O αφορισμένος εκφωνητής
SHARE:

Κατάρα! Στραγγαλίστηκε παραχρήμα η χαρά του περιπατητικού χαρακτήρα θριάμβου επί του περιστερίου. Υπονομεύτηκε συνάμα και η κορύφωση της επί μήνες προσμονής για το σαββατιάτικο el classico της μπάλας. Ταυτόχρονα, εξ΄αιτίας ενός κόμπου ενοχής στο λαιμό ανέστειλα και το προγραμματισμένο πάρτι πίτσας μετά ζύθου.
Εκτοτε, περιόρισα και τις δημόσιες εμφανίσεις μου κυκλοφορώντας διακριτικά μόνο με σηκωμένους τους γιακάδες επιβοηθούμενος από το κατασκοπευτικό μαύρο γυαλί στην προσπάθεια να αποφύγω τα επικριτικά βλέμματα αποδοκιμασίας των πυλώνων του εθνικού μας αθλητισμού. Περιφέρω προσεκτικά το κουφάρι μου νιώθοντας περίπου σα συνένοχος εθνικής προδοσίας, ανίκανος να υπερασπιστώ τη δύσκολη, εξ αιτίας ενός εκφωνητή, θέση μου.
Κάποια στιγμή σκέφτηκα να πάω από μόνος μου στον Εισαγγελέα και να παραδοθώ, να δώσω ένα τέλος στο εσωτερικό μου βάσανο. Δείλιασα, όμως το ομολογώ, προτίμησα να τα βγάλω πέρα με τις ερινύες, ολομόναχος. Αποφάσισα να συμμαχήσω με τον φιλεύσπλαχνο χρόνο για να εκτονώσω έτσι την ένοχη ντροπή μου. Τι διάολο, ολόκληρη καγκελάριο απέκρουσα, τώρα θα λυγίσω;
Και όσο σκέφτομαι ότι όλα αυτά τα τραβάω για έναν μπερδεμένο προβοκάτορα χειριστή μικροφώνου, τρελαίνομαι.
Δεν βλέπω να την αντέχω τόση ντροπή. Υποχώρησε όλη η ρωμέϊκη λεβεντιά μου και τώρα με ραγισμένα τα εθνικά δεκανίκια νιώθω επιρρεπής ακόμα και στα αγκαθάκια του παγκόσμιου ανθελληνικού κινήματος.
Ας μού πει κάποιος μετά τα παραπάνω, με τι πρόσωπο να αντικρίσω τους Πειραιώτες αδελφούς μας και τι να τους απαντήσω όταν, δικαίως, θα μού υπενθυμίσουν ότι οι Παππούδες μας από κοινού πολέμησαν, κατά σειρά, τούρκους, ιταλούς και γερμανούς (με τους σέρβους έχουμε ποτέ πολεμήσει, έστω και στα βυζαντινά χρόνια;) για την δόξα του ανάδελφου έθνους μας στην υπηρεσία μιας ελεύθερης και αδυνάστευτης, εξωτερικών και εσωτερικών δυναστών, υποδειγματικά δίκαιης χώρας, σαν τη δική μας, εδώ κάτω στις εσχατιές της βαλκανικής!
Και τώρα, που όπως όλοι διακρίνουν, οι αγωνιστές πρόγονοί μας έστρωσαν τον δρόμο ενός πολιτειακού παραδείσου ισονομίας και ισοπολιτείας στο όνομα του μεγάλου εκείνου Περικλέους, του Σωκράτους, του Πλάτωνος και Αριστοτέλους αλλά και των αγωνιστών Κολοκοτρώνη, Μακρυγιάννη και τόσων άλλων ενδόξων προγόνων, τους οποίους αγνόησε ο αμαρτήσας εκφωνητής διατυπώνοντας την καταραμένη για τον αθλητισμό μας ανθελληνική υστερία, ήταν ανάγκη να συμβεί αυτό;
Πείτε μου τι θα απολογηθώ στον πρώτο πολίτη του Πειραιά, που εμμέσως έχει βάλει, και εκείνος, το λιθαράκι του στο όνειρο του Παλατακίου μας προτού μεταδημοτεύσει, φωτιζόμενος από το «φως το αληθινό», για την έδρα της θιγόμενης ομάδας;
Δεν ξέρω τι προτείνει ο καθένας αλλά λέω ότι ίσως στα play off του ποδοσφαίρου φροντίσουμε να μετριάσουμε τις αρνητικές εντυπώσεις με μία υποδοχή στον λαοφιλή σύλλογο του Πειραιώς αντάξια της φήμης και της δόξας του αποκηρύσσοντας, άπαξ δια παντός, τον επιπόλαιο εκφωνητή του Σαββάτου. Νομίζω ότι είναι μονόδρομος, πλέον, όλοι να επιδείξουμε στον συγκεκριμένο αγώνα μετανοητική συμπεριφορά ανακουφιστικής αποκατάστασης του εθνικού μας προσωπείου .
Και, φυσικά, ας μεριμνήσουμε όλοι ώστε εκείνη τη μέρα ο αφορισμένος μικροφωνάκιας να συρθεί σιδηροδέσμιος, πριν τον αγώνα, έως τη σέντρα και να εκτελεστεί με την ιστορική πρακτική του λιθοβολισμού, επειδή τόλμησε ερήμην μας να αμαυρώσει την εθνική μας ταυτότητα συντάσσοντας τις δυνάμεις του με το ξενόφερτο σωματείο της Παρτίζαν την στιγμή που το έθνος μας εκπροσωπείται "επαξίως" από δική του ομάδα στους εν Παρισίοις Ευρωπαϊκούς αγώνες καλαθόσφαιρας...
Υ.Γ. Στο βιντεάκι που ακολουθεί πάρτε μια γεύση για το τι έγινε το Σάββατο στο Paok Sports Arena όπου μαζί με τους Παρτιζάνους τραγουδήσαμε αγαπημένα συνθήματα (μετά το 5ο λεπτό)