύο μεγαλύτερων προβλημάτων που προκύπτουν από το ότι έχουμε στήσει μια ομάδα που έχει φτάσει ως εδώ χωρίς play-maker και χωρίς αλτικό και αθλητικό ψηλό. Έτσι όπως έχουν τα πράγματα ούτε οικονομική εξυγίανση κάνουμε, ούτε αγωνιστικούς στόχους δικαιούμαστε να έχουμε. Ο κανονισμός δίκαια δεν επιτρέπει να διώξουμε ξένους παίκτες χωρίς να τους αντικαταστήσουμε για να μην αλλοιώνεται και ξευτελίζεται η εικόνα του πρωταθλήματος στις τελευταίες αγωνιστικές. Η ομάδα είναι βαριά άρρωστη και απαιτούνται γενναίες αποφάσεις για να μπει στο χειρουργείο και να κινηθεί προς είτε τη μία είτε την άλλη υγιή κατεύθυνση.

Τα συμβόλαια αλλά και η εικόνα των Drobnjak, Helliwell και Καυκή οι οποίοι ακριβοπληρώνονται για να ζεσταίνουν τον πάγκο σχηματίζουν κακοήθη όγκο για την αγωνιστική ταυτότητα της ομάδας αλλά και για το ταμείο της. Θα χαρώ ιδιαίτερα να δω το Μιχάλη το Γιαννακίδη να παίρνει τον όποιο χρόνο του Καυκή του οποίου το εξαψήφιο συμβόλαιο αποτελεί ντροπή ειδικά σε τέτοιες εποχές. Όσο για τον T-Rex και τον κάγκουρα με χαρά θα προτιμούσε ο οποιοσδήποτε να βλέπει στις θέσεις τους ένα από τα αμέτρητα αμερικανάκια point με νηφάλια οργάνωση, άμυνα και στοιχειώδες σουτ και ένα αλτικό πιτσιρίκι από την Αδριατική Λίγκα που θα βγάζει αμυντική ενέργεια στο παρκέ πλάι στο Λάζο. Ακόμα και μετριότατοι νεαροί παίκτες με πενιχρή αμοιβή θα σεβόντουσαν περισσότερο τον εαυτό τους, το σύλλογο και τον κόσμο. Έτσι και χρήματα θα εξοικονομούσαμε και τις βασικές δομές μιας ομάδας θα καλύπταμε. Αυτή η ομάδα όπως γνωρίζεις πολύ καλά έγινε μεγάλη γιατί έβρισκε δύναμη της ήττας τα σπασμένα να φτιάχνει τα φτερά. Για να πορευτεί στην καινούργια δεκαετία θα χρειαστεί γενναίες αποφάσεις στις οποίες οφείλεις και θέλουμε να λάβεις μέρος.

Λαός: Δυστυχώς έχω χιλιογράψει ότι η ατάκα του συχωρεμένου συνταγματάρχη Gomelsky «οι Έλληνες δεν αγαπούν τα ομαδικά αθλήματα, αλλά τις επιτυχίες στα ομαδικά αθλήματα» ταιριάζει γάντι στο μπασκετικό μας λαό. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει όσες «γιγαντοοθόνες» κι αν στηθούν για να μαζευτούν ποδοσφαιρόφιλα αδέρφια. Τα 1000 άτομα που βρέθηκαν στο γήπεδο και οι ακόμα λιγότεροι που την ενίσχυαν ως το τέλος και το «εμείς μαζί για μια ζωή» αποτελούν μια οδυνηρή πραγματικότητα. Όσοι αγαπούν αληθινά το τμήμα έχουν περάσει πολύ δυσκολότερα και το μόνο που ζητούν είναι σεβασμός και ούτε καν αποτελέσματα. Κάποιοι εναποθέτουν τις ελπίδες τους μόνο στην άφιξη του λευκού ιππότη Peja. Σε αυτούς είμαι υποχρεωμένος να υπενθυμίσω τα λόγια του Ezra Pound που είχε γράψει ότι «Σκλάβος είναι αυτός που περιμένει κάποιον ή κάτι να τον ελευθερώσει».