Να τα δούμε λογικά ...

Παρακολουθώντας όλες αυτές τις μέρες το θέμα Γκαρσία, δεν μπορείς παρά να γεμίσεις απογοήτευση και αγανάκτηση. Ο Πάμπλο τελειώνει από τον ΠΑΟΚ μέσα σε μιά μικρή αίθουσα ξενοδοχείου με μια 10λεπτη δήλωση και 100 οπαδούς, αντί την γεμάτη Τούμπα και τον αποχαιρετισμό από σύσσωμο τον ΠΑΟΚσήδικο λαό. Πραγματικά θλιβερό.

Η οργή γιά τον προπονητή και τους προϊσταμένους του τεράστια. Η απάντησή τους; Προέχει το καλό της ομάδας και η ηρεμία. Μα για αυτό η οργή είναι τεράστια! Διότι θεωρούμε ότι το καλό της ομάδας πήγε σε δεύτερη μοίρα προκειμένου να ικανοποιηθούν οι επιθυμίες του προπονητή.

Ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.

Ο Γκαρσία τραυματίζεται. Επανέρχεται σε ματς στο οποίο ξανατραυματίζεται. Άρα μπήκε σε λάθος στιγμή. Ξαναρχίζει θεραπεία και χρειάζεται 5 παιχνίδια γιά να ξαναβρεί την αγωνιστική φόρμα. 5 παιχνίδια με Λειβαδιά, Κέρκυρα , Πλατανιά, και λοιπά λιμά γιά να παίξει τα ματς φωτιά με ΠΑΟ, γαύρο, Αστέρα ημιτελικούς, τελικό, πλέι οφ.

Έχουμε κάποιον καλύτερο να παίξει σ αυτά τα ματς; Χρειαζόμαστε ή όχι όλο το ρόστερ προκειμένου να ανταπεξέλθουμε με επιτυχία; Θα βοηθούσε ή όχι ο Γκαρσία να φτάσει η ομάδα τους στόχους της; Λείπει ή δε λείπει απελπιστικά ο Γκαρσία από τη μεσαία γραμμή και την οργάνωση του παιχνιδιού; Έχουμε χάσει βαθμούς; Μας έχει καταδικάσει ή όχι ο προπονητής σε τόνους κολλύρια με το σχήμα που κατέβαζε όλον αυτόν τον καιρό; Δίνοντας απάντηση σ αυτές τις ερωτήσεις προκύπτει ότι ο προπονητής έβαλε σε δεύτερη μοίρα την ομάδα. Έβαλε προσωπικά θέματα πάνω από το καλό της ομάδας.

Πάμε λίγο στη διοίκηση. Όταν ο ανήλικος γιός του προπονητή γιά τον οποίο ανήλικο φέρει ακέραια την ευθύνη και εθιμικά αλλά και νομικά ο κηδεμόνας του, χλευάζει έναν παίκτη της ομάδας του μπαμπά του ο οποίος μπαμπάς κάνει την κουφή, τί πρέπει να κάνει η διοίκηση; Δεν πρέπει τουλάχιστον η δρυμεία επίπληξη έως και η αποπομπή; Τι είναι η ομάδα που προπονεί; Το πεδίο χαβαλέ του γιου του; Άρα και η διοίκηση ακουσίως ή εκουσίως ολιγώρησε. Άρα βλάπτει την ομάδα. Άρα θα τα ακούσει κι αυτή.

Πάμε λίγο και στον Γκαρσία. Ο Γκαρσία είχε στο μυαλό του τα σοβαρά παιχνίδια κι όταν είδε ότι πια δεν τα προλάβαινε, έφυγε. Δεν είχε λόγο ύπαρξης στην ομάδα. Είναι μάχιμος και όχι διακοσμητικός. Είναι 35-36 και έχει χάσει ένα 10- 15% από την φρεσκάδα του. Όμως το αναπληρώνει με την τεράστια πείρα του και το μυαλό του. Σε αυτήν την ηλικία οι αθλητές παρουσιάζουν το υψηλότερο επίπεδο σε ψυχολογικές παραμέτρους οι οποίες ισοφαρίζουν μιά μικρή πτώση στην ελαστικότητα των μυών. Επίσης, λόγω ηλικίας, ξεφορμάρονται ευκολότερα και φορμάρονται δυσκολότερα. Έτσι, όσο μένουν εκτός δράσης τόσο πιο δύσκολο είναι να επανέλθουν. Τέλος, έχουν άποψη την οποία δεν κρύβουν και την οποία ο έξυπνος προπονητής την λαμβάνει υπ όψην ενώ ο βλάκας την θεωρεί μομφή γιά την αξία του.

Πάμε λίγο και στον λαό. Γιατί του άρεσε ο Γκαρσία;

Καταρχάς συνδύαζε τα δύο πιό αντικρουόμενα τεχνικά στοιχεία. Από τη μιά έκοβε και αμυνόταν τέλεια κι από την άλλη χειριζόταν την μπάλα καλύτερα από 10άρι. Άνοιγε παιχνίδι. Δέν έκανε λάθη. Και το κυριότερο; Ο τρόπος που έλεγχε τη φάση. Φαινόταν στο βλέμμα του και στην εξέλιξη της φάσης ότι διάβαζε όλο το γήπεδο και ήταν πρώτος, αφού προέβλεπε, στη μπάλα, ενώ είχε έτοιμη και την επόμενη κίνηση με τη μπάλα στα πόδια. Έτσι δημιουργείται η μαγεία και το ποδόσφαιρο παύει να είναι τυχερό.

Δεν ήταν όμως μόνο αυτά. Καταλάβαινε τις αδυναμίες του αντιπάλου και έσπρωχνε την ομάδα στη νίκη, εμφυσώντας σιγουριά στους συμπαίκτες του. Καταλάβαινε τις αδυναμίες τις δικές του και τις διόρθωνε. Μπορεί να έδειχνε συναισθηματικός αλλά ήταν υπολογιστικός και σε απόλυτη αυτοσυγκέντρωση μέσα στο γήπεδο. Πάντα μα πάντα κατάφερνε να βγάζει το 100% των δυνάμεών του μέσα στον αγώνα.

Στο θέμα τού Γκαρσία έγινε ό,τι γίνεται πάντα σ αυτήν τη χώρα και για αυτό έχουμε καταντήσει εδώ που έχουμε καταντήσει. Όποιος είναι άξιος και παλεύει φανερά και με θεμιτά μέσα, τρώγεται από τα λαμόγια. Από τα φιλαράκια που θα τα μαγειρέψουν μαζί και στηριγμένοι στην θεσμική τους ασυλία (καβάτζωμα καρέκλας ) θα παίξουν ανήθικο παιχνίδι δύναμης, κοιτώντας τα πρόσκαιρα συμφέροντά τους και αδικώντας ολοφάνερα και ανενδοίαστα..

Αυτό παθαίνει ο ΠΑΟΚ τόσα χρόνια. Αυτό έπαθε και ο Γκαρσία. Αυτά τραβάμε κι εμείς. Για αυτό ταυτιζόμαστε τόσο πολύ μαζί του. Για αυτό θα συνεχίζουμε να τον στηρίζουμε . Είναι η μάχη της αξίας ενάντια στην πο@στιά.