Μας θεωρούν ξοφλημένους; Καλύτερα…

Η επιτυχημένη αγωνιστική επανεκκίνηση είναι το ζητούμενο όλων μας. Όπως και στο πρόσφατο παρελθόν, έτσι και σε αυτή τη συγκυρία, αναζητάται η ίδια εκείνη πετυχημένη συνταγή που πάντα, στο τέλος, ξεκολλάει το ασπρόμαυρο κάρο από τη λάσπη. Δεν είναι η πρώτη φορά που λαβώθηκε το θηρίο. Πάντα, όμως, ανασταίνονταν και επανέρχονταν δριμύτερο.

Πέρσι βυθιστήκαμε στα play offs όπου μπήκαμε σαν  πρώτο φαβορί. Φέτος, επάνω που έφεξε ο δρόμος για τον τίτλο, και πάλι, κάποιο λουμπάγκο μάς έκοψε στα δύο. Την αρχή έκανε το σπάθισμα του κυρίου σπανάθα αλλά η βαθύτερη αιτία αναδείχτηκε στη συνέχεια. Ήταν το αγωνιστικό σφίξιμο προϊόν νεύρωσης στομάχου που προήλθε από τη συνείδηση ότι τα αγωνιστικά κόζια από μόνα τους δεν χρίζουν πρωταθλητές και που ξεσκέπασε την ψυχολογική ανετοιμότητά μας για το άλμα. Πρώτη φορά μετά από τόσα χρόνια είπαμε, επιτέλους, ότι πάμε για πρωτάθλημα και αυτομαρσαριστήκαμε τόσο πολύ, που αρκούσε μία συνηθισμένη επίδειξη σφαγής, η οποία δε διέφερε από τις δεκάδες που κατά το παρελθόν έχουμε υποστεί, για να αποσυντονιστούμε, εντελώς, και να ξαπλώσουμε κάτω διπλωμένοι στα δυο.

Και στις δύο περιπτώσεις γυρίσαμε, με συνοπτικές διαδικασίες, από το αγωνιστικό ζενίθ στο αντίστοιχο ναδίρ. Δεν αντέχουμε ακόμα τον τίτλο του άμεσου διεκδικητή. Αυτό θα γίνει με τον καιρό, εφόσον η ομάδα κάθε χρόνο επαναλαμβάνει, τουλάχιστον, τη φετινή διαδρομή. Η εμπειρία είναι ο μόνος σίγουρος δρόμος προς τη κορυφή και αυτή αποκτάται αγάλι - αγάλι. Με τα σημερινά δεδομένα όταν δεν είμαστε φαβορί ο Φερνάντο μπορεί ευκολότερα να δείχνει στο χορτάρι τη σπουδαία δουλειά που κάνει στις προπονήσεις.

Ψάχνοντας κλίμα και γυρίζοντας, δεξιά - αριστερά, ανακάλυψα ότι, πλέον, δεν μας παίρνουν και πολύ στα σοβαρά. Διαβάζω ότι όλοι, μικροί - μεγάλοι, πιστεύουν ότι πηγαίνουν για C.L. εκτιμώντας ότι είναι οι καλύτεροι της πιάτσας και από μέσα μου αναθαρρώ βλέποντας, και πάλι, να φέγγει για την ΠΑΟΚΑΡΑ μας. Αυτός είναι ο πρώτος καλός οιωνός της ζητούμενης ανάκαμψης.

Δεν αρκεί, όμως, μόνο αυτή η παράμετρος για να ξαναδούμε σύντομα άσπρη μέρα. Απαιτείται συσπείρωση όλων των δυνάμεων του ασπρόμαυρου έθνους. Λαός, διοίκηση, παίκτες, προπονητές και τύπος επιβάλλεται να ξανασχηματίσουμε την σφιχτή εκείνη γροθιά που θα στρώσει το έδαφος του πετυχημένου come back γιατί τίποτα δεν έχει τελειώσει. Και να με συγχωρήσετε για την αναφορά αλλά διαβάζοντας το site του σκορδόψωμου παρατήρησα ότι πολύ μας συμπόνεσαν οι άνθρωποι εκεί μέσα για το μαύρο Πάσχα (;;;) που περάσαμε μετά και την φετινή αποτυχημένη χρονιά (!!!) και όλα αυτά τα γράφανε κορδωμένοι με τον τίτλο του φιναλίστ του τελικού κυπέλου...

Ας αφήσουμε όλες τις ομάδες της χώρας να αισθάνονται πετυχημένες και ας ξαναστρωθούμε στη δουλειά γιατί ο πιο μεγάλος στόχος δεν έχει ακόμα χαθεί. Η δεύτερη θέση του πρωταθλήματος οδηγεί στα σίγουρα, τουλάχιστον, στους ομίλους του E.L., που ήταν ένας φετινός στόχος η απώλεια του οποίου εκτροχίασε, κάπως, τον προϋπολογισμό της χρονιάς.

Επομένως, αφού πολύ μεγάλη σημασία έχει η θέση που θα λάβουμε στην κανονική περίοδο, η οποία θα βελτιώσει το σημείο εκκίνησης των play offs, απομένει να γεμίσουμε ξανά - μανά το Ναό στους δύο εναπομείναντες θεωρητικά εύκολους αγώνες του πρωταθλήματος. Και να τον γεμίσουμε με παλμό και θέρμη αποθεώνοντας τους πρωταγωνιστές του θιάσου για όλα όσα μας έχουν προσφέρει, αλλά και για κείνα που έρχονται αρκεί να είμαστε εκεί δίπλα τους για πάντα.

Έτσι όπως έγιναν τα πράγματα η ΠΑΟΚΑΡΑ είναι η μόνη πραγματικότητα, το ισχυρότερο παυσίπονο, και το μόνο που ζητάμε είναι αυτή "η φαρμακευτική  αγωγή" να συνεχιστεί κανονικά. Όλοι μας την Κυριακή στη Τούμπα, στον μόνο τόπο του πλανήτη που αναδύει καταπραϋντικές λατρευτικές μυρωδιές για όλους εμάς τους πονεμένους...