«Εύκολη νίκη» και όχι «επαγγελματική»

«Επαγγελματική νίκη». Ετσι επικράτησε δημοσιογραφικά να αποκαλούνται, ατύπως, οι απολύτως αναγκαίες νίκες που, στο τέλος, επιτυγχάνονται δύσκολα και με μέτρια απόδοση.
Διαφωνώ με τον συγκεκριμένο χαρακτηρισμό γιατί είναι, εντελώς, αδόκιμος και δεν αποδίδει την πραγματική διάσταση μιας επιτυχίας. Άλλωστε, το αντίθετο του «επαγγελματικού» είναι το «ερασιτεχνικό». Δηλαδή, εντέλει, υπάρχουν και «ερασιτεχνικές» νίκες; Όχι, βέβαια...

Δεν είναι η απόδοση της ομάδας το μείζον κριτήριο για την κατάταξη των νικών. Η πολύχρονη οπαδική διαδρομή όλων έχει, από μόνη της, κατατάξει διαφορετικά τις επιτυχίες, με μοναδικό βάσιμο κριτήριο τον τρόπο που έρχονται αυτές: κατ΄εμέ, μόνο δύο ειδών επικρατήσεις υπάρχουν: οι εκ των υστέρων, πάντα, χαρακτηριζόμενες, ως εύκολες ή δύσκολες.

Η νίκη που έρχεται στο «ρελαντί», με τις μηχανές σβηστές, με από νωρίς προβάδισμα στο σκορ, χωρίς επιτάχυνση προϊόντος του χρόνου των καρδιακών παλμών της εξέδρας, χαρακτηρίζεται πάντα εύκολη και είναι πάντα ευπρόσδεκτη. Αντίθετα, οι επιτυχίες, «αλλά Ιβιτς», με λύτρωση στην εκπνοή ακόμα και εάν παίζαμε επί 90΄ μονότερμα τον υποδεέστερο αντίπαλο, ακόμα και εάν προηγούμενα χάσαμε ...τα «άχαστα», αποκαλείται δύσκολη.

Με την παραπάνω λογική άφοβα μπορούμε να πούμε ότι ήταν πολύ πιο εύκολη η νίκη, φέτος, μέσα στο καραϊσκάκη από εκείνες τις πολλές που επιτεύχθηκαν στην έδρα μας στα τελευταία λεπτά (βλέπε Ηρακλή, Ξάνθη, Ατρόμητο). Στο τηγάνι καρδιοκτυπήσαμε λιγότερο από ότι στα παιχνίδια αυτά που εάν δεν τα κερδίζαμε η πίκρα θα ήταν μεγαλύτερη από την ενδεχόμενη ήττα στον Πειραιά.

Το Σάββατο η επιτυχία των παικτών μας ήταν ξεκάθαρη και δεν επιδέχεται, αυτή, κανέναν άστοχο χαρακτηρισμό. Ως οπαδοί περάσαμε ένα όμορφο απόγευμα, άνευ καρδιακής πίεσης, με πολλά και γρήγορα γκολ, και εάν εξαιρέσουμε μια - δύο φάσεις, και αυτές μετά το 2-0, ο αντίπαλος δεν μας προκάλεσε κανέναν εφιάλτη. Φύγαμε από τον Ναό χαρούμενοι, γεμάτοι Π.Α.Ο.Κ., και υπό τον γλυκό ήχο του τραγουδιού «και σε 5-6 εβδομάδες θα είμαστε εμείς πρωταθλητές», κάτι που ανατρίχιασε το κορμί όλων όσων έτυχε να το ψάλλουν, ομαδικά, τότε 5-6 βδομάδες πριν από το πρωτάθλημα του 85΄. Και δεν ξέρω, τελικά, εάν το πάρουμε ή εάν θα μας αφήσουν να το πάρουμε, εκείνο που μας απογείωσε τους παλιότερους είναι ότι ο Π.Α.Ο.Κ. μας, επιτέλους, μετά από 25 ολόκληρα χρόνια, χωρίς κρατικές ρυθμίσεις και εφοπλιστάδες, είναι σε θέση να μας κάνει να ονειρευόμαστε, ξανά, τον τίτλο κάτι που, πριν από 2 χρόνια, θα ακούγονταν ως ανέκδοτο σε όλα τα ποδοσφαιρικά στέκια της Χώρας. Μόνο η δική μας ομάδα είναι σε θέση να τα καταφέρνει αυτά, υπό αυτές τις συνθήκες, και όποιος διαφωνεί ας ανοίξει την ιστορία.

Επομένως, ο χαρακτηρισμός «επαγγελματική νίκη» δεν αξίζει στα παιδιά μας που παίξανε ξεκάθαρα για να την κατακτήσουν, ήταν σε όλο τον αγώνα ανώτεροι, έτρεξαν, σκόραραν με κανονική ροή και μας έδωσαν το δικαίωμα να συνεχίσουμε το όνειρο.

«Εύκολη νίκη» είναι ο ορθός τίτλος που αποδίδει όλη τη πραγματικότητα και την αληθινή γεύση που μας άφησε ο αγώνας με τον Πανθρακικό. Θα πρέπει να μην υιοθετούμε και μεις τους ξύλινους χαρακτηρισμούς των, όχι πάντα, αρίστου διανοητικού επιπέδου  δημοσιογράφων εφημερίδων αλλά, γενικώς, και όλων των ΜΜΕ, που αδυνατώντας να αποδώσουν, εύστοχα, την εικόνα μιας επιτυχίας με βάση την πραγματική γεύση που άφησε, αυτή, στον κόσμο, υιοθετούν αβασάνιστα άσχετους χαρακτηρισμούς, λες και απευθύνονται σε ανίδεους, που στην ουσία την υποτιμούν παρά την εξυμνούν, όπως θα της άξιζε.